Στην Ισπανία υπάρχει ένα από τα πιο επικίνδυνα περάσματα-μονοπάτια με όνομα El Camino del Rey.

Το μονοπάτι αυτό κατασκευάστηκε από το 1900 έως και το 1905.

Το 1901 έγινε φανερό ότι οι εργαζόμενοι στους υδροηλεκτρικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας Chorro Falls και Gaitanejo Falls, χρειάζονταν μια διάβαση πεζών

για να διασχίζουν τους μεταξύ τους καταρράκτες, αλλά και να προβλεφθεί η μεταφορά των υλικών, καθώς και για την επιθεώρηση και τη συντήρηση του καναλιού.

Για την κατασκευή του διαδρόμου χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια και ολοκληρώθηκε το 1905.

Το 1921 ο βασιλιάς Alfonso XIII, διέσχισε το διάδρομο (μονοπάτι του βασιλιά) για τα εγκαίνια του φράγματος Conde del Guadalhorce και έγινε γνωστό από το σημερινό του όνομα.

Έχει να συντηρηθεί πάρα πολλά χρόνια και είναι σε κακή κατάσταση.

Όμως, η θέα που προσφέρει είναι ανεπανάληπτη.

Στο τέλος των φωτογραφιών, ακολουθούν videos…

Δυστυχώς, αρκετοί επισκέπτες έχασαν τη ζωή τους τις τελευταίες δεκαετίες.

Έτσι η ισπανική κυβέρνηση αποφάσισε να το κλείσει.

Παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετοί τρελοί που το επισκέπτονται λαθραία.

Καλά λένε πως η τρέλα πάει στα βουνά!…

http://www.youtube.com/embed/ZmDhRvvs5Xw?rel=0

http://www.youtube.com/embed/y1Nd1qtk1Go?rel=0

http://www.youtube.com/embed/dTUjcEDb6PQ?rel=0

http://www.youtube.com/embed/m0NlGxwJO_0?rel=0 [το τέλος!]

Παρακολουθήστε, την διάσωση, ενός τελικά “τυχερού”…

Τα σχόλια δικά σας…!

Νομίζω ότι αυτό το μέρος αξίζει κάποιος να το επισκεφτεί, κάποια στιγμή επισκεπτόμενος την Ισπανία.

At first glance many might think I might like to have a go at doing that.  Then you look down. For most people,might like quickly turns in to would never, ever in a million years.  Welcome to Spain’s Caminito del Rey, quite possibly the most dangerous pathway in the world.

There are some places in this world to which even the locals say you would be mad to venture.  Sometimes this can be dismissed as exaggeration or hyperbole designed to encourage the traveler to go and take a look.  In this case they are absolutely, one hundred percent correct.  Travel along the Caminito del Rey and you really would put your life in peril.  Don’t look down, now…

Look to the top left of this photograph and you can see two hardy souls – their presence on the pathway gives you an idea of the heights involved.  The Guadalhorce River in Adalusia, Spain is home to El Chorro.  This is a limestone gorge which, in 1921, was damned to form three reservoirs.

The pass through is known as Desfiladero de los Gaitanes which climbs to seven hundred meters in height.  To cross it – if one is foolhardy enough, the Caminato del Rey – or in English the King’s Little Pathway mayoffer a route.  Unless of course, you plummet to your death as one unfortunate tourist did in 2000 prompting the local authorities to close the walkway.  A further four died in the two years preceding that.  Its reputation (or closure) has not hindered the more adventurous – or foolhardy – visitor, however.

There are always more adventurous tourists to whom Caminito del Rey is a challenge to be relished rather than their own worst nightmare.  With some knowledge of climbing it is still possible to access the Caminato del Rey and many do each year.

The local council is trying to secure government funding to recreate the path to its original 1921 form but there is no work expected till at least 2014.  Until then the pathway remains difficult to get to but still accessible.  How, though, did it get to be built, as high and remote as it is, in the first place?

It all goes back to the beginning of the last century.  There were hydroelectric power plants built at the nearby Gaitanejo and Chorro Falls.  Much like the bridge over the Hoover Dam in the USA a way had to be found to connect the two in order to ensure that the carriage of materials would not take days.  It was also deemed necessary for the regular inspection of the channel and so the decision was made to construct a walkway.  It took a while – four years – to build and it was completed to much acclaim and celebration in 1905.

It got its name in 1921.  The then King of Spain, Alfonso XIII, traversed the walkway to open the Conde del Guadalhorve Dam.  In an ancient European tradition the walkway was thereafter named after the monarch and became the King’s Little Pathway.  When technology and transport improved years later, the pathway became redundant and fell in to disrepair.  That may have been the end of the story had it not been the replacement of workers with tourists, eager to experience for themselves the dizzying narrowness of the pathway, not to mention to superb views it offers.

Until it is restored then the walkway continues to deteriorate and it is now considered highly dangerous.  It is only a single meter in width and is over three hundred meters above the river below at its highest.  There is virtually no handrail remaining and parts of the walkway have collapsed.  What still remains, though, between the parts still extant, are the original steel connectors.  These it seems are a particular challenge to climbers who choose to go to the Caminito del Rey.

A climbing latch may be used to use the safety rope which has been placed there.  So, if the climber slips, it would hopefully avoid a rapid descent to the river below but it can obviously not hold too much weight.  You have to be a very adventurous kind of tourist (or one suspects, simply completely bonkers) to venture along the Caminito del Rey nowaday: yet still they come.

Ετικέτες: Τόποι

Automated Parking

Είναι συνεργασία, Πληροφορικής – Ρομποτικής – Μηχανολογίας!

Παρακολουθείστε το…

😛

Ετικέτες: Ρομποτική

Ένα μέλος του Superconductivity Group School of Physics and Astronomy του Πανεπιστημίου του Tel-Aviv,

κάνει επίδειξη της κβαντικής αιώρησης ενός μαγνήτη που έχει υπερψυχθεί με υγρό άζωτο.

Το παρακάτω βιντεάκι έχει ήδη ξεπεράσει τις 5.618.694 εμφανίσεις στο YouTube μέσα σε δύο μόλις μέρες!

http://www.youtube.com/embed/Ws6AAhTw7RA?rel=0

Φοιτητές κατασκεύασαν ένα «ιπτάμενο» πατίνι (κινείται αιωρούμενο από το έδαφος).

Η εφαρμογή της κβαντικής αιώρησης, ανοίγει το δρόμο για αιωρούμενα αυτοκίνητα μηχανές και ότι άλλο βάλει ο νους.

Στην ταινία «Back to the Future» ο πρωταγωνιστής στο μέλλον είχε ένα «ιπτάμενο» πατίνι, που σίγουρα είχε κάνει πολλές καρδιές μικρών παιδιών να χτυπάνε γρήγορα και να φαντάζονται να καβαλάνε και αυτά μια μέρα ένα τέτοιο. Τα παιδιά εκείνα, που τώρα πια είναι ενήλικες, αλλά μπορεί να κρύβουν ένα παιδί μέσα τους, θα χαρούν ιδιαίτερα να μάθουν ότι φοιτητές του Paris Diderot University, κατάφεραν και έκαναν αυτό το όνειρο πραγματικότητα.

Η όλη κατασκευή του αιωρούμενου πατινιού βασίζεται σε υπεραγωγούς και υγρό άζωτο.

Προς το παρόν μπορεί να ταξιδέψει μικρές αποστάσεις, όμως όπως μπορείτε να δείτε, πραγματικά πρόκειται για ένα αιωρούμενο πατίνι και ποιος ξέρει… Ίσως τα παιδιά μας να μας ζητάνε ένα τέτοιο μια μέρα για να πάνε στην πλατεία να παίξουν.

Ετικέτες: Κατασκευές

Filmed at Holland House Candles in Holland, MI USA.

You’re watching Valerie carve this Dutch Garden style candle that sells currently for $40.

www.hollandhousecandles.com

Ετικέτες: κεριά

Εκμεταλλευόμενη τεχνικές φυσικής…

http://www.youtube.com/embed/uh36xXfghyI?rel=0

Ετικέτες: διαφήμιση

Μια ταινία 22 λεπτών, δημιουργημένη με το σύστημα του animation (εικονοκινητική τεχνική) αναπαριστά με μοναδικό τρόπο το εξαιρετικό μνημείο τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, τον Δίολκο: μια οδό από ξηράς για την μεταφορά πλοίων ανάμεσα στον Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου, τότε που δεν υπήρχε ο πορθμός.

