Ευχαριστούμε Χρήστο

 Για την ανάρτηση την Παρασκευή 04/10/2013 με τίτλο «Μας λείπεις Δέσποινα», ο συνάδελφος Χρήστος Λαζανάς έκανε το εξής σχόλιο:

 «Ζηλεύω τη Δέσποινα του Γυμνασίου Πάργας! Μακάρι κάθε φορά που πηγαίναμε σένα σχολείο να βρισκόταν ένας σύλλογος διδασκόντων που θα μας καλωσόριζε, να υπήρχε ένας διευθυντής που θα μας έβλεπε ανθρώπινα! Δύσκολες εποχές για μετακινούμενους εκπαιδευτικούς. Μείωση μισθών, αύξηση των εξόδων, ωράρια σε πολλά σχολεία, αύξηση των πιθανοτήτων ατυχήματος στους δρόμους και ταυτόχρονα να σε κάνουν να νιώθεις ξένος.

Παλεύεις, κουράζεσαι, αγωνιάς μέσα στις αίθουσες και βγαίνοντας έξω στην κοινωνία ακούς πως οι καθηγητές δε δουλεύουν ,οι καθηγητές είναι τεμπέληδες οι καθηγητές φταίνε για όλα. Βρέχει έξω οι καθηγητές φταίνε, χιονίζει οι καθηγητές φταίνε. Το ωραίο είναι πως αυτοί που τα λένε δεν έχουν κουραστεί στη ζωή τους ,δεν έχουν αφιερώσει χρόνο στα παιδιά τους δεν έχουν ιδέα πόσο σπουδαίο και όμορφο και ταυτόχρονα κουραστικό είναι να ασχολούμαστε εμείς με τα παιδιά τους. Το θέλουμε και το κάνουμε. Ρουφάμε καθημερινά τον αέρα της νιότης τους και η ψυχή μας μένει πάντα νέα. Κοινωνία ξύπνα!

Είμαστε από τους τελευταίους που μένουμε πιστοί στο καθήκον, δίπλα στα παιδιά σας φίλοι και ταυτόχρονα δάσκαλοι και παιδαγωγοί. Είμαστε οι τελευταίοι που θα τα εγκαταλείψουμε, θα τα πληγώσουμε.

Βγείτε και πέστε ένα καλό λόγο για τους καθηγητές τους δασκάλους. Ποιός άλλος έμεινε δίπλα στα παιδιά σας; Συνάδελφοι ενώστε τη φωνή σας και υμνείστε το έργο που επιτελούμε!

Συνδικαλιστικά όργανα νοιαστείτε για μας τους απλούς εργάτες των τάξεων! Αγωνιστείτε για την αποκατάσταση του ονόματος μας στη κοινωνία.
Κύριε Διευθυντά του Γυμνασίου συγχαρητήρια για την κίνηση σας αυτή να κάνετε αναφορά στο έργο της Δέσποινας και να την ευχαριστήσετε. Σας τιμά σαν συνάδελφο και σαν άνθρωπο! Υπάρχουν πολλοί σαν τη Δέσποινα. Μακάρι να υπάρχουν και πολλοί Διευθυντές που λένε ένα μπράβο κι ένα ευχαριστώ στους συναδέλφους που αποχωρούν.»

Χρήστο ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Ευχαριστούμε γιατί καταφέρνεις μέσα από το μεστό και συνεκτικό κείμενό σου, με σαφήνεια, πληρότητα και ακρίβεια να αναδείξεις θέματα για συζήτηση και προβληματισμό όλων μας (μαθητών, γονιών, καθηγητών, στελεχών σχολικής διοίκησης, κοινωνίας γενικότερα).

Ο αργός αλλά σταθερός εκφυλισμός της κοινωνίας αναστέλλεται μόνο με την παιδεία και την ζώσα σχέση δασκάλου και μαθητή. Και ευτυχώς υπάρχουν ακόμα πεισματάρηδες δάσκαλοι με γνώσεις, αγάπη και καλλιέργεια.

Αυτό θα πει πως είναι το τιμόνι και τα φρένα μας γερά.

Άρα υπάρχει ελπίδα. Να είσαι καλά Χρήστο.

Καλό Σαββατοκύριακο.!!!!!