Έκθεση πεπραγμένων Γυμνασίου Πάργας 2016-2017.(Απόσπασμα)

28 Ιούνιος 2017

 DSC01215Σχολικές Δραστηριότητες – Πολιτιστικές εκδηλώσεις – Άλλες Δράσεις.

Τη σχολική χρονιά που πέρασε:

  1. Υλοποιήθηκαν στο σχολείο μας τα προγράμματα (σχολικές δραστηριότητες):

α) Θεατρική Παράσταση «Επτά επί Θήβας».

β) Θεατρική Παράσταση «Τρόμος και Αθλιότητα του Γ΄ Ράιχ».

γ) «Ανθρώπινα Δικαιώματα: Ο Εβραϊκός Πληθυσμός της Θεσσαλονίκης στο ιστορικό γίγνεσθαι».

δ) «Μουσικές διαδρομές. Ταξιδεύοντας με νότες».

Η υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων και κυρίως η επιτυχία τους οφείλεται στην παιδαγωγική προσωπικότητα, το κέφι και την δημιουργική διάθεση των συναδέλφων όπως επίσης και στην διαμόρφωση δημιουργικού δημοκρατικού πνεύματος μεταξύ διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σχολικών συμβούλων, διευθυντή και συναδέλφων με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό, την προώθηση της ομαδικής δουλειάς, της συνεργασίας και της αλληλοσυμπλήρωσης.

  1. Πραγματοποιήθηκαν οι καθιερωμένες σχολικές γιορτές.
  2. Με τη Θεατρική παράσταση «Επτά επί Θήβας» συμμετείχαμε στο « 6ο Διεθνές Νεανικό Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος. Αρχαία Μεσσήνη 2017». Ακόμη δόθηκε παράσταση στο Κάστρο της Πάργας.
  3. Η Θεατρική Παράσταση «Τρόμος και Αθλιότητα του Γ΄ Ράιχ» συμμετείχε στο Μαθητικό Φεστιβάλ Πρέβεζας της Δ. Δ. Ε. Πρέβεζας. Ακόμη, δόθηκαν παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη (θέατρο Βαφοπουλείου) και στο Αμφιθέατρο του σχολείου.
  4. Επίσης έγιναν εκθέσεις με τα έργα του μαθήματος της τεχνολογίας.
  5. Πραγματοποιήθηκε άσκηση ετοιμότητας και εφαρμογής σχεδίου έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση σεισμού.
  6. Υλοποιήθηκε από 24 έως 28 Απριλίου 2017 η Θεματική εβδομάδα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων ταυτοτήτων σύμφωνα με το υπ΄ αριθμόν Φ.20.1/220482/Δ2 έγγραφο του ΥΠΠΕΘ.
  7. Διοργανώθηκε εργαστηριακό πρόγραμμα Ρομποτικής στους μαθητές των Α΄ και Β΄ τάξεων του Γυμνασίου σε συνεργασία με το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και τον υπεύθυνο καθηγητή του ΤΕΙ Απόστολο Τσαγκάρη.
  8. Συνδιοργανώθηκαν με το Μουσικό Σχολείο του Μπρνό της Τσεχίας και την παιδική του χορωδία Rosa δύο συναυλίες στην Πάργα ( Παραλία Πάργας και Καστρο Πάργας).
  9. Το Σχολείο συμμετείχε στην Πανελλήνια ημέρα σχολικού αθλητισμού (03-10-2016).
  10. Στις 27/01/2017 πραγματοποιήθηκε πολιτιστική εκδήλωση για την ημέρα του Ολοκαυτώματος.
  11. Στις 06/03/2016 πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις κατά της Σχολικής βίας και του σχολικού  εκφοβισμού σε συνεργασία με το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.
  12. Στις 20/03/2017 η μαθητές της Γ΄τάξης ενημερώθηκαν για θέματα σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού από το ΚΕΣΥΠ κα Σφρίτζερη.
  13. Στις 11/05/2017 πραγματοποιήθηκαν ωριαία ενημερωτικά προγράμματα στις Α΄ και Β΄ τάξεις με θέμα τις εξαρτήσεις (Αίτια χρήσης ουσιών. Μύθος και πραγματικότητα για αλκοόλ, τσιγάρα και ναρκωτικά) από το ΚΕ.ΠΡΟ.ΝΑ.Π. Πρέβεζας.
  14. Στις 29/05/2017 Μαΐου έγιναν οι αθλητικές εκδηλώσεις του σχολείου μας.

Τέλος α) Ο μαθητής Σπύρος Γάτος συμμετείχε σε Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής στη Λετονία.β)  Η Ιστοσελίδα (BLOG) του σχολείου μας εξακολούθησε να έχει ενεργή δραστηριότητα (140.000 επισκέψεις από 01/04/2013 έως σήμερα) για ενημέρωση των μαθητών και των γονέων πάνω σε θέματα που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου, την εκπαίδευση και την Παιδεία γενικότερα. Υπεύθυνος διαχειριστής της ιστοσελίδας είναι ο καθηγητής Νάκας Παύλος ΠΕ19 και ο διευθυντής του σχολείου Σπύρος Νούσης.

………………………………………………………………………………………….

Η άριστη λειτουργία-συνεργασία του διευθυντή με τις υπηρεσίες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης βοήθησε να αναπτυχθεί στο σχολείο κλίμα δημιουργικότητας, ενίσχυσης και ενθάρρυνσης των δραστηριοτήτων των εκπαιδευτικών οι οποίοι με την σειρά τους λειτούργησαν ανάλογα προς τους μαθητές με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξή τους (φωτισμό του νου, καλλιέργεια ψυχής, αρμονική συνύπαρξη) .

Τέλος η καλλιέργεια δημοκρατικής συνείδησης και η υπευθυνότητα ανάμεσα στους μαθητές με την κατανόηση και αποδοχή ενός συστήματος δικαιωμάτων και υποχρεώσεων είναι αποτελέσματα που οφείλεται στην παιδαγωγική ωριμότητα, το μεράκι, την αγάπη αλλά κυρίως την παιδεία που ακτινοβολούν οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας.

ΣΠΥΡΟΣ ΝΟΥΣΗΣ

 

 

Μαρία Ευθυμίου: «Η εκπαίδευση, όπως όλα στη ζωή, είναι θέμα έρωτα»

26 Ιούνιος 2017

 

Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, πέρα από την πολιτική, τις ρυθμίσεις, τις μεταρρυθμίσεις και το αμφιλεγόμενο περιεχόμενό τους, θέτει το ζήτημα του τι κινεί την Παιδεία – και του γιατί σήμερα αυτό απουσιάζει
Κατά κανόνα, οι έλληνες πανεπιστημιακοί προτιμούν να εμμένουν στην πληροφορία παρά να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του φοιτητικού κοινού με γοητευτικές λεπτομέρειες που μπορεί να γίνουν έναυσμα πρόσθετης έλξης για το αντικείμενο. Ωστόσο, σε έναν χώρο που η στεγνή γνώση ήταν ο κανόνας, οι παραδόσεις της Μαρίας Ευθυμίου στο μάθημα της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού διακρίνονταν πάντα για τη σπιρτάδα και την επινοητικότητά τους. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ελεύθερες διαλέξεις της για κοινό ενηλίκων, εκτός πανεπιστημίου, μετρούν δεκάδες χιλιάδες ακροατές από το 2006, όταν και ξεκίνησαν, αλλά και πλήθος θεατών στο Διαδίκτυο. Για την αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών η σημερινή συγκυρία της εκπαίδευσης κάθε άλλο παρά ευτυχής είναι – και η καθοδική πορεία της ακολουθεί αυτήν της κοινωνίας. Ακόμη όμως και αν η Παιδεία βρίσκεται κοντά στο σημείο μηδέν, η Μαρία Ευθυμίου αρνείται να συνταχθεί με την πλευρά της πλήρους απαισιοδοξίας: γιατί η εκπαίδευση δεν έχει τόσο ανάγκη από νόμους και μεταρρυθμίσεις όσο από «εκπαιδευτικούς που να αγαπούν αυτό που κάνουν».
Aλλος ένας διάλογος για την Παιδεία ολοκληρώθηκε. Η Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου έχει δώσει στη δημοσιότητα τα πορίσματά της, ένα πρώτο νομοσχέδιο με εκπαιδευτικές ρυθμίσεις ψηφίστηκε από τη Βουλή στο τέλος Αυγούστου. Οι κατευθύνσεις που μοιάζει να θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση συμβαδίζουν με τις διεθνείς αναζητήσεις; «Στην Ελλάδα αλλάζουμε, υποτίθεται, το εκπαιδευτικό σύστημα πολύ συχνά. Κάτι που προφανώς δεν έχει νόημα. Πρόκειται για εθνική κωμωδία, γιατί όλοι γνωρίζουν πως κάθε «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» είναι τραγικά εφήμερη. Και, εξ αυτού, άνευ ουσίας. Η χώρα μας βρίσκεται σε κακό σημείο. Η Παιδεία της φθίνει εδώ και δεκαετίες. Σήμερα πια είναι σε ελεύθερη πτώση. Οσον αφορά τις διεθνείς αναζητήσεις, υπάρχουν πολλά και διαφορετικά εκπαιδευτικά πρότυπα – και όχι ένα. Μπορεί κανείς, για τη συζήτηση, να επιλέξει διάφορα παραδείγματα γενικών κατευθύνσεων: εκείνα των αγγλοσαξονικών χωρών, για παράδειγμα, που κι αυτά δεν είναι ενιαία· ή της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Φινλανδίας, ή χωρών – δυτικών, κατά κανόνα – που έχουν δώσει κάποιο, θεωρούμενο ως επιτυχημένο, στίγμα. Και στο εξωτερικό, πάντως,  τα εκπαιδευτικά δεδομένα επανεξετάζονται – κατά καιρούς. Σε εμάς, βέβαια, όλα είναι δραματικά εφήμερα. Το μόνο σταθερό είναι η διαρκής πτώση. Και αν κρίνω από κάποιες αποφάσεις που πάρθηκαν για τα Αρχαία Ελληνικά ή τα Συμβούλια των Πανεπιστημίων, τα οποία η παρούσα κυβέρνηση καταργεί, τότε μόνο ζοφερό μπορώ να φανταστώ το μέλλον. Αλλά έχουμε, πλέον, συνηθίσει ως κοινωνία να ωθούμαστε προς όλο και μεγαλύτερο χάος και καταστροφή. Και είμαστε, μάλιστα, ήρεμοι μπροστά στο κακό αυτό. Σαν έτοιμοι από καιρό…».
Υπήρχε στο παρελθόν η αίσθηση ότι θα ήταν ενδεχομένως καλύτερο η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να περάσει από τους επαγγελματίες πολιτικούς στα χέρια πανεπιστημιακών που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα προβλήματα του χώρου. Και τα τελευταία χρόνια γνωστοί πανεπιστημιακοί έγιναν όντως υπουργοί Παιδείας.«Το πρόβλημα δεν είναι στα ονόματα. Γιατί σε όλους τους χώρους υπάρχουν άνθρωποι με γνώση, με ευαισθησία και με υψηλή αίσθηση ευθύνης ως προς την κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία, όμως, σε όλα τα επίπεδα, πάσχει από το απόλυτο “δήθεν” – κατάσταση που διογκώθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, οπότε ζήσαμε τη φούσκα των ιδεοληψιών και των μεγάλων λόγων. Μέσα σε αυτή τη φούσκα δημιουργήθηκε και ένα μεγάλο κομμάτι του λεγόμενου “πνευματικού κόσμου”. Το ζήτημα, άρα, δεν είναι αν είναι κανείς πανεπιστημιακός ή όχι, “διανοούμενος” ή όχι. Δεν είναι καν αν είναι κανείς ειδικευμένος σε θέματα εκπαίδευσης. Και το λέω αυτό γιατί έχει δοθεί μεγάλη έμφαση και από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με σημαντικές χρηματοδοτήσεις, που εδώ και δεκαετίες διοχετεύθηκαν σε παιδαγωγικές “μελέτες”, “αναζητήσεις” και σε Παιδαγωγικά Τμήματα. Τελικά, όμως, είχαμε ένα σαθρό αποτέλεσμα. Τα Παιδαγωγικά Τμήματα στην Ελλάδα έχουν, συχνά, φοιτητές χαμηλού επιπέδου – φέτος αξιοθρήνητα χαμηλού, αν κρίνει κανείς από τις εισαγωγικές εξετάσεις – και η εκπαίδευση που τους παρέχεται είναι, σε κάποιες περιπτώσεις, συζητήσιμη. Ενώ εδώ θα έπρεπε να έχουμε τους άριστους των αρίστων, οι οποίοι και να λαμβάνουν την πιο απαρέγκλιτα απαιτητική και συστηματική εκπαίδευση, από, επίσης, τους άριστους των αρίστων. Βέβαια, όπως σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια, όπως και σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, δίπλα στους “εκπαιδευτικούς” και τους “μαθητές” που απλώς διεκπεραιώνουν και αδιαφορούν για τη δουλειά τους, γίνονται και πράγματα καταπληκτικά από μεμονωμένους, αφιερωμένους, φωτισμένους ανθρώπους. Τους οποίους λίγοι τιμούν, λίγοι επαινούν και πολλοί περιγελούν. Ενώ αυτοί, αταλάντευτα, συνεχίζουν το φωτεινό έργο τους».
Εξαντλούμαστε στην πολιτική χρήση και στα διαδικαστικά της Παιδείας αγνοώντας το ίδιο το αντικείμενο τελικά; «Η εκπαίδευση, όπως όλα στη ζωή, είναι θέμα έρωτα. Δεν είναι θέμα κανενός νόμου και καμιάς μεταρρύθμισης. Αν δεν είναι ο δάσκαλος ερωτευμένος με αυτό που κάνει, το αποτέλεσμα είναι, σε κάθε περίπτωση, μηδενικό έως αρνητικό. Με τη λέξη “έρωτας” εννοώ αυτό που κάνεις να σε αφορά. Με πάθος. Με πόνο. Να κοιτάς τον μαθητή στα μάτια και να σε αφορά αν θα μάθει αυτό που του διδάσκεις. Ο δάσκαλος, εξάλλου, δεν μεταφέρει μόνον εγκύκλια γνώση στον διδασκόμενο. Μεταφέρει έναν ολόκληρο κόσμο, μια και η εκπαίδευση είναι άφατη μεταφορά χυμών, μεταφορά ήθους, μεταφορά στάσης ζωής. Δεν είναι διανοητική κατασκευή. Συζητούμε, κάθε τρεις και λίγο, για το πυροτέχνημα των εκάστοτε δήθεν “αλλαγών” και “μεταρρυθμίσεων” μόνο και μόνο για να μην επιστρέψουμε στην αρχή των πραγμάτων. Και η αρχή των πραγμάτων είναι να αγαπάς – τον άλλο, την κοινωνία, τη δουλειά σου, τη ζωή. Να νοιάζεσαι. Και να είσαι έτοιμος να δοθείς με όλες σου τις δυνάμεις και τις δεξιότητές σου σε αυτό. Κάτι που πολλοί έχουμε ξεχάσει. Και βολευόμαστε σε αυτό».
Το ανεπαρκές επίπεδο γνώσεων των εισακτέων φοιτητών, για το οποίο κάνατε λόγο παραπάνω, μνημονεύεται πολύ συχνά ως μείζον πρόβλημα για την κατάρτισή τους. «Είμαι στη Φιλοσοφική Σχολή σχεδόν 35 χρόνια. Κάθε χρόνο εισέρχονται στη Σχολή μας φοιτητές που υπήρξαν “αριστούχοι” μαθητές στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση  (εδώ και δεκαετίες, σχεδόν όλοι οι μαθητές στην Ελλάδα παίρνουν Α στο δημοτικό και 19 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τι να πει κανείς…). Και κάθε χρονιά το επίπεδο είναι χαμηλότερο από εκείνο της προηγούμενης. Να σας πω χαρακτηριστικά ότι στην εκφώνηση των ερωτήσεων στις εξετάσεις, αν χρησιμοποιήσω τον τύπο “αναφερθείτε” ή “τοποθετηθείτε”, το “-τε” θα είναι γραμμένο με “αι” από το ένα τέταρτο περίπου των κατά τ’ άλλα “αριστούχων” στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμιά τους εκπαίδευση φοιτητών. Φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι οποίοι, στην ουσία, προορίζονται μετά την αποφοίτησή τους για καθηγητές της ελληνικής γλώσσας».
