Αρχική » Άρθρα με ετικέτα 'kids'

Αρχείο ετικέτας kids

Πρόσφατα σχόλια

    The hidden fires of the Flame Nebula*

    The hidden fires of the Flame Nebula*

    This image, the first to be released publicly from VISTA, the worlds largest survey telescope, shows the spectacular star-forming region known as the Flame Nebula, or NGC 2024, in the constellation of Orion (the Hunter) and its surroundings.

    Καλαντάρι

    Μάιος 2025
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     1234
    567891011
    12131415161718
    19202122232425
    262728293031  

    Σαν σήμερα

    1/5/1946: Η Διάσκεψη των Παρισίων αποφασίζει την απόδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.

    1/5/: Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών
    Τον Μάιο του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Εορτάζεται επίσης και ως μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης. Η μέρα έχει θεσπιστεί ως εργατική απεργία και όλες οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές.
       - Σχετικές αναρτήσεις

    Parental phubbing: Νέα κανονικότητα ή ψηφιακή ακρασία;

    bddb887e 917a 40b8 bfdf 959a5f90aeec SP800 Phubbing

    Τα έξυπνα κινητά έχουν εξέχουσα θέση στην καθημερινότητά μας, καθώς προσφέρουν ευκαιρίες πρόσβασης, αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας με τον στενό κοινωνικό μας κύκλο αλλά και την ευρύτερη κοινότητα. Ωστόσο, πέρα από τα πλεονεκτήματα, τα έξυπνα κινητά ενέχουν τον κίνδυνο της εξάρτησης λόγω των παιχνιδιών, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της απρόσκοπτης πρόσβασης στο διαδίκτυο. Έχει φανεί, λοιπόν, πως βλάπτουν την ποιότητα της διαπροσωπικής επικοινωνίας των ατόμων σε συνθήκες φυσικής κοινωνικής επαφής (Erzen et al., 2021).

    Με τον όρο “phubbing” (phone and snubbing) νοείται η πράξη του να “σνομπάρεις” τους άλλους σε πλαίσια φυσικής κοινωνικής αλληλεπίδρασης και αντ ‘αυτού να εστιάζεις στο έξυπνο κινητό σου (Chotpitayasunondh & Douglas, 2016. Haigh, 2015. Karadağ et al., 2015). Σε πρόσφατη μελέτη εξετάστηκαν δεκάλεπτες συνομιλίες ζευγαριών φοιτητών/τριων και βρέθηκε ότι τα κινητά τηλέφωνα χρησιμοποιήθηκαν σε περισσότερο από το 60% των συνομιλιών και για περίπου το ένα τέταρτο του συνολικού χρόνου συνομιλίας (Vanden Abeele, 2020). Ίσως η χρονική διάρκεια να μη δείχνει σημαντική, εάν όμως αναλογιστούμε τις καθημερινές μας επικοινωνίες, είναι μεγαλύτερη από ότι πιστεύουμε.

    Έρευνες εξέτασαν συμπεριφορικούς και συναισθηματικούς παράγοντες που σχετίζονται με το φαινόμενο, καθώς και πως τα πέντε βασικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας [Openness (to experience), Conscientiousness, Extraversion, Agreeableness, and Neuroticism (emotional instability)] λειτουργούν προβλεπτικά στην εμφάνιση του phubbing. Οι σημαντικότεροι παράγοντες αφορούν στην έλλειψη αυτοελέγχου (Davey et al., 2018), την προβληματική χρήση κινητών τηλεφώνων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης (Błachnio & Przepiorka, 2018. Karadağ et al., 2015) και ο φόβος της απώλειας  (FoMO) (Balta et al., 2018. Franchina et al., 2018). Σχετικά με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, φάνηκε ότι ο νευρωτισμός (Neuroticism) και η ευσυνειδησία (Conscientiousness) αποτελούν σημαντικούς προβλεπτικούς παράγοντες (Erzen et al., 2021). Σύμφωνα με τα προηγούμενα φαίνεται ότι διαφορετικές αιτίες οδηγούν στο phubbing, εκ των οποίων τουλάχιστον μία φαίνεται πως αφορά στην παρορμητικότητα (έλλειψη αυτοελέγχου), ενώ άλλη συνδέεται με το άγχος (φόβος απώλειας). Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι συμμετέχοντες/ουχες ήταν άτομα με μεσαία έως υψηλά επίπεδα εισοδήματος, καθημερινή πρόσβαση στο διαδίκτυο και τακτικοί/ες χρήστες/χρήστριες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

    Άλλες έρευνες ασχολήθηκαν με την επίδραση του φαινομένου στις σχέσεις γονέων και παιδιών. Σε έρευνα του Ερευνητικού Κέντρου Pew, το 72% των γονέων ανέφερε ότι τα παιδιά τους εφηβικής ηλικίας αποσπώνται αρκετές φορές από το κινητό τους όταν προσπαθούν να συνομιλήσουν μαζί τους, αλλά την ίδια στιγμή, το 51% των εφήβων ανέφερε ότι αρκετές φορές κατά τη διάρκεια συνομιλιών η προσοχή των γονέων τους αποσπάται από το δικό τους κινητό τηλέφωνο (Jiang 2018).

