ΠΑΣΧΑ


Μεγάλη Πέμπτη

28 Απρίλιος 2016

 Το βράδυ της μεγάλης Πέμπτης ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής.

Παραθέτουμε το συναξάριο και τον οίκο της ακολουθίας αυτής.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

 Τγᾳ κα μεγλῃ Παρασκευ,

τγια κα σωτρια κα φρικτΠθη το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος μν ησο Χριστοπιτελομεν,

τος μπτυσμος,

ταπσματα,

τ κολαφσματα,

τς βρεις,

τος γλωτας,

τν πορφυρν χλαναν,

τν κλαμον,

τν σπγγον,

τὸ ξος,

τος ἥλους,

τν λγχην,

κα πρ πντων, τν σταυρν, κα τν θνατον, δι’μς κν κατεδξατο,

τι δ κα τν το εγνμονος Λῃστο, τοσυσταυρωθντος ατ, σωτριον ν τ Σταυρῷ ὁμολογίαν.

Στχοι ες τν Σταρωσιν

  •  Ζῶν εἰ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ,
  •  Ὢ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε.

τεροι ες τν εγνμονα Λῃστν

  •  Κεκλεισμένας ἤνοιξε τῆς Ἐδὲμ πύλας,
  •  Βαλὼν ὁ Λῃστὴς κλεῖδα τό, Μνήσθητί μου.

Οκος

Τὸν ἴδιον Ἄρνα, ἡἀμνὰς θεωροῦσα πρὸς σφαγὴν ἑλκόμενον, ἠκολούθει Μαρία, τρυχομένη μεθ’ ἑτέρων γυναικῶν, ταῦτα βοῶσα. Ποῦ πορεύῃ Τέκνον, τίνος χάριν, τόν ταχὺν δρόμον τελεῖς; μὴἕτερος γάμος πάλιν ἐστὶνἐν Κανᾷ; Κἀκεῖ νῦν σπεύδεις, ἳν ἐξ ὕδατος αὐτοῖς οἶνον ποιήσῃς; συνέλθω σοι Τέκνον, ἢ μείνω σοι μᾶλλον, δὸς μοι λόγον Λόγε, μὴ σιγῶν παρέλθῃς με, ὁἁγνὴν τηρήσας με, σ γρ πρχεις Υἱὸς κα Θες μου.

Μεγάλη Τετάρτη

27 Απρίλιος 2016

  Το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης.

Παραθέτουμε το συναξάριο και τον οίκο αυτής της ακολουθίας.

                                                                 Συναξάριον

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν,

τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα,

τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ’ ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων),

τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχήν,

καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν.

 

Στίχοι εἰς τὸν Ἱερὸν Νιπτῆρα

  •        Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς πόδας,
  •        Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδὲμ δείλης πάλαι.

Εἰς τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον

  •        Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος, Πάσχα γὰρ νόμου φέρει,
  •        Καὶ Πάσχα καινόν, Αἷμα. Σῶμα Δεσπότου.

Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν

  •        Προσεύχῃ, καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,
  •        Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν
  •        θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.

Εἰς τὴν Προδοσίαν

  •        Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι,
  •        Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον.

Ὁ Οἶκος

Τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ, προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς, τὸν ἄρτον ὑποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ, ἵνα ἴδωμεν τοὺς πόδας πῶς ἀπονίπτει τῶν Μαθητῶν, καὶ ἐκμάσσει τῷ λεντίῳ, καὶ ποιήσωμεν ὥσπερ κατίδωμεν, ἀλλήλοις ὑποταγέντες, καὶ ἀλλήλων τοὺς πόδας ἐκπλύνοντες, αὐτὸς γὰρ ὁ Χριστὸς οὕτως ἐκέλευσε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς ὡς προέφησεν, ἀλλ’ οὐκ ἤκουσεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος.

 

Μεγάλη Τρίτη

26 Απρίλιος 2016

 

Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης.

Ο υπερόπτης και δήθεν εξελιγμένος  άνθρωπος , στο πρόσωπο της πόρνης γυναικός, εγκαταλείπει την έπαρση ,το δογματισμό, τον φανατισμό και ανακαλύπτει, μέσω του Ιησού, την αγάπη που  λάμπει στις καρδιές και φέρνει ταπείνωση ,ειρήνη , ελευθερία,την αγάπη που είναι μάχη για το καλό της δυστυχισμένης ανθρωπότητας.

