…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Δελτίο Τύπου

Κυκλοφόρησε τὸ νέο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ Θεολογία (τόμος 84, τεῦχος 2, Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2013) μὲ ἀφιέρωμα «Ὀρθόδοξη Θεολογία καὶ διαθρησκειακὸς διάλογος-Μέρος Α΄». Στὸ Προλογικό σημείωμα «Τὸ χρέος τῆς μαρτυρίας καὶ ἡ εὐθύνη τοῦ διαλόγου» ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου ἀναδεικνύει τὴν ἀνάγκη καὶ τὶς δυνατότητες τοῦ διαλόγου τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας μὲ τὴν πολιτιστικὴ καὶ θρησκευτικὴ ποικιλομορφία τοῦ σύγχρονου κόσμου. Στὸ πρῶτο κείμενο τοῦ ἀφιερώματος «Ἀλήθεια, Ἀνεκτικότητα καὶ Μονοθεϊσμός. Εἶναι δυνατὸς ἕνας διαθρησκειακὸς διάλογος;» ὁ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης (Ζηζιούλας) ἀντιπροτείνει μιὰ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν τρέχουσα κατανόηση τοῦ Μονοθεϊσμοῦ μὲ βάση τὴν θεώρηση τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τὴν ἀλήθεια στὴν προοπτικὴ τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου. Ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (Σαββᾶτος) στὸ ἄρθρο του «Οἱ Θρησκεῖες καὶ οἱ Ἐκκλησίες παράγοντες εἰρήνης, καταλλαγῆς καὶ ἀλληλεγγύης» ἐξετάζει τὴν θετικὴ συμβολή (καὶ ὄχι μόνο) τῆς δυναμικῆς παρουσίας τῶν θρησκειῶν καὶ τῶν Ἐκκλησιῶν στὸν διάλογο καὶ στὴν ἑδραίωση τῆς εἰρήνης μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν στὶς εὐρωπαϊκὲς κοινωνίες, ἀλλὰ καὶ τὶς προϋποθέσεις καὶ τὰ προβλήματα αὐτοῦ τοῦ διαλόγου. Στὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ, μὲ τίτλο «Paul Knitter: Μὲ τὴν Θεολογία τῆς Ἀπελευθέρωσης στὸν θρησκευτικὸ πλουραλισμό» ὁ Ἐπίσκοπος Ἀβύδου Κύριλλος (Κατερέλος) ἀναπτύσσει πτυχὲς τῆς θεολογικῆς σκέψης τοῦ Ἀμερικανοῦ θεολόγου γιὰ τὴ σωτηριολογικὴ ἀξία τῶν ἄλλων θρησκειῶν, μέσα ἀπὸ τὴν προοπτικὴ τῆς θεολογίας τῆς ἀπελευθέρωσης. Ὁ Πέτρος Βασιλειάδης μὲ τὸ κείμενό του «Διαθρησκειακὸς Διάλογος καὶ Θεολογία τῶν Θρησκειῶν» ἀποτυπώνει μὲ συντομία τὴν προβληματικὴ τοῦ ἐπιστημονικοῦ συμποσίου ποὺ ἔλαβε χώρα στὴν Θεσσαλονίκη τὸν Ἰούλιο τοῦ 2013 καὶ τοῦ ὁποίου τὰ κείμενα δημοσιεύονται στὸ παρὸν ἀφιέρωμα τοῦ περιοδικοῦ. Ὁ Γεώργιος Μαρτζέλος, στὸ ἄρθρο του «Ἡ θεολογία τοῦ σπερματικοῦ λόγου καὶ ἡ σημασία της γιὰ τοὺς θεολογικοὺς καὶ διαθρησκειακοὺς διαλόγους» ἀποπειρᾶται μὲ ἀφετηρία τὴν θεολογία γιὰ τόν «σπερματικὸ λόγο» τοῦ φιλοσόφου καὶ μάρτυρος Ἰουστίνου νὰ ἀναδείξει τὴν θετικὴ στάση τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν διαθρησκευτικὸ διάλογο. Στὴ μελέτη ποὺ ἀκολουθεῖ, μὲ τίτλο «Ὁ διαθρησκειακὸς διάλογος καὶ ἡ παγκόσμια Σωτηρία», ὁ π. Ἐμμανουὴλ Κλάψης, ἀφοῦ ἀναδείξει τὴ χρησιμότητα τοῦ διαλόγου γιὰ τὶς σύγχρονες κοινωνίες καὶ τὴ συμμετοχὴ τῆς Ὀρθοδοξίας σ’ αὐτόν, ἐπιχειρεῖ μιὰ θεολογικὴ προσέγγιση τῶν θρησκειῶν σὲ μιὰ σωτηριολογικὴ προοπτική, ἐπισημαίνοντας τὸν ρόλο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴ μετάδοση τῆς χάριτος στοὺς μὴ χριστιανούς. Ὁ Μόσχος Γκουτζιούδης στὸ ἄρθρο του «Ἡ περὶ ἀφέσεως καὶ ἰωβηλαίου διδασκαλία τῆς Κ.Δ. ὡς βιβλικὸ θεμέλιο γιὰ μιὰ θεολογία τῶν θρησκειῶν», ἀφοῦ ἐξετάσει ἐπιμέρους βιβλικὲς θεωρήσεις γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιών, ἐπικεντρώνεται στὴν θεώρηση τῆς ἄφεσης, ἡ ὁποία συντελεῖται αὐτόματα χωρὶς νὰ συνδέεται μὲ τὸν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτὴ ἡ προσέγγιση σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν θεσμὸ τοῦ Ἰωβηλαίου (γιὰ τὴν ἀπονομὴ κοινωνικῆς δικαιοσύνης) προτείνεται ὡς τὸ βιβλικὸ θεμέλιο γιὰ τὴ διαμόρφωση μιᾶς θεολογίας τῶν θρησκειῶν. Ὁ Παῦλος Βασιλειάδης στὸ ἄρθρο του, μὲ τίτλο «Καινοδιαθηκικὲς μαρτυρίες γιὰ μιὰ θεολογία τῶν θρησκειῶν» παρουσιάζει ἀναφορὲς ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη (π.