    Επιπλέον καταδείχθηκε ότι έφηβοι με χαμηλή αυτοεκτίμηση που νιώθουν περιορισμένη κοινωνική υποστήριξη (π.χ. φιλικές, οικογενειακές σχέσεις) και βιώνουν υψηλά επίπεδα γονεϊκού phubbing ήταν πιθανότερο να παρουσιάσουν κατάθλιψη, από ό,τι έφηβοι με υψηλή αυτοεκτίμηση και σταθερή κοινωνική υποστήριξη (Wang et al., 2020). Για το λόγο αυτό, γονείς που ανησυχούν για συμπτώματα κατάθλιψης των παιδιών τους θα πρέπει να δίνουν προσοχή στην αυτοεκτίμηση των εφήβων, καθώς και στην αντίληψη που έχουν τα ίδια τα παιδιά για την κοινωνική υποστήριξη που τους παρέχεται από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον.

    Σχετικά με τα παιδιά μικρότερης ηλικίας φάνηκε θετική συσχέτιση μεταξύ της αντίληψης των παιδιών για το επίπεδο του phubbing που βιώνουν από τους γονείς τους  και τα συναισθήματα κοινωνικής αποσύνδεσής τους από αυτούς (Pancani et al., 2021). Με απλά λόγια, όσο περισσότερο τα παιδιά ένιωθαν ότι ο ένας ή και οι δύο γονείς τα αγνοούσαν μέσω phubbing τόσο λιγότερο τα παιδιά ένιωθαν το συναισθηματικό δέσιμο με τους γονείς τους.

    Όλα αυτά δείχνουν λογικά και ίσως δεν χρειάζονται οι έρευνες για να μας το αποδείξουν. Ας αναρωτηθούμε.

    Μήπως τελικά, με τη συμπεριφορά μας διαμορφώνουμε μια νέα κανονικότητα στις επικοινωνιακές μας συνθήκες; Μήπως οδηγούμαστε σε μία ψηφιακή ακρασία (digital akrasia) (Aagaard, 2020); Παρασυρόμαστε από τις ψηφιακές συσκευές παρά τις γνώσεις μας και εις βάρος των καλών μας προθέσεων;

    Οι κακές συνήθειες και η προβληματική χρήση των έξυπνων κινητών φαίνεται να καθοδηγούν τη συμπεριφοράς μας. Η υλοποίηση προγραμμάτων παρέμβασης στα σχολειά μας που να στοχεύουν στη διαμόρφωση καλών συνηθειών και στην ασφαλή χρήση των ψηφιακών συσκευών από παιδιά και γονείς είναι ο μόνος τρόπος να αναχαιτιστεί το φαινόμενο, για ένα βιώσιμο ψηφιακό μέλλον.

    Βιβλιογραφία

    Aagaard, J. (2020). Digital akrasia: a qualitative study of phubbing. AΙ & Society35, 237-244.

    Haigh, A. (2015). Stop phubbing. Retrieved from http://stopphubbing.com

    Balta, S., Emirtekin, E., Kircaburun, K., & Griffiths, M. D. (2018). Neuroticism, Trait Fear of Missing Out, and Phubbing: The Mediating Role of State Fear of Missing Out and Problematic Instagram Use. International Journal of Mental Health and Addiction, 1-12. doi:10.1007/s11469-018-9959-8

    Błachnio, A., & Przepiorka, A. (2019). Be aware! If you start using Facebook problematically you will feel lonely: Phubbing, loneliness, self-esteem, and Facebook intrusion. A cross-sectional study. Social Science Computer Review37(2), 270-278.

    Chotpitayasunondh, V., & Douglas, K. M. (2016). How “phubbing” becomes the norm: The antecedents and consequences of snubbing via smartphone. Computers in Ηuman Βehavior63, 9-18.

    Davey, S., Davey, A., Raghav, S. K., Singh, J. V., Singh, N., Blachnio, A., & Przepiórkaa, A. (2018). Predictors and consequences of “Phubbing” among adolescents and youth in India: An impact evaluation study. Journal of Family & Community Medicine, 25(1), 35- 42. doi:10.4103/jfcm.JFCM_71_17

    Erzen, E., Odaci, H., & Yeniçeri, İ. (2021). Phubbing: Which personality traits are prone to phubbing?. Social Science Computer Review39(1), 56-69.

    Franchina, V., Vanden Abeele, M., Van Rooij, A. J., Lo Coco, G., & De Marez, L. (2018). Fear of missing out as a predictor of problematic social media use and phubbing behavior among Flemish adolescents. International Journal of Environmental Research and Public Health15(10), 2319.