Παραθέτουμε το συναξάριο και τον οίκο της ακολουθίας αυτής.

Συναξάριον

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τετάρτῃ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου Πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονε.

Στίχοι

  •        Γυνή, βαλοῦσα σώματι Χριστοῦ μύρον,
  •        Τὴν Νικοδήμου προὔλαβε σμυρναλόην.

λλ’ ὁ τῷ, νοητῷ μύρῳ χρισθείς, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν ἐπιῤῥύτων παθῶν ἐλευθέρωσον, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἅγιος, καὶ φιλάνθρωπος. Ἀμήν.

Ὁ Οἶκος

Ἡ πρῴην ἄσωτος Γυνή, ἐξαίφνης σώφρων ὤφθη, μισήσασα τὰ ἔργα, τῆς αἰσχρᾶς ἁμαρτίας, καὶ ἡδονὰς τοῦ σώματος, διενθυμουμένη τὴν αἰσχύνην τὴν πολλήν, καὶ κρίσιν τῆς κολάσεως, ἣν ὑποστῶσι πόρνοι καὶ ἄσωτοι, ὧνπερ πρῶτος πέλω, καὶ πτοοῦμαι, ἀλλ’ ἐμμένω τῇ φαύλῃ συνηθείᾳ ὁ ἄφρων, ἡ πόρνη δὲ γυνή, καὶ πτοηθεῖσα, καὶ σπουδάσασα ταχύ, ἦλθε βοῶσα πρὸς τὸν Λυτρωτήν. Φιλάνθρωπε καὶ οἰκτίρμον, ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.

 

Μεγάλη Εβδομάδα- Κυριακή των Βαΐων

23 Απρίλιος 2016

Από σήμερα ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα. Η εκκλησία καλεί όλους μας να παρακολουθήσουμε τις ιερές ακολουθίες και να συμπορευθούμε με τον Σωτήρα Χριστό στην πορεία προς τα Άγια Πάθη και την ένδοξη Ανάσταση. Κάθε βράδυ στους ιερούς ναούς ψάλλεται ο όρθρος της επόμενης μέρας. Σήμερα λοιπόν το βράδυ, ψάλλεται ο όρθρος της Μ. Δευτέρας, Παραθέτουμε το συναξάριο και τον οίκο από αυτή την ακολουθία.

Συναξριον

Τ γᾳ κα μεγλῃ Δευτρᾳ, μνεαν ποιομεθα το μακαρου ωσφ τοΠαγκλου, κα τς π το Κυρου καταραθεσης κα ξηρανθεσης Συκς.

Στχοι ες τν Πγκαλον ωσφ

  • ·       Σώφρων Ἰωσήφ, δίκαιος κράτωρ ὤφθη,
  • ·       Καὶ σιτοδότης, ὢ καλῶν θημωνία!

τεροι, ες τν ξηρανθεσαν Συκν

  • ·       Τὴν Συναγωγήν, συκῆν Χριστός, Ἑβραίων,
  • ·       Καρπῶν ἄμοιρον πνευματικῶν εἰκάζων,
  • ·       ρᾷ ξηραίνει, ἧς φύγωμεν τὸ πάθος.

Οκος

Ἐπὶ τῷ ὀδυρμῷ νῦν προσθήσωμεν ὀδυρμόν, καὶ ἐκχέωμεν δάκρυα, μετὰ τοῦ Ἰακὼβ συγκοπτόμενοι, Ἰωσὴφ τὸν ἀοίδιμον καὶ σώφρονα, τὸν δουλωθέντα μὲν τῷ σώματι, τὴν ψυχὴν δὲ ἀδούλωτον συντηροῦντα, καὶ Αἰγύπτου παντὸς κυριεύσαντα. Ὁ Θεὸς γὰρ παρέχει τοῖς δούλοις αὐτοῦ, στφος φθαρτον.

Ανέστη Χριστός

19 Απρίλιος 2014

pasxa-karta

Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη.

