Το ιστολόγιό μας

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το σχολείο μας συμμετείχε με μαθητικές ποιητικές δημιουργίες στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης “Castello di Duino”, τον σημαντικότερο διεθνή διαγωνισμό ποίησης για νέους ποιητές σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή UNESCO της Ιταλίας, υπό την αιγίδα της οποίας τελείται κάθε χρόνο στην Τεργέστη.

Πρόκειται για μια δράση που οργανώθηκε από τη φιλόλογο κ. Κιτσάτη Μαρία, ως επιστέγασμα των δραστηριοτήτων δημιουργικής γραφής που υλοποίησε με τους μαθητές και τις μαθήτριες του Β1 και Β2 στο μάθημα της Λογοτεχνίας κατά τη φετινή σχολική χρονιά.

Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν “I have a dream”.  «Έχω ένα όνειρο»  είναι η διάσημη κραυγή πρόκλησης που βροντοφώναξε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στον λόγο του κατά των φυλετικών διακρίσεων τον Αύγουστο του 1963.

Τι ονειρεύονται τα σημερινά παιδιά; Διαβάστε το στη  συλλογική ποιητική δημιουργία των μαθητών Αγγελίδη Χρύσας, Αθανασίου Κωνσταντίνας, Ζαχαρή Θεοδώρας, Καράμπελα Ηλιάνας, Κάρτσιου Κυριακής, Λούδου Ιωσήφ, Βραδέλη Δημήτρη με τίτλο «Τα όνειρα των παιδιών»  (“Children’s Dreams”):                                                                                                                                                    

 

INTERNATIONAL POETRY COMPETITION   CASTELLO DI DUINO – XV EDITION

3rd Junior High School of Alexandroupolis “Domna Visvizi”

«Τα όνειρα των παιδιών»                                                                                                       Œ

Ονειροπλάστης

Ήταν κάποιος

που τα χρώματα του καθενός ξεχώριζε.

Έπαιρνε -λέει- τα όνειρα

και τα έπλαθε σε μπογιές.

Η καθεμιά είχε το χρώμα το απροσδιόριστο

που κανείς δεν τολμούσε να ονομάσει.

Πήγα κι εγώ στον Ονειροπλάστη τότε.

Του ζήτησα να μου μάθει να πλάθω όνειρα.

 

Αλκαίος

Έχω ένα όνειρο.

Κάθε πλάσμα χωρίς τείχη να ζει.

Μακριά από το κάστρο της λύπης, της απελπισίας.

Να είναι στρατιώτης που πολεμά για τις ελπίδες του

για κάθε ον που δεν έχει στολή και σπαθί.

Εγώ ο ίδιος να ρίχνω τους δράκους από τα φρούρια

χωρίς να υποκύπτω στη φωτιά τους.

Ο λαός να σπάσει τα τείχη

να πολεμήσει για το δίκιο

να νικήσει τους δράκους

που του φράζουν τον δρόμο.

Το όνειρό μου με έκανε να ξυπνήσω.

Να αποφασίσω να πολεμήσω.

 

Αγάπη

Όλα γύρω πύρινα.

Παιδιά με ματωμένα γόνατα

όχι απ’ το παιχνίδι της αλάνας.

Απ΄ του πολέμου.

Δεν υπάρχουν σκέψεις.

Μόνο φόβος για το παρόν.

Όνειρα για το μέλλον.

Έχω ένα όνειρο.

Να μη χρειάζεται να τρέχω για βοήθεια.

Να μην ονειρεύομαι το ουρλιαχτό μου.

Μια μέρα η άνοιξη να ξανανθίσει

να φέρει μαζί της τη χαρά.

Μια μέρα οι άνθρωποι να αγαπήσουν

με όλη τους την καρδιά.

 

Ευτυχία

Ένα βράδυ λουσμένο στο φεγγαρόφωτο

κλείνω  τα βλέφαρα

και πριν προλάβουν να σκοτεινιάσουν

τα χρώματα αποκτούν άλλη μορφή.

Έχω ένα όνειρο.

Τη γη που ξέρουμε εσύ κι εγώ να μην υπάρχει.

Στη θέση της ένας κόσμος χωρίς πλάσματα σαν κι εμάς.

Μα γεμάτος χρώμα ατόφιο, πράσινο και καθαρό γαλάζιο.

 

                                                                                                                                                                          

Άλκηστη                                                                                                                                      

Καθώς βυθίζομαι στο σκοτάδι της νύχτας

τα άστρα με οδηγούν

σε κάποιο σύμπαν μακρινό.

Εκεί βλέπω αυτό που πιο πολύ ποθώ.

Δυο δέντρα -κλαίουσες θαρρώ-

γεμάτα συμπόνια, αγάπη και στοργή.

