Πυθαγόρειες Ρήσεις .

 Στον ρυθμό των πανελληνίων εξετάσεων συνεχίζουμε, από άλλη σκοπιά, για πολλούς χωρίς συνάφεια. Εμείς πιστεύουμε, όμως, ότι σε δύσκολες περιόδους της ζωής ή αλλιώς σε σημαντικά σταυροδρόμια της,καλό είναι να ανατρέχουμε σε μικρές και αλληγορικές  ρήσεις με ουσιώδη και μεγάλα νοήματα, ιδιαίτερων προσωπικοτήτων. Αναμφίβολα ιδιαίτερη προσωπικότητα ήταν ο Πυθαγόρας, που υπήρξε από τους πλέον εκκεντρικούς και αμφιλεγόμενους μαθηματικούς .

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο  συμβούλευε τους μαθητές του :

 1)Μην δοκιμάσεις μελανούρια (μην συναναστρέφεσαι  ανθρώπους με μαύρη ψυχή).

2)Μην δίνεις το δεξί σου στον καθένα ( μην  δημιουργείς εύκολα φιλίες ) .

3) Να μην φοράς στενό δακτυλίδι ( Να ζεις την ζωή με μέτρο  ).

4)Μην σκαλίζεις  την φωτιά με το σίδερο.( μην ερεθίζεις τον θυμωμένο).

5)Μην τρως την καρδιά σου ( να μην αφήνεις να σε βασανίζουν οι έγνοιες ).

6)Μακριά από τα κουκιά ( μην ανακατεύεσαι με την πολιτική)

7) Μην κοιτάς πίσω σου όταν φτάνεις στο τέρμα ( μην στενοχωριέσαι όταν φτάνεις στο τέλος της ζωής σου).

Κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο:

1)Μην ανακατεύεις την φωτιά με το μαχαίρι  ( δώσε τόπο στην οργή).

2) Να μην κάθεσαι πάνω σε χοίνικα* ( μην επαναπαύεσαι σε αυτά που έχεις ).

3)Να έχεις πάντα τα στρώματα δεμένα ( να έχεις πάντα έτοιμα τα μπογαλάκια σου).

4)Να μην βαδίζεις σε λεωφόρους ( να μην ακολουθείς  τις γνώμες των  πολλών και ασχέτων, λεώς /λαός+ φέρω).

5) Να μην δέχεσαι στο σπίτι σου χελιδόνια (Να αποφεύγεις τις συναναστροφές φλύαρων ανθρώπων).

*Χοίνιξ η Χοίνικας:ημερήσια τροφή καθώς και  μέτρο που χρησιμοποιούνταν για την μέτρηση του όγκου των στερεών, συναντάται και στην Καινή Διαθήκη. Ο ένας χοίνιξ ισοδυναμεί με 1,2 λίτρα

Είδαμε τις συμβουλές στην ιστοσελίδα:http://mathhmagic.blogspot.gr

Το άγχος δεν είναι σύμμαχος

Της Ράνιας Δραγώγια*

Ξεκινά μια δύσκολη  περίοδος για την εκπαιδευτική κοινότητα της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εξετάσεις, αυτός ο τρομοκράτης. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί ανακατεύονται σ’ αυτή τη δίνη και μαζί με αυτούς και εκείνος ο εχθρός ο ένας, το άγχος. Οι μαθητές, που τυχαίνει να είναι και οι πρωταγωνιστές της παράστασης, έχουν άγχος για το πως θα βγει η ύλη, άγχος για το πως θα γράψουν, άγχος για τα αποτελέσματα, άγχος για τη διαδικασία. Από την άλλη πλευρά, οι πρώτοι σύμμαχοί τους, οι γονείς διακατέχονται κι εκείνοι από άγχος για το πως θα γράψουν τα παιδιά τους, άγχος για να μην αγχώνονται, άγχος να τα πάνε καλά, άγχος για να μην στεναχωρηθούν με τα αποτελέσματα και τελευταίοι και καταϊδρωμένοι οι εκπαιδευτικοί, που μπορεί να μην τους φαίνεται αλλά έχουν κι εκείνοι τα δικά τους άγχη, θέλετε να βγάλουν την ύλη, θέλετε να πετύχουν οι μαθητές τους, θέλετε να τους δουν γενικά να προοδεύουν.

