Την Παρασκευή, 15 Μαρτίου, οι μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης του Σχολείου μας, μαζί με τους δασκάλους τους, Λάμπα Γεώργιο, Τριανταφύλλου Αθανάσιο και Γεωργολόπουλο Βασίλειο, πραγματοποίησαν εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Βουλή των Ελλήνων, στον Παρθενώνα και στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Στη Βουλή των Ελλήνων μας έγινε παρουσίαση σχετικά με την ιστορία του κοινοβουλίου και ξενάγηση στη συλλογή Ιστορικών Κειμήλιων της βουλής, στην οποία βρίσκονται αρκετά αντικείμενα που συνδέονται με μοναδικές στιγμές της ιστορίας του ελληνικού κράτους και του κοινοβουλευτικού θεσμού, καθώς και με σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες.  Ξεχωρίζουν ο χαρακτηριστικός σκούφος που φορούσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και το χρυσό στεφάνι αγριελιάς, που του πρόσφεραν οι δημοτικοί άρχοντες της χώρας, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών το 1920. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η παρουσίαση της ειδικής κάλπης και των σφαιριδίων, τα οποία αντικατέστησαν τα ψηφοδέλτια (λόγω του μεγάλου αναλφαβητισμού) από το 1865 ως τις 16 Δεκεμβρίου 1923 (οι πρώτες εκλογές μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή), καθώς και του τρόπου διεξαγωγής αυτών των εκλογών με τη χρήση των σφαιριδίων.

Σε κάθε εκλογικό τμήμα στήνονταν τόσες κάλπες όσοι και οι υποψήφιοι της συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας. Η κάλπη χωριζόταν σε δύο τμήματα, ένα άσπρο και ένα μαύρο. Στο μπροστινό της μέρος είχε ένα άνοιγμα, σαν σωλήνας. Εκεί ο εκλογέας έβαζε το χέρι του κρατώντας ένα σφαιρίδιο. Αν το έριχνε στην άσπρη πλευρά της κάλπης υπερψήφιζε τον πολιτευόμενο. Αν το έριχνε στη μαύρη πλευρά, τον καταψήφιζε, με άλλα λόγια τον «μαύριζε». Πολλές φορές οι ψηφοφόροι ψήφιζαν με τέτοιο φανατισμό και μένος που δάγκωναν το σφαιρίδιο, εξού και η έκφραση «το ‘ριξε δαγκωτό» για ψήφο φανατικού οπαδού πολιτικού ή κόμματος. Τέλος ανεβήκαμε στα θεωρεία της Αίθουσας Συνεδριάσεων Ολομέλειας και παρακολουθήσαμε ένα μέρος της συνεδρίασης.

Αφήσαμε το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων, και αφού επισκεφτήκαμε την πλατεία συντάγματος και το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, κατευθυνθήκαμε προς το Μουσείο της Ακρόπολης. Εντυπωσιαστήκαμε από το πλήθος και την ομορφιά των εκθεμάτων, αλλά και του χώρου. Αγάλματα, γνώριμα από τις παραστάσεις των σχολικών μας βιβλίων, προβάλλονταν τώρα μπροστά μας. Ιδιαίτερη εντύπωση και δέος μας προκάλεσαν οι Καρυάτιδες, οι Κόρες της νότιας πρόστασης του Ερεχθείου, καθώς είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε επιτόπου σε βίντεο τους συντηρητές του Μουσείου να τις καθαρίζουν.

Στην Αίθουσα της Ακρόπολης είχαμε ακόμα την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον Παρθενώνα μέσα από βίντεο το οποίο προβλήθηκε σε ειδικό προθάλαμο .

Αφήσαμε το μουσείο με τις καλύτερες εντυπώσεις και συνεχίσαμε με τα πόδια να διασχίζουμε την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου με προορισμό τον Παρθενώνα. Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τον λόφο της Ακρόπολης, αλλά, φτάνοντας στην είσοδο, μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Η Ακρόπολη είχε κλείσει. Δυστυχώς, ο χρόνος ήταν λίγος και όλα αυτά που θα θέλαμε να δούμε πολλά.