Η ταινία παρουσιάζει πολλές άλλες τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά σκηνές της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής: τυχερό παιχνίδι, επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα, γλέντι σε καπηλειό, καθώς και μια συναισθηματική συντυχία Πρόκειται για ένα έργο-συμβολή στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής Τεχνολογίας, μια παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας.

Δημιουργοί της ταινίας είναι οι Θ.Π. Τάσιος, Ν. Μήκας, Γ. Πολύζος, οι οποίοι έχουν λάβει ως τώρα δύο βραβεία: Καλύτερης ταινίας αναφερόμενης στην αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο (Νοέμβριος 2009) και Καλύτερης εκπαιδευτικής ταινίας στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου στην Αθήνα (Μάιος 2010).

Χάρτης της Ισθμίας και της Κορίνθου. 1) Κορινθιακός κόλπος, 2) Σαρωνικός κόλπος,

3) Λεχαίον, 4) Νέα Κόρινθος(σημερινή), 5) Ισθμία, 6) Αρχαία Κόρινθος, 7) Ακροκόρινθος, 11) Δίολκος,

12) Διώρυγα της Κορίνθου

Μέρος του αρχαίου Διόλκου

Η αρχαία Κόρινθος και ο Κορινθιακός κόλπος όπως φαίνονται σήμερα από τον Ακροκόρινθο

Η πηγή Κάτω Πειρήνη της Αγοράς της αρχαίας Κορίνθου

Τα προπύλαια της αρχαίας Κορίνθου και στο βάθος ο Ακροκόρινθος

Κορινθιακή οινοχόη

Κορινθιακά αλάβαστρα

Από τις εργασίες για τη διάνοιξη της Διώρυγας

ο Ισθμός και η Διώρυγα από αεροφωτογραφία

…και η διώρυγα σήμερα, όπως φαίνεται από τον αυτοκινητόδρομο.

Ιστορική προσέγγιση

Γύρω στο 600 π.Χ., η δυσκολία της μεταφοράς των εμπορευμάτων δια ξηράς, ήταν αυτό που ώθησε τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο, να κατασκευάσει τον περίφημο Δίολκο.

Το σημαντικό αυτό τεχνικό έργο της αρχαιότητας, ένα έργο που στενά έχει συνδεθεί με την αρχαία ελληνική ναυσιπλοϊα, ήταν ένας πλακόστρωτος δρόμος (πιθανόν «ντυμένος» με ξύλα), όπου επέτρεπε, αλειμμένα με λίπος, στα πλοία της εποχής να γλυστρούν επάνω σε αυτόν και να μεταφέρονται ανάμεσα στον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό.

Ο δρόμος αυτός είχε πλάτος από 3,50 ως 6,00 μ. και ήταν στρωμένος συμμετρικά με μεγάλους πώρινους κυβόλιθους. Σε ένα τμήμα του βρέθηκαν λαξευμένες παράλληλες αυλακώσεις σε απόσταση 1,50 μ. η μία από την άλλη, πιθανόν για να διευκολύνεται η κίνηση των τροχών του οχήματος που μετέφερε το πλοίο αλλά και για να αποφεύγεται η ανατροπή του.

Ο Δίολκος δεν ακολουθούσε μία ευθεία γραμμή, γιατί η υψομετρική διαφορά κατά μήκους του Ισθμού έκανε δύσκολη την έλξη των πλοίων. Στη διαπιστωμένη διαδρομή του, κοντά στον Κορινθιακό, ο Δίολκος προχωρούσε με μεγαλόπρεπες στροφές ακολουθώντας τη διαμόρφωση του εδάφους – γι’ αυτό και έχουν βρεθεί τμήματά του τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στη Στερεά. Ιδίως στην Στερεά, είναι έντονες οι αυλακώσεις από τις ρόδες των «ολκών», των οχημάτων πάνω στα οποία μεταφέρονταν τα πλοία.

