Η ίδρυση του πρώτου κέντρου αποτέφρωσης νεκρών στην Ελλάδα αποτελεί γεγονός, κάπως… υποτιμημένο. Οι άνθρω-ποι «διακαώς» ποθούσαν τη δημιουργία του εν λόγω χώρου στη χώρα μας και τελικά πέτυχαν την υλοποίηση της επιθυμίας τους. Τι είναι, όμως, η αποτέφρωση; Είναι μια αληθινή ανάγκη του ανθρώπου ή κοινός μιμητισμός;
Αποτέφρωση είναι η διαδικασία κατά την οποία καίγεται το σώμα ενός νεκρού ανθρώπου μέχρι να απομείνει στάχτη, η οποία αποθηκεύεται σε μικρά δοχεία. Αποτελεί έθιμο των πολιτισμών της ανατολής, όμως έφθα-σε και στην Ελλάδα. Έπειτα από ψήφιση του σχετικού νόμου το 2006, επιτρέπεται η καύση ενός νεκρού μόνο, εάν εκείνος το επιθυμήσει.
Στη δημιουργία ενός τέτοιου κέντρου ώθησαν τους ανθρώπους η αδυναμία κάλυψης εξόδων μιας κηδείας ή συντήρησης τάφου, η αδυναμία αντιμετώπισης του πόνου της απώλειας, η φρίκη στη θέα οστών κ.α. Παροιμιώδης η ανάγκη του ανθρώπου για την αποφυγή του πόνου που- αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς-αποτέλεσε κίνητρο για μερικές από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις. Όμως, σκοπός της ζωής είναι να γίνουμε «αλεξίπονοι»;
Το έθιμο της καύσης πηγάζει από την αντίληψη ότι το σώμα μας είναι ένας εχθρός, μία φυλακή στην οποία είναι έγκλειστο το πνεύμα. Από την πεποίθηση ότι το σώμα δεν είναι παρά ένα ρούχο το οποίο μόλις «βγάλουμε» πρέπει να πεταχτεί και να καταστραφεί ή ότι είναι εστία κακών στην οποία φωλιάζουν τα πάθη και οι αδυναμίες μας.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας να ψάξουμε την αλήθεια, αλλά ας μην καταδικάζουμε και τα «πιστεύω» των άλλων όσο λανθασμένα και αν θεωρούμε ότι είναι.