Αλλά, από ό,τι καταλαβαίνω, δεν θεωρείτε ότι το ζήτημα είναι απλώς τεχνικό, ότι η έλλειψη τέτοιων βασικών γνώσεων αποδίδεται σε εκπαιδευτικά προβλήματα που λύνονται με αλλαγές υλικών, τρόπων ή μεθόδων διδασκαλίας. «Κοιτάξτε, η κεντρικά, κρατικά οργανωμένη υποχρεωτική εκπαίδευση είναι μια ιστορία μόλις δυόμισι, περίπου, αιώνων. Προέρχεται από το γερμανικό υπόδειγμα του 18ου αιώνα και το γαλλικό του 19ου αιώνα, που αποσκοπούσαν στη συγκρότηση ενιαίων κοινωνιών, στο πλαίσιο της εθνικής ιδεολογίας. Μια κοινή Παιδεία δημιουργεί κοινά αισθήματα, κοινούς κώδικες. Ενιαιοποιεί τις κοινωνίες. Η Παιδεία κάθε χώρας, δηλαδή, όντας εθνικής προτεραιότητας, δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχο τον πολίτη, τον άνθρωπο που η κάθε χώρα θέλει να δημιουργήσει. Παλαιότερα, π.χ., μέχρι τη δεκαετία του 1980, το δημόσιο σχολείο της κάθε ελληνικής γειτονιάς ήταν σχολείο σκληρής εργασίας και απαιτητικότητας. Βάζοντας τους πραγματικούς βαθμούς, επαινώντας, προβιβάζοντας, αφήνοντας μετεξεταστέους, περνούσε το μήνυμα στον μαθητή ότι το να εργάζεται και να αποδίδει στο σχολείο είναι η δουλειά του. Και ότι η δουλειά είναι κάτι που τιμούμε και υπηρετούμε με αφοσίωση και στόχο. Για το οποίο, αναλόγως, είτε επαινούμεθα είτε μας ζητείται να ξαναπροσπαθήσουμε. Αντιθέτως, εμείς, τα τελευταία 40, περίπου, χρόνια, καθώς δημιουργήσαμε μια κοινωνία παρασιτική, χωρίς αξίες, χωρίς ηθικές αρχές και απαιτητικότητα, οδηγήσαμε και την Παιδεία μας σε αντίστοιχους δρόμους και πρακτικές. Από εκεί και τα εύκολα Α στο δημοτικό και τα 19 και 20 στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Η δημιουργία πλήθους “αριστούχων” δίνει κακό εφαλτήριο στους μαθητές, ετοιμάζει το έδαφος για κακούς πολίτες. Γιατί επιβραβεύει την έλλειψη προσπάθειας. Eτσι, πολλοί νέοι που βγαίνουν από ένα τέτοιο σύστημα δεν έχουν συναίσθηση των εννοιών της εργατικότητας, της υπευθυνότητας, του ορίου, της συστηματικής δουλειάς για την επίτευξη ενός στόχου. Δημιουργήσαμε δούλους τού τίποτα. Γιατί ελευθερία δεν είναι η ασυδοσία. Είναι η έννοια του μέτρου, της εσωτερικής πειθαρχίας, του ορίου ως προς τον εαυτό σου και τους άλλους. Αντιθέτως, εμείς προτιμήσαμε την αντιστροφή των κοινωνικών προτεραιοτήτων. Στα ελληνικά σχολεία οι καθηγητές, από δεκαετίες, κάνουν τις συνελεύσεις τους την ώρα του ωραρίου τους, εις βάρος της εκπαίδευσης των νέων για την οποία και πληρώνονται από την κοινωνία! Στα ελληνικά σχολεία, από δεκαετίες, δεν υπάρχει έλεγχος, αξιολόγηση. Αυτά, εξάλλου, θεωρούνται “φασιστικά” πράγματα. Στα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια, από δεκαετίες, αφήσαμε να επικρατήσει ως κανονικότητα το έθιμο των καταλήψεων και ετήσιων καταστροφών της δημόσιας περιουσίας – ένα lifestyle επαναστατικοειδές τού τίποτα, δήθεν ιδεολογικά φορτισμένο. Μετατρέψαμε τα σχολεία σε χώρους βανδαλισμών, αναίδειας, κοινωνικής αδιαφορίας, αμάθειας, βαρβαρότητας – υπό το κάλυμμα, μάλιστα, ιδεολογικών κατασκευών που απλώς υπηρετούν την ευτέλειά μας».
Η αντιστροφή των κοινωνικών προτεραιοτήτων πόσο έχει να κάνει με αυτό που προηγήθηκε; Θέλω να πω, κατά πόσο η νοοτροπία των τελευταίων δεκαετιών, η νοοτροπία της Μεταπολίτευσης, μπορεί να διαμορφώνεται από την αντίδραση σε αξίες και έννοιες παρούσες σε μια εποχή που απορρίφθηκε πολιτικά και ιδεολογικά; «Πιστεύω ότι αυτό που ζούμε στη Μεταπολίτευση, όλη η κοινωνική και πολιτική ζωή, είναι βαθιά δηλητηριασμένη από τον Εμφύλιο Πόλεμο. O,τι κάνουμε και ό,τι δεν κάνουμε, ως κοινωνία και ως άτομα, είναι δαγκωμένο από το φίδι του Εμφυλίου και των επακόλουθών του. Θυμίζω ότι, στην ουσία, ο Εμφύλιος τελείωσε το 1974. Στρατιωτικά το 1949, πολιτικά όμως το 1974. Ηθικός νικητής, όμως, δεν ήταν ο στρατιωτικά υπερισχύσας. Hταν ο ηττημένος. Πάνω σε αυτό, μετά τη Μεταπολίτευση, πάτησαν διάφοροι – με μια προσχηματική, δήθεν αριστερή, φρασεολογία – για να δικαιώσουν επιτήδεια συμπεριφορές αντικοινωνικές, αντιδημοκρατικές, λεηλατικές, καταστροφικές. Αντί στην εποχή της δημοκρατίας να αξιοποιήσουμε τις δεινές εμπειρίες του παρελθόντος για το καλύτερο, απεμπολήσαμε αρχές σεβασμού της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας του άλλου. Καταστρέψαμε το κοινό αγαθό. Με άποψη, μάλιστα, και αποφασιστικότητα. Και τούτο φαίνεται πιο βαριά στην Παιδεία».
Ωστόσο, η σημασία της Ιστορίας δεν αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται στο σχολείο ένα μάθημα που κατεξοχήν προάγει την κριτική ικανότητα. «Δεν ξέρω αν η αποδυνάμωση του μαθήματος της Ιστορίας έγινε συνειδητά ή ασυνείδητα. Γιατί η Ιστορία είναι ένα μάθημα επαναστατικό. Είναι η ζωή των ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια – η δική μας ζωή, μια και σε λίγο για εμάς ως Ιστορία θα μιλούν οι επόμενες γενιές. Μαθαίνοντας για τους ανθρώπους άλλων εποχών, για τον κόσμο που ζούσαν και για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, μαθαίνεις ουσιαστικά τον εαυτό σου. Είναι λοιπόν μάθημα επαναστατικό, γιατί σε ανατοποθετεί στον κόσμο, γιατί σε ωθεί σε στοχασμό, γιατί σε επαναπροσδιορίζει. Με τον τρόπο αυτόν, η Ιστορία σε απελευθερώνει».
Υπάρχει στο ευρύ κοινό μια έντονη επιθυμία για πρόσβαση σε ιστορική γνώση έγκυρη, επιστημονική, απλά δοσμένη; Αφορμή για την ερώτηση είναι η μεγάλη ανταπόκριση που βρίσκουν εδώ και περίπου μία δεκαετία οι ελεύθερες διαλέξεις σας για κοινό ενηλίκων σε όλη την Ελλάδα. «Το γεγονός ότι κάπου 50.000 άνθρωποι, υπολογίζω, έχουν προσέλθει μέχρι σήμερα σε αυτές τις διαλέξεις κάτι σημαίνει. Κοιτάξτε, η εκπαίδευση δεν σταματά σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας – και δεν αφορά μόνο δάσκαλο και μαθητή, καθηγητή και φοιτητή. Oλοι μαθαίνουμε διαρκώς, ο ένας από τον άλλο. Είμαστε όλοι και αδιαλείπτως ταυτοχρόνως και δάσκαλοι και μαθητές. Η ευρύτατη προσέλευση του κοινού σε διαλέξεις Ιστορίας δείχνει, ίσως, ότι επειδή έχουμε πλήθος κενών λόγω αποστήθισης και στρεβλής διδασκαλίας της Ιστορίας, σε καιρούς δύσκολους, μεταβατικούς και ρευστούς όπως αυτοί που διανύουμε, αναζητούμε εργαλεία ερμηνείας που μόνο η Ιστορία μπορεί να μας δώσει. Η Παγκόσμια Ιστορία, ιδιαίτερα, είναι πολύ πρόσφορη ως έναυσμα σκέψης για τον καθένα. Γιατί όταν ακούς τη δική σου Ιστορία, γίνεσαι σαν τον σκαντζόχοιρο. Το θέμα σε αφορά άμεσα, γι’ αυτό και η προσέγγισή του σε πληγώνει. Δεν σε φέρνει στην ηρεμία που θα υποβοηθούσε την εσωτερική σου συζήτηση, καθώς είσαι διαρκώς έτοιμος να αντιδράσεις. Αντιθέτως, το πλεονέκτημα της Παγκόσμιας Ιστορίας είναι ότι μιλά για ανθρώπους σαν εσένα, σε άλλη χρονική στιγμή και σε άλλον τόπο. Eτσι, διαλέγεσαι μαζί τους και με τις καταστάσεις που αυτοί αντιμετώπισαν με μεγαλύτερη άνεση, χωρίς τις πληγές της δικής σου Ιστορίας που αιμάσσουν. Eπειτα, η παγκοσμιοποίηση είναι τόσο ορατή πλέον, ώστε χρειάζεσαι περισσότερα δεδομένα για να ερμηνεύσεις όσα συμβαίνουν γύρω σου. Ακροατές των μαθημάτων Παγκόσμιας Ιστορίας λένε πως ύστερα από αυτά βλέπουν με άλλον τρόπο τις ειδήσεις, διαβάζουν με άλλα μάτια τις εφημερίδες, αντιλαμβάνονται σε άλλη βάση τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, βλέπουν αλλιώς τα κινηματογραφικά έργα, διαβάζουν με άλλο φως την λογοτεχνία».
Είναι η ανταπόκριση αυτή και μια ένδειξη ότι υφίσταται στην ελληνική κοινωνία ετοιμότητα ευρύτερης δημόσιας συζήτησης γύρω από ιστορικά ζητήματα, όπως περίπου έγινε την τελευταία δεκαετία για τον Εμφύλιο Πόλεμο; «Οι Ελληνες έχουμε ενδιαφέρον για την Ιστορία. Iσως γιατί λόγω της σύγχρονης ηθικής και οικονομικής κατάρρευσής μας αντλούμε κουράγιο από το αρχαίο κλέος. Iσως γιατί έχουμε το προνόμιο να μπορούμε να ανιχνεύσουμε το παρελθόν μας με τόσο πολλά γραπτά μνημεία όσο λίγοι λαοί στον κόσμο. Απλώς, αυτό το ενδιαφέρον δεν το έχουμε αξιοποιήσει, κατά τη γνώμη μου, με συστηματικό και υγιή τρόπο. Ως λαός είμαστε σήμερα σε καλύτερη φάση για να συζητήσουμε για την Ιστορία μας. Ο Εμφύλιος, για παράδειγμα, τελείωσε στρατιωτικά πριν από σχεδόν 70 χρόνια, οι βασικοί πρωταγωνιστές του έχουν φύγει από τη ζωή, τα πολωτικά σχήματα “δεξιά” και “αριστερά”, “προοδευτικός” και “συντηρητικός” έχουν καταρρεύσει. Είμαστε πλέον πιο ταπεινοί, λιγότερο αλαζόνες. Περνάμε όλοι τη δοκιμασία της κρίσης. Η βαριά εικόνα της Ελλάδας και του Eλληνα στο εξωτερικό μάς πληγώνει, αν και γνωρίζουμε ότι, σε έναν βαθμό, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις. Eχουμε μπει δειλά δειλά στον δρόμο να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας ειλικρινά, αφήνοντας στην άκρη ιδεοληψίες και προκατασκευασμένες, politically correct, θεωρητικές συλλήψεις».
Αυτή η τελευταία φράση θα ίσχυε και ως υπόδειξη διεξόδου από τον λαβύρινθο των προβλημάτων της εκπαίδευσης; «Δεν είμαι τόσο απαισιόδοξη όσο μπορεί να φαίνεται από όλα όσα είπα παραπάνω. Στην εκπαίδευση υπάρχουν ακόμη διάσπαρτοι υπέροχοι άνθρωποι που μπορούν και κάνουν τη διαφορά. Και τα πράγματα είναι, εν τέλει, απλά. Στην πραγματικότητα, ένα πράγμα χρειάζεται η εκπαίδευση: εκπαιδευτικούς που να αγαπούν αυτό που κάνουν. Που να μπαίνουν στην τάξη και να λένε μέσα τους “Αυτά τα παιδιά θέλω να τα κερδίσω. Να τα εμπνεύσω. Να τα ελευθερώσω μέσα από τη χαρά της γνώσης, του σεβασμού, της προσπάθειας, της αξιοπρέπειας, της εργατικότητας, της αυτοεκτίμησης και της αλληλοεκτίμησης, της αξιοποίησης των ταλέντων του καθενός”. Γιατί όλα είναι έρωτας. Και η Παιδεία ακόμη πιο πολύ».
Πηγή:http://www.tovima.gr/vimagazino(12-09-2016)