    Karadag, E., Tosuntas, S¸ . B., Erzen, E., Duru, P., Bostan, N., S¸ ahin, B. M.,…Babadag, B. (2015). Determinants of phubbing, which is the sum of many virtual addictions: a structural equation model. Journal of Behavioral Addictions, 1e15. http://dx.doi.org/10.1556/2006.4.2015.005 .

    Pancani, L., Gerosa, T., Gui, M., & Riva, P. (2021). “Mom, dad, look at me”: The development of the Parental Phubbing Scale. Journal of Social and Personal Relationships38(2), 435-458.

    Vanden Abeele, M. M. P. (2020). The social consequences of phubbing: A framework and a research agenda. In R. Ling, G. Goggin, L. Fortunati, S. S. Lim, & Y. Li (Eds.), Handbook of Mobile Communication, Culture, and Information (pp. 158-174). Oxford University Press.

    Wang, X., Gao, L., Yang, J., Zhao, F., & Wang, P. (2020). Parental phubbing and adolescents’ depressive symptoms: Self-esteem and perceived social support as moderators. Journal of Υouth and Αdolescence49, 427-437.

    Επιπλέον υλικό

    https://youtu.be/kGNppJWj8IM

     

    Digital parenting. Απειλή, πρόκληση ή ευκαιρία;

    Τα παιδιά βιώνουν καθημερινά την έκθεση σε ψηφιακές πληροφορίες και εμπειρίες, ενώ οι γονείς αποτελούν τους πρώτους διαμεσολαβητές στην εποικοδομητική και ασφαλή χρήση των ψηφιακών συσκευών και του διαδικτύου. Το Digital parenting (ψηφιακή γονεϊκότητα) περιγράφει τις γονεϊκές προσπάθειες και πρακτικές για την υποστήριξη και οριοθέτηση των παιδιών τους στα ψηφιακά περιβάλλοντα (Benedetto & Ingrassia, 2020).

    Σύμφωνα με τη θεωρία του Vygotsky (1986), η Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης αναδεικνύει τη γονεϊκή διαμεσολάβηση (parental mediation) ως κομβικό σημείο στην αλληλεπίδραση των παιδιών με τα ψηφιακά εργαλεία αλλά και στην ασφαλή χρήση τους. Βάσει αυτής το παιδί μπορεί σε μία συνεργατική δραστηριότητα με την κατάλληλη υποστήριξη από έναν ενήλικα ή έναν ικανότερο συνομήλικο να καταφέρει περισσότερα από ότι εάν επιχειρούσε ατομικά. Με τον τρόπο αυτό βελτιώνονται σταδιακά οι δεξιότητές του, καθώς και η υπευθυνότητά του, ώστε να προσπαθήσει στη συνέχεια μόνο του.

    Ωστόσο τα σημερινά παιδιά δείχνουν να έχουν σχεδόν “ενστικτώδη” κατανόηση των ψηφιακών εργαλείων σε σημείο που παρατηρείται η “αντίστροφη κοινωνικοποίηση” (reverse socialization), όπου τα παιδιά κατέχουν περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες από τους ενήλικες (Grossbart et al., 2002). Αυτή η κατάσταση δημιουργεί νέες προκλήσεις στον γονεϊκό ρόλο, δημιουργώντας το ψηφιακό χάσμα μεταξύ των γενεών. Το ψηφιακό χάσμα είναι εμφανέστερο σε οικογένειες με χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, όπου και η πρόσβαση στις ψηφιακές δυνατότητες (συσκευές, διαδίκτυο και εκπαίδευση στις ψηφιακές δεξιότητες) είναι περιορισμένη (Nikken, & Opree, 2018).  Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια φαίνεται το χάσμα αυτό να μικραίνει και οι γονείς να έχουν αποκτήσει ψηφιακές δεξιότητες και γνώσεις ώστε να μπορούν να τις μοιραστούν με τα παιδιά τους (Mascheroni, & Cuman, 2014).

    Στιγμιότυπο οθόνης 245
    Digital Parenting Styles retrieved from https://www.theonespy.com/wp-content/uploads/2021/07/parenting-style-vs-parental-control.jpg

    Όμως, το ψηφιακό περιβάλλον αλλάζει συνεχώς και τα τελευταία χρόνια δύο είναι οι βασικές προκλήσεις όσον αφορά στον γονεϊκό έλεγχο: (α) η χρήση φορητών συσκευών και (β) η απεριόριστη σύνδεση με το διαδίκτυο. Εξαιτίας αυτών έχει διευρυνθεί ο χρόνος ενασχόλησης με ψηφιακές συσκευές και πλοήγησης στο διαδίκτυο, ανεξαρτήτως περιστάσεων ή χώρου. Τελικά, η ψηφιακή γονεϊκότητα φαίνεται να είναι αρκετά πολύπλοκη διαδικασία, ενώ έρευνες έχουν καταγράψει τέσσερις διαφορετικούς τύπους:

    • Αμέτοχος – αδιάφορος (laissez-faire/ negligent) – μειωμένος γονεϊκός έλεγχος και μειωμένη γονεϊκή οικειότητα «ζεστασιά». Γονείς που δείχνουν αδιάφοροι για τις διαδικτυακές δραστηριότητες των παιδιών τους, καθώς και το πλαίσιο χρήσης των συσκευών. Ασχολούνται μόνο με την προσωπική τους χρήση του διαδικτύου.
    • Επιτρεπτικός (permissive/ indulgent) – μειωμένος γονεϊκός έλεγχος και αυξημένη γονεϊκή οικειότητα «ζεστασιά». Γονείς που παρότι συζητούν με τα παιδιά τους για ψηφιακές εφαρμογές είναι πολύ υποχωρητικοί και δεν θέτουν σαφή όρια.
    • Επιτακτικός – επίσημος (authoritative) – αυξημένος γονεϊκός έλεγχος και αυξημένη γονεϊκή οικειότητα «ζεστασιά». Ελέγχουν τη χρήση του διαδικτύου, θέτοντας σαφή και αυστηρά όρια και παράλληλα είναι ανοιχτοί στην επικοινωνία και τη συζήτηση με το παιδί τους.
    • Απολυταρχικός (authoritarian) – αυξημένος γονεϊκός έλεγχος και μειωμένη γονεϊκή οικειότητα «ζεστασιά». Θέτουν αυστηρά όρια και κανόνες ενώ δεν συζητούν και δεν επικοινωνούν ουσιαστικά με τα παιδιά τους.

    (Özgür, 2016 . Valcke, 2010).

    Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, ο τύπος ψηφιακής γονεϊκότητας που επιλέγουν οι γονείς επηρεάζεται από τις προσωπικές γνώσεις, δεξιότητες και πεποιθήσεις τους και επιδρά σημαντικά στη χρήση των ψηφιακών συσκευών και του διαδικτύου από τα παιδιά. Το μέγιστο επίπεδο χρήσης ψηφιακών συσκευών και διαδικτύου παρατηρήθηκε στις περιπτώσεις γονέων που επέλεγαν τον επιτρεπτικό τύπο, ενώ το χαμηλότερο επίπεδο χρήσης παρατηρήθηκε στα παιδιά που οι γονείς εφάρμοζαν τον επιτακτικό (Özgür, 2016 . Valcke, 2010).

    Εσείς ποιον τύπο επιλέγετε τελικά;

    Στον ακόλουθο σύνδεσμο υπάρχει το σχετικό τεστ http://handbook.parentnets.com/article/en/1b-diagnosis/index.html

    Στιγμιότυπο οθόνης 246
    Digital Parenting Styles retrieved from
    http://handbook.parentnets.com/article/en/1b-diagnosis/index.html

    Το διαδίκτυο και η χρήση ψηφιακών συσκευών προσφέρουν στα παιδιά πολλαπλές εμπειρίες (μάθηση, επικοινωνία, ψυχαγωγία, κοινωνικοποίηση κ.α.) που επιδρούν στην ανάπτυξή τους παράλληλα και σε συνδυασμό με τις εμπειρίες από την πραγματική ζωή. Αποτελούν ευκαιρίες αλληλεπίδρασης, επικοινωνίας και συνεργασίας στην καθημερινότητα, εφόσον τα παιδιά ασχολούνται σε συγκεκριμένα και σαφώς οριοθετημένα πλαίσια είτε από κοινού με τους γονείς τους, τα αδέρφια ή συνομηλίκους με την κατάλληλη καθοδήγηση. Για το λόγο αυτό, γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να εξοπλίσουν τα παιδιά με γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις ώστε η πλοήγησή τους να είναι ασφαλής και καρποφόρα.

    Βιβλιογραφία

    Benedetto, L., & Ingrassia, M. (2020). Digital Parenting: Raising and Protecting Children in Media World. In Parenting L. Benedetto and M. Ingrassia (Eds). DOI: 10.5772/intechopen.92579

    Grossbart, S., McConnell-Hughes, S., Pryor, S., & Yost, A. (2002). Socialization aspects of parents, children, and the internet. Advances in Consumer Research, 29, 66-70

    Mascheroni, G., Cuman, A., (2014). Net Children Go Mobile: Final Report (Deliverables D6.4, D5.2). Milano: EDUCatt. Available from: http://netchildrengomobile.eu/reports/

    Nikken, P., & Opree, SJ. (2018). Guiding young children’s digital media use: SES-differences in mediation concerns and competence. Journal of Child and Family Studies, 27, 1844-1857

    Özgür, H. (2016). The relationship between Internet parenting styles and Internet usage of children and adolescents. Computers in Human Behavior60, 411-424.