Διαβάστε την μετάφραση του κατηχητικού λόγου του Ιωάννη του Χρυσοστόμου και απολαύστε την ομορφιά του πρωτότυπου κειμένου που απαγγέλλεται από τους Ιερείς στο τέλος της χαρμόσυνης και μοναδικά ευφρόσυνης θείας λειτουργίας το βράδυ της Ανάστασης .(Η μετάφραση από τον Καραμάτσκο Δημήτρη,Θεολόγο)

Μετάφραση

Όποιος είναι ευσεβής και φιλόθεος, ας απολαύσει την ωραία τούτη και λαμπρή πανήγυρη.
Όποιος είναι ευγνώμων υπηρέτης, ας εισέλθει χαρούμενος σ᾿ αυτό το δείπνο της χαρᾶς του Κυρίου.
Όποιος κοπίασε νηστεύοντας, ας χαρεί τώρα τον μισθό του.
Όποιος εργάστηκε από την πρώτη ώρα, ας δεχθεί σήμερα την δίκαιη πληρωμή.
Αν κάποιος ήλθε μετά την τρίτη ώρα, ας γιορτάσει ευχαριστώντας.
Αν κάποιος έφθασε μετά την έκτη ώρα, καθόλου ας μην αμφιβάλλει, διότι σε τίποτε δε θα ζημιωθεί.
Αν κάποιος καθυστέρησε και ήλθε την ενάτη ώρα, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμό.
Αν πάλι κάποιος έφτασε μόλις στις ένδεκα, ας μη φοβηθεί την αργοπορία. Διότι, ως φιλότιμος που είναι ο Δεσπότης, δέχεται τον τελευταίο όπως ακριβώς και τον πρώτο.
Αναπαύει αυτόν που έφτασε την ενδεκάτη ώρα, όπως και αυτόν που εργάστηκεαπό την πρώτη.
Και τον τελευταίο ελεεί και τον πρώτο βραβεύει.
Και σε κείνον δίδει και σ᾿ αυτόν δίνει τη χάρη του.
Και τα έργα δέχεται και τη γνώμη ασπάζεται.
Και την πράξη τιμά και την πρόθεση επαινεί.
Εισέλθετε λοιπόν όλοι στο δείπνο της χαράς του Κυρίου μας· και πρώτοι και δεύτεροι να απολαύσετε την αμοιβή σας.
Πλούσιοι και φτωχοί, όλοι μαζί χορέψετε.
Εγκρατείς και φυγόπονοι, τιμήστε την ημέρα.
Όσοι νηστέψατε αλλά κι όσοι δε νηστέψατε ευφρανθείτε σήμερα.
Το τραπέζι είναι γεμάτο, ευχαριστηθείτε όλοι.
Το μοσχάρι είναι άφθονο, κανείς ας μη φύγει πεινασμένος.
Όλοι να απολαύσετε το συμπόσιο της πίστης.
Όλοι να απολαύσετε τον πλοῦτο της θεϊκής καλοσύνης και αγαθότητας.
Κανείς να μη θρηνεί για φτώχεια, διότι φανερώθηκε η βασιλεία που είναι κοινή για όλους.
Κανείς να μην κλαίει για τα σφάλματά του, γιατί ανέτειλε συγγνώμη από τον τάφο του Χριστού.
Κανείς να μη φοβάται τον θάνατο, διότι μας ελευθέρωσε ο θάνατος του Σωτήρα.
Έσβησε τον θάνατο, Αυτός που κατεχόταν υπό του θανάτου.
Λεηλάτησε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη.
Πίκρανε αυτόν, όταν γεύτηκε την σάρκα του.
Αυτό προφητεύοντας ο Ησαΐας εκήρυξε και είπε:
Ὁ Άδης, λέει, πικράθηκε, όταν Σε συνάντησε κάτω.
Πικράθηκε, διότι πραγματικά καταργήθηκε.
Πικράθηκε, διότι πραγματικά εμπαίχθηκε.
Πικράθηκε, διότι στ᾿ αλήθεια νεκρώθηκε.
Πικράθηκε, διότι καθαιρέθηκε.
Πικράθηκε, διότι σύρθηκε δέσμιος.
Έλαβε (ο Άδης) ένα σώμα και του έτυχε να είναι Θεός.
Έλαβε (ο Άδης) γη και συνάντησε ουρανό.
Έλαβε (ο Άδης) αυτό που έβλεπε και έπεσε απ᾿ εκεί που δεν έβλεπε.
Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου;
Πού είναι, άδη, η νίκη σου;
Αναστήθηκε ο Χριστός και συ νικήθηκες.
Αναστήθηκε ο Χριστός και έπεσαν οι δαίμονες.
Αναστήθηκε ο Χριστός και χαίρονται οι Άγγελοι.
Αναστήθηκε ο Χριστός και κυβερνά η ζωή.
Αναστήθηκε ο Χριστός και κανένας νεκρός δεν είναι σε μνήμα.
Διότι με το να αναστηθεί από τους νεκρούς ο Χριστός, έγινε η πρώτη απαρχή των κεκοιμημένων.
Σ᾿ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Πρωτότυπο κείμενο  
Ει τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως. 
Ει τις δούλος ευγνώμων, εισελθέτω χαίρων εις την χαράν του Κυρίου αυτού.
Ει τις έκαμε νηστεύων, απολαβέτω νυν το δηνάριον.
Ει τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα.
Ει τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω.
Ει τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω· και γαρ ουδέν ζημιούται.
Ει τις υστέρησεν εις την ενάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.
Ει τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα· φιλότιμος γάρ ων ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον· αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης· και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει· κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται· και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται· και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί. Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών· και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν απολάβετε. Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε· εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν τιμήσατε· νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών. Πάντες απολαύετε του συμποσίου της πίστεως· πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν· εφάνη γάρ η κοινή Βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα· συγγνώμη γάρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον· ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Έσβεσεν αυτόν, υπ’ αυτού κατεχόμενος. Εσκύλευσε τον άδην κατελθών εις τον άδην. Επίκρανεν αυτόν, γευσάμενον της σαρκός αυτού. Και τούτο προλαβών Ησαΐας εβόησεν·
ο άδης φησίν, επικράνθη, συναντήσας σοι κάτω.
Επικράνθη· και γάρ κατηργήθη.
Επικράνθη· και γάρ ενεπαίχθη.
Επικράνθη· και γάρ ενεκρώθη.
Επικράνθη· και γάρ καθηρέθη. 
Επικράνθη· και γάρ εδεσμεύθη.
Έλαβε σώμα και Θεώ περιέτυχεν.
Έλαβε γην και συνήντησεν ουρανώ.
Έλαβεν όπερ έβλεπε και πέπτωκεν όθεν ουκ έβλεπε.
Πού σου, θάνατε, το κέντρον;
Πού σου, άδη, το νίκος;
Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι.
Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες.
Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι.
Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται.
Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος.
Χριστός γάρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο.
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Μπροστά στη θεότητα που πεθαίνει