Η ζωή είναι ωραία, παιδιά μας.Καλές επιτυχίες!!!

19 Ιούνιος 2017

dfb573aa40f755930cc0cb54e40a45d8 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΤΕΛΟΣ

Ολοκληρώθηκε ένας κύκλος της ζωής των παιδιών της γενιάς του 99,συντελέστηκε και τυπικά η ενηλικίωσή τους.

Τους ευχόμαστε, να προχωρήσουν στη νέα φάση της ζωής τους, με αισιοδοξία και χαρά, με πάθος και ενεργητικότητα.Με κέφι.

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ!!! 

Γιορτή του Πατέρα(2): Ο Πατέρας στην πεζογραφία και τη ζωγραφική.

17 Ιούνιος 2017

father-and-son-lewis-a-ramsey Lewis A. Ramsey -father and son

Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα – απόσπασμα

Στο σπίτι δύο εξουσίες υπολογίζαμε όλοι: του Θεού και του πατέρα, γιατί μ’ αυτές είχαμε δέσει την ύπαρξή μας. Τη μάνα μας τήνε βλέπαμε σαν το σκεπασμένο ήλιο, που τονε μαντεύεις, μα οι αχτίδες του δε φτάνουνε ίσαμε σένα να σε ζεστάνουνε. Τη μάνα μας τήνε βλέπαμε σαν το σκεπασμένο ήλιο, που τονέ μαντεύεις, μα οι αχτίδες του δε φτάνουνε ίσαμε σένα να σε ζεστάνουνε. Ποτέ της δεν έβρισκε καιρό να μας χαϊδέψει, να μας πάρει στα γόνατά της και να μας πει ένα παραμύθι. Ξύπναγε ολοχρονίς χαράματα, άναβε φωτιά, έστηνε τσουκάλι, να προκάνει τόσα στόματα. Ύστερα είχε πάντα στην κούνια κ’ ένα μυξάρικο να τσιρίζει. Είχε να φροντίσει τα ζωντανά, να βάλει σκάφη, να ζυμώσει, να πλύνει, να γυροφέρει το νοικοκυριό, να πιάσει βελόνι· όλο το χωριό μιλούσε για την πάστρα και τη νοικοκυροσύνη της.
Η αλήθεια είναι πως και το γέρο μου τον σέβονταν ο κόσμος, γιατί κρατούσε λόγο, ήταν τίμιος στο αλισβερίσι, φιλόξενος και προκομμένος. Τόνε σήκωνε πολύ κ’ η αρχοντοκαμωσιά του, ψηλόλιγνος καθώς ήτανε και σγουρομάλλης, με βαθιά γαλάζια μάτια και στρωτά γερά δόντια, που τα πήρε ατόφια στον τάφο του. Για τούτο και καμάρωνα όταν οι γειτόνισσες λέγανε στη μάνα μου: «Ο γιος σου, ο Μανώλης, είναι φτυστός ο μπάρμπα Δημητρός».
Νύχτα, με τ’ άστρα σηκωνόταν ο πατέρας απ’ το γιατάκι του. Πρωτόβαζε τη φέσα του κι απέ την τσόχινη βράκα του, τα τουζλούκια και τα ποδήματά του. (Κάλτσες δε φορούσε· έλεγε πως τον στενοχωρούσανε και τον βλάφτανε στην υγειά του). Νιβόταν με θόρυβο. Έκανε το σταυρό του μπρος στα κονίσματα. Καψάλιζε λίγο σταρένιο ψωμί στη θράκα, το βουτούσε στο μπρούσκο και το ‘κανε κρασοψυχιά, έτρωγε και καμιάν ελιά, φτούσε το κουκούτσι και λίγες βρισιές μαζί για το γούρι και ξεκινούσε στητός κι ανάλαφρος για τα χτήματα.
Δούλευε δεκάξη με δεκαοχτώ ώρες δίχως να ξαποστάσει. Σήκωνε μοναχός του γομάρια εξήντα εβδομήντα οκάδες, μα ποτέ δεν τον άκουγες να βαρυγκομήσει. Η τσάπα και τ’ αλέτρι γίνονταν υπάκουα στο χέρι του. Τα ζωντανά τον τρέμανε και τον αγαπούσανε συνάμα, γιατί τα φρόντιζε περσότερο απ’ όσο φρόντιζε εμάς.
Με το σούρουπο γύριζε στο σπίτι δίχως να σταθεί σε καφενέ. Έπιανε το μπουκάλι το ρακί, κατέβαζε κάμποσες γερές ρουφηξιές, έτρωγε το φαΐ που του φύλαγε η μάνα. Κατά την περίσταση έδερνε δυο τρεις από μας κ’ έπεφτε μπαϊλντισμένος στον ύπνο, να ρουχαλίζει και να τρέμει ο τόπος.
Κουβέντα δεν τού ‘παιρνες ούδε Κυριακή ούδε χρονιάρα μέρα. Κανένας μας δεν τολμούσε να μιλήσει μπροστά του· είχαμε μάθει να τα λέμε όλα με τα μάτια, τους θυμούς, το παράπονο, τις πονηριές ή τις χαρές μας. Μόνο σαν τύχαινε να βρίσκεται στα κέφια του, Κυριακή, που καθόμαστε ολόκληρη η φαμελιά σε τραπέζι, τότες τ’ άρεζε να σηκώνει εμένα που μ’ έβλεπε πάντα σαν τον γραμματιζούμενο του σπιτιού, να λέω το «Πάτερ ημών».
father-and-son-jana-goode   Jana Goode -Father and son

Φραντς Κάφκα, Γράμμα στον πατέρα (απόσπασμα)

Αγαπημένε μου πατέρα
…………………………………………………………………………………………
Έβλεπες τα πράγματα περίπου έτσι: Σε όλη σου την ζωή δούλεψες σκληρά, θυσιάζοντας τα πάντα για τα παιδιά σου, κυρίως δε για μένα. Συνεπώς, έκανα “τη μεγάλη ζωή”, ήμουν απολύτως ελεύθερος ν’ ασχολούμαι με ό,τι μου άρεσε, χωρίς ν’ αντιμετωπίσω ποτέ βιοτικό πρόβλημα και γενικά δεν είχα έγνοιες. Εσύ δεν απαίτησες καμία ευγνωμοσύνη για όλα αυτά, επειδή γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει “ευγνωμοσύνη από τα παιδιά”, αλλά περίμενες τουλάχιστον έναν καλό λόγο, κάποιο δείγμα συμπάθειας.