Ουφ, άγχος παντού. Τι κάνουμε με αυτό το άγχος και πώς να το διαχειριστούμε; Εδώ θα μιλήσω για τα παιδιά και τους γονείς, εμείς οι εκπαιδευτικοί περισσεύουμε λίγο, αν θέλετε έχουμε τον τρόπο μας να το ελέγχουμε γιατί το περάσαμε πολλές φορές. Νομίζω πως οι μαθητές χωρίζονται σε δύο ομάδες, είναι εκείνοι που διαβάζουν εντατικά όλη τη χρονιά και ενδιαφέρονται και αγχώνονται για τις επιδόσεις και τις επιτυχίες τους και είναι και εκείνοι που ίσως δυσκολεύονται λίγο παραπάνω να μελετήσουν και νιώθουν ανασφάλεια για τις επιδόσεις τους και τα αποτελέσματα τους. Σε κάθε περίπτωση όμως διακατέχονται από τα ίδια συναισθήματα και από το ίδιο άγχος. Και για τους μεν και για τους δε οι συμβουλές είναι ίδιες.

Πρώτον και κυριότερο, το άγχος μόνο εχθρός μπορεί να είναι αν δεν το διαχειριστείς σωστά, μην σκέφτεσαι αρνητικά και να λες πως θα τα καταφέρεις, πάρε και πέντε βαθιές ανάσες και χαλάρωσε.

Μην διαβάζεις ατελείωτα, δούλεψες αρκετά όλη τη χρονιά, κάνε μια συστηματική επανάληψη και άφησε ελεύθερο χρόνο για να χαλαρώσεις, να κάνεις ένα περίπατο, να ακούσεις λίγη μουσική που σου αρέσει, να κάνεις ένα χλιαρό μπανάκι και να μην ξεχνάς την ώρα της χαλάρωσης να μην σκέφτεσαι τίποτα από αυτά που σε αγχώνουν.

Μπορεί και να γελάσεις, αλλά φρόντισε να τρέφεσαι σωστά και υγιεινά, χωρίς καλά καύσιμα δεν δουλεύει τίποτα, άρα ούτε το μυαλό σου θα δουλέψει το ίδιο αν είσαι νηστικός ή τρως βλακειούλες.

Όσο για τους γονείς, φροντίστε να είστε δίπλα στα παιδιά σας, να τα βοηθάτε και να τα αγκαλιάζετε, όχι φωνές, όχι καβγάδες. Βοηθήστε τα να οργανώσουν το χρόνο τους, διακόψτε τα, να τους πάτε ένα φρέσκο χυμό ή ένα φρούτο, θυμίστε τους να κάνουν ένα διάλειμμα. Όσο και να μαλώσετε δεν θα αλλάξει κάτι αν κάποιος έχει διαβάσει λιγότερο μέσα στη χρονιά, με ηρεμία υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν κάτι καλύτερο.

Τελειώνοντας, αξίζει νομίζω να πω, πως οι εξετάσεις είναι μια μικρή μάχη μέσα στο μεγάλο πόλεμο που λέγεται ζωή, πως κάθε προσπάθεια είναι μετρήσιμη και κάπου βοηθάει και πως και στην αποτυχία υπάρχει ένα μάθημα. Τίποτα δεν είναι κακό και τίποτα δεν είναι κατακριτέο, Δώστε τον καλύτερο εαυτό σας, κάντε την προσπάθεια σας και χαμογελάστε γιατί τίποτα δεν τελειώνει με τις εξετάσεις.

Καλή Επιτυχία σε όλους!!!!!

*Η Ράνια Δραγώγια είναι φιλόλογος, απόφοιτος Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών

Πηγή:www.filologikos-istotopos.gr

Στην Ελλάδα εκπαιδεύεσαι μόνο και μόνο για να περνάς τις εξετάσεις, όχι για να μάθεις.

Κομμένα και ραμμένα εξεταστικά συστήματα, που εξυπηρετούν σκοπιμότητες ή ανοησίες .

Από τον ΦΩΝΤΑ ΤΡΟΥΣΑ

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με τα εξεταστικά συστήματα στην Ελλάδα. Όλων των ειδών. Είτε εξετάζεσαι για να πάρεις δίπλωμα οδήγησης, είτε για να πάρεις το Lower, είτε για να μπεις στο Πανεπιστήμιο κ.λπ.