17 Απρίλιος 2014
Πέρα από τα αυστηρά θρησκευτικά δόγματα, ο θεός που πεθαίνει, συνήθως με επώδυνο τρόπο, είναι η έκφραση της αγωνίας του ανθρώπου μπροστά στον πόνο, την εγκατάλειψη και τον θάνατο. Την μόνη βεβαιότητα της ζωής, που πεισματικά αρνούμαστε να αποδεχτούμε. 
Από την αυγή της ανθρώπινης ιστορίας, θεότητες πεθαίνουν και ανασταίνονται, όπως το φως διαδέχεται το σκοτάδι.
Ο θάνατος του Χριστιανικού θεού, ανθρώπου ή θεανθρώπου (ανάλογα με το δόγμα) απεικονίστηκε από σπουδαίους καλλιτέχνες, κυρίως κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης. Το θέμα είναι το ίδιο, αλλά ο καθένας προβάλλει μία διαφορετική διάσταση του δράματος, ανάλογα με τη «θέση» από την οποία το παρακολουθεί.
Και ο κάθε θεατής, σε ό,τι και όποιον και αν πιστεύει, ακόμα και αν δεν πιστεύει σε τίποτα, θα βρει τον εαυτό του να στέκεται δίπλα σε κάποιον από αυτούς τους καλλιτέχνες, πριν εντοπίσει ακριβώς το δικό του σημείο «λήψης».
Η Ταφή, Caravaggio, 1602, Vatican
Μόνοι μπροστά στο τέλος της διαδρομής
Ο «φακός» του Καραβάτζιο σημαδεύει το νεκρό σώμα, απομακρύνοντας το βλέμμα μας από τα υπόλοιπα πρόσωπα. Σε αντίθεση με τους περισσότερους συναδέλφους του, που επικεντρώνονται στο δράμα τη μητέρας, αυτός ενδιαφέρεται να παρουσιάσει το νεαρό, δυνατό και άψυχο σώμα.
Το χέρι του Ιησού ακουμπά το έδαφος, συμβολίζοντας την κάθοδο του Θεού στον κόσμο των ανθρώπων, ενώ το χέρι του άντρα αριστερά ακουμπά την πληγή στο σώμα του, που νεκρό πια, έχει λυτρωθεί από τον πόνο.
Το αμέσως επόμενο που τραβά την προσοχή μας, και πάλι δεν είναι η ηλικιωμένη μητέρα, αλλά η γυναίκα επάνω αριστερά (η Μαρία του Κλεόπα), που έχει υψωμένα τα χέρια εκφράζοντας μίαν απόγνωσή που πλησιάζει την έκσταση! 
Η γυναίκα στη μέση (μάλλον η Μαγδαληνή), μοιάζει να δυσκολεύεται να αποδεχτεί αυτό που βλέπει, ενώ η μητέρα του Ιησού, επιδιώκει χωρίς καμία ένταση, ένα τελευταίο άγγιγμα, που όμως δεν κατορθώνει.
Μία ομάδα ανθρώπων που βιώνουν τη θλίψη ο καθένας μόνος του. Δεν έχουν καμία επικοινωνία μεταξύ τους, γιατί έτσι βιώνει ο άνθρωπος την απώλεια των αγαπημένων του. Μόνος, στο ημίφως, μέχρι να έρθει η και η δική του στιγμή να περάσει στο πρώτο πλάνο.  
Ο νεκρός Χριστός του Mantegna, 1490, Brera, Milan. 
Η παγωμένη αλήθεια του θανάτου
Ένα από τα παγκόσμια αριστουργήματα, αυτός ο πίνακας δίνει μορφή στον ίδιο τον θάνατο, τη μοναδική βεβαιότητα της ζωής.  
Τα ψυχρά χρώματα, η γωνία της «λήψης» δημιουργούν την εντύπωση  πως ο νεκρός Χριστός βρίσκεται  σε νεκροτομείο και τίποτα δεν παραπέμπει στην συγκεκριμένη εποχή που εκείνος έζησε. Είναι ένας νεκρός κάθε τόπου και κάθε εποχής! 