Εγώ, αντί ν’ ανταποκριθώ σ’ αυτή την προσμονή σου, σε απέφευγα διαρκώς, κρυβόμουν στο δωμάτιό μου μαζί με τα βιβλία μου, έκανα παρέα με φίλους ελαφρόμυαλους και καλλιεργούσα παράδοξες ιδέες.

[…]

Θα ήμουν πιο ευτυχής να σε είχα φίλο, αφεντικό, θείο, παππού, ακόμη (αν και το λέω με κάποιο δισταγμό), πεθερό μου. Αλλά σαν πατέρας ήσουν πολύ δυνατός για μένα και η δύναμή σου γινόταν εντονότερη επειδή οι αδελφοί μου πέθαναν σε μικρή ηλικία και οι αδερφές μου γεννήθηκαν πολύ αργότερα.[…] Πάντως εμείς οι δύο είμαστε τόσο διαφορετικοί και εξαιτίας αυτής της διαφοράς τόσο επικίνδυνοι ο ένας για τον άλλο, ώστε εάν ήθελε κανείς να προβλέψει με ποιο τρόπο, εγώ, ένα παιδί που εξελισσόταν αργά και εσύ, ο ώριμος άντρας, θα μπορούσε να συμπεριφερόμαστε ο ένας προς τον άλλο, θα μπορούσε να συμπεράνει ότι θα με συνέθλιβες, αφανίζοντας ολοκληρωτικά την προσωπικότητά μου. Αυτό βέβαια δε συνέβη, διότι η ζωντανή πραγματικότητα είναι αδύνατον να υπολογισθεί εκ των προτέρων, έχει όμως συμβεί κάτι χειρότερο.

Ένα μεσημέρι σ’ ένα σχολείο βγαλμένο από το μέλλον

11 Ιούνιος 2017

Πώς ένα υπερσύγχρονο κτιριακό συγκρότημα άλλαξε την καθημερινότητα των μαθητών, του εκπαιδευτικού προσωπικού αλλά και των ντόπιων κατοίκων.

Γράφει ο Βασίλης Καψάσκης

1188052_koropi1

Συνήθως το πρωί που πηγαίνω στη δουλειά περνάω μπροστά από το παλιό μου σχολείο. Κάθε φορά που το βλέμμα μου πέφτει επάνω του γυρίζω για λίγο πίσω στα χρόνια που ήμουν μαθητής.
Και παρότι ο χρόνος, όπως το συνηθίζει, με προστατεύει ανατρέχοντας συνηθίζει στις καλές αναμνήσεις, θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τις ατέλειωτες ώρες μέσα σ’ εκείνο το επιβλητικό παλιό κτίριο. Τις βαριές καγκελόπορτες –ήταν φυλακές ανηλίκων πριν γίνει σχολείο-, το καλοριφέρ που ήταν πάντα των άκρων και λειτουργούσε είτε στο φουλ είτε καθόλου, τις σκουριασμένες μπασκέτες, τους μάλλον διακοσμητικούς ανεμιστήρες οροφής και τον αδιάκοπο θόρυβο από την παρακείμενη λεωφόρο.

Όταν είσαι αναγκασμένος να περνάς πολλές ώρες μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, υπό οιεσδήποτε συνθήκες, έχεις την τάση να το συνηθίζεις και τελικώς να το αποδέχεσαι. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς και δεν σε πειράζει πια. Έτσι και ‘γω, σε κάποια ανύποπτη στιγμή, έπαψα να έχω πρόβλημα με την κατάσταση του σχολείου. Δεν το κατηγορώ για τις ευθύνες του εκπαιδευτικού συστήματος ή τις δικές μου επιλογές. Καμιά φορά μόνο αναρωτιέμαι πως θα ήταν, πως θα ήμουν εγώ αν το σχολικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσα ήταν διαφορετικό.

 

1188053_koropi6

 

Ένα υπερσύγχρονο σχολείο που μοιάζει βγαλμένο από το μέλλον
Έτσι, όταν μου είπαν ότι θα έχω την ευκαιρία να επισκεφτώ ένα καινούργιο, καινοτόμο σχολείο στο Κορωπί που έχει χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, φαντάστηκα απλώς ακόμη ένα καθαρό, φρεσκοβαμμένο κτίριο και τίποτα περισσότερο. Το υπερσύγχρονο σχολικό συγκρότημα στο Κίτσι του Δήμου Κρωπίας (νηπιαγωγείο, δημοτικό, 3ο Γυμνάσιο, 2ο Λύκειο) δεν έχει απολύτως καμία σχέση με όσα νόμιζα ότι ήξερα μέχρι σήμερα. Και φρόντισε να μου το αποδείξει από την πρώτη στιγμή που πέρασα την πύλη του. Από το υπόγειο μέχρι και την ταράτσα τα πράγματα είναι τόσο εντυπωσιακά όσο αυτά που γράφονται στις γραμμές που ακολουθούν.
Και τα τρία σχολικά κτίρια του συγκροτήματος είναι εξοπλισμένα με υπερσύγχρονα μέσα, ενώ τα πάντα μοιάζουν να είναι μελετημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Προγράμματα ενεργειακής εξοικονόμησης, φωτοβολταϊκά, κλιματισμός, θέρμανση, συστήματα πυρανίχνευσης, τουαλέτες με φωτοκύτταρα και βρύσες με διακόπτες χρονοροής για να μην ξοδεύεται το νερό, (σ.σ. ειδικές τουαλέτες για ΑμΕΑ), ζεστό νερό χρήσης με ηλιακούς συλλέκτες, συστήματα προστασίας δακτύλων στις πόρτες και πλωτές σκάλες που απορροφούν τους κραδασμούς είναι μερικά μόνο από τα καινοτόμα χαρακτηριστικά τους.

Στα πιο εντυπωσιακά τμήματα των ολοκαίνουργιων κτιρίων συμπεριλαμβάνονται η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων που είναι εξοπλισμένη με τα πλέον άρτια οπτικοακουστικά συστήματα για να υποστηρίξει οποιαδήποτε εκδήλωση, το εργαστήριο ηλεκτρονικών υπολογιστών που διαθέτει pc ανοιχτού λογισμικού raspberry τελευταίας τεχνολογίας, scanner ακόμη και 3D printer, η βιβλιοθήκη και φυσικά το εργαστήριο θετικών επιστημών.
Όπως μου εξήγησαν, μάλιστα, ολόκληρο το συγκρότημα έχει κατασκευαστεί με τις πιο υψηλές ηχοακουστικές απαιτήσεις έτσι ώστε η στάθμη του θορύβου να μην ξεπερνά ένα ορισμένο επίπεδο και πράγματι όσο βρισκόμουν εκεί δεν έφτασε στα αυτιά μου κανένας εξωτερικός θόρυβος. Μόνο ο διαπεραστικός ήχος του κουδουνιού και τα γρήγορα βήματα δύο παιδιών με σορτσάκια που ανέβαιναν τρέχοντας τα σκαλιά. Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, στο συγκρότημα έχει εγκατασταθεί και ένα απομακρυσμένο σύστημα παρακολούθησης που είναι σε θέση να ενημερώνει 24ώρες το 24ωρο για πιθανές βλάβες, διαρροές ακόμη και για το αν η στάθμη του διοξειδίου του άνθρακα έχει ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια!

1188054_koropi7

«Τα παιδιά σέβονται το χώρο γιατί νιώθουν ότι τα σέβονται»
Την ώρα της ξενάγησης το προσωπικό του σχολείου και οι ειδήμονες του χώρου συνέχιζαν να μου επισημαίνουν μικρές, σχεδόν απαρατήρητες λεπτομέρειες, που έδειχναν το μεράκι και την αγάπη τους για τη δουλειά που έχουν κάνει. Δουλειά που οδήγησε στη βράβευση ολόκληρου του έργου το 2014 από το περιοδικό World Finance ως «Education Deal of The Year» σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όμως, η καρδιά ενός σχολείου θα είναι πάντα τα παιδιά και το εκπαιδευτικό προσωπικό του. Πώς βλέπουν οι ίδιοι το καινούργιο τους σχολείο; «Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που προΐσταμαι ενός τέτοιου σχολείου, είναι ένα από τα πρώτα που προέκυψαν από τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα» τόνισε η διευθύντρια του γυμνασίου κ.Ελισάβετ Μερκούρη και προσέθεσε με σιγουριά: «Tέτοια κτίρια δεν υπάρχουν στα συμβατικά σχολεία». Όσο για τη συμπεριφορά των μαθητών όταν πρωτομπήκαν στις αίθουσες , η Μερκούρη θυμάται: «Στην αρχή τα παιδιά ήταν λίγο «θηριάκια», ήταν μαθημένα αλλιώς. Τους είπα ότι αυτό ήταν ένα διαφορετικό σχολείο, ότι πρέπει πρώτα αυτά να το αγαπήσουν. Τώρα μαζεύουν και το παραμικρό σκουπιδάκι. Έχει πολύ μεγάλη σημασία το περιβάλλον. Γι’ αυτό πολλές φορές λέμε ότι η οικογένεια παίζει καθοριστικό ρόλο για την ανάπτυξη ενός παιδιού. Πόσο μάλλον όταν και το σχολείο είναι τόσο οργανωμένο. Ακόμη και το κτίριο, δηλαδή, υποβάλλει στα παιδιά την ανάγκη να συμπεριφέρονται καλύτερα».
Στην αλλαγή της συμπεριφοράς των παιδιών και του προσωπικού εστίασε και ο διευθυντής του λυκείου κ. Βαγγέλης Καλπίας. «Το κτίριο τους δίνει περισσότερα πράγματα και το σέβονται. Έχει αλλάξει η συμπεριφορά και των παιδιών και του προσωπικού» ανέφερε και για του λόγου το αληθές μου περιέγραψε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό: «Κάποια στιγμή βρέθηκαν λίγα χαρτιά μέσα στην τουαλέτα. Τα παιδιά του λυκείου που είναι πιο μεγάλα, χωρίς να παρέμβει κανένας καθηγητής, μίλησαν στα παιδιά του γυμνασίου, βρήκαν ποιοι το έκαναν και εκείνα ήρθαν από μόνα τους και μας είπαν “εμείς το κάναμε, δεν θα ξαναγίνει”. Αυτό ήταν το μοναδικό επεισόδιο που είχαμε», εξήγησε.

