Δημιουργώντας με τους μαθητές του 3ου ΓΕΛ Σερρών

Η αξιοποίηση της τέχνης στην εκπαιδευτική διαδικασία δε συνιστά μόνο έναν αποτελεσματικό τρόπο προσέλκυσης του ενδιαφέροντος των μαθητών αλλά συμβάλλει πολλαπλά στην κατανόηση, τη δημιουργική προσέγγιση και την ουσιαστική κατάκτηση της νέας γνώσης.

Σ’ αυτό το πλαίσιο σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε διδακτικό σενάριο που αξιοποιεί έργα ζωγραφικής στη διδασκαλία του μαθήματος Έκφραση -Έκθεση της Β’ λυκείου και συγκεκριμένα της ενότητας Οργάνωση και Παρουσίαση της Είδησης.

Μεταξύ άλλων ζητήθηκε από τους μαθητές να γράψουν μια είδηση σε δύο εκδοχές, σχολιασμένη και ασχολίαστη, έχοντας ως αφετηρία έναν πίνακα. Οι εργασίες παρουσιάζονται παρακάτω:

Στο μάθημα της Λογοτεχνίας της Β’ λυκείου οι μαθητές, χωρισμένοι σε ομάδες αναλαμβάνουν να προετοιμάσουν και να παρουσιάσουν μια δίωρη διδασκαλία, επιλέγοντας ένα λογοτεχνικό κείμενο της αρεσκείας τους και δημιουργώντας ένα αντίστοιχο φύλλο εργασίας. Η διαδικασία εξελίσσεται ομαλότατα και αρέσει ιδιαίτερα στους μαθητές η ανάληψη ενός διαφορετικού ρόλου μέσα στην τάξη.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τις ομάδες επί τω έργω και τα φύλλα εργασίας τους.

Η πρώτη ομάδα αποτελούμενη από τις μαθήτριες Γεωργιάδου Γεωργία και Πολυχρονιάδου Ελένη δίδαξαν αποσπάσματα από το έργο της Οριάνας Φαλάτσι, Γράμμα σ’ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ.

Με αφορμή τη διδασκαλία των παραγράφων 16-23, κεφ.2 από τα Ελληνικά του Ξενοφώντα που αναφέρονται στο τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου και στους όρους που επέβαλε η Σπάρτη στην ηττημένη Αθήνα,…

Μετά τη διδασκαλία του διηγήματος Τα ναυάγια του Ανδρέα Καρκαβίτσα οι μαθητές καταγράφουν τις σκέψεις του πρωταγωνιστή, καπετάν Ξυρίχη σε ημερολογιακή μορφή:

Έχει περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα από την ημέρα που έθαψα τ΄αδέρφια μου και τώρα βρήκα το κουράγιο να γράψω δύο λόγια στο ημερολόγιο. Μεγάλη η θλίψη μου βλέπεις! Ανείπωτος ο πόνος! Ο Πέτρος και ο Γιάννης, τ΄αδέρφια μου… τους πήρε η θάλασσα. Αυτή που μου τους πήρε, αυτή τώρα με κρατάει ζωντανό και μου γλυκαίνει τον πόνο. Χρόνια στη θάλασσα, από μικρό παιδί, γέλασα, χάρηκα, πόνεσα, ταλαιπωρήθηκα. Καλύτερα να είχα φύγει εγώ παρά τ΄αδέρφια μου. Πάγωσε η ψυχή μου εκείνη την ημέρα που τους αντίκρισα, άψυχα σώματα, κομματιασμένα στα βράχια. Ούτε δάκρυ δεν μπόρεσα να βγάλω. Βαρύ φορτίο για έναν άνθρωπο να θάβει τους δικούς του. Ήταν όλοι  τους νέα παιδιά. Δεν χάρηκαν την ζωή. Ο Πέτρος και ο Γιάννης είναι τώρα στην αγκαλιά της μάνας μας και του πατέρα μας. Καλή αντάμωση αδέρφια μου. Θα σας κουβαλάω για πάντα στην καρδιά μου.

Αθηνά Γιαννακοπούλου

Με αφορμή τη διδασκαλία του ποιήματος Ο Καιόμενος του Τάκη Σινόπουλου, εξετάσθηκαν πραγματικές περιστάσεις αυτοπυρπόλησης ως πράξης διαμαρτυρίας. Οι μαθητές είδαν, συζήτησαν, προβληματίστηκαν…