Το σώμα βαρύ, εξαφανίζεται μέσα στην βράχυνση και τη μοναξιά. Η μορφή της μητέρας και του αγαπημένου μαθητή, μόλις που εμφανίζονται στην άκρη. 
Η ερμηνεία του Mantegna είναι ιστορική. Ψυχρός ρεαλισμός και επιτηδευμένη αποστασιοποίηση από το συνηθισμένο συναίσθημα, φέρνει μπροστά μας γυμνές και γκρίζες τις αλήθειες της ζωής.  
Θρήνος (Lamentation), Francesco Bassano, 1580, Ιδ. Συλλογή
Ο βουβός πόνος του αποχωρισμού
Η στάση του νεκρού σώματος θυμίζει περισσότερο άνθρωπο που υποφέρει από τον πόνο, παρά νεκρό. Κι εκεί ακριβώς φωτίζει το κερί, η μοναδική πηγή φωτός.
Δεν είναι τόσο ο πόνος αυτών που θρηνούν όσο ο πόνος του ίδιου του Ιησού που προβάλει εδώ ο Bassano. Ένα σώμα που μοιάζει να αντιστέκεται ακόμα σε έναν  θάνατο πρόωρο και επώδυνο, τοποθετημένο σε ένα περιβάλλον που θυμίζει πολύ το σκοτεινό και λιτό μέρος στο οποίο γεννήθηκε.
Η μητέρα απλώνει τα χέρια, σαν να λαχταρά μια τελευταία αγκαλιά και οι δύο άλλες Μαρίες βρίσκονται κι αυτές στο ημίφως θρηνώντας συγκρατημένα. Χωρίς υστερίες, χωρίς υπερβολές, στέκονται με δέος μπροστά στον νεκρό αγαπημένο. Δύο σκοτεινές μορφές στο βάθος, μοιάζουν να προσπαθούν να κρυφτούν και αποστρέφουν το βλέμμα από τη δυστυχία. 
Μία σκηνή θρήνου, στην οποία όλα τα πρόσωπα μοιάζουν να βιώνουν ακόμα τη σταύρωση.
Αποκαθήλωση, Rogier van der Weyden, 1435, Prado, Madrid . 
Εγκλωβισμένοι στη θλίψη
Η σκηνή έχει αποκοπεί από το φυσικό της περιβάλλον και τοποθετείται μέσα σε μία εσοχή με χρυσό φόντο. 
Το νεκρό σώμα του Χριστού δεν έχει τίποτα από την ασχήμια του θανάτου. Έχει σβήσει γαλήνια.
Τα υπόλοιπα πρόσωπα, στριμωγμένα στον περιορισμένο χώρο, βρίσκονται σε μεγάλη ένταση προσπαθώντας να κινηθούν. Ο βοηθός στη σκάλα δεν έχει χώρο να κατέβει. Ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας, σχεδόν πατάει επάνω στην μητέρα του Ιησού, προσπαθώντας να μετακινήσει το σώμα στα δεξιά. Ο Ιωάννης προσπαθεί να κρατήσει την μητέρα του Ιησού που έχει καταρρεύσει και μοιάζει σαν νεκρή. Στα δεξιά, η Μαγδαληνή θρηνεί επάνω από τα πόδια του νεκρού.
Αγωνία, αμηχανία και τρομερή ένταση, που μοιάζει να μην έχει διέξοδο ούτε στον χώρο ούτε στον χρόνο. 
Νεκρός Χριστός (Θρήνος), Giovanni Bellini, 1460, Μουσείο Brera, Milan
Ύμνος στον πόνο της μητέρας
Το συναίσθημα σε αυτή την απεικόνιση είναι βαθύτατα ανθρώπινο.  Ο Μπελίνι τοποθετεί τα πρόσωπα σε ένα ανοιχτό τοπίο, με χαρακτηριστικό το ανηφορικό δρομάκι στα αριστερά, που οδηγεί στη λύτρωση από τον πόνο.  Ο ουρανός βαρύς  και ψυχρός βυθισμένος στο ψυχρό γκρι.
Ο καλλιτέχνης επικεντρώνεται στον πόνο της μητέρας, η οποία μαζί με τον νεκρό Χριστό αποτελούν μία ενότητα, η ζωή και ο θάνατος μαζί. Ο αγαπημένος μαθητής, Ιωάννης, είναι πιο απομακρυσμένος με το βλέμμα στραμμένο στα δεξιά, απευθύνεται μάλλον στον θεατή.  