Όλα έχουν μια βασική αρχή. Όχι το πώς να μάθεις, αλλά να μάθεις μόνον εκείνα τα «μισά» που θα σου χρειαστούν για να περάσεις τις εξετάσεις. Η μάθηση δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι ο προσανατολισμός προς μια κατεύθυνση. Να εξασκηθείς στα τερτίπια των συστημάτων, ώστε να τη βγάλεις καθαρή. Ειδικά με τη δοκιμασία των «πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων», που βασανίζει τους μαθητές της Τρίτης Λυκείου και τις οικογένειές τους, το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς, τείνοντας ν’ αποκτήσει χαρακτηριστικά αληθινής ανοησίας… Τουλάχιστον…

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που έδωσα εξετάσεις για να πάρω δίπλωμα οδήγησης. Τα θυμάμαι τώρα και γελάω με τα… άγχη του καιρού εκείνου. Η φωνή του δασκάλου ηχεί ακόμη στ’ αυτιά μου… Πρόσεξε στο παρακάρισμα να μην «καβαλήσει» η ρόδα το πεζοδρόμιο, γιατί «κόπηκες»!   Κι εδώ διδάσκεσαι… συστήματα πλοήγησης, για να ανταπεξέλθεις στις εξετάσεις μιας ξένης γλώσσας. Όλα είναι «κουτάκια». Και φυσικά ξένη γλώσσα δεν μαθαίνεις. Το φαινόμενο είχε (και έχει) και αστείες πλευρές.

Στις συγκεκριμένες εξετάσεις μπορεί να παίρνεις δίπλωμα… ζογκλέρ ας πούμε, αλλά στην πράξη δεν ξέρεις να οδηγείς. Εξετάζεσαι για να… μη σου σβήσει η μηχανή πάνω από μια φορά, να μην καβαλήσεις πεζοδρόμιο, να μην απέχεις από το κράσπεδο περισσότερο από 35 εκατοστά (βγάζεις πασέτο και μετράς…), να μπεις και να βγεις από το χώρο στάθμευσης με τέσσερις το πολύ κινήσεις (γιατί αν βγεις με πέντε κάτι τρέχει στα γύφτικα), και άλλα τέτοια ουτιδανά, τα οποία έχουν από ελάχιστη έως ανύπαρκτη σχέση με αυτό που λέμε «οδήγηση». Φυσικά, το δίπλωμα το παίρνεις, αλλά μαθαίνεις να οδηγάς μετά απ’ αυτό… πολλές φορές και με εγκληματικά επακόλουθα.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις εξετάσεις για τα Lower, Proficiency και τ’ ανάλογα. Κι εδώ διδάσκεσαι… συστήματα πλοήγησης, για να ανταπεξέλθεις στις εξετάσεις μιας ξένης γλώσσας. Όλα είναι «κουτάκια». Και φυσικά ξένη γλώσσα δεν μαθαίνεις. Το φαινόμενο είχε (και έχει) και αστείες πλευρές.

Αν και ξέραμε, λοιπόν, εκείνα τ’ αγγλικά που έπρεπε να ξέρουμε, εκείνα που διδαχτήκαμε τέλος πάντων, τα τού Κέμπριτζ ή του Μίσιγκαν, μας ρίχνανε στ’ αυτιά οι φίλοι μας το καλοκαίρι στο νησί, που μάθαιναν τα… σωστά αγγλικά στις παραλίες και τις ντίσκο. Καθότι το ζήτημα δεν ήταν να μιλάς σαν… ακαδημαϊκός ψευτολόρδος, αλλά απλώς να μιλάς…

Έχουμε μετά τις Πανελλήνιες – τις εξετάσεις των… πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων της Γ Τάξης του Λυκείου, όπως τις λέμε σήμερα, που διεξάγονται αυτές τις μέρες. Το Υπουργείο… Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων ανακοινώνει μέσω ΦΕΚ την ύλη των εξετάσεων. Εδώ πέφτει πολύ γέλιο. Ή και κλάμα – αναλόγως πώς θα το δει κανείς…

Ανατρέχω στο ΦΕΚ της 19ης Ιουνίου 2015, που αφορά στη σχολική χρονιά 2015-2016 (την τρέχουσα δηλαδή) και ρίχνω μια ματιά στην ύλη της Φυσικής και των Μαθηματικών τής Ομάδας Προσανατολισμού Θετικών Σπουδών. Την ύλη των αυριανών φυσικών και μαθηματικών μας ας πούμε. Εδώ θα μπούμε σε λίγο πιο ειδικά θέματα…   Η ύλη της Φυσικής αφορά στις ταλαντώσεις, στα κύματα, στη δυναμική των ρευστών, στη μηχανική του στερεού σώματος και στην κρούση. Αυτά τα ολίγα. Από την εξεταστέα ύλη της Φυσικής της Γ Λυκείου απουσιάζουν: ο ηλεκτρισμός, η θερμότητα και η θερμοδυναμική, η οπτική, η ατομική / πυρηνική φυσική και άλλα πολλά! Και αν η θερμοδυναμική είναι από τα «δύσκολα» κεφάλαια, από τα οποία πρέπει να… προφυλαχτούν οι μαθητές μας, τότε τι να πει κανείς για τον ηλεκτρισμό, που είναι ένα διαχρονικά ακρογωνιαίο κεφάλαιο για την κατανόηση των πιο εφαρμοστικών φυσικών νόμων;

Οι εξεταζόμενοι μαθητές θα μπουν στο πανεπιστήμιο και πρακτικά δεν θα έχουν εξεταστεί ούτε στο νόμο του Ωμ! Μιλάμε για γελοιότητες.