Δεν είναι γνωστό με ποιον ακριβώς τρόπο τα πλοία “διϊσθμίζοντο”, περνούσαν δηλαδή από τη μια θάλασσα στην άλλη. Μια πιθανή διαδικασία είναι η εξής (video):

1. Τα ξεφόρτωναν σ’ ένα από τα δύο λιμάνια της Κορίνθου, Λέχαιο ή Κεγχρεές και παρελάμβαναν το φορτίο που μεταφερόταν δια ξηράς, στο άλλο λιμάνι.
2. Ύστερα, το πλοίο το έσερναν από τη θάλασσα και το στήριζαν πάνω σε ξύλινους κύλινδρους.
3. Στη συνέχεια το τοποθετούσαν επάνω σε τροχοφόρο όχημα και το μετέφεραν, πιθανότατα με την βοήθεια δούλων αλλά και ζώων, στο άλλο άκρο του Δίολκου.
4. Τέλος, το έριχναν πάλι στη θάλασσα, φόρτωναν το εμπόρευμα και το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του για τα λιμάνια της Ανατολής ή της Δύσης.

Με το Δίολκο και τη διίσθμιση των πλοίων, η εμπορική κίνηση στην Κόρινθο ήταν αρκετά μεγάλη, ενώ τα κρατικά έσοδα αυξημένα. Αυτό επέτρεψε στη Κόρινθο να αναδειχθεί σε ένα σπουδαίο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο καθώς και στους Κορίνθιους να αποκτήσουν χρήμα και ισχύ. Τα πανάκριβα τέλη (διόδια) που καταβάλλονταν στην Κόρινθο ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της πόλης.

Η λειτουργία του Δίολκου βοήθησε επίσης τη Κόριθνο να αποκτήσει και ένα επιπλέον στρατηγικό ρόλο τη εποχή εκείνη. Οι υπάρχουσες αναφορές για υπερισθμίσεις, ξεκινούν από το 428 π.Χ., όπου ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι Σπαρτιάτες πέρασαν στόλο από τον Κορινθιακό «ες την προς Αθήναις θάλασσα». Φαίνεται ότι οι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούσαν δεδομένη την ύπαρξη του Δίολκου. Τουλάχιστον σε όσα κείμενα έχουν σωθεί, δεν δίνονται πληροφορίες για τον τρόπο κατασκευής ή τη λειτουργία του.

Ήταν μεταξύ 1956 και 1962 όταν ανασκαφές από τον αρχαιολόγο Νίκο Βερδελή, έφεραν στο φως έναν λιθόστρωτο δρόμο με πλάτος από 3,5 έως σχεδόν 6 μέτρα. Η ακριβής διαδρομή και η αφετηρία του μνημείου στον Σαρωνικό δεν είναι γνωστές. Ο Στράβων αναφέρει ότι κατέληγε στον Σχοινούντα (το σημερινό Καλαμάκι).

Ο Δίολκος αποτελεί έναν πρόδρομο του σιδηρόδρομου, ίσως τον αρχαιότερο γνωστό τροχιόδρομο του κόσμου. Σήμερα, έχει μετατραπεί σε ένα ενάλιο ερείπιο που φυλλορροεί.

Η σημερινή “θλιβερή” πραγματικότητα

Η διάβρωση έχει ξεπεράσει ολόκληρο το πλάτος του Δίολκου, σε έκταση αρκετών δεκάδων μέτρων. Οι κυματισμοί και τα απόνερα των πλοίων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν βάναυσα το ήδη βυθισμένο και να διαβρώνουν το διαρκώς συρρικνούμενο «υγιές» τμήμα του μνημείου.

Μια διεθνής έκκληση για τη διάσωση και αναστήλωση του Δίολκου έχει ήδη βρει υποστηρικτές από 95 διαφορετικές χώρες του κόσμου.

Μπορείτε να την υπογράψετε στο
www.thepetitionsite.com/petition/870477005

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΑΝ TO ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ!
Η σύγχρονη ιστορία του Δίολκου αγγίζει το απίστευτο. Το μοναδικό αυτό μνημείο δεν διαφυλάχθηκε ποτέ, πέρα από μια υποστήλωση μερικών λίθων του μετώπου της διάβρωσης που έγινε τον περασμένο Μάρτιο, όταν ήδη δύο Εισαγγελείς και το Σώμα Επιθεωρητών και Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης είχαν αρχίσει να ερευνούν το θέμα.