1188058_koropi29

«Άλλαξε η ψυχολογία γονέων και παιδιών»
Το σχολείο, όμως, δεν άλλαξε μόνο την συμπεριφορά των παιδιών αλλά και την ψυχολογία τους αφού αναβάθμισε την καθημερινότητά τους, ειδικά σε έναν δήμο όπως το Κορωπί που τα σχολικά συγκροτήματα δεν βρίσκονται τόσο κοντά το ένα στο άλλο όπως συμβαίνει π.χ. στο κέντρο της Αθήνας. «Tα δικά μου παιδιά ταλαιπωρήθηκαν αρκετά με τις αποστάσεις. Και στο δημοτικό είχαμε θέμα, πόσο μάλλον γυμνάσιο-λύκειο που δεν υπήρχε στην περιοχή» λέει η πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κ. Παναγιώτα Δημητροπούλου και συνέχισε: «Όταν το έργο ολοκληρώθηκε, το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα στολίδι για την περιοχή, δεν αναβάθμισε μόνο την περιοχή σαν εικόνα, αλλά και την ψυχολογία των γονέων και των παιδιών. Περιμέναμε 20 χρόνια για να γίνει. Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν περίμεναν τα παιδιά ότι θα έχουν ένα τέτοιο σχολείο». Για την ανεβασμένη διάθεση των παιδιών μας μίλησε και η κ. Γλυτσού Παρασκευή, μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων: «Το σχολείο έχει άριστη υλικοτεχνική υποδομή και αυτό που μας ευχαριστεί πάρα πολύ είναι πως από τη στιγμή που ήρθαμε εδώ το περιβάλλον είναι τόσο θετικό, τόσο προσιτό. Τα παιδιά το δέχτηκαν πολύ καλά. Ανέβηκε η διάθεσή τους. Δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα δημοτικά σχολεία της περιοχής και νομίζω πως είναι εφάμιλλο των ιδιωτικών».

1188057_koropi21

Το σχολείο ενίσχυσε και την εμπορική εικόνα της περιοχής
Σαν κέντρο μόρφωσης και εκπαίδευσης ένα καινούργιο σχολείο έχει, έτσι κι αλλιώς, θετική δυναμική. Δεν παύει όμως να αλληλεπιδρά και να ωφελεί σημαντικά και την τοπική κοινωνία αφού δημιουργεί γύρω του έναν εμπορικό «κύκλο». Αυτό διαπιστώνει για το σχολικό συγκρότημα του Κιτσίου και η κ. Πανούση – Θεοχάρη Σοφία, κάτοικος της περιοχής και επίσης μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. «Αρχίζει και διαφαίνεται μια πιο “εμπορική” εικόνα στην περιοχή, πράγμα που ξέρουμε πόσο αναγκαίο είναι στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει ζήτηση για ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, φούρνους, γυμναστήρια. Το σχολείο βοηθάει και την τοπική κοινωνία, γεγονός πολύ σημαντικό».

1188059_koropi30 «Η επένδυση στη μόρφωση αποδίδει πάντα τον καλύτερο τόκο»
Όταν τελείωσε η ξενάγηση και ήρθε η ώρα φύγουμε το σχολείο είχε πια αδειάσει από παιδιά. Έξω στην πύλη περίμεναν τους γονείς τους δύο μαθητές, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Μας χαιρέτησαν χαμογελώντας. Δεν ξέρω αν χαίρονταν για το καινούργιο τους σχολείο ή απλώς χαμογελούσαν γιατί έτσι κάνουν συνήθως τα παιδιά. Εδώ που τα λέμε, πιθανότατα ίσχυε το δεύτερο. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι στο δρόμο της επιστροφής είχα συνεχώς στο μυαλό μου κολλημένη εκείνη τη φράση που είπε κάποτε ο Αμερικανός πολιτικός, συγγραφέας και επιστήμονας Βενιαμίν Φραγκλίνος. «Η επένδυση στη μόρφωση (στη γνώση) αποδίδει πάντα τον καλύτερο τόκο».

terrain_0

24 καινοτόμα σχολεία σε ολόκληρη την Αττική
Το εν λόγω έργο ήταν έτοιμο να υπογραφεί το 2011 αλλά «πάγωσε» λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης που έπληξε την Ελλάδα. Χάρη στη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τη χρηματοδότηση από το χρηματοδοτικό εργαλείο JESSICA, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και ιδιωτικούς πόρους το έργο υπογράφηκε τελικώς το 2014 και ολοκληρώθηκε μέσα σε μόλις δύο χρόνια. Μαζί με το σχολείο στο Κορωπί, έχουν παραδοθεί 24 σχολικές μονάδες στην Αττική. Ο συνολικός προϋπολογισμός ανέρχεται στα 110 εκατ. ευρώ. Την ουσιαστική συμβολή της Ε.Ε. στην ολοκλήρωση του έργου μου επισήμανε και ο δήμαρχος Κρωπίας κ. Δημήτρης Κιούσης: «Τέτοια έργα που χρηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σημαντικά γιατί το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων είναι πολύ περιορισμένο και αδυνατεί να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Εμείς σαν δήμος προσπαθήσαμε να τελειώσει το σχολείο εμπρόθεσμα για να μην ταλαιπωρούνται και μετακινούνται οι μαθητές σε άλλα σχολεία. Αλλά και για να έχουμε σύγχρονες εγκαταστάσεις όπως αυτό το ΣΔΙΤ που πραγματικά απέδειξε ότι αξίζει να κάνουμε σχολεία μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα».

Για περισσότερες πληροφορίες για τις επενδύσεις της Ε.Ε. μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: https://europa.eu/investeu/home_el #InvestEU

Πηγή:http://m.lifo.gr

Πυθαγόρειες Ρήσεις .

7 Ιούνιος 2017

download Στον ρυθμό των πανελληνίων εξετάσεων συνεχίζουμε, από άλλη σκοπιά, για πολλούς χωρίς συνάφεια. Εμείς πιστεύουμε, όμως, ότι σε δύσκολες περιόδους της ζωής ή αλλιώς σε σημαντικά σταυροδρόμια της,καλό είναι να ανατρέχουμε σε μικρές και αλληγορικές  ρήσεις με ουσιώδη και μεγάλα νοήματα, ιδιαίτερων προσωπικοτήτων. Αναμφίβολα ιδιαίτερη προσωπικότητα ήταν ο Πυθαγόρας, που υπήρξε από τους πλέον εκκεντρικούς και αμφιλεγόμενους μαθηματικούς .

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο  συμβούλευε τους μαθητές του :

 1)Μην δοκιμάσεις μελανούρια (μην συναναστρέφεσαι  ανθρώπους με μαύρη ψυχή).

2)Μην δίνεις το δεξί σου στον καθένα ( μην  δημιουργείς εύκολα φιλίες ) .

3) Να μην φοράς στενό δακτυλίδι ( Να ζεις την ζωή με μέτρο  ).

4)Μην σκαλίζεις  την φωτιά με το σίδερο.( μην ερεθίζεις τον θυμωμένο).

5)Μην τρως την καρδιά σου ( να μην αφήνεις να σε βασανίζουν οι έγνοιες ).

6)Μακριά από τα κουκιά ( μην ανακατεύεσαι με την πολιτική)

7) Μην κοιτάς πίσω σου όταν φτάνεις στο τέρμα ( μην στενοχωριέσαι όταν φτάνεις στο τέλος της ζωής σου).

Κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο:

1)Μην ανακατεύεις την φωτιά με το μαχαίρι  ( δώσε τόπο στην οργή).

2) Να μην κάθεσαι πάνω σε χοίνικα* ( μην επαναπαύεσαι σε αυτά που έχεις ).

3)Να έχεις πάντα τα στρώματα δεμένα ( να έχεις πάντα έτοιμα τα μπογαλάκια σου).

4)Να μην βαδίζεις σε λεωφόρους ( να μην ακολουθείς  τις γνώμες των  πολλών και ασχέτων, λεώς /λαός+ φέρω).

