Κ.Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ -12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1913 – Η ΠΩΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ
Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ που μας επιτρέπουν την σημερινή ανάρτηση.
Ο Κώστας Καρυωτάκης στις 12 Σεπτεμβρίου 1913, 100 χρόνια πριν, έγραψε το παρακάτω δοκίμιο.Νομίζουμε ότι αξίζει να διαβαστεί από όλους μας, γιατί η ιστορία εμπνέει και καθοδηγεί, γιατί όσο πιο πιστοί θεματοφύλακες των εμπειριών και των μεγάλων στιγμών του παρελθόντος μας είμαστε, τόσο πιο ελεύθεροι και ικανοί πλάστες του μέλλοντος μας θα αναδειχθούμε.
(Πατήστε πάνω στην φωτογραφία κάθε σελίδας για να μεγεθύνει)
Σχόλια του Γ.Π.ΣΑΒΒΙΔΗ (επιμελητή της έκδοσης ΤΑ ΠΕΖΑ ΤΟΥ Κ.Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ )
Εγκρίνεται :Ελλάς , Στ, 475, 12 Σεπτεμβρίου 2013. Η Πάργα είχε απελευθερωθεί στα τέλη Φεβρουαρίου 1913. Δεν ξέρω σε ποιο βοήθημα βασίστηκε ο Κ. για τις ιστορικές λεπτομέρειες που αναφέρει. Επίσης δεν κατόρθωσα να βρω πληροφορίες για τον “απλοϊκο ” ποιητή Ξενοκλή.
Διαβάστε τη διάλεξη για τον Κώστα Καρυωτάκη με τίτλο «Κώστας Καρυωτάκης: Ο Ποιητής που αγαπήθηκε και μισήθηκε» που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1967 στην Πάργα Πρεβέζης, του δικού μας Βαγγέλη Λιάρου (Άλκη Αλκαίου) από το ΒΟΡΕΙΟ ΙΟΝΙΟ (vorioionio.blogspot.gr) εδὠ .
Σας αφιερώνουμε το παρακάτω τραγούδι:
Γιατί μ’ αγάπησες (Μαρία Πολυδούρη)
Οι στίχοι του παραπάνω τραγουδιού:
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.
Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.