Τα ίδια φαιδρά παρατηρούνται και στην ύλη των Μαθηματικών. Πασαλείβεται η ακρογωνιαία σημασία του «ορίου», ενώ απουσιάζουν παντελώς οι σημαντικότατες «ακολουθίες»! Να μη μιλήσω για μιγαδικούς αριθμούς, θεωρία αριθμών, αλγεβρικές δομές και τα ρέστα (που κάποτε, όλα αυτά, υπήρχαν στις σχετικές εξετάσεις). Η θεωρία των Μαθηματικών, που είναι το άλφα και το ωμέγα της μαθηματικής επιστήμης (για να καταλάβεις λίγο πώς λειτουργεί το πράγμα δηλαδή) είναι εξοβελισμένη από την ύλη του Λυκείου, προς χάριν των… τυφλοσούρτηδων. Τα παιδιά μαθαίνουν να παπαγαλίζουν ακόμη και στα Μαθηματικά! Συζητούμε, πια, για την απόλυτη κατάντια.

Είσαι 17-18 χρονών, πετάς ένα κάρο ώρες από τη ζωή σου σε σχολεία και φροντιστήρια, η οικογένειά σου τροφοδοτεί με ζεστό χρήμα την παραπαιδεία σε τόσο δύσκολες εποχές προκειμένου να μπεις σε μια «καλή» σχολή, ένα ολόκληρο σύστημα αυταπάτης, που ξέρει μόνο να σε χαϊδεύει, να σε αλλοιώνει και να σε τιμωρεί την πιο κρίσιμη στιγμή, έχει στηθεί πάνω στην πλάτη σου από τότε που πρωτοπάτησες στο σχολείο, κι εσύ, αυτή την ώρα που παίζονται, υποτίθεται, τα πάντα για τη μελλοντική ζωή σου, τους κάνεις το χατίρι… αρρωσταίνεις, παθαίνεις κρίσεις άγχους, παίρνεις χάπια και άλλα τινά βοηθήματα για να μπορέσεις να ανταποκριθείς σ’ ένα σχέδιο (από το οποίο «τρώνε» πολλοί), που   εξ αρχής είναι φτιαγμένο για να σε υποτιμά και να σε φτύνει.

Μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις; Αν μπορείς κάνε το…

«(…)Υπάρχουν πολλά σχολεία που πιστεύουν ότι οι εξετάσεις είναι ένα μέσο για να υπολογίζονται οι γνώσεις σας και το επίπεδό σας. Αυτό είναι λάθος! Ποτέ ένας διαγωνισμός δεν μπορεί να καθορίσει τι ξέρετε.   Κόκκινο Βιβλιαράκι των Μαθητών Στους διαγωνισμούς παρουσιάζετε μια πλαστή εικόνα του τι είσαστε σε θέση να κάνετε. Κι αυτό γιατί δεν εργαζόσαστε μέσα στις ίδιες συνθήκες, που εργαζόσαστε κανονικά. Οι εξετάσεις δείχνουν μόνο και μόνο αυτά που έχετε μάθει απ’ έξω κι αυτά που σας έχουν βάλει στο κεφάλι σας. Σπάνια, όμως, δείχνουν αν μπορείτε να σκεφτείτε και να βρείτε μόνοι σας τη λύση ενός προβλήματος.(…)   Στα σχολεία όπου υπάρχουν αδιάκοπα διαγωνισμοί η ποιότητα της εκπαίδευσης και της μάθησης μειώνεται σημαντικά. Οι καθηγητές στην ουσία δεν διδάσκουν μια ύλη, αλλά το πώς να περνάει κανείς στους διαγωνισμούς.(…)   Οι εξετάσεις θα μπορούσε να γίνονται με διαφορετικό τρόπο. Θα μπορούσε οι μαθητές να φέρνουν μαζί τους βιβλία και σημειώσεις. Το διαγώνισμα θα μπορούσε κάλλιστα να γίνεται σε μια βιβλιοθήκη, όπου θα μπορείτε να συμβουλευτείτε όποιο βιβλίο σας χρειάζεται. Στις προφορικές εξετάσεις θα μπορούσε ο καθηγητής να σας δώσει όλο το χρόνο για να ετοιμάσετε την απάντησή σας.(…)   Αν πιστεύετε ότι το σύστημα των διαγωνισμών είναι κακό, πρέπει να αγωνιστείτε για την κατάργησή του. Αν τα διαβήματα που θα κάνετε δε φέρουν κανένα αποτέλεσμα, μπορείτε να καταφύγετε στην απεργία των διαγωνισμών ή στις λευκές κόλλες. Προσέξτε όμως! Αυτό δε μπορεί να γίνει μόνο από μερικούς μαθητές. Πρέπει να είναι αποφασισμένοι οι μαθητές μιας τάξης ή ενός σχολείου ή ακόμα κι οι μαθητές των σχολείων μιας ολόκληρης πόλης».