χ. ἡ προσκύνηση τῶν μάγων, ὁ διάλογος μὲ τὴν Σαμαρείτισσα) πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς συγκρότησης μιᾶς θεολογίας τῶν θρησκειῶν. Ὁ Στυλιανὸς Χαραλαμπίδης, στὸ μελέτημά του «Πρὸς ἕναν διάλογο τῶν θρησκειῶν. Ἡ μαρτυρία τῆς πατερικῆς παράδοσης (Εἰσαγωγικὸ σχεδίασμα)», ἐπικεντρώνεται στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας περιγράφουν τὴ συνάντηση τοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸ Ἰσλάμ. Ὁ π. Ἰουστῖνος Κεφαλοῦρος στὸ ἄρθρο του «Διαθρησκειακὲς προσεγγίσεις: ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα Α΄ ὣς τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο Α΄», ἀφοῦ ἀναδείξει τὴ σπουδαιότητα τοῦ διαλόγου, ἀποτυπώνει ὁρισμένες σημαντικὲς πτυχὲς τῆς συμβολῆς τῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγόρα καὶ Βαρθολομαίου στὸ πλαίσιο τῆς Οἰκουμενικῆς Κίνησης καὶ στὴν προοπτικὴ τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου. Στὸ ἄρθρο, μὲ τίτλο «Κοινωνικὲς καὶ οἰκονομικὲς παράμετροι τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου», ὁ Στυλιανὸς Τσομπανίδης ἐξετάζει ὁρισμένες, συχνὰ ἀθέατες, πτυχὲς οἱ ὁποῖες ἔχουν ἐπιπτώσεις στὸν διάλογο μεταξὺ τῶν θρησκειῶν μὲ ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὸ πλαίσιο τῆς Οἰκουμενικῆς Κίνησης καὶ τῆς παρουσίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἡ Ἀγγελικὴ Ζιάκα στὸ ἄρθρο ποὺ ἀκολουθεῖ, μὲ τίτλο «Γιὰ μιὰ θεολογία τῶν Θρησκειῶν. Γεννάδιος Σχολάριος καὶ ὁ συμφιλιωτικός του λόγος μὲ τὸ Ἰσλάμ», ἐπιχειρεῖ μιὰ πρότυπη ἀνάγνωση τῶν λόγων τοῦ Γενναδίου, ὁ ὁποῖος παρουσιάζεται ὡς κατ’ ἐξοχὴν ποιμαντικὸ παράδειγμα σταθερότητας στὴν ὀρθόδοξη πίστη ἀλλὰ καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὸν μουσουλμάνο συνομιλητή του. Ὁ π. Λάμπρος Καμπερίδης, στὸ ἄρθρο του «Ἡσυχασμὸς καὶ Σουφισμός» ἀποπειρᾶται μιὰ ἱστορικὴ μελέτη τῆς πιθανῆς συνάντησης τῶν δύο παραδόσεων στὴν ἐποχὴ τῆς σύγκρουσης τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Ἰσλαμισμοῦ στὴ Μ. Ἀσία κατὰ τὸν 14^ο αἰῶνα. Στὴ στήλη Ἰδιόμελα φιλοξενεῖται τὸ κείμενο τοῦ Μάριου Μπέγζου «Ἀναστάσιος Γιαννουλᾶτος: Ὁ φωτιστὴς τῶν λαῶν», μὲ τὸ ὁποῖο σκιαγραφεῖ τὴ πολυσχιδῆ προσωπικότητα καὶ συμβολὴ τοῦ σημαντικοῦ αὐτοῦ Ἱεράρχη στὴν Ἐκκλησία, στὴν ἐπιστήμη (ἱεραποστολικὴ καὶ θρησκειολογία), στὴν εἰλικρινῆ γνωριμία καὶ στὸν διάλογο μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ συμπληρώνεται μὲ τὶς πλούσιες μόνιμες στῆλες. Τὰ Θεολογικὰ Χρονικά, ὅπου περιλαμβάνονται ἀναφορὲς σὲ ἐπιστημονικὰ συνέδρια, θεολογικὰ γεγονότα, ἀνακοινωθέντα καὶ πορίσματα συνοδικῶν συνδιασκέψεων, τὰ Περιοδικὰ Ἀνάλεκτα, ὅπου γίνεται σύντομη ἐπισκόπηση τῶν ἑλληνικῶν καὶ ξένων θεολογικῶν περιοδικῶν, τὸ Βιβλιοστάσιον, ὅπου δημοσιεύονται βιβλιοκριτικὰ δοκίμια καὶ παρουσιάσεις θεολογικῶν μονογραφιῶν, βιβλίων καὶ λοιπῶν ἐκδόσεων καί, τέλος, τὸ Ἀναλόγιον, ὅπου δημοσιεύεται ἐνημερωτικὸ δελτίο πρόσφατων θεολογικῶν ἐκδόσεων. Τὸ ἑπόμενο 3ο τεῦχος τῆς Θεολογίας γιὰ τὸ ἔτος 2013 θὰ εἶναι ποικίλης θεολογικῆς ὕλης καὶ θὰ κυκλοφορήσει τὸν προσεχῆ Δεκέμβριο.

Κάτω από : περιοδικά