5) Να μην δέχεσαι στο σπίτι σου χελιδόνια (Να αποφεύγεις τις συναναστροφές φλύαρων ανθρώπων).

*Χοίνιξ η Χοίνικας:ημερήσια τροφή καθώς και  μέτρο που χρησιμοποιούνταν για την μέτρηση του όγκου των στερεών, συναντάται και στην Καινή Διαθήκη. Ο ένας χοίνιξ ισοδυναμεί με 1,2 λίτρα

Είδαμε τις συμβουλές στην ιστοσελίδα:http://mathhmagic.blogspot.gr

Οδηγίες χαλάρωσης προς τους υποψηφίους των πανελλαδικών εξετάσεων.

6 Ιούνιος 2017

0a11749sda274b38242aa891a21bcab69_2 Η γενιά του 99, που λέει και ο Γιάννης Σύρπας, μπαίνει από αυτή την εβδομάδα στον αστερισμό των πανελλαδικών εξετάσεων. Τους ευχόμαστε, από την ψυχή μας, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.

Παραθέτουμε το παρακάτω ενδιαφέρον άρθρο που είδαμε στην  ιστοσελίδα www.alfavita.gr

Γράφει η Εφη Φουσέκη

«Είμαστε μαζί σας, στηρίζουμε την προσπάθειά σας ολόψυχα. Καλή επιτυχία!».Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει το «Τζάνειο» νοσοκομείο στους υποψήφιους των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά και στους γονείς τους, μέσω ειδικού ιστότοπου, στον οποίο περιλαμβάνονται συμβουλές για τη διαχείριση του στρες, τηλεφωνική γραμμή επικοινωνίας με ειδικούς ψυχολόγους εφήβων καθ΄ όλη τη διάρκεια των πανελληνίων εξετάσεων.

Το παιδοψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου δίνει απλές συμβουλές, που όπως αναφέρει «φέρνουν αποτελέσματα σε γονείς και μαθητές».

Αναφέρει ότι το άγχος είναι μια φυσιολογική αντίδραση σε κάποια πρόκληση. Μέχρι ενός σημείου είναι ευεργετικό, γιατί μας βοηθάει να συγκεντρωθούμε και να οργανωθούμε, ώστε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση. Εργαζόμαστε πιο αποδοτικά, σκεφτόμαστε πιο γρήγορα, βελτιώνουμε την επίδοσή μας.

Όμως τί γίνεται όταν το άγχος ξεπεράσει το όριο αυτό και αρχίσει και γίνεται καταστροφικό; Τότε η απόδοσή μας κινδυνεύει σοβαρά. Υπογραμμίζει ότι την περίοδο των εξετάσεων πολλοί μαθητές υποφέρουν από στρες. Συνήθη συμπτώματα είναι οι δυσκολίες στον ύπνο, τα νεύρα, οι στομαχικές ενοχλήσεις, η μειωμένη ή αυξημένη όρεξη για φαγητό.

Τεχνικές χαλάρωσης

Για να είστε ήρεμοι την ημέρα των εξετάσεων, χρειάζεται να εφαρμόσετε τεχνικές χαλάρωσης:

Ρυθμίστε την αναπνοή σας. Όταν αγχωνόμαστε, συνήθως παίρνουμε γρήγορες και σύντομες ανάσες. Αυτό αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς. Πάρτε 10 βαθιές εισπνοές και αργές εκπνοές. Ρυθμίζετε έτσι την ταχυπαλμία.

Φέρτε στο μυαλό σας μια γαλήνια εικόνα. Μια ανάμνηση ή νοερή εικόνα ενός μέρους που σας φέρνει ηρεμία και γαλήνη. Οραματιστείτε αυτή την εικόνα κάθε φορά που αγχώνεστε και προσπαθήστε να χαλαρώσετε.

Το χιούμορ βοηθάει τις αρνητικές σκέψεις. Βρείτε την ευκαιρία να γελάστε, να δείτε αστεία βιντεάκια, να διαβάσετε κόμικ.

Μια μέρα πριν από τις εξετάσεις

Προετοιμαστείτε κατάλληλα από το προηγούμενο βράδυ. Τι θα φορέσετε, τι θα πάρετε μαζί μας, πώς θα πάτε. Γνωρίζετε ακριβώς πού δίνετε εξετάσεις; Ποια ώρα πρέπει να είσαστε εκεί;

Καλό είναι να μην πάρετε μαζί σας βιβλία και σημειώσεις.

Μην φύγετε νηστικοί από το σπίτι, ακόμα κι αν δεν έχετε όρεξη.

Κοιμηθείτε νωρίς, μη μελετάτε μέχρι την τελευταία στιγμή.

Την ώρα των εξετάσεων

Μόλις καθίσατε στη θέση σας και αισθάνεστε ότι θα πάθετε κρίση άγχους. Τι κάνετε;

Είναι φυσιολογικό να αγχώνεστε. Συμβαίνει στους περισσότερους γύρω σας. Έχετε να επικεντρωθείτε στον στόχο σας και να βάλετε τα δυνατά σας.

Εφαρμόστε τις τεχνικές χαλάρωσης. Πάρτε βαθιές αναπνοές, νοιώστε άνετα στη καρέκλα, κινείστε τα χέρια σας, τα πόδια σας, το κεφάλι για να φύγει από επάνω σας η ένταση. Φέρτε στο νου σας την εικόνα που σας ηρεμεί. Πείτε θετικά λόγια στον εαυτό σας. Πιείτε λίγο νερό.

Αγνοήστε τους άλλους γύρω σας

Εάν εξακολουθείτε να μην αισθάνεστε καλά, ενημερώστε τον επιτηρητή.

Διαβάστε προσεκτικά τις ερωτήσεις και απαντήστε καταρχήν σε αυτές για τις οποίες είστε σίγουροι, τις άλλες αφήστε τις για αργότερα.

Για τους γονείς

Το άγχος επηρεάζει τη σκέψη, το συναίσθημα, το σώμα μας και την απόδοση. Είναι ένας φαύλος κύκλος από αρνητικές σκέψεις («δεν θα τα καταφέρω», «δεν ξέρω τίποτα»), αρνητικά συναισθήματα (όπως απελπισία, θυμός) και ψυχοσωματικές αντιδράσεις (ζαλάδες, αϋπνία, κοιλιαλγίες).

Για να σπάσει αυτός ο κύκλος τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζονται βοήθεια και από τους γονείς τους. Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν να ελέγχουν αυτό το «τέρας» που λέγεται ΑΓΧΟΣ και όχι να ελέγχονται από αυτό.

Εξηγήστε τους πως έχουν τη δύναμη να ρυθμίσουν τις σωματικές τους αντιδράσεις και να μην επιτρέπουν στο «κακό στρες» να τους καταστρέψει. Πώς; Ενθαρρύνετε τα να κάνουν θετικές σκέψεις για τον εαυτό τους. Μιλήστε τους εσείς οι ίδιοι ενθαρρυντικά: «Συνέχισε, πας καλά», «έχεις κάνει μεγάλη πρόοδο», «είσαι σπουδαίο παιδί» και όχι «αν δεν περάσεις κάηκες», «αν δεν περάσεις, θα αρρωστήσουμε» κλπ.

Μάθετέ τα να χαλαρώνουν και να ηρεμούν. Βοηθήστε το κλίμα μέσα στο σπίτι να είναι ήρεμο και σταθερό. Όχι μουσική στη διαπασών, ούτε γεμάτο το σπίτι με καπνό από τα τσιγάρα.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι είσαστε κοντά ακόμα και αν δεν κάνετε κάτι μαζί. Προσπαθήστε να είστε σταθεροί στις ώρες που βρισκόσαστε στο σπίτι, έτσι ώστε να γνωρίζουν πότε θα σας βλέπουν.

Βρείτε χρόνο να χαλαρώσετε μαζί, να πείτε κάποιο αστείο, να πάτε μια βόλτα.

Ως γονείς μπορεί να ανησυχείτε για την πίεση και το στρες που περνάνε τα παιδιά σας. Πράγματι είναι μια δύσκολη περίοδος για αυτά οι εξετάσεις. Σκεφτείτε όμως πως και τα παιδιά, όπως και εσείς κάποτε, έχουν να μάθουν κι αυτά να διαχειρίζονται δύσκολες καταστάσεις.

Χρειάζεται λοιπόν να μάθουν να διαχειρίζονται το άγχος τους, να είναι παραγωγικά, να δοκιμάζονται και να προχωράνε. Έτσι θα μεγαλώσουν. Κι όλα αυτά τα μαθαίνουν με εσάς στο πλευρό τους. «Κρατήστε λοιπόν την ψυχραιμία σας και στηρίξτε τα παιδιά σας σε αυτά τα πρώτα σοβαρά βήματα προς την αυτονόμηση και την ενηλικίωση» καταλήγει το παιδοψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου «Τζάνειο».

Αυτές είναι οι δεξιότητες που αποκτούν τα παιδιά όταν αθλούνται

4 Ιούνιος 2017

logoi-athlimata-ofeloun-paidia-750x400

Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι τα αθλήματα αποτελούν ζωτικής σημασίας δραστηριότητες για την ομαλή σωματική και πνευματική ανάπτυξη ενός παιδιού. Γνωρίζατε όμως ότι μπορούν να προσφέρουν και κάτι παραπάνω από αυτό; Τα αθλήματα έχουν κι άλλα οφέλη, που μπορεί να μην είχατε σκεφτεί μέχρι τώρα.

