Οι μαθητές και οι μαθήτριες συνεχίζοντας το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ¨Λογοτεχνικές Διαδρομές στα Δικαιώματα του παιδιού¨ με την κυρία Σπυροπούλου Δέσποινα, έφτιαξαν την μπάλα της Μαλάλα…

-Αλήθεια, κυρία, πώς είναι η μπάλα της Μαλάλα; Πώς γίνεται; Από τι γίνεται, ρώτησε με γουρλωμένα μάτια η γλυκούλα ακριβώς μπροστά μου.
-Είναι δυνατόν να φτιάξω μπάλα; Μα… εμείς τις μπάλες τις αγοράζουμε! Όλες τις μπάλες και όσες θέλουμε, βιάστηκε να συμπληρώσω ο ποδοσφαιριστής της τάξης.
Αφορμή για συζήτηση, σκέφτηκα!
Μιλήσαμε και πάλι για τα δικά μας «κερδισμένα», για τα αυτονόητα, που ως τέτοια, δεν μάθαμε να τα λογαριάζουμε και να τα εκτιμούμε…
Και, ναι! Φτιάξαμε κι εμείς τη μπάλα της Μαλάλα, τις μπάλες των παιδιών στην κοιλάδα Σουάτ, στο βορειοδυτικό Πακιστάν, μπάλες παραγεμισμένες με κουρέλια, με κουρέλια από ύφασμα, που πάνω τους δέσαμε και κάτι από τη σκέψη μας και την καρδιά μας…
-Πόσο τυχεροί είμαστε, κυρία, είπε ο τζαναμπέτης της τάξης και έντεκα κεφαλάκια έγνεψαν καταφατικά…