Η Ιουλία Καραπατάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Αποφοίτησε από το πειραματικό Γυμνάσιο και Λύκειο Παλλήνης, έχει πτυχίο Ανώτερων Θεωρητικών και έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλασικής κιθάρας. Σε σχετικά μικρή ηλικία κατάφερε να συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, και αναφέρει ότι δεν φανταζόταν ποτέ αυτή την εξέλιξη στην επαγγελματική της πορεία.
Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τη μουσική;
Δε θυμάμαι ακριβώς! Θυμάμαι από πολύ μικρή να τραγουδάω! Με μουσικό όργανο ήταν στην Τετάρτη δημοτικού που με γράψανε στο ωδείο κιθάρα.
Σκεφτόσασταν από μικρή ότι θέλετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη μουσική;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι! Είχα στο μυαλό μου εντελώς άλλα πράγματα, επαγγελματικά! Η μουσική ήρθε εντελώς τυχαία, με το που τέλειωσα το σχολείο.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σας τραγούδι στην εφηβεία;
Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση. Ποτέ δε μπορώ να αποφασίσω. Θυμάμαι όμως πως μόνιμα παίζανε το «don’t cry» των guns n roses και το «wish you were here» των pink Floyd.
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σας από το Λύκειο;
Ίσως η τελευταία γιορτή που κάναμε το καλοκαίρι που τελειώσαμε την Τρίτη Λυκείου! Δεν ξέρω αν έχω ξαναδεί τόσα κλάματα σε γιορτή αποφοίτησης.
Τι σημαίνει η μουσική για εσάς;
Η μουσική για μένα είναι τρόπος έκφρασης. Μπορεί να σε λυτρώσει, μπορεί να σε κάνει να κλάψεις, να γελάσεις, να χορέψεις, να νοσταλγήσεις. Είναι συναίσθημα!
Το είδος μουσικής που τραγουδάτε έχει απήχηση στους νέους;
Αν αναφέρεσαι στο ρεμπέτικο, ναι πιστεύω πως τώρα πια έχει μεγάλη απήχηση στους νέους. Τα μαγαζιά (τις καλές εποχές που δουλεύαμε) γέμιζαν κυρίως με νέους ανθρώπους.
Πώς νομίζετε ότι οι μαθητές μπορούν να γνωρίσουν το ελληνικό τραγούδι μέσω του σχολείου;
Νομίζω πως ένας καλός δάσκαλος με αγάπη για αυτό που κάνει και με αγάπη προς τους μαθητές του μπορεί να αποτελέσει τον πιο φωτεινό δρόμο.
Πώς θα περιγράφατε τη συνεργασία σας με τον Σ. Μάλαμα και τον Θ. Παπακωνσταντίνου;
Σίγουρα σαν σταθμό στα όσα είχα κάνει μέχρι τότε. Και σίγουρα είναι μοναδική εμπειρία να συνεργάζεσαι με τέτοιους ανθρώπους.
Πιστεύατε ποτέ ότι θα καταφέρετε να συνεργαστείτε με τόσο μεγάλους καλλιτέχνες;
Δε νομίζω πως το πίστευα! Σίγουρα το ήθελα πάρα πολύ!
Τι έχετε κερδίσει από αυτές τις συνεργασίες;
Αγάπη, μυαλό και εμπειρία.
Ποια συναισθήματα σας κυριεύουν, όταν βρίσκεστε πάνω στη σκηνή;
Αρχικά, έχω πάντα πάρα πολύ άγχος. Μετά τα 2-3 πρώτα τραγούδια, που φεύγει, θα πω ότι έρχεται κυρίως η χαρά.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας τραγούδι με τίτλο «Της μνήμης το μαχαίρι» και το οποίο αποτέλεσε την πρώτη σας συνθετική απόπειρα. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η σύνθεση τραγουδιών;
Η σύνθεση είναι του Άγη Παναγιώτη και οι στίχοι του Δημήτρη Μπάκουλη! Εγώ απλά το τραγούδησα. Δεν γράφω, δεν τα καταφέρνω… Δεν ξέρω αν είναι θέμα δυσκολίας. Πιστεύω πως είναι θέμα έφεσης. Ένας τρόπος έκφρασης, απλά πάνω σε χαρτί.
Πόσο έχει επηρεαστεί η δουλειά και η καθημερινότητά σας εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων που έχει επιβάλλει ο Covid-19;
Και η δουλειά μας και η καθημερινότητά μας έχουν αλλάξει άρδην. Είμαστε από τους πιο πληττόμενους κλάδους και έχουμε να δουλέψουμε- οι περισσότεροι από εμάς- λίγο παραπάνω από 1 χρόνο. Και είμαστε και άνθρωποι που είχαν συνηθίσει αλλιώς. Με κόσμο, με φωνές και τραγούδια! Έχουμε περάσει έναν πολύ δύσκολο χρόνο αλλά είμαι αισιόδοξη και πιστεύω πως σύντομα θα αλλάξουν τα πράγματα.
Πόσο εύκολο είναι να αναδειχθεί ένας νέος καλλιτέχνης στον χώρο της μουσικής;
Ανάλογα τι εννοείς ευκολία! Θεωρώ πως χρειάζεται αγάπη, υπομονή και μερικές φορές και τύχη. Έρχονται όλα στην ώρα τους, όταν είσαι και εσύ έτοιμος να τα διαχειριστείς.
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους που σκέφτονται να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική;
Δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να δώσω κάποια συμβουλή. Θα πρότεινα να ακολουθούν την καρδιά τους και να προσέχουν!