Από το 1956 που ξεκίνησε η ανασκαφή ως το 1986, τα σχετικά με τον Δίολκο έγγραφα λείπουν από τα αρχεία της «αρμόδιας» εφορείας αρχαιοτήτων. Φαίνεται πάντως πως ούτε οι «αρμόδιες» υπηρεσίες κινήθηκαν για να το διαφυλάξουν, ούτε η Εταιρία της Διώρυγας τέθηκε ουσιαστικά προ των ευθυνών της για την φθορά του μνημείου.

1985: η ήδη από πενταετίας κρατική Εταιρία της Διώρυγας «απαλλάσσεται» μυστηριωδώς από όρο που της επέβαλε να κάνει μελέτη συντήρησης του μνημείου. Από τότε, η διάβρωση συνεχίζεται. «με την άδεια» του ΥΠ.ΠΟ.

1989: ενώ μεγάλο τμήμα του Δίολκου βρίσκεται ήδη στο νερό και έχει αποκοπεί από το υπόλοιπο μνημείο, το ΥΠ.ΠΟ. ασχολείται με μια μελετούλα για κηποτεχνική διευθέτηση του απομένοντος χώρου. Έντεκα χρόνια αργότερα, η μελετούλα κατ’ ουσία απορρίπτεται από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αλλά οι αρμόδιοι εξακολουθούν να την αναφέρουν ως ισχύουσα, δίνοντας την εντύπωση ότι υπήρχε κάποια μέριμνα για το μνημείο.

1992: ένα υπηρεσιακό σημείωμα φύλακα αρχαιοτήτων επισημαίνει ότι η διάβρωση πλησιάζει ένα ακόμα τμήμα του μνημείου, στα δεξιά του δρόμου προς τη βυθιζόμενη γέφυρα. Η επισήμανση αγνοείται. Την ίδια χρονιά, έγγραφο του ΙΓΜΕ επισημαίνει τον κίνδυνο να διαλυθεί μέσα σε μία μόνο καταιγίδα η περιοχή ενός εκτεταμένου επιπέδου πριν την κυρίως αφετηρία του Δίολκου. Και αυτή η επισήμανση δεν προκαλεί καμία επέμβαση.

1999: Σε έγγραφες ερωτήσεις των τότε βουλευτών της αντιπολίτευσης κκ. Αναστάση Παπαληγούρα και Σταύρου Δήμα, η Υπουργός Πολιτισμού κα Ελισάβετ Παπαζώη, απαντά επισήμως ότι είχε ζητηθεί. ρευματολογική μελέτη από την Εταιρία της Διώρυγας προκειμένου να προταθούν μέτρα για το μνημείο. Η απάντηση είναι έτσι κι αλλιώς προσχηματική, αλλά, όπως καταγγέλλεται στον τοπικό τύπο, καμιά τέτοια μελέτη δεν είχε καν ζητηθεί.

2001: η εκμετάλλευση της Διώρυγας περνά σε ιδιωτική εταιρία. Στο συμβόλαιο της παραχώρησης δεν γίνεται καμιά αναφορά στην κατάσταση του θνήσκοντος μνημείου. Ο Δίολκος παραδίδεται χωρίς μια λέξη στους επόμενους καταστροφείς του.

2002: το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αρνείται να εγκρίνει την κατασκευή μαρίνας σε κοντινή περιοχή, λόγω της γειτνίασης με τον Δίολκο, χωρίς ωστόσο να δείχνει να ενδιαφέρεται για την ήδη υπάρχουσα και τη συνεχιζόμενη φθορά του μνημείου.

2005: ενώ η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων αναφέρει ότι επιθυμεί την αναστήλωση του μνημείου, δεν διαθέτει καν εικόνες ή δημοσιεύσεις από την εποχή της ανασκαφής ούτε και από διαδοχικά στάδια της καταστροφής του. (Η μη αναζήτηση στοιχειώδους τεκμηρίωσης διατηρεί το ΥΠ.ΠΟ. ανίκανο για βασικές ενέργειες, όπως π.χ. αίτηση χρηματοδότησης).