    Valcke, M., Bonte, S., De Wever, B., Rots, I. (2010). Internet parenting styles and the impact on internet use of primary school children. Computers in Education, 55, 454-464. DOI: 10.1016/j.compedu.2010.02.009

    Vygotsky LS. (1986). Thought and Language. Cambridge, MA: MIT Press

    Επιπλέον υλικό

    https://saferinternet4kids.gr/wp-content/uploads/2017/06/Asfales-diadiktio_gia_goneis.pdf

    Οι διαδικτυακοί κίνδυνοι του καλοκαιριού

    Parental mediation /Συνεργασία σχολείου – οικογένειας – κοινότητας

    Οι γονείς είναι σημαντικό να κατανοήσουν την προσωπική τους συμβολή στην καθοδήγηση των παιδιών τους. Η γονεϊκή διαμεσολάβηση (parental mediation) δεν αφορά μόνο στις γνώσεις και δεξιότητες εγκατάστασης γονικού ελέγχου στις ψηφιακές συσκευές που χρησιμοποιούν τα παιδιά (περιοριστικές στρατηγικές), αλλά συμπεριλαμβάνει τον προσωπικό τρόπο αξιοποίησης των ψηφιακών συσκευών και του διαδικτύου βάσει των γνώσεων, δεξιοτήτων και πεποιθήσεων που κατέχουν (ενεργητικές στρατηγικές).

    Όσον αφορά στη χρήση των ψηφιακών συσκευών από μικρά παιδιά, οι βασικές συστάσεις της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρίας (AAP, 2016) είναι οι εξής: (α) αποφυγή χρήσης ψηφιακών συσκευών πριν τους 18–24 μήνες εκτός από τη χρήση βιντεοκλήσεων με την παρουσία γονέων, (β) να μην επιτρέπεται στα παιδιά (18–24 μηνών) η χρήση ψηφιακής συσκευής μόνα τους περισσότερο από 1 ώρα τη μέρα (γ) να μην πιέζονται τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν ψηφιακές συσκευές, θα τις χρησιμοποιήσουν όταν νιώθουν έτοιμα και το ζητήσουν (δ) να υποστηρίζονται τα παιδιά να εφαρμόζουν όσα μαθαίνουν ψηφιακά στην πραγματική ζωή, (ε) ειδικά στη νηπιακή ηλικία και την πρώτη σχολική τα βιώματα, ο χειρισμός αντικειμένων και το ελεύθερο παιχνίδι είναι σημαντικά για τη γνωστική, κοινωνική και γλωσσική ανάπτυξη, (ζ) να αποφεύγονται προγράμματα με πολλά διασπαστικά ερεθίσματα και βίαιο περιεχόμενο, (η) να αποφεύγεται η χρήση των ψηφιακών συσκευών για να ηρεμεί ένα παιδί ή πριν τον ύπνο (όχι χρήση συσκευής τουλάχιστον 1 ώρα πριν τον ύπνο) και (ι) συνεχής έλεγχος των πληροφοριών στα οποία εκτίθεται το παιδί.

    Κίνδυνοι υπερέκθεσης
    Εικ. 1 Αναπτυξιακοί κίνδυνοι από την υπερέκθεση σε ψηφιακά μέσα (Wolf et al., 2018)

    Σχετικά με τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, έρευνες μεγάλης κλίμακας σε παιδιά από 9 έως 16 ετών αναφέρουν ότι οι γονείς ανησυχούν για την ευρύτητα χρήσης των φορητών συσκευών στις καθημερινές δραστηριότητες, καθώς ο γονικός έλεγχος μειώνεται σε αυτές τις συνθήκες (Livingstone et al., 2011). Οι ίδιοι ερευνητές (Livingstone et al., 2017) κατέγραψαν τις εξής απόψεις γονέων για τα παιδιά τους κάποια χρόνια μετά: πολλοί γονείς ανέφεραν ότι δε γνωρίζουν τις διαδικτυακές δραστηριότητες των παιδιών τους και έχουν μεγαλύτερη δυσκολία στην παρακολούθηση του χρόνου έκθεσης των παιδιών τους στην οθόνη. Φάνηκε να γνωρίζουν περισσότερα για τους κινδύνους του διαδικτύου και να δείχνουν μεγαλύτερη διάθεση να συζητήσουν για την ασφαλή χρήση του διαδικτύου, παρά να επιβάλουν περιορισμούς με μορφή γονικών ελέγχων. Έχει καταδειχθεί η συμβολή των γονέων είτε στην ενθάρρυνση της χρήσης των ψηφιακών εργαλείων είτε στον περιορισμό της χρήσης τους ανάλογα με το πως οι γονείς αντιμετωπίζουν τις ψηφιακές τεχνολογίες, ως ευκαιρίες ή ως κίνδυνο.  Γενικότερα, οι απόψεις των γονέων και ο τρόπος χρήσης των συσκευών από τους ίδιους αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη χρήση των ψηφιακών συσκευών και του διαδικτύου από τα παιδιά τους.

    Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια με την πανδημία COVID-19, η έκθεση στις οθόνες έχει αυξηθεί σε όλες τις οικογένειες και σε κάποιες περιπτώσεις η συνθήκη αυτή δημιουργούσε ικανοποίηση στους γονείς, καθώς τα παιδιά τους μπορούσαν να συνεχίζουν τα μαθήματά τους και την επικοινωνία με τους συνομηλίκους τους. Αποφεύχθηκαν συναισθήματα ανίας με τα βιντεοπαιχνίδια, με εφαρμογές και ιστοσελίδες μουσικής ή δημιουργικότητας κ.α. Από την άλλη, αυτή η έντονη ενασχόληση με το διαδίκτυο αύξησε τις ανησυχίες των γονέων σχετικά με την απομόνωση, ειδικά στους εφήβους, τη μειωμένη φυσική κινητικότητα, τις αλλαγές στον ύπνο, τις κακές σχολικές επιδόσεις και τη βύθιση στον ψηφιακό κόσμο.

    Γενικότερα, οι δυσκολίες των γονέων πηγάζουν από το γεγονός ότι οι ίδιοι έχουν διαφοροποιήσεις στο επίπεδο γνώσεων, δεξιοτήτων και πεποιθήσεων και όλα αυτά επιδρούν στον διαμεσολαβητικό ρόλο τους στη χρήση των συσκευών και του διαδικτύου. Επομένως, αυτό που είναι σημαντικό είναι η κατάκτηση του ψηφιακού εγγραμματισμού (Digital literacy) από την πλευρά των γονέων, παράλληλα με τις προσπάθειες εγγραμματισμού των παιδιών στο σχολείο.

    Εάν οι γονείς δε νιώθουν ικανοί στον χειρισμό των ψηφιακών εργαλείων ή φοβούνται τους κινδύνους του διαδικτύου λειτουργούν με απαγορεύσεις και περιορισμούς, χωρίς να προχωρούν σε εποικοδομητικές συζητήσεις που οδηγούν στην κριτική αντιμετώπιση των κινδύνων μαζί με τα παιδιά τους. Επίσης, αρκετοί γονείς είναι ανενημέρωτοι και δεν νιώθουν ικανοί να παρακολουθήσουν την ψηφιακή  δράση των παιδιών τους. Αρκετές φορές συμβουλεύονται ιστοσελίδες σχετικά με τον γονικό έλεγχο, ωστόσο οι πληροφορίες που ανασύρουν δεν είναι πάντα επιστημονικά τεκμηριωμένες, αλλά ψευδής ειδήσεις (fake news). Η ορθή γονεϊκή διαμεσολάβηση μεταξύ του ψηφιακού περιβάλλοντος και των δραστηριοτήτων των παιδιών πρέπει να στηρίζεται σε επιστημονική γνώση και πληροφόρηση από ειδικούς. Αντιθέτως, υπάρχουν γονείς που παρότι κατέχουν υψηλές ψηφιακές δεξιότητες δεν έχουν κατανοήσει τη σημασία της προσωπικής χρήσης των ψηφιακών συσκευών και του διαδικτύου στην εκπαίδευση των παιδιών και πως το καθημερινό παράδειγμά τους αποτελεί τον συστηματικότερο τρόπο εκπαίδευσης των παιδιών τους.

    Επομένως, η εκπαίδευση των γονέων με εκπαιδευτικά προγράμματα/εκδηλώσεις/επιμορφώσεις/εργαστήρια μπορεί να τους βοηθήσει στον ρόλο τους ως διαμεσολαβητές. Είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητός ο διαμεσολαβητικός ρόλος που καλούνται να αναλάβουν ώστε να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους με εναλλαγή στρατηγικών (περιοριστικές ή ενεργητικές), ανάλογα με τις δεξιότητες, την ηλικία των παιδιών και τη χρήση των ψηφιακών εργαλείων. Σημασία δεν έχει ο περιορισμός αλλά η συζήτηση και η αλληλεπίδραση μεταξύ γονέων και παιδιών. Η δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης όπου τα παιδιά μπορούν να ρωτούν και να μιλούν στους γονείς τους για όσα συναντούν στον ψηφιακό κόσμο.  Οι γονείς φαίνονται να είναι θετικοί στη συνεργασία σχολείου –  οικογένειας και θα ήθελαν να ενημερωθούν από τους εκπαιδευτικούς για τη σωστή χρήση των ψηφιακών συσκευών από τα παιδιά και για τις επιπτώσεις της συγκεκριμένης χρήσης στα παιδιά. Έρευνες κατέδειξαν ότι οι γονείς επιθυμούν τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικά εργαστήρια που θα τους καθοδηγούν για τη σωστή χρήση των ψηφιακών συσκευών από τα παιδιά και για τις επιπτώσεις της χρήσης αυτής ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία (Μάλλιαρη, 2020 · Preradovic et al., 2016).