Πρόσωπο δεν έχουν να τα καταλάβω

μήτε σώμα να τα πλησιάσω.

Πηγαίνω και φυτεύομαι κοντά τους

για πόσο δεν μπορώ να πω.

Το όνειρό μου είναι μελαγχολικό.

Με κάνει να λαχταρήσω

τη μόνη ανάγκη που έχω εγώ.

Τα πρόσωπα που αγαπώ.

 

Στέφανος

Έχω ένα όνειρο.

Να μπορώ να περπατήσω μαζί σου

κρατημένος από το μπράτσο σου.

Κι εκεί που περπατάμε

ένας αέρας με σηκώνει ψηλά

και ξαφνικά πετάω.

Δε θέλω να ξυπνήσω.

Μπορώ στο όνειρό μου

να κοιτάξω τον κόσμο από άλλη πλευρά

κι εκείνος να με θαυμάσει.

 

Ζωή

Τον κόσμο γύρω όταν κοιτώ

έχω ένα όνειρο.

Μάτια γλυκά να τους μιλώ.

Να τους μαθαίνω ό,τι ζω.

Να κάνω τις σκληρές ψυχές

να μην ξαναδούν φωτιές.

Και όλα τα παιδικά κορμιά

πάνω σε ξύλινα σκαμνιά

να ζωγραφίζουν όνειρα.

Με χρώματα αληθινά.

 

Ελπίδα

Να αδράξω την ημέρα ονειρεύομαι.

Γυρίζοντας όλη την πλάση.

Περνώντας από νέους δρόμους.

Τα πράγματα που θέλησα

δεν έγιναν ως τώρα

κρατώ όμως ελπίδα κρυφή

μες στην ψυχή από χρόνια.

Ο χρόνος απ΄ τα χέρια μου γλιστρά

χωρίς να με αγγίζει.

Η ελπίδα στέκει εκεί

στην πλώρη να ανεμίζει.

 

Έχω ένα όνειρο…

a b

 

INTERNATIONAL POETRY COMPETITION   CASTELLO DI DUINO – XV EDITION

3rd Junior High School of Alexandroupolis “Domna Visvizi”

“Children’s Dreams”                                                                                                           Œ                                                                                  

                           Dream maker

There was somebody

who distinguished everyone’s colours.

He was taking the dreams -people claim-

and made  them paints.

Each one of them had an indefinite colour

and nobody dared name it.

I went to the Dream maker then.

I asked him to teach  me how to make dreams.

 

Alkaios  (= strong man)

I have a dream.

Every creature lives without walls.

Away from the sadness and misery castle.

He is a soldier who fights for his hopes

for every being without a uniform and a sword.

I throw the dragons from the fortress myself

without surrendering to their fire.

The people break the walls

and fight for what is right

beating the dragons

who obstruct their way.

My dream made me wake up.

Made me decide to fight.

 

Agapi (= love)

Everything around fiery.

Children with bleeding knees

not because of the play in the sandlot.

Because of the war.

There are no thoughts.

Only fear for the present.

Dreams for the future.

I have a dream.

Not to have to run away for help.

Not to dream my scream.

One day the spring will bloom again

and will bring joy with it.

One day the people will love

with all their heart.

 

 

Eftyhia (= happiness)

One evening bathed in the moonlight

I close my eyelids

and before they even darken

the colours have a new shape.

I have a dream.

The earth we know does not exist.

In its place a world without creatures like us.

But full of pure colour, green and clear blue.

 

                           Alkisti (= the grace of family)                                                                                                                                                                                                       

Sinking in the darkness of the night

the stars guide me

to a distant universe.

There I see what I mostly desire.

Two trees -wheeping willows I think-

full of compassion, love and affection.

They have no face to recognize them

neither a body to approach them.

I go and stand by them

for how long I cannot say.

My dream is melancholic.

It makes me long for

the only need I have.

The people I love.

 

Stephanos (= garland)

I have a dream.

To be able to walk with you

holding your arm.

And while walking

the air lifts me high

and suddenly I fly.

I do not want to wake up.

In my dream I can face

the world differently

and be admired by it.

 

Zoi (= life)

When I gaze the world around me

I have a dream.

To talk to sweet eyes.

To teach them whatever I live.

To make the hardened souls

never face the flames again.

And all the children’s bodies

on the wooden desks

to draw their dreams.

With true colours.

 

Elpida (= hope)

I dream to seize the day.

Wandering the whole world.

Crossing new roads.

The things I have longed

have not been done so far

but the hidden hope

lies in my soul for years.

Time slips  through my fingers

without touching me.

The hope stands there

fluttering on the bow.

 

I have a dream…