…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Συνεχίζοντας το Οδοιπορικό της Μεγάλης Εβδομάδος, που άρχισε από χθες, το εσπέρας της Κυριακής των Βαΐων, βρισκόμαστε ήδη σε ένα σημαντικό σταθμό, κατά τον οποίο η Εκκλησία μας προβάλλει μια από τις ωραιότερες ευαγγελικές παραβολές: αυτή των Δέκα Παρθένων.
Γλαφυρότατη και παραστατικότατη η παραβολή, έχει δανείσει φράσεις της στην υπέροχη υμνολογία των ημερών, όπως την γνωστή σε όλους μας : «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Αλλά και οι ακολουθίες των πρώτων ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος αποκαλούνται «Ακολουθίες του Νυμφίου», ακριβώς εξαιτίας της ευαγγελικής αυτής διηγήσεως.

Η παραβολή των Δέκα Παρθένων είναι για μας μια πολύ καλή πνευματική άσκηση, για να μη φεύγει από τη σκέψη μας η επερχόμενη μεγάλη και επιφανής και συγχρόνως φοβερή Ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Άλλωστε, το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδος είναι το καταλληλότερο για να μας υπενθυμίζει η Εκκλησία το φοβερό και απρόοπτο της Δευτέρας Παρουσίας.

Ο Χριστός έρχεται ως Νυμφίος, απροσδόκητα, «εν τω μέσω της νυκτός». Οι Δέκα Παρθένες συμβολίζουν όλους εμάς, που με τον δικό του αγώνα ο καθένας μας, τη δική του άσκηση, προσδοκούμε την ώρα της συναντήσεώς μας μαζί Του. Το αξιοσημείωτο της παραβολής είναι ότι, αν και όλες είχαν τις λαμπάδες τους αναμμένες, οι πέντε, φρόνιμες και συνετές, γνωρίζοντας το άδηλο της αφίξεως του Νυμφίου, προνόησαν να λάβουν επιπλέον λάδι για τις λαμπάδες τους. Οι άλλες πέντε, ανόητες και ράθυμες, δεν έβαλαν στον νου τους να φροντίσουν γι’ αυτό το τόσο απλό για την κοινή ανθρώπινη λογική πράγμα.

Ορισμένοι από τους Πατέρες της Εκκλησίας, ερμηνεύοντας την έννοια του «ελαίου», εξηγούν ότι το λάδι των λαμπάδων είναι τα έργα της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης, της έμπρακτης αγάπης προς τον πλησίον. Άλλοι πάλι λέγουν ότι είναι γενικά η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος, που χορηγεί τις αρετές και λιπαίνει και λαμπρύνει την ψυχή. Η ανοησία των μωρών Παρθένων βρίσκεται στο γεγονός ότι αγωνίσθηκαν και απέκτησαν το μεγαλύτερο και δυσκολότερο, την αρετή της σωματικής παρθενίας, παλεύοντας και υπερνικώντας ένα θηρίο ανήμερο, την ίδια τους τη φύση. Τον μικρότερο, όμως, κόπο για την απόκτηση όλων των άλλων αρετών, που στολίζουν την ψυχή και την παρουσιάζουν φαιδρή και λαμπρή ενώπιον του Θεού, δεν θέλησαν να τον καταβάλουν. Και έτσι, με σβησμένες λαμπάδες, στερήθηκαν διαπαντός τον Ουράνιο Νυμφώνα.

Η Εκκλησία μας προτάσσει στην αποψινή ακολουθία: «Τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσωμεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν». Αξίζει, αδελφοί μου, και εμείς να προβληματισθούμε και να εξετάσουμε σε ποιά από τις δύο κατηγορίες παρθένων ανήκουμε. Προετοιμαζόμαστε για την συνάντηση με τον Νυμφίο Χριστό, που έρχεται απροσδόκητα προς εμάς, εν τω μέσω της νυκτός, την ώρα της αναχωρήσεώς μας από τον κόσμο αυτό; Η προετοιμασία είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Έχουμε τις λαμπάδες μας αναμμένες και στολισμένες με έργα πίστεως και αγάπης; Όσο έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά στη ζωή αυτή, φροντίζουμε να προμηθευτούμε το επιπλέον έλαιο από τους φτωχούς και τους δυστυχισμένους και τον κάθε συνάνθρωπο που χρειάζεται την βοήθειά μας; Ενδιαφερόμαστε να νυμφοστολίσουμε την ψυχή μας με το πνευματικό έλαιο που μας χορηγεί η Εκκλησία μας δωρεάν; Η πνευματική μελέτη, η προσευχή, η ακρόαση του θείου λόγου, η εσωτερική προσοχή, η συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή και στη συχνή και με πνευματική προετοιμασία Θεία Κοινωνία, διατηρούν τις λαμπάδες μας αναμμένες και καθιστούν τις ψυχές μας γρηγορούσες και έτοιμες για την υποδοχή του Νυμφίου, όποια ώρα και αν Εκείνος έρθει.

Με αυτές τις προϋποθέσεις και με αυτή τη σωτήρια προοπτική, εύχομαι πατρικά όλοι μας, ως πρόσωπα και ως τοπική Εκκλησία, να υποδεχθούμε τον Ερχόμενο Κύριο «φαιδραίς ταις λαμπάσι»!