Ετοιμάζοντας ένα φύλλο αφιερωμένο στη γυναίκα αναζητήσαμε πρόσωπα στον χώρο του αθλητισμού. Ξεχώρισε η Σοφία Μπεκατώρου. Κατέκτησε δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, τέσσερα χρυσά παγκόσμια και τρία χρυσά ευρωπαϊκά. Είναι πτυχιούχος των πανεπιστημιακών τμημάτων Πολιτικών Μηχανικών και Ψυχολογίας. Διακρίθηκε σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο και συνδύασε τον αθλητισμό με την οικογένεια. Προσωπικά, χαίρομαι για την επιλογή μας, γιατί μία πολυάσχολη γυναίκα είχε την ευγένεια και την προθυμία να μας αφιερώσει χρόνο και να μιλήσει για την αγάπη της για την ιστιοπλοΐα και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Πώς προέκυψε η ιστιοπλοΐα;
Με την ιστιοπλοΐα ασχολούμαι από επτά ετών. Ήταν ανάμεσα σε άλλα τέσσερα αθλήματα με τα οποία ασχολιόμουν (κολύμπι, τένις και ενόργανη). Καθώς περνούσε όμως ο καιρός, οι χρονικές απαιτήσεις του αθλήματος αυξάνονταν και η επιθυμία μου για την ιστιοπλοΐα γινόταν εντονότερη. Ο Ναυτικός όμιλος Τζιτζιφιών Καλλιθέας, όπου δραστηριοποιήθηκα ως αθλήτρια για 30 χρόνια, είχε γίνει το σπίτι μου. Ανυπομονούσα κάθε φορά να βρεθώ με τους συναθλητές μου και να ξεχυθούμε στη θάλασσα. Η προπόνηση ήταν κάτω από δύσκολες συνθήκες τόσο καιρικές όσο και σε οικονομικό επίπεδο, αυτό όμως δεν μου στέρησε ποτέ τη χαρά και τη ζωντάνια που ένιωθα μέσα στη θάλασσα.
Αν μπορούσατε να ξεχωρίσετε μια στιγμή της αθλητικής σας καριέρας, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Θα ήταν η πρόκριση για το Ρίο τον Απρίλιο του 2016. Η αδερφή μου ήταν ετοιμοθάνατη στην Ελλάδα και αγωνίστηκα για εκείνη με νέο συναθλητή τον Μιχάλη Πατενιώτη που κάναμε μόλις μια βδομάδα προπόνηση. Μόλις επιστρέψαμε από την πρόκριση με είδε, είπε τα καταφέραμε και την επόμενη μέρα «έφυγε» για πάντα.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στο άθλημα;
Το άθλημα της ιστιοπλοΐας είναι τεχνικό και λόγω της φύσης του δεν ενδιαφέρει στο ίδιο ποσοστό τις γυναίκες. Ο ανδρικός πληθυσμός είναι πλειονότητα στον χώρο και δυστυχώς δεν έχουν ξεπεραστεί στερεότυπα που αφορούν τη συμμετοχή και πρόοδο των γυναικών. Υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για το αν οι γυναίκες μπορεί να είναι τεχνικά ισάξιες με τους άνδρες και ικανές να αναλάβουν θέσεις ισχύος.
Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει στην απουσία των γυναικών από τις μεγάλες επαγγελματικές κατηγορίες, ενώ αντίστοιχα έχει εξασφαλίσει την επαγγελματική αποκατάσταση ανδρών αθλητών μέχρι την ηλικία των 70 ετών! Η μακροχρόνια επικράτηση της ανδρικής παρουσίας έχει δημιουργήσει αλλοιώσεις στην ισορροπία ανδρών-γυναικών και αντί να αυξάνονται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για gender equality, παρατηρούμε μια στάσιμη κατάσταση που παρατείνει την έλλειψη εποικοδομητικής συνεργασίας των δύο φύλων σε υψηλό επίπεδο αθλητισμού.
Ο τίτλος του φύλλου μας είναι «Who runs the world» σε μία προσπάθεια να προσδιορίσουμε τη θέση της σύγχρονης γυναίκας. Εσείς ποια απάντηση θα δίνατε στο ερώτημα αυτό;
Οι άνδρες κυβερνούν· δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Οι αποφάσεις και οι θέσεις ευθύνης είναι ακόμη σε μεγάλο ποσοστό κατακλεισμένες από τους άνδρες. Το πρόβλημα για εμένα είναι κυρίως ότι δεν καλλιεργούμε συνθήκες εποικοδομητικής συνεργασίας και λιγότερο με απασχολεί ποιος έχει το πάνω χέρι. Αυτό που βιώνω στον χώρο του αθλητισμού, αλλά και ως μητέρα, είναι πόσο διαφορετικά επεξεργάζονται τα δεδομένα οι άνδρες από τις γυναίκες, πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνονται τις ίδιες συνθήκες και πόσο διαφορετικά αντιδρούν τελικά στις προσλαμβάνουσες. Έχουμε ανάγκη ως κοινωνία να δημιουργήσουμε γέφυρες επικοινωνίας, ώστε να λειτουργήσουμε καλύτερα ως σύνολο, ως συνεργάτες, ως γονείς, ως φίλοι. Το θέμα δεν πρέπει να είναι ποιος έχει περισσότερη εξουσία αλλά πώς μαζί θα διαχειριστούμε τα μεγάλα ζητήματα που καλούμαστε να λύσουμε ως ανθρωπότητα.
