Δ/βάθμια Τεχν. Επαγγελματική Εκπαίδευση

Ξεκινώντας  την τοποθέτηση – καταγραφή της άποψής μου, αντι-λαμβάνω το μπερδεμένο της ΔΤΕΕ περιβάλλον και έτσι λοιπόν, προσπαθώντας να λύσω το κουβάρι δέχομαι ότι έχουμε σαν κοινωνία την ελλειμματική δυνατότητα της καινοτομικής λύσης, η οποία όμως είναι απαραίτητη για την επιτυχία.

Ευκολότερη είναι η ριζοσπαστική λύση η οποία τουλάχιστον απαντάται στο ίδιο συνεχές πεδίο.

Επέλεξα λοιπόν να απαντήσω στην θεματολογία ως έχει στην πρόσκλησή σας με προσπάθεια να μην ¨απλώσω¨.

-Στην ιστορική επισκόπηση… μπορούμε να βρούμε τις διάφορες αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου και να αναλωθούμε στις συγκριτικές θεωρήσεις.

Θεωρώ όμως ότι το βασικό πρόβλημα είναι αυτό το οποίο δεν άλλαξε, και αυτό είναι η αναποτελεσματικότητα των σκοπών και των ενδιάμεσων στόχων κυρίως γιατί ποτέ δεν ήταν ξεκάθαροι πέρα από ένα κρίσιμο όριο κορεσμού με αποτέλεσμα ομίχλη. Αυτή η ομίχλη επιτεινόταν από την διάχυση, μέσα στο σύστημα της εκπαίδευσης, του συστήματος ικανοποίησης πρόσκαιρων κοινωνικών αναγκών περισσότερο από το επιθυμητό και ξεπερνώντας τα όρια του κορεσμού,

Η χαρτογραφική απεικόνιση της δομής των σχολικών μονάδων μας δίνει εικόνα η οποία είναι σε παράλληλο επίπεδο αλλά με χρονική υστέρηση κατά την δημιουργία της σε σχέση με την ανάπτυξη των δομών των οικισμών.

Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί και ως μία παρασιτική ¨ζωή¨ αυτής της δομής αναφορικά στον  υπόλοιπο κοινωνικό ιστού ο οποίος δημιουργείται, και αυτό διότι δεν υπάρχει καταλυτική ανάδραση της δομής αυτής αναφορικά στο έργο το οποίο πραγματοποιείται μέσα στον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό. Ασφαλώς και υπάρχει μία επίδραση αλλά αυτή δεν είναι πρωτογενής. Ως πρωτογενής μπορεί να χαρακτηρισθεί τμήμα της παραγωγής σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Επίσης ο δημιουργούμενος ιστός (πλέγμα) της δομής αυτής είναι σχετικά ανελαστικός τόσο στην δημιουργία όσο και στην κατάργηση επιμέρους σημείων. Αυτό κυρίως λόγω σύστασης αδρανειακής μάζας η οποία αποτελείται και από κοινωνικούς εταίρους και τις μεταξύ τους σχέσεις ακόμη και σε διαχειριστικό επίπεδο καθώς δεν χρησιμοποιούνται τα κατάλληλα εργαλεία. ¨Έτσι λοιπόν η χωρική κατανομή δεικνύει ότι κατά την σύσταση οι σχολικές μονάδες έπονται,  στην δημιουργία τους, των άλλων κοινωνικών δομών και κατά την αποδόμηση αφήνουν μία μνήμη θλίψης καθώς τα άδεια κτίρια μοιάζουν να έχουν αποστραγγιστεί ενεργειακά, ακόμη και εάν αλλάξουν χρήση, αφήνοντας το αποτύπωμα  της παρακμής ή της κατάργησης της τοπικής κοινωνίας η οποία θλίψη όμως αποβαίνει αρνητική για το παραγόμενο έργο.

Η χαρτογραφική απεικόνιση εάν θεαθεί από την  παραγοντική δυναμική εξέλιξή της είναι δυνατόν να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για την ανάπτυξη της αλληλεπίδρασης του κοινωνικού υπερσυνόλου με το υποσύνολο το σχετιζόμενο με τη εκπαίδευση.

Θα πρέπει π.χ. όχι μόνον να ¨κτίζονται¨ σχολικές μονάδες ως απόρροια ανάγκης ικανοποίησης δεδηλωμένων αναγκών αλλά και να ¨κτίζονται¨ με σκοπό την δημιουργία νέων κοινωνικών επιδιώξεων παραγωγής αναπτυξιακού έργου.

