Οι πρώτοι άνθρωποι ή αλλιώς άνθρωποι των σπηλαίων, εκτός από τις άναρθρες κραυγές που χρησιμοποιούσαν για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, βρήκαν με τον καιρό και έναν δεύτερο τρόπο επικοινωνίας: την χάραξη ειδώλων πάνω σε βράχους και σε σπηλιές, τις λεγόμενες σπηλαιογαρφίες.
Η ζωγραφική σπηλαίου ή οι τοιχογραφίες σπηλαίων, είναι καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις και σχέδια που βρίσκονται στην επιφάνεια των φυσικών τοιχωμάτων των σπηλαίων, και κατά κύριο λόγο έχουν προιστορική προέλευση.
Αρκετές από αυτές σε Ευρώπη και Ασία χρονολογούνται ως και 40.000 χρόνια πρίν. Ο ακριβής λόγος δημιουργίας των παλαιολιθικών τοιχογραφιών δεν είναι γνωστός, και μια απλή υπόθεση είναι πως αποτελούσαν καλλιτεχνικές εκφράσεις των προιστορικών ανθρώπων και γενικότερα διακοσμητικά στοιχεία. Ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των τοιχογραφιών της περιόδου αυτής σε όλο τον κόσμο, είναι η λεπτομέρεια στην απεικόνιση ζώων με τους ανθρώπους να απεικονίζονται κυρίως ως απλές μορφές ή με αποτυπώματα των χεριών τους.
Οι αρχαιότερες τοιχογραφίες που έχουν βρεθεί είναι τουλάχιστον 40.000 ετών, στο Μάρος του νησιού Σουαλέζι στην Ινδονησία, σύμφωνα με χρονολόγηση που δημοσιοποιήθηκε το 2014. Πριν τα ευρήματα αυτά, οι παγκοσμίως παλαιότερες τοιχογραφίες που είχαν βρεθεί βρίσκονταν στην Ευρώπη, με αυτές του Σοβέ στη Γαλλία να χρονολογούνται περίπου 30.000 με 32.000 χρόνια πριν.
Διάσημη τοιχογραφία που έχει ανακαλυφθεί και φημίζεται για την σύνθεση και τεχνική της, είναι αυτή του Λασκώ στη Γαλλία με ηλικία περίπου 17.000 ετών. 
