Η κάθε γλώσσα ασκεί ανυπολόγιστη επίδραση στην πνευματική και γενικότερη ανάπτυξη ενός λαού. Σκεπτόμαστε με λέξεις και συνεπώς το λεξιλόγιο αντανακλά και προωθεί ένα σύστημα σκέψης.
Στο μάθημα ξένων γλωσσών μεταδίδεται στους μαθητές συγχρόνως και ένας νέος τρόπος σκέψης, ο τρόπος σκέψης άλλων λαών, καθώς επίσης η ιστορία τους, η κουλτούρα τους, ο πολιτισμός τους, αφού η γλώσσα είναι φορέας πολιτισμού που βοηθά στην καλύτερη κατανόηση και συνεννόηση των λαών. Με τις ξένες γλώσσες οι μαθητές γίνονται κοινωνικά όντα, μετέχουν στην ιστορία, προσδίδουν στην ύπαρξή τους ευρύτερο προορισμό, διευρύνουν την πολιτιστική συνείδηση, κατανοώντας έτσι καλύτερα την εθνική τους συνείδηση.
Μπορούμε να σκεφθούμε ένα πλήθος κρίκων που συνδέουν άτομα και ομάδες που μπορεί να είναι διάσπαρτες στο γεωγραφικό χώρο, συμμερίζονται όμως κοινές αξίες, και έχουν υιοθετήσει την ίδια στάση απέναντι στον κόσμο και στη ζωή. Οι κρίκοι που αναφέρουμε είναι κοινά ή παράλληλα ήθη και έθιμα, μύθοι και θρύλοι, κοινή ηθική, κοινή στάση ζωής, κοινά ιδανικά, κοινά ιδεώδη, κοινές επιδιώξεις όπως και μοίρασμα πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η μέρα εορτασμού προς τιμήν του Αγίου Μαρτίνου είναι για τα παιδιά στη Γερμανία μια ξεχωριστή μέρα, η λεγόμενη Martinstag, μέρα γιορτής, κατά την οποία μικροί – μεγάλοι κάνουν το βράδυ πομπές, τραγουδώντας τραγούδια προς τιμήν του Αγίου της συμπόνιας.
Ο Μαρτίνος λέει η ιστορία ήταν ένας Ρωμαίος στρατιώτης ο οποίος έζησε γύρω στον 4ο αιώνα μ. Χ.. Αντικρίζοντας μια μέρα κάποιον ζητιάνο, τον λυπήθηκε και αποφάσισε να του δώσει τον μισό στρατιωτικό του χιτώνα για να ζεσταθεί. Το ίδιο βράδυ, είδε τον Ιησού στον ύπνο του να φορά τον χιτώνα του κι έτσι βαφτίστηκε Χριστιανός, ακολούθησε μοναστική ζωή και στη συνέχεια έγινε Αρχιεπίσκοπος στην Τουρ της Γαλλίας.
Ο Άγιος Μαρτίνος, θεωρείται ο προστάτης άγιος των φτωχών και των αδυνάτων.
Αυτό το γερμανικό έθιμο έχει ως σκοπό να μας μάθει τη σημασία του να μοιράζεσαι και να προσφέρεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα .Ο Άγιος της Συμπόνιας που μοιράστηκε όλα τα υπάρχοντα του με τους συνανθρώπους τους, μας διδάσκει το νόημα της συμπαράστασης και στήριξης αυτών που το έχουν ανάγκη. Ένα νόημα τόσο επίκαιρο στις μέρες μας, αφού όπως λέει και μια γερμανική παροιμία:
«Μοιρασμένη χαρά, είναι διπλή χαρά, μοιρασμένος πόνος, είναι μισός πόνος».
Έχοντας ως σκεπτικό αυτές τις ιδέες οι μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης του σχολείου μας στα πλαίσια του μαθήματος των γερμανικών, γιόρτασαν την Γιορτή του Αγίου Μαρτίνου.
Οι μαθητές με την βοήθεια της καθηγήτριάς τους των γερμανικών, Ρίτας Ρουσιαμάνη, αναβίωσαν μέσα από ποιήματα, τραγούδια, αφηγήσεις, βίντεο και ένα θεατρικό σκετς αυτό το γερμανικό έθιμο, για να δείξουν στους μικρότερους συμμαθητές τους, τους δασκάλους τους, αλλά και στους γονείς που μας τίμησαν με την παρουσία τους, πόσο σημαντικό είναι να συμπαραστεκόμαστε έμπρακτα στους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη, όπως έκανε ο Άγιος Μαρτίνος.
Στο τέλος της γιορτής οι μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης τραγούδησαν κάλαντα κρατώντας φαναράκια, και μοίρασαν στους μικρότερους συμμαθητές τους κουλουράκια, τα οποία έψησαν οι ίδιοι. Με αυτή τους την πράξη ένιωσαν ότι κάποιος χαίρεται διπλά όταν προσφέρει σε κάποιον, και για τον εαυτό του, αλλά και για τον συνάνθρωπό του.
Ας γίνει η πράξη τους παράδειγμα μίμησης και για όλους εμάς, ώστε να συμπαραστεκόμαστε και να μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας με όποιο τρόπο έχει τη δυνατότητα ο καθένας.