    Σημαντικό στοιχείο για τους γονείς είναι να γνωρίσουν εκπαιδευτικές πρακτικές με ανοιχτού τύπου ψηφιακές εφαρμογές από τους/τις εκπαιδευτικούς, έτσι ώστε να μπορούν να υποστηρίζουν επαρκώς τη μαθησιακή διαδικασία και στο σπίτι. Επομένως, οι εκπαιδευτικοί είναι σημαντικό να δημιουργούν συνθήκες εμπλοκής των γονέων στη μαθησιακή διαδικασία, δίνοντάς τους τις σωστές κατευθύνσεις για τη συνέχιση της μάθησης στο οικογενειακό περιβάλλον.

    Βιβλιογραφικές αναφορές

    American Academy of Pediatrics (AAP), Council on Communications and Media. Media and young minds (2016). Pediatrics. 138(5):e20162591

    Livingstone, S., Haddon, L, Görzig, A., & Ólafsson, K. (2011). Risks and Safety on the Internet: The Perspective of European Children. Full Findings. London: EU Kids Online, LSE

    Livingstone, S., Ólafsson, K., Helsper EJ., Lupiáñez-Villanueva, F., Veltri. GA., & Folkvord. F. (2017). Maximizing opportunities and minimizing risks for children online: The role of digital skills in emerging strategies of parental mediation. Journal of Communication, 67, 82-105

    Μάλλιαρη, Β. (2020). Απόψεις γονέων για τη χρήση των Ψηφιακών Συσκευών από τα παιδιά προσχολικής ηλικίας στο σπίτι και στο Νηπιαγωγείο. Μεταπτυχιακή εργασία Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

    Preradovic, N., M., Lesin, G., & Sagud M. (2016). Investigating Parents’ Attitudes towards Digital Technology Use in Early Childhood: A Case Study from Croatia. Informatics in Education, 15(1), 127–146. DOI: 10.15388/infedu.2016.07

    Wolf C, Wolf S, Weiss M, & Nino G.(2018). Children’s environmental health in the digital era: Understanding early screen exposure as a preventable risk factor for obesity and sleep disorders. Children. 5(2),31. DOI: 10.3390/children5020031

    Επιπλέον υλικό

     

    Sharenting και γονεϊκός ρόλος. Συνεργασία σχολείου – οικογένειας – κοινότητας

    kids facebook

    Οι ψηφιακές τεχνολογίες έχουν αλλάξει τον τρόπο που όλοι μας επικοινωνούμε, διασκεδάζουμε, πληροφορούμαστε και λύνουμε καθημερινά προβλήματα.

    Ένα τέτοιο παράδειγμα αλλαγής του τρόπου επικοινωνίας και πληροφόρησης είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην καθημερινότητα των περισσότερων από εμάς. Η ανάρτηση στιγμών της οικογενειακής ζωής είναι μια συνηθισμένη πρακτική από αρκετούς γονείς παιδιών είτε μικρής είτε μεγαλύτερης ηλικίας. Ποια όμως είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ασφαλούς χρήσης από την υπερέκθεση προσωπικών δεδομένων με την προβολή πληροφοριών των παιδιών της οικογένειας;

    Όλοι μας γνωρίζουμε περιπτώσεις υπερέκθεσης, στην οποία υποβάλλουν αρκετοί γονείς τα παιδιά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω φωτογραφιών, βίντεο και άλλων δεδομένων από την καθημερινότητα. Αυτή η πρακτική ονομάζεται Sharenting (parenting + sharing) (Hollyday et al., 2022). H συγκεκριμένη δραστηριότητα αποκαλύπτει την πολιτισμική αλλαγή στην ανατροφή των παιδιών και αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της ευθύνης των γονέων στη χρήση του διαδικτύου και στην εκπαίδευση των παιδιών τους σχετικά με αυτή.

    Όσο και να θέλουμε να μοιραστούμε τις οικογενειακές στιγμές που μας προκάλεσαν  χαρά και περηφάνια δεν πρέπει να αγνοούμε τη δημιουργία του ψηφιακού αποτυπώματος των παιδιών που τα ακολουθεί μια ζωή. Αφενός τα παιδιά στερούνται από την προσωπική συναίνεση και με τον τρόπο αυτό παραβιάζεται η προσωπική ιδιωτικότητά τους και αφετέρου εκπαιδεύονται με το παράδειγμά μας στην ανεξέλεγκτη ανάρτηση προσωπικών πληροφοριών στο διαδίκτυο, από πολύ μικρή ηλικία.