Σε αυτό το σημείο εάν σταθούμε και εάν υποθέσουμε ότι πράγματι η ανάπτυξη της υπαίθρου είναι ζητούμενο με την έννοια της ¨επανίδρυσης¨ της Γεωργίας, τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μία παλαιότερη λύση με της οποίας την εφαρμογή έχουμε κινητές μονάδες να γυρίζουν στην όποια περιφέρεια, στοχευόμενα ασφαλώς, με συγκεκριμένη θεματολογία και προγραμματισμένα δρομολόγια και οι οποίες μονάδες δεν θα λειτουργούν όπως αρχικά, με σκοπό την βασική εκπαίδευση η οποία μπορεί να γίνει μέσα από το διαδίκτυο, αλλά επικουρικά σε τομείς όπως η ανάλυση και τεκμηρίωση. Ας πούμε πρότυπα δείγματα προς σύγκριση, ή ανάλυση διαδικασιών σε στοχευόμενους τομείς προς ανάπτυξη.

Τα αναλυτικά προγράμματα πρέπει να ανταποκρίνονται τόσο στους στόχους όσο και στην πραγματικότητα την τρέχουσα. Στο δεύτερο επίπεδο υπάρχει μία αστοχία στο επίπεδο των υπαρχουσών δυνατοτήτων από πλευράς εκπαιδευομένων. Αυτό παρουσιάζεται ως πρόβλημα και στα γενικά μαθήματα και στα μαθήματα ειδικότητας.

Στα γενικά μαθήματα λόγω της κακής και ασύνδετης με τις πραγματικές ανάγκες νοοτροπίας της συντριπτικής πλειοψηφίας του κοινωνικού συνόλου η οποία σχετίζει την τεχνική εκπαίδευση ως μία διέξοδο για το ¨χαρτί¨ για ανθρώπους οι οποίοι ¨δεν παίρνουν τα γράμματα¨.

Στα μαθήματα ειδικότητας εκ των πραγμάτων υπάρχει υστέρηση κατανόησης θεμάτων και για τους ίδιους με τα γενικά μαθήματα λόγους, αλλά επιπλέον και για το ότι υπάρχει και δεύτερη κακή νοοτροπία η οποία βλέπει ως ανάγκη ύπαρξης της  τεχνικής εκπαίδευσης βασικά ως δομή αναγκαία παροχής του αποδεικτικού ειδικότητας για νομότυπους λόγους και όχι για ουσιαστικούς. Έτσι μπορεί κάποιος να δει την διαφορά αντιμετώπισης πάνω σε αυτό το θέμα της αγοράς εργασίας. Όπου υπάρχει πραγματική εξέλιξη σε ποιότητα απαιτείται μια τεκμηριωμένη για την απόδοσή της εκπαίδευση και αυτό φαίνεται και στα ενδοεπιχειρησιακά  προγράμματα αλλά και σε εξειδικευμένες εκπαιδεύσεις όπως π.χ. ηλεκτροσυγκολλητών ή μηχανικών υποστήριξης συντήρησης αεροσκαφών κλπ όπου το τυπικό βαίνει παράλληλα με το ουσιαστικό. Βέβαια υπάρχει μία τάση επιβράδυνσης και αναστροφής  αυτής της νοοτροπίας κυρίως λόγω της διάχυσης μέσα στους χώρους της αγοράς περισσότερων τεχνικών οι οποίοι όντας σωστοί είδαν και βλέπουν την ανάγκη της ορθής ΔΤΕΕ. Εδώ πρέπει να πούμε ότι είναι αναγκαία η εισαγωγή μαθήματος οικονομίας η οποία θα μορφώνει τους εκπαιδευόμενους με την άποψη της αγοράς και των απαιτήσεων. Στα πλαίσια αυτού του μαθήματος  και σε όλα τα ειδικότητας θα πρέπει να φαίνεται όπου υπάρχει η καινοτομία και όπου δεν υπάρχει να προωθείται ως στόχος ο οποίος ανήκει στους κεντρικούς. Επίσης ανά κλάδο θα πρέπει να υπάρχει διδασκαλία ανθρώπινων γλωσσών σε επίπεδο εξειδίκευσης για την ορθή κατανόηση των οδηγιών- εντύπων