2006: σε επίσημη σύσκεψη στο ΥΠ.ΠΟ., στην οποία δεν κλήθηκε καν να πάρει μέρος η Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων (και ενώ αναφορές για τις ευθύνες των αρμόδιων υπηρεσιών έχουν ήδη κατατεθεί στον Εισαγγελέα) η τοπική εφορεία αρχαιοτήτων δηλώνει ότι θα συλλέξει «προδιαγραφές αναστήλωσης» εντός 20 ημερών. Όμως οι προδιαγραφές που παραδίδονται σχεδόν δέκα μήνες αργότερα είναι τόσο ακατάλληλες και άσχετες με αυτά που ζητούσε το ίδιο το Υπουργείο ώστε να «ξεχαστούν» σιωπηρά από το ΥΠ.ΠΟ.

2007: χάρη στη συνδρομή ιδιωτών που έσπευσαν να θέσουν στη διάθεση του Υπουργείου Πολιτισμού στοιχεία για το μνημείο, έχει συνταχθεί ένα «Σχέδιο Πλαίσιο» που εγκρίθηκε από το ΚΑΣ στις αρχές Σεπτεμβρίου. Το Σχέδιο Πλαίσιο περιγράφει την κατάσταση του Δίολκου (περιέχει δηλαδή τη βασική τεκμηρίωση που όφειλαν να έχουν στη διάθεσή τους όλα αυτά τα χρόνια οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά ποτέ δεν είχαν) ενώ επίσης αναφέρει στοιχειώδη βήματα για τη διάσωσή του – δηλαδή τις υποχρεώσεις που είχαν ανέκαθεν οι αρμόδιες Υπηρεσίες αλλά που πάντα αθέτησαν!

Σήμερα, το μνημείο παραμένει εκτεθειμένο στη διάβρωση η οποία υποσκάπτει διάφορα σημεία του υγιούς τμήματος και φθείρει ακόμα περισσότερο τις πέτρες που βρίσκονται ήδη στο νερό ή θαμμένες κάτω από την άμμο. Οι συναρμόδιες Υπηρεσίες δεν έχουν καταφέρει να συντονιστούν ώστε να προβούν σε σωστικές ενέργειες που αποτελούσαν πάντα υποχρέωσή τους και που το ίδιο το Σχέδιο Πλαίσιο προβλέπει.”

Μπορείτε να την υπογράψετε στο

http://www.thepetitionsite.com/takeaction/870/477/005/

Ετικέτες: αρχαία, ιστορία

Ετικέτες: δημιουργίες, τέχνη

Παρακάτω θα δεις ένα video που προβλήθηκε από το δελτίο ειδήσεων του ABC.

Ο τύπος ήταν πολύ κακός μαθητής έχοντας προβλήματα μάθησης και οι δάσκαλοί του τον έκαναν να νιώθει πάντα πολύ μικρός, ένα τίποτα.

Έτσι από την πολύ νεαρή ηλικία των πέντε χρόνων το παιδί άρχισε ν’ ασχολείται με αυτήν… την τέχνη θέλοντας ν’ αποδείξει στον κόσμο πως το “τίποτα” δεν είναι υπαρκτό.

Όλοι κάτι μπορούν να κάνουν όπως ο ίδιος που δεν μπορεί ούτε να διαβάσει ούτε να γράψει αλλά είναι καλλιτέχνης.

Άρχισε σιγά σιγά φτιάχνοντας σπιτάκια για τα μυρμήγκια και μικροσκοπικά κουκλόσπιτα που είχαν το μέγεθος ενός κυττάρου αίματος.

Προχώρησε αργότερα κάνοντας γλυπτά μέσα στο μάτι μιας βελόνας που κάποιος μπορεί να τα δει μόνο με μικροσκόπιο.

Ο ελέφαντας είναι φτιαγμένος από μία κόκκο άμμου, η ουρά του είναι φτιαγμένη από μια ίνα σκόνης.

Βάφει τα γλυπτά του με μία τρίχα.

Ο Charlie Chaplin (Σαρλώ) που τον δείχνει στο 3ο video στέκεται επάνω σε μία βλεφαρίδα!!

Προσφάτως πούλησε σε συλλέκτη μερικά έργα του έναντι 20 εκ. δολαρίων…

Ετικέτες: Κατασκευές

Ζωγραφική με αλεύρι από τον Lieken Urkorn.

Συναρπαστικό βίντεο του Lieken Urkorn που δημιουργεί μια αίσθηση ανώτερης ποιότητας

απλά παίζοντας με αλεύρι μετατρέποντας σε τέχνη.

Ετικέτες: Τεχνική