  Από το θρυλικό «Κόκκινο Βιβλιαράκι των Μαθητών» [Βέργος, Αθήνα 1/1975] των Bo Dan Andersen, Søren Hansen και JesperJensen

Πηγή:www.lifo.gr

Η επιτυχία στις εξετάσεις κάνει ευτυχισμένα τα παιδιά μας;

.                                   Μετρώ τα χρόνια πίσω. 
Σαν σήμερα.
Όχι, δεν ήταν ίδια μέρα, ίδια ημερομηνία.
Απλά ίδια περίοδος. Ίδια αναθεματισμένη χρονική περίοδος.
Με θυμάμαι σε ένα πράσινο θρανίο. Ένα τυχαίο θρανίο με γραμμένους στίχους με μολύβι και στυλό. Δεν ήταν το δικό μου. Δεν αναγνώριζα το γραφικό μου χαρακτήρα. Δεν είχε πάνω του σκόρπιες μαθηματικές εξισώσεις κι αρχικούς χρόνους ρημάτων. Δεν είχε ολόκληρους διαλόγους με τη διπλανή μου γραμμένους την ώρα της ιστορίας.
Αυτό το θρανίο έμενε επιτηδευμένα αλέκιαστο. Έμενε ανοικεία αδειανό.
Και περίμενε…
Κι εγώ να κάθομαι και να μη βλέπω μπροστά μου τίποτα. Δίπλα, μπροστά, πίσω, οικεία πρόσωπα. Άνθρωποι που είχαμε μοιραστεί πολλά.
Σχολικές μνήμες.
‘Ανθρωποι που εκείνη τη στιγμή μοιράζονταν μαζί μου και κάτι ακόμη. Κάτι βασανιστικά κυρίαρχο.
‘Αγχος.
Αυτός που θα περνούσε την πόρτα θα κουβαλούσε μαζί του και την αιτία του άγχους μου. Θα έφερνε τα θέματα των Πανελληνίων.
Πρώτο μάθημα. Έκθεση.
Όπως ακριβώς είναι και σήμερα.
Σήμερα που πάλι, σαν και τότε, σαν και κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα αρχίσουν οι Πανελλήνιες.
Και θα κορυφωθούν τα χτυποκάρδια.
Πόσα όνειρα στον αέρα; Πόσοι κόποι που αναμένουν να αναγνωριστούν;
Πολλά.
Κι όνειρα κι ελπίδες και κόποι και θυσίες.
Ποιος κατάφερε να μετρήσει ποτέ το χρόνο της προετοιμασίας για όλο αυτό; Ποιος μέτρησε τις στερήσεις μιας οικογένειας, τους πανικούς, τις υπερβάσεις;
Αμέτρητα όλα. Όλα δοσμένα στο βωμό του μέλλοντος.
Γιατί έτσι θεωρούνταν πάντα. Έτσι νομίζω λένε και σήμερα.
Οι Πανελλήνιες καθορίζουν λένε το μέλλον. Γι’αυτό το άγχος, γι’αυτό οι ιδρωμένες παλάμες, γι’αυτό τα κλάματα στα εξεταστικά κέντρα.
Κι αναρωτιέμαι 15 χρόνια μετά. Έχοντας σπουδάσει, έχοντας καθορίσει εκείνη την πρώτη μέρα το “μέλλον” μου όπως έλεγαν. Και δουλεύοντας σήμερα σε κάτι που δε σπούδασα μα σε κάτι που αγάπησα. Τι αξίζει τελικά;
Πόσο πληρώνεται η ευτυχία και που τη βρίσκει κανείς;
Ποια θέματα Πανελληνίων την καθορίζουν και ποια αποτελέσματα;
Ή μήπως κάτι κάνουμε λάθος;
Κι εδώ έρχεται ο Καβάφης και μιλάει για ταξίδια και προορισμούς.
Κι εγώ θα πω πως η γνώση και η αγάπη γι’αυτήν είναι το ταξίδι.
Όσο για τον προορισμό; Άγνωστος…
Η καρδιά του καθενός θα τον ορίσει. Αυτή πάντα ξέρει κι ας μην την ακούμε. Σήμερα τα παιδιά μας μπήκαν να γράψουν.
Κι όταν θα βγουν, πάλι παιδιά μας θα είναι και θα πρέπει να καμαρώνουμε γι’αυτά.
Ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Γιατί θα έχουν παλέψει για τη ζωή τους και αυτό και μόνο είναι αρκετό για να κερδίσουν το σεβασμό μας.
Κανείς δε χάνεται, να το θυμάστε. Και κανείς βαθμός δεν μπορεί να ορίσει την ευτυχία αυτών των πλασμάτων.
Την ψηλαφίζουν τη ζωή. Και θα τη βρουν την άκρη τους.
Αυτό να τους ευχηθείτε καθώς θα τα σταυρώνετε κάθε μέρα πριν να φύγουν από το σπίτι.
Να είναι καλοί άνθρωποι, να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και να βρουν την άκρη στο κουβάρι που το λένε ζωή.
Όλα τα άλλα βρίσκονται…