Εδώ, το συναίσθημα μεταδίδεται περισσότερο με τις κινήσεις των χεριών. Η στοργή της μητέρας, ο πόνος του αποχωρισμού στο χέρι του Ιωάννη,  και το αριστερό χέρι του νεκρού Ιησού με τους μύες ακόμα τεταμένους προαναγγέλλει δειλά την επάνοδό του, μια ελπίδα αντάμωσης.
Αποκαθήλωση, Jacopo Pontormo, 1528, Capella Capponi, Santa Felicita, Florence
Η ζωή συνεχίζεται
Απεικονίζεται η στιγμή που ο Χριστός απομακρύνεται από την αγκαλιά της μητέρας του. Μία σκηνή ανάμεσα στην Αποκαθήλωση και τον Θρήνο.
Η μητέρα του Ιησού, ταραγμένη απλώνει το χέρι προς τον γιο της και είναι έτοιμη να λιποθυμήσει από τον σπαραγμό. Οι δύο άντρες, ίσως άγγελοι, αναλαμβάνουν να οδηγήσουν τον Ιησού στον Πατέρα του, δίνοντας την εντύπωση πως είναι έτοιμοι να ανυψωθούν μαζί με το άψυχο σώμα, που φαίνεται να μην έχει καθόλου βάρος.
Οι δύο κόσμοι χωρίζονται ακριβώς εκεί που τα πόδια μάνας και γιου εφάπτονται, η Μαγδαληνή στρέφει την προσοχή της στην μητέρα που θρηνεί και ο καλλιτέχνης (πίσω δεξιά με το καπέλο), είναι έτοιμος να αποχωρήσει, σαν να μην ανήκει σε κανέναν από τους δύο κόσμους. 
Η επιλογή των χρωμάτων (ροζ, μπλε και πράσινο) και η επιτηδευμένη ακαταστασία δημιουργεί μία εντύπωση χορευτικού δρώμενου, αποσπώντας την προσοχή μας από το δράμα που εκτυλίσσεται. 
Εκείνος πηγαίνει εκεί όπου ανήκει και οι άλλοι μένουν πίσω. Μαζί. 
Pietà, Michelangelo , 1499, Basilica di San Pietro, Vatican
Το πνεύμα ομορφαίνει την ύλη
Πόνος, λύτρωση και θεϊκό κάλλος! Ο Μικελάντζελο προσπερνά τον θάνατο και παρουσιάζει το αποτέλεσμα της λύτρωσης από αυτόν. Η μητέρα του Ιησού είναι πολύ νεότερη απ’ όσο επιτρέπει η ηλικία του γιου της και αυτό οφείλεται στην αγνότητά της. Η νεανικότητά της και η στάση του σώματός της θυμίζει έντονα την εποχή που κρατούσε τον γιο της ως βρέφος ακόμα στην αγκαλιά.
Το σώμα του νεκρού είναι σφριγηλό, με εμφανείς τους μύες και τις φλέβες, σαν να ρέει ακόμα εντός του η ζωή. Κανένα σημάδι μαρτυρίου και πόνου δεν υπάρχει. Αποτυπώνεται μόνο η προσωρινή εγκατάλειψη του Γιου από τον Πατέρα, μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η επικοινωνία ανάμεσα στον κόσμο των θνητών και των αθανάτων.
Η νίκη της ζωής εναντίον του θανάτου που επιτυγχάνεται μονάχα στο επίπεδο του πνεύματος. 
Ποιος πίνακας άγγιξε περισσότερο τις δικές σας χορδές; Αναλογιστείτε, συλλογιστείτε και λάβετε τη δική σας θέση μπροστά στο πανανθρώπινο δράμα: του ανθρώπου-θεού ή του θεού-ανθρώπου που πεθαίνει και λαχταρά την ανάσταση.
Προσωπικά, στέκομαι με δέος στη γωνιά που στάθηκε ο Caravaggio!
Πηγή : skepteon.blogspot.gr

