Το 1992 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε την 3η του Δεκέμβρη ως την Παγκόσμια Ημέρα ΑΜΕΑ. Είναι μια μέρα που δίνεται η ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε πως η αναπηρία είναι κάτι που συμβαίνει, υπάρχει γύρω μας, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο σπίτι μας και δεν είναι ασθένεια. Είναι τραγικό να μιλάμε για τα αυτονόητα, το δικαίωμα δηλαδή όλων των ανθρώπων στην εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, την προσβασιμότητα σε μια εποχή τεχνολογικής έκρηξης. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι και κυρίως παιδιά στερούνται όλα τα παραπάνω εξαιτίας κάποιας μορφής αναπηρίας.
Στο σχολείο μας η 3η Δεκεμβρίου υπήρξε επίσης μια ευκαιρία δράσεων που αποσκοπούσαν στην ευαισθητοποίηση των μαθητών/τριών μας, τον αναστοχασμό και τον προβληματισμό σε θέματα που αφορούσαν την αναπηρία, τη διαφορετικότητα και την υπευθυνότητα των πολιτών απέναντι σε άτομα με αναπηρία. Οι δράσεις μας:
-Αθλητικές δραστηριότητες: “Μέσα από τα μάτια ενός ατόμου με αναπηρία”, που επιμελήθηκε η γυμνάστρια του σχολείου μας κ. Αδάμου Δάφνη.
-Διευρύνω τις γνώσεις μου: ¨Οι παραολυμπιακοί αγώνες” και “Τι σημαίνει …”.
-Κατασκευή κολάζ: “Τι θα έλεγες στο παιδί αυτό;”
-Προβολή ταινιών μικρού μήκους: ¨Άπλωσε το χέρι σου” και “Ο Νικόλας, ένα αλλιώτικο αγόρι”.
Στόχος όλων των δράσεων ήταν τα παιδιά να κατανοήσουν τις δυσκολίες των ατόμων με αναπηρία, να αναπτύξουν τις σκέψεις τους γύρω από το θέμα, να προτείνουν λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι άνθρωποι αυτοί. Η κοινωνία μας χρειάζεται μελλοντικούς πολίτες με ενσυναίσθηση και αγάπη για τους άλλους χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
