Μου χρωστάς ένα ταξίδι στη θάλασσα

 Πλησιάζουμε στο τέλος του διδακτικού έτους. Πιο χαλαρά λοιπόν. πιο ανάλαφρα, πιο αισιόδοξα. Ακολουθεί το άρθρο της Τάμι Γκεκτσιάν που είδαμε στην ιστοσελίδα  enallaktikidrasi.com

Είναι τόσο κοντά, μα μου φαίνεται χιλιόμετρα μακριά να βαδίσω το δρόμο προς τη θάλασσα μαζί σου. Μην ξεχνάς όμως ότι μου το χρωστάς. Ήδη χτυπάει αλαφιασμένη η καρδιά μου. Οι δυο μας ξυπόλητοι να περπατάμε στην αμμουδιά, η θάλασσα γαλήνια να καθρεφτίζει το φεγγάρι που σίγουρα θα μας χαμογελά.

Μου χρωστάς αυτό το ταξίδι και ας διαρκέσει έστω και λίγα λεπτά. Ήδη νιώθω την άμμο στα πόδια μου, τον αέρα να ανεμίζει τα όπως πάντα ατίθασα μαλλιά μου. Ήδη βλέπω το χαμόγελό σου την ώρα που θα λιώνει το παγωτό και θα στο δίνω άτσαλα για να προφτάσω να μην λερωθώ. Ήδη νιώθω το άγγιγμα σου απαλά στην πλάτη για να με προφυλάξεις από το να σκοντάψω.

Θέλω να μιλάμε για ώρες ∙ όχι για τις ζωές μας αλλά για αυτά που ζήσαμε μαζί. Δε με ενδιαφέρει η προαγωγή που πήρες αν δεν ήμουν εκεί για να σε συγχαρώ. Δε με νοιάζει το καινούριο αμάξι που πήρες αν δεν ήμουν ο πρώτος συνοδηγός. Δε με νοιάζει τίποτα που να μην είμαι μέσα που να μην έχω συμμετοχή. Δεν είναι εγωισμός, είναι ο φόβος πως δε θα αντέξω να είμαι ακροατής μιας ζωής που ήμουν πρωταγωνιστής.

Μου χρωστάς ένα ταξίδι στη θάλασσα ∙ έχω κόψει ήδη τα εισιτήρια και ας μην είναι διάρκειας αλλά στιγμής.

 Λίγα λόγια για την συγγραφέα Τάμι Γκεκτσιάν από την ίδια

Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης(ΑΠΘ) . Συνέχισα τις περαιτέρω σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο ενώ πλέον το δαιμόνιο της γραφής είχε κάνει ορατή την παρουσία του.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αναζητώ ένα μολύβι και μια κόλλα χαρτί ή μετέπειτα πληκτρολόγιο και οθόνη, για να αποτυπώσω σκέψεις, όνειρα, ιστορίες…
Όνειρο μου ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι θα έχουν τα μάτια τους κάτω στην ψυχή και το χαμόγελο κολλημένο πάνω στα χείλη. Η Τάμι Γκεκτσιάν είναι συγγραφέας του βιβλίου “Λέξεις χωρίς ήχο” Εκδ. Γερμανός.

Μουσική συμπλήρωση της ανάρτησης:Αναμνήσεις Βίκυ Λέανδρος