    Με το sharenting πολλοί γονείς ανακοινώνουν την εγκυμοσύνη, την απόκτηση νέου οικογενειακού μέλους, καθώς και στοιχεία της ρουτίνας των παιδιών τους με ανακοινώσεις τοποθεσίας. Παράλληλα δείχνουν να λαμβάνουν ικανοποίηση από τον αριθμό των like, των σχολίων και των ανακοινοποιήσεων των αναρτήσεών τους. Παρότι αρκετοί χρησιμοποιούν ρυθμίσεις ασφαλείας για να προστατεύσουν τα δεδομένα αυτά από τα μάτια αγνώστων, ουσιαστικά αγνοούν ότι οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες και εύκολα προσβάσιμες παρά τις τυχόν ρυθμίσεις περιορισμού των αποδεκτών. Τα παιδιά δεν έχουν έλεγχο των πληροφοριών που αναρτώνται και τα αφορούν, αλλά το χειρότερο είναι ότι τελικά εμπλέκονται εσφαλμένα και εκπαιδεύονται στην ανάρτηση δεδομένων, ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

    Τρία είναι τα ερωτήματα που είναι καλό να απαντώνται πριν την δημοσίευση τέτοιων αναρτήσεων:

    • Ποιος είναι ο στόχος της συγκεκριμένης ανάρτησης;
    • Ποια είναι η εικόνα (ψηφιακή φήμη) που δημιουργείται μέσω του ψηφιακού αποτυπώματος για το παιδί μου – μελλοντικό ενήλικα;
    • Δημιουργείται η ανάγκη στο παιδί μου να αποκτά ψηφιακή φήμη με αυτόν τρόπο;

    Εάν οι απαντήσεις αναδεικνύουν την ανάγκη που κάποιος γονέας μπορεί να έχει για δημοφιλία, με τρόπο που πιθανά προσβάλει το παιδί του – μελλοντικό ενήλικα ή/και το εκπαιδεύει σε αντίστοιχες πρακτικές απόκτησης ψηφιακής φήμης τότε η ανάρτηση των δεδομένων είναι απαγορευτική.

    Οι γονείς είναι σημαντικό να κατανοήσετε την προσωπική σας συμβολή στην ψηφιακή καθοδήγηση των παιδιών σας. Η λεγόμενη γονεϊκή διαμεσολάβηση (parental mediation) δεν αφορά μόνο στις γνώσεις και τις δεξιότητες εγκατάστασης γονικού ελέγχου στις ψηφιακές συσκευές που χρησιμοποιούν τα παιδιά (περιοριστικές στρατηγικές), αλλά συμπεριλαμβάνει τον προσωπικό τρόπο αξιοποίησης των ψηφιακών συσκευών και του διαδικτύου, τις ψηφιακές γνώσεις, δεξιότητες και σχετικές πεποιθήσεις (ενεργητικές στρατηγικές) που κάθε γονέας επιδεικνύει με τη χρήση του διαδικτύου.

    Ειδικά στην εποχή μας που τα παιδιά βιώνουν καθημερινά την έκθεση σε ψηφιακές πληροφορίες και εμπειρίες, τον ρόλο του καθοδηγητή στον ψηφιακό κόσμο αναλαμβάνετε αρχικά εσείς οι γονείς και αποτελείτε τους πρώτους διαμεσολαβητές στην απόκτηση ψηφιακών εμπειριών, καθώς και στην ασφαλή χρήση των ψηφιακών συσκευών και του διαδικτύου. Κανένας γονιός δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα ζωής για τα παιδιά του. Η δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης όπου τα παιδιά μπορούν να σας ρωτούν και να σας μιλούν για όσα συναντούν στον ψηφιακό κόσμο είναι το κλειδί για την καθοδήγησή τους.

    Και ας μη ξεχνάμε ότι στα πρώτα 6 με 7 χρόνια, ο χειρισμός αντικειμένων και το ελεύθερο παιχνίδι είναι σημαντικά για τη γνωστική, κοινωνική και γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών. Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία να παίξουν μαζί σας στην καθημερινότητα πέρα από ψηφιακές συσκευές, μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ψηφιακά παιχνίδια. Δημιουργήστε αναμνήσεις ανεμελιάς μαζί τους, ειδικά στις διακοπές που μπορείτε να απολαύσετε ελεύθερο χρόνο μαζί στη φύση. Δεν είναι απλά ξεκούραση και χαρά το παιχνίδι για τα παιδιά σας, αλλά εκπαίδευση σε δεξιότητες ζωής. Μέσα από αυτό μαθαίνουν να επικοινωνούν, να συνεργάζονται με άλλους, να έχουν υπευθυνότητα υπακούοντας σε κανόνες και τελικά κατανοούν τον ρόλο του γονέων που ίσως θελήσουν κάποτε στο μέλλον να αναλάβουν.

    Το καλοκαίρι είναι εδώ! Προσφέρετε στα παιδιά και στον εαυτό σας ευκαιρίες παιχνιδιού και ζήστε μαζί στιγμές που θα σας συνοδεύουν μια ολόκληρη ζωή.

    Βιβλιογραφικές αναφορές

    Steven Holiday, Mary S. Norman & Rebecca L. Densley (2022). Sharenting and the extended self: self-representation in parents’ Instagram presentations of their children, Popular Communication, 20(1), 1-15, DOI: https://doi.org/10.1080/15405702.2020.1744610


    Επιπλέον υλικό

    Άνοιγμα μενού
    Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
    Αντίθεση