Προσευχή μετά την Ανάσταση μέχρι την Ανάληψη

11 Μάιος 2013

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι,
ζωήν χαρισάμενος

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι,
προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν
τὸν μόνον ἀναμάρτητον.
Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν
ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν·
σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν,
ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν,
τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.
Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί,
προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν·
ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ
χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον,
ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ·
Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς,
θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου

καθώς προείπεν,

Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν

και μέγα έλεος.

Νεοελληνική απόδοση της προσευχής «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι…»

Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,

ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο,

τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ τον μόνον ἀναμάρτητο.

Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε

καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση

ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε·

διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας,

καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν

ἀναγνωρίζουμε κανένα,

καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς.

Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί,

ἂς προσκυνήσουμε τὴν ἁγία ἀνάσταση τοῦ

Χριστοῦ·

ἀφοῦ ἡ ἀνάστασή Του ποὺ ἔγινε μετὰ τὴν

Σταυρική Του Θυσία,

ἔφερε μεγάλη χαρὰ σὲ ὅλον τὸν κόσμο.

Παντοτινὰ θὰ εὐλογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου,

καὶ παντοτινὰ θὰ ὑμνοῦμε τὴν ἀνάστασή Του.

Διότι, ἐπειδὴ ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρό ἀπὸ

ἑμᾶς γιὰ ἑμᾶς,

κατανίκησε κι ἔδιωξε τὸν θάνατο.

Τα σχολεία ανοίγουν κανονικά την Δευτέρα 13 Μαϊου 2013.


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση