Μίλησέ μου για τις στιγμές επιτέλους

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Το κείμενο που ακολουθεί μπορεί να είναι και η εξομολόγηση κάποιου μαθητή μας.Ας προβληματιστούμε….

Με κουράζουν…..με κουράζουν

αυτοί που μιλάνε πολύ και σκέφτονται λίγο,

αυτοί που κάνουν τη μετριότητά τους πολιορκητικό κριό,

αυτοί που πανηγυρίζουν χωρίς λόγο,

αυτοί που θεωρούν την τύχη ικανότητα,

αυτοί που δεν εκτιμούν ανθρώπους και καταστάσεις,

αυτοί που δε θέλουν να γνωρίσουν την αληθινή φιλία, γιατί βλέπουν μόνο βιτρίνες και ευκαιρίες,

αυτοί που δεν κοιτάνε πίσω αλλά ούτε και μπροστά,

αυτοί που βιάζονται και  αφήνονται να παρασυρθούν,

αυτοί που μεγαλοποιούν το ψέμα και δαιμονοποιούν την ειλικρίνεια,

αυτοί που διψάνε για δόξα και όχι για αληθινή ζωή,

αυτοί που μου μιλάνε και μου δείχνουν ένα μέλλον, αλλά ποτέ δε μου μίλησαν γι αυτό που προηγείται…..το παρόν.

Με κούρασαν και συνεχίζουν να με κουράζουν

αυτοί οι απρόσκλητοι πρωταγωνιστές της ζωής μου οι οποίοι προσπαθούν επίμονα να μου φυτέψουν στo ζαλισμένο μου κεφάλι τα δικά τους θέλω

αυτοί που δεν με αφήνουν να ρουφήξω τη ζωή έτσι όπως θα έπρεπε να είναι….φρέσκια και απρόσμενη!

αυτοί  που δεν με αφήνουν  να μιλάω πάντα αυθόρμητα και ειλικρινά ακόμα και αν αυτό έχει ως κόστος την απώλεια της επικοινωνίας και το πάγωμα των συναισθημάτων…..

αυτοί  που δεν με αφήνουν  να κάνω τους άλλους να με αγαπήσουν, όχι χαϊδεύοντας τα αυτιά τους, αλλά κοιτώντας τους βαθιά μέσα στα μάτια….

Ναι, τώρα ξέρω τι θέλω….θέλω να βρίσκω νόημα σε κάθε μικρή, σύντομη, φαινομενικά ασήμαντη στιγμή και σε αυτούς που τη μοιράζονται μαζί μου….και μόνο τότε θα μπορέσω να πω ότι το κυνήγι της ευτυχίας δεν είναι τελικά μάταιο.