΄΄ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ΄΄

Μια ταινία μικρού μήκους που δημιουργήθηκε μέσα στο σχολείο και με πλάνα από τον καταυλισμό Ρομά της περιοχής. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που αποδόθηκαν δραματοποιημένα, αναδεικνύοντας το σκοτάδι που διατηρούμε στις καρδιές μας αλλά και την «άλλη πλευρά», σε ένα σχολείο που συμβιώνουμε εκπαιδευτικοί, μαθητές Ρομά με “Μπαλαμέ” αν υιοθετήσουμε τον όρο μέσα από την διάχυτη κουλτούρα της πλειοψηφίας των μαθητών του σχολείου που κατάγονται από την συγκεκριμένη φυλή. Οι μαθητές δεν διαφέρουν πολύ από τους μεγάλους καθώς πλάθονται στην διαδρομή της ζωής, και ομοιάζουν αλληλοεπιδρώντας μέσω της κλίμακας των συναισθημάτων με τους ενήλικες που τους κηδεμονεύουν ή είναι οι φυσικοί γονείς τους, με αποτέλεσμα οι προαναφερόμενοι οι οποίοι έχουν τον κύριο λόγο σχετικά με την ανατροφή, την ένδυση και την διατροφή των μαθητών -όπου στο Δημοτικό Σχολείο των Εξαμιλίων δεν είναι δεδομένα όλα αυτά αλλά συχνά τα ζητούμενα- να ενισχύουν αλλά και να υποφέρουν τα φαινόμενα αυτής της αδικίας, που προβάλλεται στην ταινία μας ως γεγονός πια και όχι ως διαμαρτυρία. Ρατσισμός, πρώιμοι γάμοι, βία, εκ διαμέτρου αντίθετες κοινωνικο-οικονομικές αφετηρίες, ομόνοια, αναλφαβητισμός, σχολική διαρροή, γνήσια φιλία, αλληλεγγύη και αδιέξοδο/προδιαγεγραμμένο μέλλον για αυτούς που δεν είχαν την τύχη με το μέρος τους είτε δεν μπόρεσαν να την καλλιεργήσουν υπέρ τους. Είναι αυταπόδεικτο ότι η Μαθητική Διαρροή από το σχολικό περιβάλλον οδηγεί σε κακοποιητικές καταστάσεις εις βάρος των μαθητών, σε παραβατικές πράξεις/συμπεριφορές, και είναι ευθύνη της Πολιτείας και του υπουργείου Παιδείας να μεριμνήσουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά για τις συνέπειες που επεκτείνονται στο ευρύτερο φάσμα του κοινωνικού ιστού που στην περίπτωσή μας είναι η περιοχή της Κορινθίας. Ο ρόλος της πολιτείας και του υπουργείου δεν είναι μια ρευστή έννοια διαμοιρασμού ευθυνών. Μιλάμε για σχεδόν ολοκληρωτικά ποσοστά μαθητών που εγκαταλείπουν αρκετά νωρίς το σχολείο, και είναι εκτεθειμένοι σε όλους τους κινδύνους ως άτομα μέσα στην προ-εφηβεία κι έπειτα. Εμείς, λοιπόν, μέσα στη σχολική μονάδα υποφέρουμε από το αίτιο που οδηγεί στο ήδη καταγεγραμμένο αποτέλεσμα και βιώνουμε αυτό το αίτιο καθημερινά όπως και την επικείμενη διαδρομή. Αυτό για πολλούς από εμάς είναι μια τραγωδία, για άλλους νομοτελειακό και για άλλους η καθημερινότητα στην εργασία τους. Το δικό μας «Τούνελ των Σκέψεων» ή ο «Διάδρομος της Συνείδησης» πέρα από μια θεατρική τεχνική, ειδικά για την εκπαίδευση, είναι και ο καθρέφτης μιας κοινωνίας η οποία σιγοβράζει…

Σταύρος Παναγιώτου Καθηγητής Αγγλικών για το 2022-’23 στο Δημοτικό σχολείο των Εξαμιλίων

https://www.youtube.com/watch?v=sT60h-PG7u4&ab_channel=rememberstetsonthejackal