1. Ας απολαύσουμε το ωραίο τραγούδι…
http://www.youtube.com/watch?v=OEIcNuQCW6A
–> Ποιες είναι οι πρώτες μου εντυπώσεις; Τι νιώθω ακούγοντας το τραγούδι; Σημειώνω, γράφω, ζωγραφίζω…
2. Ποιος είναι ο δημιουργός;
Σύντομο βιογραφικό-εργογραφικό σημείωμα από το Βαγγέλη Φουντά:
Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι ένας σύγχρονος Έλληνας συνθέτης και τραγουδιστής. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944.Εγκατέλειψε τη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης, για να ασχοληθεί με το τραγούδι. Άρχισε την καριέρα του το 1964, παίζοντας σε μπουάτ. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας φυλακίστηκε δύο φορές, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1967. Έγραψε τραγούδια με πολιτικό, ρομαντικό και σκωπτικό περιεχόμενο. Γνωστά του τραγούδια είναι : «Τι έπαιξα στο Λαύριο», «Η Συννεφούλα», « Σαν τον Καραγκιόζη», «Μη μιλάς άλλο για αγάπη» και το «Ντιρλάντα».΄Εχει κυκλοφορήσει 25 δίσκους.Ενδεικτικά αναφέρουμε: Φορτηγό, Το περιβόλι του τρελού, Μπάλλoς, Η ρεζέρβα, Ο χρονοποιός, Αχαρνής. Σαββόραμα, Ο πυρήνας. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει δίσκος με αποσπάσματα από τραγούδια που ερμήνευσε ο Σαββόπουλος μαζί με τους φιλοξενούμενους του στην ιστορική τηλεοπτική του εκπομπή “ΖΗΤΩ το ελληνικο τραγούδι”.
3. Γιατί το Λαύριο;
Ψάχνω σχετικές πληροφορίες μεσω μιας μηχανής αναζήτησης, ρωτώ τους δικούς μου, συζητώ με τους συμμαθητές μου.
Ενδεικτικές ιστοσελίδες:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF
http://www.lavreotiki.gr/images/stories/_-_.pdf
http://www.ltp.ntua.gr/lavrion_park/lavrion
http://www.ltp.ntua.gr/lavrion_park/photogallery
Η Παναγιώτα Κριτσέπη ρώτησε τη μητέρα της Ελένη Παυλάκου για τη συγκεκριμένη συναυλία. Η συνάδελφος Ελένη Παυλάκου ήταν παρούσα σε αυτήν και αφηγήθηκε στην κόρη της τα παρακάτω. Την ευχαριστούμε θερμά!
Ήταν καλοκαίρι του 1977, τέσσερα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο. Όλη η παρέα, δέκα φοιτητές από διάφορες σχολές, Φιλ/κή, Νομική, Ιατρική, ΑΒΣΠ και ΑΣΟΕ, ξεκινήσαμε από την Αθήνα για το Λαύριο, για να παρακολουθήσουμε τη συναυλία του Σαββόπουλου. Αυτός ο τροβαδούρος με τα μαύρα μακριά μαλλιά και τα μαύρα ρούχα, που κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη με ένα «Φορτηγό», μας έδειχνε το δρόμο ήδη από τον καιρό της Χούντας. Τον ακολουθούσαμε παντού Θεσσαλονίκη, Βόλο, Άργος: …γιατί στις συναυλίες του με τα τραγούδια και τις ιστορίες του έφευγαν οι φόβοι μας και νιώθαμε πιο δυνατοί .
Έτσι λοιπόν πήραμε το λεωφορείο και μετά από δύο ώρες φτάσαμε μεσημέρι στο Λαύριο, μια πόλη που δεν είχαμε επισκεφθεί ξανά. Η πρώτη μας εικόνα, από ό,τι θυμάμαι, ήταν το καφέ σκούρο χρώμα μαζί με το γκρίζο. Παντού βουνά από σκουριά!
