9ο Γυμνάσιο Καλλιθέας

Άκρως εντυπωσιακή είναι η κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Έρνεστ Χέμινγουεϊ , «Ο γέρος και η θάλασσα».

Ο Αλεξάντερ Πετρόφ, κινηματογραφιστής animation ταινιών μικρού μήκους, έχει αποσπάσει πλήθος βραβείων για τη δημιουργία του.

Η ταινία του έχει βραβευθεί σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ του είδους, συμπεριλαμβανομένου του Academy Award for Animated Short Film.

Το φιλμ δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου στο Μόντρεαλ, διήρκεσε δυόμιση χρόνια και χρηματοδοτήθηκε με κεφάλαια Καναδικών, Ρωσικών και Ιαπωνικών εταιρειών.

Το μυθιστόρημα  του Χέμινγουεϊ αφηγείται την ιστορία ενός γέρου ψαρά, που μόνος και αβοήθητος παλεύει απελπισμένα στον ωκεανό, στα ανοιχτά της Κούβας, με έναν τεράστιο ξιφία. [Πηγή: TVXS]

Ο Σαντιάγκο, ένας γέρος ψαράς μοναχικός, θα δώσει τη μεγαλύτερη κι ίσως την τελευταία μάχη του με το μεγάλο ξιφία στα βαθιά νερά. Θα χρησιμοποιήσει τη μαστοριά, το μυαλό και την τέχνη. Τρεις μέρες θα κρατήσει η μάχη κι ο Σαντιάγκο θα νικήσει. Όταν μπαίνει στο λιμάνι, αργά την τρίτη νύχτα, δίπλα στο βαρκάκι πλέει μονάχα το άσπρο κόκκαλο από το τεράστιο ψάρι που καταβρόχθισαν στη διαδρομή τους οι καρχαρίες.

Η νουβέλα «Ο γέρος και η θάλασσα» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ γράφτηκε το 1951 στην Κούβα και δημοσιεύτηκε το 1952 στο Life Magazine, που πούλησε εξαιτίας του πέντε εκατομμύρια αντίτυπα μέσα σε δύο ημέρες. Είναι το τελευταίο έργο του που εκδόθηκε όσο Χέμινγουεϊ ήταν εν ζωή αλλά και το πιο γνωστό. Κεντρικός του ήρωας είναι ο ψαράς Σαντιάγο, που δίνει μια επικών διαστάσεων μάχη μ’ έναν γιγάντιο ξιφία. Αν και ένα μέρος της σύγχρονής του κριτικής προσπάθησε να υποβαθμίσει τη σημασία του, το έργο εξασφάλισε στον Χέμινγουεϊ το Βραβείο Πούλιτζερ το 1952, και τονίστηκε ιδιαίτερα στο σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας που του απένειμε το Βραβείο Νόμπελ το 1954. Σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνήματα του εικοστού αιώνα.

Δείτε ολόκληρη την ταινία:

Λίγα λόγια, για τον δημιουργό του video: Ο Alexandre Petrov κατέχει ιδιαίτερη και περίοπτη θέση στο ρωσικό animation. Η τεχνική που χρησιμοποιεί με εντυπωσιακό τρόπο είναι η ζωγραφική (κραγιόνια παστέλ και λάδι) πάνω σε επιφάνειες γυαλιού. Ο Πετρόφ υπήρξε μαθητής του Γιούρι Νόρσταϊν.
Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου (Le Reve α un homme ridicule) (1992) είναι η αριστοτεχνική μεταφορά του ομότιτλου αφηγήματος του Ντοστογιέφσκι – η ιστορία ενός ανθρώπου που θέλει να αυτοκτονήσει και τον πιάνει ο ύπνος προτού επιχειρήσει το ανεπανόρθωτο. Ονειρεύεται την ευτυχία και απολύτρωση από το θάνατο, ονειρεύεται το υπερπέραν που γίνεται όμως όσο πάει και λιγότερο ελκυστικό, κι όταν τελικά ξυπνάει, εγκαταλείπει την ιδέα του θανάτου. Η τεχνική της ζωγραφικής πάνω σε γυαλί βρίσκει τέλεια εφαρμογή εδώ: το όνειρο και τα παραληρήματα, οι μυθολογικές και εικαστικές αναφορές, παράφορη σύνθεση σε πίνακες και οι προεκτάσεις τους, αλλοιώσεις εικόνων. Τέλεια επανεγγραφή της σλαβικής τρέλας στο animation. Το όνειρο βρίσκεται στην κατά φαντασία τρέλα και πηδάει από τη μια αναφορά στην άλλη, οι στιγμές όμως που περιβάλλουν το όνειρο παρουσιάζονται τελείως διαφορετικές. Είναι σε αποχρώσεις ώχρας και οι φωτισμοί θυμίζουν έντονα ταινίες του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Το απόγειο της τέχνης του Πετρόφ. (Γιάννης Βασιλειάδης, Animation, Εκδόσεις Αιγόκερως)