Σκέψεις για την ψυχολογία των υποψηφίων στις Πανελλαδικές

Με σύμμαχό μου τ’όνειρο

Δεύτερη μέρα των Πανελληνίων η σημερινή. Ανεξάρτητα από τα θέματα και τις επιδόσεις θεωρούμε χρήσιμο να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο με τίτλο  Ας ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση μας (Α) που είδαμε στην   ιστοσελίδα       www.vassiasarantopoulou.blogspot.gr

Αυτοπεποίθηση: 

• Η πίστη στον εαυτό μου; 
• Η ικανότητα να βλέπω τη θέση μου μέσα στον κόσμο μέσα από μία ρεαλιστική σκοπιά; 
• Η σιγουριά για τις ικανότητές μου να πραγματοποιώ αλλαγές και να αντιμετωπίζω προκλήσεις; 
• Η ικανότητα να κατανοώ τις αδυναμίες του χαρακτήρα μου και να δουλεύω προς την αυτοβελτίωσή μου; 
• Η ικανότητα να αναγνωρίσω τα στοιχεία που με κάνουν μοναδικό και να είμαι περήφανος γι’ αυτά; 
• Η πίστη σε αυτά που μπορώ να κάνω; 
• Η αντίληψη της προσωπικής μου αξίας, άσχετα από την κάθε περίσταση; 
• Η αγάπη και ο σεβασμός για τον εαυτό μου; 

Οι ερμηνείες για τον όρο “αυτοπεποίθηση” μπορούν να συνεχιστούν ακόμα, αυτό όμως που έχει ουσία είναι να κατανοήσουμε ότι η αυτοπεποίθηση δεν είναι μία στατική κατάσταση, αλλά μία συνεχής διαδικασία που αναμορφώνεται διαρκώς κατά τη διάρκεια της ζωής μας. 


Που μπορεί να οφείλεται η χαμηλή αυτοπεποίθηση; 


Πολλές φορές συγκρινόμαστε με τους άλλους σε σωματικό, συναισθηματικό, ή πνευματικό επίπεδο, με σαφώς άδικη μεταχείριση προς τον εαυτό μας, καθώς αναμένουμε να έχουμε τόσο τα δικά μας μοναδικά χαρακτηριστικά αλλά και των άλλων, προκειμένου να νιώθουμε ικανοποιημένοι. 
Συμβαίνει, επίσης, αρκετά συχνά να έχουμε ξεχάσει ή να αγνοούμε τα θετικά μας χαρακτηριστικά ή τα επιτεύγματά μας και να δίνουμε έμφαση μόνο στις αποτυχίες μας, στα λάθη μας ή στα ελαττώματά μας. 
Επίσης, μπορεί να δίνουμε υπερβολική σημασία στα μηνύματα, λεκτικά ή μη, των άλλων γύρω μας, σχετικά με την επίδοσή μας ή στην αρνητική κριτική σχετικά με τις επιλογές μας. 
Μπορεί να αναλωνόμαστε πάρα πολύ στο πώς οι άλλοι σκέφτονται για μας ή δίνουμε υπερβολική σημασία στα πρότυπα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ή της κοινωνίας. 


Η αυτοπεποίθηση δεν είναι κάτι που μαθαίνεται μέσα σε μία νύχτα ή κατά τύχη. Είναι μία συνεχής αξιολόγηση του εαυτού μας, μία πίστη σχετικά με το τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να πετύχουμε. 


