…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Ως ανεξιθρησκία ορίζεται η αναγνώριση και ανοχή του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου είτε να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να θρησκεύεται ελεύθερα, κατά το δόγμα του, χωρίς περιορισμούς, είτε ακόμα και να μη πιστεύει σε καμία. Στις μέρες μας ο όρος “ανεξιθρησκία” πολλές φορές διαφοροποιείται από την ελευθερία λατρείας, καθότι ο δεύτερος δεν περιορίζεται στην ανοχή της ύπαρξης μιας θρησκευτικής ομάδας αλλά περιλαμβάνει και την ελευθερία στις λατρευτικές της εκδηλώσεις ή δραστηριότητες, ιδιωτικές ή δημόσιες.

Στην έννοια του Κράτους και των σχέσεων των πολιτών η ανεξιθρησκία αποτελεί όρο του Συνταγματικού Δικαίου, ανεξιθρησκία καλείται η ανοχή του Κράτους απέναντι σε κάθε γνωστή και αναγνωρισμένη θρησκεία. Το Σύνταγμα της Ελλάδος στο άρθρο 13 παράγραφος 2 απαγορεύει τον προσηλυτισμό ο οποίος νομικά ορίζεται πιο περιορισμένα, για να μην θίγεται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του θρησκευτικού αισθήματος.

Αίτημα ανεξιθρησκίας είχε τεθεί πρώτη φορά με το διάταγμα των Μεδιολάνων την εποχή του Βυζαντίου. Αυτό το ζήτημα τέθηκε ξανά πριν πολλά χρόνια την εποχή του διαφωτισμού από τον Τζον Λοκ.

Κάτω από : Γ1 15-16, Χωρίς κατηγορία