Το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, ως πεδίο ολιστικής ανάπτυξης και ενδυνάμωσης της προσωπικότητας των μαθητών, πειραματίζεται με τη δημιουργική γραφή και παραγωγή ποιητικού λόγου. Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ’ και Δ΄τάξης έγραψαν τα πρώτα τους ποιήματα, εκφράζοντας τον ψυχοσυναισθηματικό και πνευματικό τους πλούτο. Άλλωστε η αληθινή, γνήσια ποίηση προϋποθέτει ευαισθησια και αγνότητα ψυχής, που μοναδικά διαθέτουν τα μικρά παιδιά.

Ενδεικτικά παρατίθενται:

Θαύμα

Ένας άγγελος

μου έδωσε να πιω

απ’ το ποτήρι του ήλιου.

Μέσα μου άνθισε

η αγάπη.

Φώτισε όλος ο κόσμος

καλοσύνη.

 

Ευτυχία

Ανθισμένα λουλούδια.

Η καρδιά μου φτερουγίζει από χαρά.

Άνοιξα τα φτερά μου.

Ας πετάξουμε στο μέλλον.

Ας χορέψουμε γύρω απ’ τη φωτιά.

 

Ο μαγικός χορός

Έρχεται η νύχτα.

Ο πόνος στην καρδιά βαρύς.

Ο άνθρωπος αναζητά

το φως που χάνει.

Στην πληγή της ψυχής

το αίμα κυλά.

Το νερό χύνεται.

Η σκηνή τελειώνει.

 

Μαζί

Έλα ήλιε!

Η άνοιξη είναι στα χέρια μας.

Ας μπούμε στη σπηλιά

με τους κρυστάλλους.

Κι εσύ νύχτα, μίλα μου!

Να συναντήσω το αύριο.

 

Η αδερφή μου

Σαν σταγόνα μοιάζεις.

Όλο με ρωτάς για την αγάπη.

Η ανάσα σου μου ψιθυρίζει

τα χρώματα.

Σε θαυμάζω.

Σου φωνάζω:

Μείνε!

 

Πρόσφυγας

Έφυγε μακριά μέσα στη νύχτα.

Κανείς δεν τον είδε ξανά.

Έκλαιγε αστραπές.

Τον κυνηγούσε η βροχή.

Βροντούσε απελπισία.

Έπεφτε μοναξιά.

Ούτε ο Θεός τον είδε.