Άσκηση Νο1: 


1. Γράψε τρεις θετικές λέξεις που σε περιγράφουν. 


2. Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερό σου επίτευγμα; 


3. Ποιο θα ανέφερε ο καλύτερός σου φίλος/η καλύτερή σου φίλη ως το πιο θετικό σου χαρακτηριστικό; 


4. Για ποιο πράγμα θα ήθελες να σε θυμούνται στη ζωή σου; 


5. Ανάφερε:

• μία δύσκολη δουλειά που πέτυχες
• ένα βραβείο που κέρδισες 
• κάτι ενθαρρυντικό που είπες 
• μία συνήθεια που άλλαξες 
• ένα στόχο που πέτυχες 

Όταν τελειώσεις με την καταγραφή, ξαναδιάβασε τις απαντήσεις σου, τοποθέτησέ τις σε εμφανές σημείο, προκειμένου να τις βλέπεις κάθε μέρα, και να θυμάσαι ότι αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που σε κάνουν ΜΟΝΑΔΙΚΟ! 

 

“Δεν θα ανησυχούσες τόσο πολύ για το τι σκέφτονται οι άλλοι, αν συνειδητοποιούσες πόσο σπάνια σκέφτονται” (Ε. Ρούζβελτ)

 

 

Το θέμα των Πανελληνίων Εξετάσεων: Η Φιλία -Ε. Παπανούτσος

        Η φιλία, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας.           Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση. Άλλωστε, εκτός από την καταγωγή της λέξης (που είναι κατευθείαν παράγωγο του κύριου για την «αγάπη» ρήματος: φιλείν), και μόνο το γεγονός ότι, για να τονίσουμε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη μας προς τα πιο οικεία μας πρόσωπα, δηλώνουμε ότι τους θεωρούμε «φίλους», μαρτυρεί πόσο ψηλά η κοινή συνείδηση τοποθετεί τη φιλία.

Τι είναι η φιλία; «Εύνοια», φυσικά, όπως λέγει ο Αριστοτέλης• να έχεις, δηλαδή, καλές διαθέσεις απέναντι σ’ έναν άνθρωπο, να αισθάνεσαι στοργή γι’ αυτόν, να επιζητείς την συντροφιά του και να θέλεις την ευτυχία του• να είσαι εύνους προς κάποιον και αυτός εύνους προς εσένα• να υπάρχει ανταπόκριση, αμοιβαιότητα στα αισθήματά σας, να τον αγαπάς και να τον τιμάς κι εκείνος, επίσης, να σε αγαπά και να σε τιμά. Γι’ αυτό, όσο τρυφερές κι αν είναι οι σχέσεις μας με τα άψυχα, δεν λέγονται φιλία. Όταν αγαπούμε ένα άψυχο πράγμα, αυτό που αισθανόμαστε δεν είναι φιλία.

Μπορούμε να διακρίνουμε τρία είδη φιλικών σχέσεων, κατά τον Αριστοτέλη: «διά το χρήσιμον», «δι’ ηδονήν», «διά το αγαθόν».

Στην πρώτη περίπτωση, συνδεόμαστε μ’ έναν άνθρωπο, επειδή ο ένας μας είναι στον άλλο χρήσιμος (για τις υποθέσεις, τις ανάγκες, τη σταδιοδρομία, τις πολιτικές φιλοδοξίες μας κ.τ.λ.).

Στη δεύτερη, διατηρούμε στενές σχέσεις μαζί του, επειδή μας προξενεί ευχαρίστηση (είναι διασκεδαστικός, έξυπνος συνομιλητής, επιδέξιος συμπαίκτης κ.τ.λ.).

Και στις δύο περιπτώσεις, «αγαπούμε» τον άλλο κι εκείνος μας «αγαπά» όχι για την ανθρώπινη ποιότητά μας, επειδή, δηλαδή, είμαι εγώ αυτός που είμαι και είναι εκείνος αυτός που είναι (κατά το σώμα και την ψυχή, το ήθος, το πνεύμα), αλλά επειδή κάτι άλλο περιμένουμε απ’ αυτόν και αυτός από εμάς, ένα κέρδος (υλικό ή ηθικό) ή μιαν απόλαυση (την τέρψη της ευχάριστης συναναστροφής).

