Αν θες να λέγεσαι δάσκαλος…

Αν θες να λέγεσαι δάσκαλος, με το παράδειγμά σου να καλλιεργείς ήθος, αρετές κι ας ζεις σε εποχές που οι εκπτώσεις δεν είναι μόνο στις βιτρίνες… Τους μαθητές να κουβαλάς στον νου σου, ακόμα και σαν δρασκελίζεις την εξώπορτα του σχολείου. Μην τους τινάζεις σαν τη λάσπη που έχει κολλήσει στα παπούτσια… Να μοχθείς για τον αδιάφορο, τον δύστροπο μα­θητή. Μην αναπαύεσαι στις δάφνες που σου προσφέρουν οι «καλοί». Να νιώθεις τους γονείς, τα άγχη, τις αγωνίες τους. Κάνε τη διδασκαλία σου έργο τέχνης! Δώς’ της πνοή απ’ την πνοή σου. Βάλε πάνω της το δακτυλικό σου αποτύπωμα. Να παραδέχεσαι τα λάθη σου. Να είσαι ειλικρινής. Μη φοβάσαι την κριτική, την αμφισβήτηση. Καλλιέργησε την ελεύθερη σκέ­ψη. Και πάνω απ’ όλα, ν’ αγαπάς τα παιδιά και υιοθετώντας τα λόγια του Ευαγγελίου να προ­σπαθείς να γίνεις σαν κι αυτά. Κι αν καταφέρεις να τρυπώσεις στην καρδιά τους, τότε πραγματικά αξίζει να λέγεσαι «δάσκαλος». Αν οι πράξεις σου μέσα στην τάξη εμπνέουν τα παιδιά να πετύχουν περισσότερα, να ρω­τούν περισσότερα και να ονειρεύονται περισσότερο, τότε πραγματικά σού αξίζει ο τίτλος «Δάσκαλος».
Robert John Meehan