“Αγαπάς σημαίνει κάνεις ένδοξο έναν άνθρωπο.” Γιώργος Χειμωνάς

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης (21 Μαρτίου) δημοσιεύουμε το παρακάτω ποίημα του ποιητή- ψυχίατρου Γιώργου Χειμωνά
Mε βιασύνη εμπιστεύομαι τις ιδέες μου,
μη με προλάβουν πράγματα φοβερά.
Τις εμπιστεύομαι σε ανθρώπους που δεν με προσπέρασαν,
προσφέρω το άγραφο κείμενο ώστε να υπάρξει,
να μείνει στην ακοή αυτών των ανθρώπων.
Σαν μια αγρύπνια στάζει μέσα μου η μοίρα των ανθρώπων
κι ακριβώς μέσα μου τελειώνουν οι άνθρωποι..
Συνορεύω
Γιατί ζωή είναι οι άλλοι..
και η ζωή είναι όταν οι άλλοι σε ακουμπάν..
γιατί η ψυχή φροντίζει για ότι είναι ανοιχτό
και το λυπάται και πάει όλα να τα κλείσει
να τα χωρέσει μέσα της και να τα προστατεύσει.
Γιατί η ψυχή μας είναι το πάν
και ο νους μια κούφια και βέβηλη πράξη.
Τα παιδιά που τρέχουν και παίζουν στο δρόμο
κυλάν στο πλατύ δρόμο
σαν τρυφερό δάκρυ πάνω στο μάγουλο.
Μια πληγωμένη νύχτα που απέπνεε με κόπο
έσπασε ένα μπουκάλι λύπη εδώ,
όσο περισσότερο ανθρώπινη είναι η μοίρα του ανθρώπου,
τόσο πιο φοβερή είναι.
Γνώση είναι μια απέραντη ερημία της ψυχής.
Ζωή σημαίνει πράξη
όμως στην εποχή μας βιώνουμε την εξάντληση,
αυτές είναι οι οικογένειες των ανθρώπων.
Ραγισματιές από όπου οι άνθρωποι μπαίνουν στον κόσμο.
Γιώργος Χειμωνάς(1938-2000). Πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Η άλλη πλευρά της επιστημονικής του παρουσίας, η ψυχιατρική. Ρεαλιστής, θεωρούσε πως η ζωή με τον περίγυρο της είναι πηγή έμπνευσης.
Ο Γιώργος Χειμωνάς γεννήθηκε στην Καβάλα. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Το 1962 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του μόνιμα στην Αθήνα. Σπούδασε ιατρική στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Αθήνας, Παρισιού. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1960 με το αφήγημά του “Ο Πεισίστρατος” που δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλονίκη και κέρδισε το Λογοτεχνικό Βραβείο του Δήμου Θεσσαλονίκης. Εξέδωσε ακόμα τα πεζογραφήματα : “Η εκδρομή” 1964, “Μυθιστόρημα” 1966, “Ο Γιατρός Ινεότης” 1971, “Ο γάμος” 1974, “Ο αδελφός” 1975, “Οι χτίστες” 1979, “Τα ταξίδια μου” 1984, “Ο εχθρός του ποιητή” 1990. Ακόμα έχουν εκδοθεί τα δοκίμιά του : “6 μαθήματα για τον Λόγο” 1984, “Έβδομο μάθημα για τον Λόγο: Λόγος, ο Χρόνος και το Σύμβολο” 1984, “Η δύσθυμη Αναγέννηση: Όγδοο μάθημα για τον Λόγο” 1987, “Τα όνειρα της αϋπνίας” 1994, “Ένατο μάθημα για τον Λόγο” 2001. Επίσης μετέφρασε την “Ηλέκτρα” του Σοφοκλή, τις “Βάκχες”, τη “Μήδεια” και τον “Ορέστη” του Ευριπίδη, τον “Άμλετ” και τον “Μάκβεθ” του Σαίξπηρ. Έγραψε το λιμπρέτο της όπερας “Πυλάδης” που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής σε σκηνοθεσία και σκηνογραφία Διονύση Φωτόπουλου και μουσική Γιώργου Κουρουπού. Πέθανε στο Παρίσι, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στις 27 Φεβρουαρίου 2000.
(2009) Παλίμψηστο Καβάλας, Καστανιώτη
(2008) Outre tombe, Εκδόσεις Πατάκη
(2008) Η εκδρομή, Κέδρος
(2008) Μονόλογοι της Ηλέκτρας Σοφοκλή, Νικολαΐδης Μ. – Edition Orpheus, [μετάφραση]
(2008) Μυθιστόρημα, Κέδρος
(2008) Ο αδελφός, Κέδρος
(2008) Ο γάμος, Κέδρος
(2008) Ο γιατρός Ινεότης, Κέδρος
(2008) Ο εχθρός του ποιητή, Κέδρος
(2008) Οι χτίστες, Κέδρος
(2008) Τα ταξίδια μου, Κέδρος
(2007) Destroy Athens: μια αφήγηση, Futura
(2006) Μήδεια, Καστανιώτη, [μετάφραση]
(2006) Πεισίστρατος, Κέδρος
(2006) Χειρόγραφα από το αρχείο του Αλέξανδρου Ίσαρη, Ίκαρος
(2005) Νάνι, τ’ άνθι των ανθώ, Ίνδικτος
(2005) Πεζογραφήματα, Καστανιώτη
(2003) Άμλετ…, Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας, [μετάφραση]
(2002) Ο αδελφός, Καστανιώτη
(2002) Οι χτίστες, Καστανιώτη
(2001) Η εκδρομή, Καστανιώτη
(2001) Μυθιστόρημα, Καστανιώτη
(2001) Ο γιατρός Ινεότης, Καστανιώτη
(2001) Το ένατο μάθημα για τον Λόγο, Καστανιώτη
(2000) Άμλετ, Κέδρος, [μετάφραση]
(2000) Βάκχες, Καστανιώτη, [μετάφραση]
(1998) Ορέστης, Καστανιώτη, [μετάφραση]
(1996) Μάκβεθ, Κέδρος, [μετάφραση]
(1995) Ποιον φοβάται η Βιρτζίνια Γουλφ;, Καστανιώτη
(1994) Δεκαοχτώ κείμενα, Κέδρος
(1994) Ηλέκτρα, Καστανιώτη, [μετάφραση]
(1994) Τα όνειρα της αϋπνίας, Πλέθρον
(1992) Πυλάδης, Καστανιώτη, [στίχοι]
(1991) The Builders, Κέδρος
(1991) Ο λόγος, Κέδρος – Ράππα
(1987) Η δύσθυμη αναγέννηση, Ύψιλον
(1984) Έξι μαθήματα για τον λόγο, Ύψιλον
(1982) Το σεμινάριο του Ζακ Λακάν: Βιβλίο XI: Οι τέσσερις θεμελιακές έννοιες της ψυχανάλυσης (1964), Κέδρος – Ράππα, [επιμέλεια]
(1981) Πεισίστρατος, Ύψιλον