Του τρίτου είδους ο φιλικός δεσμός είναι η τέλεια, η ουσιαστική και ακατάλυτη φιλία. Τον κάνω συντροφιά, τον τιμώ, τον αγαπώ, με κάνει συντροφιά, με τιμά, με αγαπά, όχι επειδή περιμένω απ’ αυτόν ή εκείνος περιμένει από μένα ωφέλεια (με όλο που βέβαια και μπορώ και θα τον ωφελήσω, όπως και εκείνος επίσης, και μπορεί και θα με ωφελήσει), ούτε επειδή μου είναι ευχάριστος και του είμαι ευχάριστος (με όλο που πραγματικά αισθανόμαστε ευχαρίστηση ο ένας κοντά στον άλλο), αλλά επειδή, όντας ο καθένας μας αυτό που είναι, μοιάζουμε ο ένας στον άλλο –η ομοιότητά μας βρίσκεται στην ανθρώπινη αξία μας, στο υψηλό ποιόν της ανθρωπιάς μας.

Η τέλεια, λοιπόν, φιλία είναι συνάντηση και δεσμός δύο προσώπων απάνω στον ίδιο ηθικό άξονα, στην ίδια αξιολογική κλίμακα. Θεμέλιο και εγγύηση της αγάπης τους είναι η «αρετή», και επειδή η αρετή είναι «κτήμα ες αεί» του ανθρώπου, ούτε αλλοτριώνεται, ούτε φθείρεται• οι φιλίες που δημιουργούνται απάνω σ’ αυτή τη βάση είναι σταθερές και μόνιμες, αδιάλυτες.

Φίλος είναι ο παραστάτης και σύμμαχός μας στον τραχύ αγώνα να υπάρξουμε, να σηκώσουμε το βάρος της ανθρωποσύνης μας, χωρίς να συντριβούμε ή να ευτελιστούμε. Όταν σε μια βαρυσήμαντη καμπή του βίου μελετούμε ή επιχειρούμε κάτι πολύ σοβαρό και επικίνδυνο, έχουμε ανάγκη από ένα καλόγνωμο σύμβουλο και αυστηρό κριτή, για να συζητήσουμε μαζί του ελεύθερα και χωρίς περιστροφές το πρόβλημά μας. Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο σύμβουλος και κριτής; Μπορεί το πρόσωπο τούτο να είναι άλλος εκτός από τον φίλο;                                                                                                                                         Ε.Π. Παπανούτσος, Πρακτική Φιλοσοφία, σσ. 111-121,

Εκδόσεις Νόηση, Αθήνα, 2008 (Διασκευή)

Στην αυλαία  των εξετάσεων οι υποψήφιοι εξετάστηκαν σε φιλοσοφικό κείμενο του Ευάγγελου Παπανούτσου, με θέμα τη φιλία, τις ανθρώπινες σχέσεις και το ρόλο  των  μέσων  κοινωνικής δικτύωσης/διαδικτύου στη δημιουργία σχέσεων φιλία.                              Το θέμα είναι:                                                                                                                                        Σε μία ομιλία 500-600 λέξεων που θα γράψετε για να εκφωνήσετε σε εκδήλωση του σχολείου σας, με θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις στη σύγχρονη εποχή, να εκθέσετε:
α)τα χαρακτηριστικά της γνήσιας φιλίας, όπως εσείς την αντιλαμβάνεστε  και
β)την άποψή σας σχετικά με το ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης / διαδικτύου στη δημιουργία σχέσεων φιλίας.

Πανελλήνιες Εξετάσεις . Καλή Επιτυχία

Πανελλήνιες εξετάσεις (Τελευταία μέρα)

Με το μάθημα Αρχές Οικονομικής Θεωρίας, μάθημα επιλογής όλων των κατευθύνσεων,  ολοκληρώθηκαν σήμερα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις.

Δείτε τα θέματα και τις απαντήσεις εδώ .

Μπορείτε να δείτε σε βίντεο τις λύσεις εδώ .

Πανελλήνιες εξετάσεις (Έκτη μέρα)

Σε τέσσερα μαθήματα κατεύθυνσης, για τα Λατινικά Θεωρητικής, για τη Χημεία Θετικής, για την Ηλεκτρολογία Τεχνολογικής Κατεύθυνσης (Κύκλος Τεχνολογίας και Παραγωγής) και για την Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον Τεχνολογικής Κατεύθυνσης (Κύκλος Πληροφορικής και Υπηρεσιών), διαγωνίστηκαν σήμερα οι μαθητές.

Δείτε τα θέματα και τις απαντήσεις εδώ .

Μπορείτε να δείτε σε βίντεο τις λύσεις της Χημείας εδώ .

Μπορείτε να δείτε σε βίντεο τις λύσεις της Ανάπτυξη Εφαρμογών εδώ.

Μπορείτε να δείτε σε βίντεο τις λύσεις της Ηλεκτρολογίας εδώ.

Μπορείτε να δείτε σε βίντεο τις λύσεις των Λατινικών εδώ.