Οι μετανάστες ίσως τώρα μας φαίνονται παράξενοι και η κοινωνία τους αναγνωρίζει ως τριτοκοσμικά και ξεπεσμένα όντα. χωρίς να θυμούνται τις ρίζες τους.Με παρόρμηση, βιάζονται να τους ”καλωσορίσουν” με υπερβολική φιλοπατρία και ρατσισμό, ξεχνώντας πόσο δύσκολα περάσανε για να σωθούν από τον πόλεμο στην χώρα τους για να βρουν καλύτερες ευκαιρίες και μια ειρηνική ζωή, αφού ανθρώπινα συμφέροντα τους ξερίζωσαν από το ”χώμα” τους. Οι συγκινητικές και τραγικές φωτογραφίες πνιγμένων και νεκρών ζωών έχουν γίνει καθημερινότητα. Διένυσαν τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις από τον τόπο τους, για να ζήσουν ελεύθερα. Γιατί όμως εμείς σαν κοινωνία και ”πολιτισμένοι Ευρωπαίοι”, δεν κάνουμε κάτι για να τους βοηθήσουμε να ζήσουν καλύτερα; τι σημασία έχει που είναι έγχρωμοι ή αλλόθρησκοι; Όλοι οι άνθρωποι θέλουν στίριξη και φροντίδα για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Κάτω από : Β3 15-16, Χωρίς κατηγορία
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.