Ειδικά στο τελευταίο μπορούμε να πούμε ότι είναι και η κατεύθυνση της ανατροφοδότησης της κοινωνίας από την ΔΤΕΕ όπου φανταστείτε ας πούμε την ομάδα των εργαλειομηχανών να μπορεί να δώσει λύση σε Χ πρόβλημα τοπικού μηχανουργείου, ή κάποιο μηχανουργείο ή λογιστήριο ή νοσοκομείο να μπορεί να ¨δωρίζει¨ υπό όρους εξοπλισμό και τεχνογνωσία στην εκπαίδευση. Κάποιοι από την ομάδα θα συνεχίσουν την δομή αυτή και κάποιοι αποφοιτώντας θα αποφέρουν προστιθέμενη αξία στους ίδιους και στο σύνολο. Εδώ φαίνεται και αυτό το οποίο προηγουμένως ειπώθηκε  πως με τον τρόπο της ανατροφοδότησης της πληροφορίας από το σχολείο προς την κοινωνία δεν θα έχουμε μόνον την ίδρυση μονάδων σχολικών για ικανοποίηση  των υπαρχουσών αναγκών με την μέθοδο της κατευθυντικότητας από μέρους συγκεκριμένων ομάδων ή μονάδων αλλά και τον επαναπροσδιορισμό των δυνατοτήτων και αναγκών της κοινωνίας της τοπικής και της ευρύτερης.

Στο τελευταίο ας σταθούμε να ακούσουμε τις συζητήσεις για το κατά πόσον η εκπαίδευση πρέπει να έχει τοπικό χαρακτήρα ή όχι. Ναι πρέπει να έχει τοπικό χαρακτήρα αλλά χωρίς στεγανά όρια και αποκλεισμό της διάπλασης υπερτοπικής αλληλεπίδρασης. Τα ταξίδια ωφελούν τον άνθρωπο και τέτοιο αποτέλεσμα έχει  και το ταξίδι  της γνώσης. Άρα αναπτυσσόμενες δομές ηλεκτρονικής και άλλης επικοινωνίας πρέπει να ενταχθούν οπωσδήποτε στα εκπαιδευτικά δρώμενα όχι σαν μία πολιτική επίδειξης και αγορέων διαδικασιών αλλά ως δημιουργία ευρύτερου ιστού κατά τα πρότυπα της νεφώδους αρχιτεκτονικής υπολογιστικών συστημάτων όπου ναι μεν έχουμε μία σαφή τοπολογία προέλευσης της γνώσης αλλά μία ασαφέστερη, σχετικά, τοπολογία χρησιμοποίησης της γνώσης αυτής η οποία έχει την δυναμική της δημιουργίας γιατί στον βαθμό πολυπλεξίας οφείλεται και η ανάπτυξη του ιστορικού κοινωνικού ιστού.

Σημαντικό στα ανωτέρω είναι η αρχιτεκτονική – πολεοδομική μελέτη – ανάπτυξη του εκπαιδευτικού ιστού. Πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τις δαιδαλώδεις διαδρομές όπου ξεκινάς από κάπου να πάρεις γνώσεις και πτυχίο και μετά από καιρό εμπλέκεσαι σε διαδρομές εγκυκλίων νομοθετημάτων και άλλων πραγμάτων τα οποία ασφαλώς είναι αναπόφευκτα αλλά πρέπει να υπάρχει διαδικασία καθαρισμού των διαδικασιών σε τακτές περιόδους έτσι ώστε να μην καταναλώνεται έργο σε περιττές διαδρομές κυκλικές. Ας σχεδιαστεί μία βασική λεωφόρος ανάπτυξης η οποία θα είναι σε πορεία ανοδικής εξέλιξης και η οποία ασφαλώς και έχει ανάγκη υποστηρικτικών σταθμών, αλλά θα είναι αυτή η οποία θα μεταφέρει το συντριπτικό βάρος εμπεδωμένης ανάπτυξης. Δηλαδή ανάπτυξης η οποία θα είναι χρησιμοποιήσιμη από την πλειοψηφία των κοινωνικών εταίρων και η οποία στο πέρασμά της θα δημιουργεί βάσεις – σταθμούς ανατροφοδότησης και ασφαλούς επαναφοράς.

Τομείς οι οποίοι χρειάζονται μεγάλη ευελιξία για να αποδώσουν οφέλη μπορούν να τύχουν μεταφοράς από παράλληλες δομές με την ΔΤΕΕ π.χ. ΙΤΕΕ (ιδιωτική – δημόσια) οι οποίες αυτές δομές θα έχουν και το βάρος του ρίσκου και της έρευνας μιάς και αυτά απαιτούν ταχύτητα αποφάσεων. Αλληλένδετα επιτακτικά όμως με τον κορμό της ΔΤΕΕ.

Έτσι λοιπόν όχι μόνον πρέπει να θεωρηθούν άχρηστα τα διάφορα σχήματα ΙΕΚ ΤΕΕ ΕΠΑΛ ΟΑΕΔ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΚΕΚ μετεκπαιδεύσεις, σεμινάρια, ειδικεύσεις μονόωρα, διήμερα …και ….και… αλλά αυτά συνολικά πρέπει να αντιμετωπισθούν στο σύνολό τους ακόμη και ως επικίνδυνα. Προσέξτε όχι το κάθε ένα ξεχωριστά γιατί υπάρχει το τεκμήριο της αναγκαιότητας ύπαρξής τους. Το σύνολό τους πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η συνολική δομή είναι αυτή η οποία ¨τρώει¨ ενέργεια. Και αυτό γιατί μέσα στις δαιδαλώδεις αυτές διαδρομές και διασυνδέσεις υπάρχουν κόμποι – δεσμοί οι οποίοι καταναλώνουν την ενέργεια προς άχρηστους σκοπούς και τους πόρους (χρήμα και άλλους) προς την μεταφορά από κάποιες τσέπες σε κάποιες άλλες αλλά στο τέλος έργο και ωφέλημα μηδέν εάν όχι αρνητικό.

Όλα αυτά λοιπόν, για να αποδώσουν πρέπει να υπάρξει ανασχεδιασμός Τώρα άμεσα και αποδοτικά όπου ξεκινά η σχεδίαση με την δυνατότητα λογισμένης ανάπτυξης. Η όποια κατηγορούμενη ως στρεβλά ανεπτυγμένη δομή του ανθρώπινου δυναμικού υπάρχει μεν αλλά είναι σχετικά εύκολο να διορθωθεί. Αντί να σπρώχνουν όλοι από  τα ¨εκεί¨ ας σπρώχνουν κάποιοι και από τα ¨εδώ¨. Το δύσκολο είναι να αναπροσδιορισθεί η βασική οδός.

Φανταστείτε λοιπόν τους νευρώνες της κοινωνίας και τις μεταξύ τους διασυνδέσεις. Σκεφτείτε την αλληλεπίδραση μεταξύ πχ της ψήφισης ενός νομοσχεδίου Χ για την αγροτική πολιτική ή για το εμπόριο συγκεκριμένων ειδών με την εκπαιδευτική διαδικασία δημιουργίας ή κατάργησης, ως αποτέλεσμα, σχολικών μονάδων, ειδικοτήτων κλπ. Πρέπει λοιπόν  να μην στρουθοκαμηλίζουμε αλλά να βλέπουμε με γενναιότητα τις αδυναμίες μας και τα εμπόδια. Πρέπει να δούμε το σύνολο των κοινωνικών εταίρων, το σύνολο των χωρών το σύνολο των ιδιοτήτων της παγκόσμιας κοινότητας.

Σκοπός λοιπόν πρέπει να υπάρξει και ενδιάμεσοι στόχοι

–          Ικανοποίηση υπαρχόντων αναγκών

–          Ικανοποίηση έρευνας και ανάπτυξης

–          Και τα παραπάνω δύο σε αλληλεπίδραση εκπαίδευσης και κοινωνίας

–          Οργάνωση της διαχειριστικής δομής πχ τρόπος μεταφοράς εγγράφων όπου τα διάφορα γραφεία, μεταξύ κεντρικού Υπουργείου και τελικών Σχολικών μονάδων, δεν θα είναι απλοί διαχειριστές  μεταφοράς αλλά θα έχουν υποχρέωση διεύθυνσης έργου.

–          Διάφορες πληροφορίες οι οποίες ζητούνται σε διάφορα επίπεδα θα πρέπει στην συντριπτική πλειοψηφία τους να αναζητούνται αυτόματα μετά την αρχική καταχώρησή τους άρα απαιτείται λογιστικό πρόγραμμα καταγραφής το οποίο όπως το e-servey σωστά αναπτύχθηκε να περιέχει τις πληροφορίες αυτές. Ασφαλώς και όποια νέα διαδικασία θα πρέπει να αναπτύσσεται βάση συγκεκριμένης διαδικασίας. Πχ να δούμε  την δομή των Fractals όπου βασικές εξισώσεις αφήνουν την εξέλιξη να αναπτύσσεται. Το ίδιο και η βαρύτητα εξελίσσει την μάζα.

