Στην Ανατολική Μακεδονία και συγκεκριμένα στο Ν. Έβρου βρίσκετε το Διδυμότειχο. Ανάμεσα στους δυο βράχους που την προσδιορίζουν ιστορικά, τον Καλέ στο δυτικό άκρο και την Αγία Πέτρα στο νοτιοανατολικό, απλώνεται αμφιθεατρικά η σημερινή πόλη του Διδυμοτείχου.
“Στην πόλη αυτή δεν μπαίνεις σαν ρομαντικός ταξιδευτής. Πρέπει να μπαίνεις προσκυνητής για τα τότε και για τα τωρινά”.
Νιώθεις την ιστορία να περνά από μπροστά σου όταν αντικρίζεις τα κάστρα της δεύτερης πρωτεύουσας του Βυζαντίου. Μια άλλη εποχή μεγαλείου, γέννησης αυτοκρατόρων, πολέμων και ερώτων ξεδιπλώνεται μπροστά σου.
Οι πλέον παραδεκτές εκδοχές για την ονομασία της πόλης είναι δύο. Η πρώτη εκδοχή υποστηρίζει ότι ονομάστηκε Διδυμότειχο από το “Δίδυμο τείχος” το οποίο βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του κάστρου, επειδή το κάστρο είναι διπλό.
Η δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει ότι, επειδή από τον 6ο μ.Χ. αιώνα υπήρχαν δυο πόλεις δίπλα δίπλα, η Πλωτινούπολη στο λόφο της Αγίας Πέτρας και το Διδυμότειχο στον λόφο του Καλέ που τα τειχισμένα κάστρα τους ένωναν στο κέντρο της τις μεταξύ τους απόστασης ,σχηματίζοντας ένα 8, όπου ανάμεσα από τα κάστρα περνούσε η οδός Τραϊανούπολης – Ανδριανούπολης. Έτσι η περιοχή λόγω των κάστρων ονομάστηκε δίδυμα-τείχη, Διδυμότειχο.
Η ιστορία του Διδυμοτείχου ξεκινά από τη Νεολιθική περίοδο, όταν ο λόφος της Αγίας Πέτρας στο νοτιοανατολικό άκρο της σημερινής πόλης και πιθανότατα και ο οχυρός λόφος του Καλέ στο δυτικό της άκρο κατοικούνταν, όπως αποδεικνύουν τα ενδιαφέροντα ευρήματα, τυχαία και ανασκαφικά, όπως η κεραμική και τα λίθινα, τυπικά της περιόδου εργαλεία.
Το ιδιάζον αυτό δίδυμο των γειτονικών λόφων – οικισμών διατηρείται και κατά την Εποχή του σιδήρου, όταν έχουμε και την τελική εγκατάσταση των θρακικών φύλων στην περιοχή, συνεχίζοντας με τον τρόπο αυτό την αδιάλειπτη συνέχεια της ιστορίας της πόλης μέσα στους αιώνες.
Στις αρχές του 2ου μ.Χ. αιώνα ο ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊανός επανιδρύει την πόλη προικίζοντάς την με το όνομα της συζύγου του.
Η Πλωτινούπολις φαίνεται ότι επιβίωσε μέχρι τα μέσα του 7ου αιώνα, ενώ εγκαταλείφθηκε οριστικά αμέσως μετά, όταν ταυτόχρονα το Βυζαντινό Διδυμότειχο αναπτυσσόταν στο λόφο του Καλέ.
Κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων η σημασία της πόλης-κάστρου του Διδυμοτείχου διαρκώς αύξαινε λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης και του ισχυρότατου οχυρωματικού περιβόλου που την περιέβαλλε.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εκατοντάδες των τεχνητών, λαξευμένων στο βράχο σπηλαίων, τα οποία είχαν διαμορφωθεί από τους ίδιους τους βυζαντινούς κατοίκους του κάστρου ως βοηθητικά τμήματα των κατοικιών τους.
Το Διδυμότειχο καταλήφθηκε οριστικά από τους Οθωμανούς Τούρκους στα 1361 και αποτέλεσε την πρώτη τους πρωτεύουσα στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Εδώ ο σουλτάνος Μουράτ ο Α΄ έκτισε τα ανάκτορά του και εδώ, σε ένα μικρό πύργο, φυλαγόταν ο αυτοκρατορικός θησαυρός.
Παρά το γεγονός ότι η πόλη βαθμιαία έχασε την γεωστρατηγική της σημασία, εξακολούθησε να είναι διάσημη για την κεραμική της παραγωγή και την εξέχουσα θέση της ως πνευματικό κέντρο του ισλαμισμού.
Οι δραματικές μεταβολές που έλαβαν χώρα στις δομές της οθωμανικές δομές εξουσίας και η παρακμή του κράτους κατά τους 18ο και 19ο αιώνα συνοδεύτηκαν από μεταβολές στην πολεοδομική διάρθρωση της πόλης και την αφύπνιση του ελληνικού στοιχείου ως του εξέχοντος οικονομικού, κοινωνικού και πολιτιστικού παράγοντα στη ζωή της πόλης.
Το ξεκίνημα του 20ου αιώνα χαρακτηρίζεται από την ένταση των συγκρούσεων ανάμεσα στις εθνότητες και τα κράτη των βαλκανίων και κορυφώνεται με τους δύο βαλκανικούς πολέμους και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Ως αποτέλεσμα των γεγονότων αυτών το Διδυμότειχο αποδίδεται στην Ελλάδα με τη συνθήκη των Σεβρών, τον Ιούλιο του 1920.
Το Διδυμότειχο σήμερα έχει να δείξει στον επισκέπτη πλούσια ιστορική κληρονομιά που σε συνδυασμό με την φιλοξενία των ανθρώπων της, αποτελεί κύριο προορισμό ξεκούρασης και χαλάρωσης. Οι αρχαιολογικοί χώροι, η δύναμη της παράδοσης , οι τοπικές γεύσεις και οι δυνατότητες διασκέδασης θα σας κάνουν να αγαπήσετε την πόλη.
Πηγές: Δήμος Διδυμοτείχου, Didymoteicho.net
Εικονική Περιήγηση στο Διδυμότειχο
