…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Γ. Τριάντη

Τὸ καταπληκτικὸ μὲ τὴ σημερινή, παγκόσμια οἰκονομικὴ κρίση ποὺ ἐπιτρέπει στοὺς λίγους νὰ θησαυρίζουν, διευρύνει τὶς ἀνισότητες καὶ δίνει στὸν οἰκονομικὸ ἀνταγωνισμὸ μεταξὺ τῶν χωρῶν χαρακτήρα ἐξοντωτικῆς διαμάχης, εἶναι ὅτι ἐλάχιστοι ἀσχολοῦνται μὲ τὸ ἁπλὸ ἀλλὰ θεμελιῶδες ἐρώτημα: Ποιός προκαλεῖ τὰ φαινόμενα αὐτά;… Ὅσοι ἐπισημαίνουν τὸ ὀφθαλμοφανὲς -τὴ λειτουρ- γία τοῦ καπιταλιστικοῦ συ- στήματος- εἴτε λογίζονται γραφικοὶ εἴτε καταχωρίζονται στὴ σφαίρα τῶν ὀνειροπόλων ποὺ ἐπιδιώκουν τὸ ἀνέφικτο. Δηλαδὴ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ χυ- δαίου, κυνικοῦ καὶ ἀνθρωπο- βόρου αὐτοῦ συστήματος. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι οἱ ἀρνητὲς θρέφουν τὸ σύστη- μα καὶ τὸ συντηροῦν μὲ τὴ δική τους αὐτοακύρωση. Εἴτε ἐμμένοντας σὲ καταδικασμέ- να μοντέλα τοῦ παρελθόντος («Ὑπαρκτός») εἴτε διακινώ- ντας εὐκολίες καὶ εὐχολόγια τὰ ὁποῖα φιλοτεχνοῦν μὲν τὴν εἰκόνα τοῦ ἀνατροπέα -γεγονὸς ποὺ κολακεύει τὸν ναρκισσισμό τους- ἀλλὰ ἔχουν ἐλάχιστη δυναμικὴ στὴν κοινωνία. Καὶ τὸ σύ- στημα -εὐέλικτο, πανίσχυρο, δυναμικὸ καὶ αὐτοανανεού- μενο- καταφέρνει εὔκολα νὰ κατισχύει (…Πλάγιες σκέ- ψεις, μὲ φόντο τὴν ἀμήχανη, σπαρασσόμενη Εὐρώπη, τὴ Μέρκελ, τὸν Σαρκοζὶ καὶ τὸ ποινολόγιο τοῦ «νέου μηχανισμοῦ»). Ἱστορίες, λοιπόν. Καὶ ὄχι παραμύθια καὶ φούμαρα γιὰ περιδεεῖς ψηφοφόρους. Ἱστορίες. Ὅπως αὐτή, ἡ πικρή, τοῦ ἀποσυνάγωγου -Οὔτις τ’ ὄνομά του, Κανένας- ποὺ κοιμόταν σὲ κάδο σκουπιδιῶν καὶ βρέθηκε στὴν κοιλιὰ τοῦ ἀπορριμματοφόρου κήτους, ὅπου τὸν δοκήθηκαν οἱ ἐργάτες τοῦ Δήμου καὶ τὸν μετέφεραν στὸ νοσοκομεῖο ὅπου κατέληξε. Ἱστορίες. Καὶ ὄχι δηλώσεις, καταγγελίες, διαψεύσεις, ἐκβιασμοί, ὑποσχέσεις καὶ ἀκατάσχετη φλυαρία -ὅλο αὐτὸ τὸ προεκλογικὸ βουητό, οἱ γελοῖες παραστάσεις, τὸ ἀπωθητικὸ ἵζημα… Ἱστορίες γιὰ ἀνθρώπινα κουρέλια ποὺ παλεύουν νὰ ἐπιβιώσουν στὰ ἐρείπια τῆς «Κολούμπια». Μετανάστες τρομοκρα- τημένοι, ὅπως ὁ Ἀχμὲτ ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη: «Ἐφιάλτης! Αὐτὸ εἶναι ἐδῶ. Ἦρθα ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη στὴν Ἑλλά- δα γιὰ μία καλύτερη ζωὴ καὶ κατέληξα νὰ κοιμᾶμαι πάνω σὲ βρωμιές»… Καὶ ὁ Ἀϊζά, δίπλα του: «Ἔλα νὰ δεῖς. Ἐδῶ μαγειρεύ- ουμε. Ἐδῶ ξαπλώνουμε καὶ λέμε ἱστορίες». (Ἀπὸ τὸ ρε- πορτὰζ τῆς Βάλιας Νικολάου, στὸν «Ἐλ. Τύπο»). Ἱστορίες, λοιπόν. Γιὰ ραγισμένες ζωὲς καὶ ἄνεργες μέρες. Γιὰ ἐφιαλτικὰ χρέη καὶ πνιχτούς, ἀνεπίδο- τους λυγμούς. Γιὰ ἔρημες προθῆκες καὶ ἀπελπισμένα βλέμματα. Καὶ ὄχι γιὰ τὶς σκάστρες ποὺ εἶχαν στόχο… τὸν Σαρκοζὶ (…Κανεὶς δὲν δικαιοῦται νὰ ὑποτιμᾶ τὰ ἀφασικὰ πιστό- λια τῆς δῆθεν ἐπανάστασης οὔτε τὰ μυστηριώδη δέματα τῆς Ὑεμένης. Ἀλλὰ ὁ τρόμος εἶναι ἀλλοῦ. Στὴν αἱμάσσουσα Βαγδάτη καὶ στὴν πληγωμέ- νη Πόλη. Καὶ βέβαια, στὶς κάννες τῶν spreads καὶ στὸν κυνισμὸ τῶν ἀγορῶν. Στοὺς δῆθεν σωτήριους Μηχανισμοὺς καὶ στὶς χυ- δαῖες μηχανὲς τοῦ κέρδους, ποὺ θεωροῦν τοὺς ἀνθρώ- πους στοιχεῖα τῆς στατιστικῆς καὶ μυγάκια στὸ παρμπρὶζ τῆς ἀνατριχιαστικῆς λογικῆς τους).

Ἐπιλογὴ ἀπὸ δημοσιεύματα τῆς ἐφημερίδας «Ἐλευθεροτυπία» 29/10 και 2/11/2010.

Κάτω από : "άλλοι", κοιν. ανισότητα