–          Στοχευμένες μελέτες σε μεταπτυχιακό επίπεδο για την συνέχιση της δόμησης. Δηλαδή πως γίνεται κάποιος να αφιερώνει τέσσαρα χρόνια ζωής ιδιωτικών και κοινωνικών πόρων για την απόκτηση γνώσης η οποία αντιστοιχεί και μόνον σε  ένα ιδιωτικό και μερικώς δημόσιο κέρδος της τάξης των 100-200 ευρώ πολλαπλασιασμένο αυτό επί εκατοντάδες μονάδες? Ποιο το όφελος?

–          Εξέλιξη εκπαιδευμένων η οποία δεν θα έχει γενικευμένες φραγές, πχ ¨οι απόφοιτοι της τάδε δομής δεν μπορούν να συνεχίσουν εκεί ή εδώ¨, αλλά να υπάρχει σύστημα προαπαιτούμενης γνώσης για την συνέχεια σε άλλο επίπεδο.

–          Άμεση συνέχεια της ΔΤΕΕ αλλά και της ΔΓΕΕ (γενικής) με τον πανεπιστημιακό χώρο όχι μόνον σαν φροντιστήριο εισόδου στα πανεπιστήμια αλλά σαν κατασκευή οργανωμένης κοινωνικής δομής με πολίτες ελεύθερης σκέψης.

–          Όχι στην αναγκαστική στελέχωση αστοιχείωτων εργατών σε οργανισμούς και επιχειρήσεις αλλά σε ειδικευμένο σωστά αμειβόμενο προσωπικό.

–          Όχι στην φαύλη διαχείριση αλλά στην τεκμηριωμένη. Ηλεκτρονικά διανεμιζόμενη αλληλογραφία, σύστημα ηλεκτρονικής υπογραφής, οργανωμένη γραμματεία, τεκμηριωμένη αναλυτική νομολογία,  δομές με γνώμονα την απόδοση, καταγραφή υποδομών για αλληλοδιανομή υλικών και σωστή ανακύκλωση. Πχ ναι είναι σωστή η ανακύκλωση των βιβλίων αλλά με ποιόν τρόπο? Δηλαδή ποιος θα ήθελε ξεκινώντας την χρονιά του να χρησιμοποιήσει ένα μεταχειρισμένο βιβλίο? Πόσες εργατοώρες θα χρειασθούν για την παραλαβή-ταξινόμηση των μεταχειρισμένων βιβλίων και σε ποιες αποθήκες αυτά θα μπούν?

–          Ναι στην παραγωγή προστιθέμενης κοινωνικής αξίας, δηλαδή ανθρώπινης, εμπορικής δομικής κλπ

–          Μελέτη τρόπου έκδοσης των βιβλίων. Πχ. συγκεκριμένο  μέγεθος, με σαφή κωδικοποίηση ανά είδος, ειδικότητα, χρόνο έκδοσης, έκδοση με σχεδίαση εξελισσόμενης ύλης με σχέδια μαθήματος με …. Με….

Από πού ξεκινάμε? Από την τεκμηριωμένη καταγραφή του συνόλου των προβλημάτων και των προτάσεων. Δηλαδή πως θα μπορέσω εγώ ή εμείς με καταγραφή της ταυτότητάς μας ή μη, να συμβάλουμε? Ποιος θα τα αναγνώσει και με ποιο τρόπο θα αποφασίσει? Άρα δομή τεκμηρίωσης πχ καταχώρηση σε ηλεκτρονική μορφή με συγκεκριμένο τρόπο έτσι ώστε να είναι δυνατή η ανίχνευση τόσο της ομοιότητας και της διαφορετικότητας προτάσεων αλλά και της σχέσης τους – βαθμό προσέγγισης με το κάθε φορά ζητούμενο. Μπορεί να γίνει εκμετάλλευση εργαλείων. Όμοιων με αυτά τα οποία έχουν στη διάθεσή τους οι μηχανές αναζήτησης δεδομένων στο διαδίκτυο.

Στη συνέχεια την κατάθεση αυτών των απόψεων.

Τέλος στην διαδικασία συνεχών αποφάσεων

Ξεκινάμε από την αρχή ?  Όχι.

Χαράσσουμε με ορθολογικότερο τρόπο – διαδικασίες την διαδρομή μας.

Ευχαριστώ

Κωνσταντίνος Τζεμπελίκος

ΠΕ17 Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Μηχανολόγος μηχανικός

cnsttATotenet.gr