Το λιμάνι έρημο, καθώς και ο σιδηρόδρομος. Περιηγηθήκαμε στους δρόμους της πόλης κι η ίδια βουβαμάρα παντού. Όλα τα εργοστάσια κλειστά και τα βαγονέτα να κρέμονται ακίνητα από πάνω μας ίδια με εφιάλτη. Στα καφενεία της αγοράς οι λιγοστοί θαμώνες, ηλικιωμένοι κυρίως, μας κοιτούσαν με απορία. Ο Σαββόπουλος καθόταν σε μιαν άκρη περιτριγυρισμένος από παιδιά δημοτικού, που τον κοιτούσαν αμίλητα και μελαγχολικά. Ο χώρος της συναυλίας ήταν κατάμεστος από νέους που είχαν έρθει από την Αθήνα και τα γύρω μέρη. Καθίσαμε στα πέτρινα καθίσματα και περιμέναμε. Λίγοι καταλαβαίναμε τότε την απελπιστική κατάσταση των κατοίκων εκεί. Ο Σαββόπουλος ξεκίνησε με το τραγούδι «Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά » και θυμάμαι πως τότε δεν κατάλαβα όλο του το νόημα. Με συγκλόνισε, όμως, πολύ ο στίχος «πώς να κρυφτείς απ΄τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι΄αυτά, όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα». Αυτό θυμάμαι και τη συγκίνηση του κόσμου που χειροκροτούσε για ώρα.
Αργότερα, διάβασα κι έμαθα την ιστορία του Λαυρίου, πόλης διάσημης από την κλασική αρχαιότητα για τα μεταλλεία εξόρυξης ασημιού και την παραγωγή νομισμάτων για τη χρηματοδότηση του αθηναικού στόλου. Για την ακμή της πόλης το 19ο αι.,τη Γαλλική Εταιρεία μεταλλείων (10.000 εργάτες) ,με εκατοντάδες μεταλλεία (431 ορυκτά, τα 19 τυπικά της περιοχής) σιδηρόδρομο,σχολεία, νοσοκομείο. Διάβασα για τις κτηνώδεις αποικιοκρατικές συνθήκες εργασίας που επέβαλε η εκμεταλλεύτρια των μεταλλείων Γαλλική Εταιρεία, με συνέπεια τη μολυβδίαση των κατοίκων και άλλες παθήσεις, τη δηλητηρίαση του υδροφόρου ορίζοντα και τόσα άλλα που είχαν σαν αποτέλεσμα το ανώτερο όριο βιωσιμότητας των κατοίκων να είναι 30-35 χρόνια. Αυτά μέχρι το 1982, όταν η εταιρεία κλείνει τα μεταλλεία και ακολουθεί η αποβιομηχάνιση της χώρας.Το είκοσι τοις εκατό των κατοίκων που έμειναν άνεργοι εγκατέλειψε την πόλη.
Ξαναβρεθήκαμε εκεί τον Αύγουστο του 2003, για να πάρουμε το καράβι για τη Μακρόνησο (παλιότερα νήσο Ελένη) σαν προσκυνητές στον τόπο του μαρτυρίου,σε μια εκδήλωση του Υπουργείου Αιγαίου «Μνήμη Μακρονήσου».
Το Λαύριο ήταν πλέον μια τυπική ελληνική πόλη με υπηρεσίες, καταστήματα και τουρισμό.Τίποτα πια δε θύμιζε την ιστορία της…
Ελένη Παυλάκου
4. Ας συν-εργαστούμε. Θέτουμε τα πρώτα πορίσματα της έρευνάς μας στη διάθεση των συμμαθητών μας …
Πώς κοιτάζουν τα παιδιά τον καλλιτέχνη, προκαλώντας του αμηχανία;Πώς είναι, άραγε, τα μάτια των παιδιών;
Ανοίξτε τη σχετική παρουσίαση με ζωγραφιές των συμμαθητών σας -> και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά…
5. Ποια είναι τα συναισθήματά σου; Οι σκέψεις σου; Ως παιδί, τι θα ήθελες να ακούσεις από την κιθάρα του Διονύση Σαββόπουλου; Στείλε το κείμενο σου ως σχόλιο σε αυτή τη δημοσίευση.
Για να διαβάσετε τα σχόλια των μαθητών/τριών πατήστε στη σχετική επιλογή στην κορυφή της δημοσίευσης…
6. Ποιο τραγούδι θα ήθελες να ακούσεις από το Διονύση Σαββόπουλο; Γιατί;
