Αρχική » ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (ΔΙΕΠΑΦΗ) ΑΝΘΡΩΠΟΥ – ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ

Πρόσφατα άρθρα

Ιστορικό

Kατηγορίες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (ΔΙΕΠΑΦΗ) ΑΝΘΡΩΠΟΥ – ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ

Καταρχήν, κρίνεται απαραίτητο να διατυπώσουμε όσο πιο σωστά μπορούμε τον ορισμό της αλληλεπίδρασης ανθρώπου – υπολογιστή, προκειμένου να είμαστε σε θέση να αναλύσουμε της επιμέρους πτυχές της διαδραστικής αυτής σχέσης.  Κάνοντας λόγο για την αλληλεπίδραση ανθρώπου υπολογιστή (Human – Computer Interaction) εστιάζεται κυρίως στον σχεδιασμό, στην ανάπτυξη αλλά και κατ’ επέκταση στην αξιολόγηση των αλληλεπιδραστικών συστημάτων που αξιοποιούνται από τον άνθρωπο (Κουτσαμπάσης, 2011:19).

Κατά συνέπεια, η Αλληλεπίδραση Ανθρώπου Υπολογιστή (γνωστή και ως Human Computer Interaction, HCI) είναι «η επιστήμη της πληροφορικής που ασχολείται με το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την αξιολόγηση διαδραστικών υπολογιστικών συστημάτων που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση και με τη μελέτη σημαντικών φαινομένων γύρω από αυτά» (Αβούρης, 2000:24).

Όπως γίνεται φανερό από τον παραπάνω ορισμό, η επιστήμη της Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου Υπολογιστή αποτελείται από τρία μέρη: τον άνθρωπο, τον υπολογιστή και τον τρόπο που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Με τον όρο «άνθρωπος» μπορεί να εννοούμε ένα μεμονωμένο χρήστη , μια ομάδα χρηστών που εργάζονται μαζί ή μια αλληλουχία από χρήστες που εργάζονται σε έναν οργανισμό όπου ο καθένας ασχολείται με κάποιο μέρος μιας εργασίας. Με τον όρο «υπολογιστής» αναφερόμαστε σε οποιαδήποτε τεχνολογία που μπορεί να είναι από προσωπικοί υπολογιστές μέχρι μεγάλου μεγέθους υπολογιστικά συστήματα, συστήματα ελέγχου της διαδικασίας, ενσωματωμένα συστήματα και εφαρμογές διαδικτύου. Τέλος με τον όρο «αλληλεπίδραση» εννοούμε την οποιαδήποτε επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και υπολογιστή μέσω μιας διεπιφάνειας.

Η έννοια της διεπιφάνειας χρήστη (user interface) είναι ζωτικής σημασίας για την επιστήμη της αλληλεπίδρασης ανθρώπου-υπολογιστή. Ωστόσο, στην βιβλιογραφία δεν χρησιμοποιείται ένας κοινά αποδεκτός ορισμός. Ο Αβούρης (2000:24) ορίζει την διεπιφάνεια χρήσης ως το μέσο που διευκολύνει την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με τον υπολογιστή. Ενώ σύμφωνα με τους Myers και Rosson (1992), όπως αναφέρεται στον Αβούρη (2000:25), η διεπιφάνεια χρήστη είναι το τμήμα του υπολογιστικού συστήματος με το οποίο ο χρήστης έρχεται σε επαφή.

Η επιστήμη της Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου Υπολογιστή διαφέρει σε σχέση με τους άλλους κλάδους της πληροφορικής, καθώς είναι υποχρεωμένη να μελετήσει πέρα των τεχνολογιών και των μεθοδολογιών σχεδίασης και λειτουργίας υπολογιστικών συστημάτων, τις συμπεριφορές των χρηστών που θα αλληλεπιδράσουν με τα υπολογιστικά αυτά συστήματα είτε ως μονάδες είτε ως μέλη μιας ομάδας. Λόγω της ιδιαιτερότητας αυτής υπάρχουν πάρα πολλοί επιστημονικοί τομείς που συνεισφέρουν στην επιστήμη της Αλληλεπίδραση Ανθρώπου Υπολογιστή, από τους οποίους αντλεί συμπεράσματα. Οι κύριοι επιστημονικοί τομείς που εμπλέκονται στην μελέτη της αλληλεπίδρασης ανθρώπου υπολογιστή είναι οι: Πληροφορική, Γνωστική Ψυχολογία, Κοινωνική Ψυχολογία, Εργονομία και Ανθρώπινοι Παράγοντες, Γλωσσολογία, Ανθρωπολογία και Φιλοσοφία (Αβούρης, 2000:26).

Επιπροσθέτως, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι η αλληλεπίδραση ανθρώπου υπολογιστή καθίσταται ένα διεπιστημονικό ερευνητικό πεδίο βάσει του Card, Moran and Newel το 1983, καθώς προϋποθέτει ένα ευρύ και ποικίλο φάσμα πεδίων όπως η γνωστική ψυχολογία, η μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της τεχνητής νοημοσύνης, η κοινωνιολογία, η ψυχολογία κ.α.  Κάτι το οποίο είναι αναγκαίο να λεχθεί είναι ότι η ιδιάζουσα αυτή αλληλεπιδραστική σχέση του ανθρώπου με τον υπολογιστή δεν είναι μια στατική μεταβλητή, αφού διαχρονικά αλλάζουν, διαμορφώνονται και εξελίσσονται οι τεχνολογίες πράγμα που συνίσταται συνεχή μελέτη και επεξεργασία (Κουτσαμπάσης, 2011).

Προκειμένου να καταστεί αυτή η διαδραστική σχέση επιτυχής είναι απαραίτητο να συνδυαστούν δύο σημαντικοί παράγοντες η τεχνολογική καινοτομία από την μία αλλά και από την άλλη πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ανθρώπινες ανάγκες, ιδιαιτερότητες, απαιτήσεις και υποκειμενικοί φραγμοί που αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της προαναφερθείσας σχέσης (Κουτσαμπάσης, 2011:20). Αν παραλείψουμε τις ανθρώπινες αυτές ανάγκες τότε σίγουρα ο σχεδιασμός που εναπόκειται στη αλληλεπίδραση ανθρώπου – υπολογιστή είναι απατηλός γιατί ουσιαστικά δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των χρηστών. Επίσης, δεν σημαίνει πως εάν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των χρηστών καθίσταται και λειτουργική η σχέση αυτή.  Είναι απαραίτητη η συνεχής συμμετοχή των χρηστών προκειμένου να υφίσταται μια αέναη αξιολόγηση των διαδραστικών προϊόντων και την συστηματική τους ανέλιξη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα (Κουτσαμπάσης, 2011:19). Συνεπώς, σε πρακτικό επίπεδο υπάρχει μια συνεχόμενη επαφή και συνεργασία με τους χρήστες ούτως ώστε η εμπειρία του χρήστη να μπορεί να τίθεται σε αξιολόγηση και να μπορούν οι σχεδιαστές να το διαφοροποιήσουν ανάλογα με το ενδιαφέρον και τις προτιμήσεις των χρηστών.

 

 

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση