Είναι μια πανάρχαια τέχνη. Ύστερα από ανασκαφές βρέθηκαν αποτυπώματα από καλάθια και ψάθες στις βάσεις κεραμικών αγγείων ηλικίας 3. 700 χρόνων.

Στη Νάξο η καλαθοπλεχτική, λόγω των πολλών γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων που παράγει, είχε μεγάλη ανάπτυξη. Πρώτη ύλη είναι τα καλάμια και τα κλαδιά (βέργες) του αυτοφυούς θάμνου της λυγαριάς που βρίσκεται άφθονη στο νησί. Οι βέργες είναι λεπτές, μακριές, ίσιες και ευλίγιστες, ιδανικές για την καλαθοπλεκτική.

Οι καλαθάδες έκοβαν τις βέργες της λυγαριάς από τα ποτάμια την άνοιξη ή το Φθινόπωρο. Τα άφηναν στον ήλιο να ξεραθούν και όταν ήθελαν να τα χρησιμοποιήσουν, τα έβρεχαν, για να γίνουν ευλίγιστα.

Ένα άλλο επάγγελμα που έσβησε τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτό του καφασά. Ο καφασάς έφτιαχνε τα καφάσια που έδεναν στα σαμάρια των μουλαριών και γαϊδουριών.

Πηγή: «Ξεχασμένα παραδοσιακά επαγγέλματα στη Νάξο», Γιάννης Σ. Βερώνης, έκδοση: Σύλλογος Δαμαλιωτών Νάξου, 2002