Συνεισφέρουν στη συνολική τους προσωπικότητα και τα βοηθούν να βελτιώσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι εκτός από το ότι τα κρατά σε καλή φυσική κατάσταση, τα απασχολεί για αρκετό χρόνο. Και αυτού του είδους η απασχόληση εγγυάται τη σωστή πνευματική τους ανάπτυξη. Τα ομαδικά αθλήματα μάλιστα έχει βρεθεί ότι είναι αυτά με τα περισσότερα οφέλη για τα παιδιά, αφού τα μαθαίνουν διάφορες δεξιότητες της καθημερινής ζωής.

Αυτές είναι οι δεξιότητες που θα τα βοηθήσουν και στην ενήλικη ζωή τους

1. Βελτίωση της φυσικής κατάστασης

Τα οφέλη της άθλησης στη σωματική μας υγεία είναι γνωστά σε όλους μας. Συγκεκριμένα όμως και όσον αφορά στα παιδιά, η παχυσαρκία δυστυχώς έχει φτάσει παγκοσμίως στα όρια της πανδημίας. Η έλλειψη άσκησης και οι επεξεργασμένες, γρήγορες τροφές αποτελούν τους βασικούς ενόχους. Τα αθλήματα όμως κάνουν τα παιδιά καλύτερους αθλητές, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό τους σύστημα και τη σωματική τους αντοχή. Η ενδυνάμωση του οργανισμού, η δόμηση μιας επαρκούς αυτοεκτίμησης, η ενστάλαξη μιας υγιούς, κοινωνικής συμπεριφοράς και η μείωση του στρες είναι κάποια από τα σημαντικότερα οφέλη των αθλημάτων στα παιδιά μας.

Η σημασία αυτών δεν μπορεί να υποβαθμιστεί. Ως γονιός ή κηδεμόνας, οφείλετε να φέρετε σε επαφή τα παιδιά σας με τον κόσμο των αθλημάτων. Αυτή η γνωριμία θα αποτρέψει την υπερβολική προσήλωση τους στα βιντεοπαιχνίδια και στον υπολογιστή. Ως εκ τούτου, θα αποτραπεί και η πιθανότητα εμφάνισης παχυσαρκίας. Τα παιδιά που ξοδεύουν έναν αξιοσημείωτο χρόνο ασχολούμενα με ένα άθλημα έχουν αποδεδειγμένα καλύτερη ισορροπία, στάση σώματος και δύναμη.

2. Ομαδικό πνεύμα

Τα ομαδικά αθλήματα διδάσκουν στα παιδιά κάποιες από τις σημαντικότερες δεξιότητες της ζωής. Τέτοια αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ απαιτούν από τους παίκτες να συνεργαστούν για έναν κοινό στόχο. Μαθαίνουν να εκτιμούν και να βοηθούν τους άλλους. Η ομαδικότητα και η συνεργασία αποτελούν ανεκτίμητα μαθήματα που θα τα βοηθήσουν σε όλη τους τη ζωή. Εδώ το ομαδικό όφελος υπερτερεί του ατομικού κι αυτό αποτελεί σπουδαίο μάθημα. Εξάλλου, τα παιδιά μαθαίνουν αναγκαστικά να ακούνε τους άλλους και να τους λαμβάνουν υπόψη, αν θέλουν να μάθουν νέες τεχνικές, ώστε να κερδίζουν.

3. Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης

Τα παιδιά ενθουσιάζονται και με το μικρότερο επίτευγμα που καταφέρνουν. Αυτό είναι που διατηρεί την αυτοπεποίθησή τους υγιή και ενδυναμώνει την πνευματική τους ανάπτυξη. Και φυσικά η αυτοπεποίθηση είναι το εργαλείο με το οποίο θα μπορέσουν να τολμούν και να έχουν κουράγιο στη ζωή τους. Επιπροσθέτως, πρέπει να πούμε ότι ο σεβασμός των συμπαικτών και του προπονητή τους, αλλά και των γονιών τους είναι αυτός που τους γεμίζει με θετικότητα και αυτοεκτίμηση. Η εποικοδομητική κριτική μαθαίνεται να γίνεται αποδεκτή και επεξεργάσιμη, καθώς θα τους χρειαστεί στο άμεσο και έμμεσο μέλλον.

4. Η νίκη δεν είναι το παν

Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει, ούτε στο πιο απλό, χαζό παιχνίδι. Εντούτοις, το πιο σημαντικό μάθημα της ζωής είναι η αποδοχή της ήττας και η μετέπειτα επεξεργασία των λαθών που έγιναν. Είναι αδύνατο να κερδίζουμε κάθε παιχνίδι και ομοίως, κάθε μάχη στη ζωή. Η θετική αποδοχή μιας ήττας και η αποφασιστικότητα για το επόμενο παιχνίδι είναι κάτι που κάθε παιδί χρειάζεται να μάθει. Οι γονείς δεν πρέπει να τα αποθαρρύνουν όταν χάνουν σε ένα παιχνίδι, αλλά έργο τους πρέπει να είναι η γνωριμία με τη χαρά της άθλησης. Διδάξτε τους να δουλεύουν σκληρότερα, αλλά και με όρεξη για το στόχο τους, ώστε να φτάσουν και στη θέση του νικητή.

5. Κάνουν νέους φίλους

Όλοι έχουν κάτι απόλυτα μοναδικό στην προσωπικότητα και στον χαρακτήρα τους. Τα παιδιά κοινωνικοποιούνται εύκολα και μαθαίνουν νέα πράγματα από άλλους, ειδικά από τους συνομηλίκους τους. Η φιλία διδάσκει την αγάπη και τον σεβασμό και έξω από τα πλαίσια της οικογένειας. Και η σύναψη φιλίας με άλλα παιδιά κατέχει πρωταρχική θέση στη συνολική ανάπτυξη ενός παιδιού. Επίσης, ορισμένες φορές οι φιλίες που γίνονται κατά την παιδική ηλικία είναι τελικά αυτές που διαρκούν για μια ζωή.

6. Τα ανταμείβουν και με σχολικές επιτυχίες

Πολλοί γονείς βλέπουν τα αθλήματα ως ένα μέσο περισπασμού. Ωστόσο, η γυμναστική και τα αθλήματα έχουν άμεσα αποτελέσματα στην εγκεφαλική ανάπτυξη. Τα αθλήματα, εκτός από το να κρατούν το σώμα μας υγιές, οξύνουν και το νου. Εξάλλου, ένα παιδί μπορεί να συγκεντρωθεί πλήρως στη μελέτη του μόνο αν είναι και σωματικά υγιές. Τα παιδιά που δεν κινούνται πολύ ή δεν ασκούνται συνήθως δεν έχουν ενέργεια, νιώθουν συχνά νύστα και δυσκαμψία και δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν στο διάβασμα.

7. Μαθαίνουν να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες

Τα ομαδικά αθλήματα αναγκάζουν τα παιδιά να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν δυσκολίες και εμπόδια. Τα φέρνει αντιμέτωπα με την πραγματικότητα, δείχνοντάς τους ότι η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Τελικά, μαθαίνουν πώς να πιέσουν τον εαυτό τους λίγο παραπάνω, πηγαίνοντας για προπόνηση τις προγραμματισμένες μέρες και ώρες, ανεξάρτητα του πόσο κουρασμένα νιώθουν και αυτό είναι που τα κάνει δυναμικά σαν άτομα. Τέτοια παιδιά δεν θα λυγίσουν εύκολα στο μέλλον όταν βρεθούν αντιμέτωπα με μια ξαφνική αποτυχία.

Πηγή:http://enallaktikidrasi.com

Έκθεση Τεχνολογίας

2 Ιούνιος 2017

 

Στο Δέσκειο Γυμνάσιο Πάργας και στο πλαίσιο του σχολικού μαθήματος της Τεχνολογίας, πραγματοποιήθηκε η έκθεση  των μαθητών των τριών τάξεων με την παρουσίαση όλων των δημιουργικών έργων τους.

DSC_0119DSC_0118DSC_0116 Τα παιδιά επιμελήθηκαν σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο τα έργα τους όπως κινητά τηλέφωνα, πλυντήρια, Η/Υ, φωτιστικά, ρούχα, θερμοκήπια και χρηστικά αντικείμενα της καθημερινότητας. DSC_0115DSC_0114DSC_0113DSC_0112DSC_0111Το κάθε έργο συνοδεύεται και από την αντίστοιχη γραπτή εργασία που ολοκληρώθηκε τμηματικά στη διάρκεια του έτους.

DSC_0110DSC_0109 Ο συντονισμός επιτεύχθηκε από τον υπεύθυνο καθηγητή Τεχνολογίας Σκάρπο Θεόφιλο. Χαιρετίζουμε και συγχαίρουμε την προσπάθειά τους! Τους ευχόμαστε καλή πρόοδο με επινοητικό νου και εφευρετική ανησυχία.

Σύνδεσμοι

Διαχείριση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση