Για περισσότερες ιστορικές πληροφορίες, παρακολουθείστε τα παρακάτω videos…

1821: Ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

(  6/6 videos σε σειρά, από το National Geographic  )

1     http://www.youtube.com/embed/1svPRyhfbNY?rel=0

2    http://www.youtube.com/embed/Nd_BkX0IKbM?rel=0

3    http://www.youtube.com/embed/YgTnWhXSgrk?rel=0

4    http://www.youtube.com/embed/g_Vx0z2-qHE?rel=0

5    http://www.youtube.com/embed/HOenh-6CXEk?rel=0

6    http://www.youtube.com/embed/9mlGjr3Qonk?rel=0

Νομίζω, αξίζει η παρακολούθησή τους!

http://www.youtube.com/embed/D8M-z8950Vo?rel=0

Ο ΘΟΥΡΙΟΣ

Ως πότε παλικάρια, να ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;
Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για τη πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;
Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις και να ‘σαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψαίνουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.
Δουλεύεις όλ’ ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πη,
κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν’ να ιδής.

Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι’ αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι αμέτρητ’ άλλοι τόσοι και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά ‘φορμή.
Ελάτε μ’ έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.

Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.
Οι νόμοι ναν’ ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένη αρχηγός.
Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, είν’ πλιο σκληρή φωτιά.
Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ’ απ’ την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Ετικέτες: 1821, ιστορία, ιστορικά

http://www.youtube.com/embed/-s_0bwC7Hi8?rel=0

Μετά από 3.500 χρόνια η Αργώ άνοιξε ξανά τα πανιά της για το επιστημονικό- πειραματικό ταξίδι στην Αδριατική.

Υπό το φως της ημέρας, πλέοντας με τα κουπιά και με το πανί, η πεντηκόντορος «Αργώ» θα διανύσει μία διαδρομή 1.200 ναυτικών μιλίων.

Το σκαρί του πλοίου κατασκευάστηκε τηρώντας πιστά τους κανόνες της πανάρχαιας ελληνικής ναυπηγικής, που την καθιστούν σήμερα πόλο διεθνούς επιστημονικού και ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος.

Η σύγχρονη «Αργώ» είναι σήμερα αντιμέτωπη με δύο ισοδύναμες προκλήσεις:

α) Να καταστεί σύμβολο Πολιτισμού Ειρήνης Φιλίας – Αλληλεγγύης και Συνεργασίας των λαών της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου.

β) Να αντέξει στις δοκιμασίες του Πειραματικού Ταξιδιού, που θα αποδείξουν τις δυνατότητες πλοίου και πληρώματος σε πραγματικές πλέον συνθήκες μιας θαλάσσιας διαδρομής, με συγκεκριμένο μήκος, σε συγκεκριμένο γεωγραφικό πλάτος και σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, γεγονός που καταδεικνύει τη δυσκολία, αλλά και τη σπουδαιότητα του συνολικού εγχειρήματος.

Αρχικός προορισμός του πειραματικού ταξιδιού είχε καθοριστεί «στα χνάρια του μύθου» η αρχαία Κολχίδα (σημερινό Πότι). Η άρνηση, ωστόσο, της τουρκικής κυβέρνησης να εγγυηθεί την ασφάλεια του πλοίου – αυστηρή προϋπόθεση για να πραγματοποιηθεί το ταξίδι – τροποποίησε τα σχέδια της Οργανωτικής Επιτροπής. Τελικά, αποφασίστηκε η υλοποίηση ενός εναλλακτικού ταξιδιού, που είναι ισοδύναμης τεχνικής δυσκολίας, όσον αφορά στις αποστάσεις, τους χρόνους και τις συνθήκες και αντιστοιχεί με την αντίστροφη πορεία που κάλυψε η αρχαία «Αργώ» κατά το μυθικό ταξίδι της
Οι σύγχρονοι Αργοναύτες ξεκίνησαν το Σάββατο, 14 Ιουνίου 2008, από την αρχαία Ιωλκό, τον σημερινό Βόλο, για να διασχίσουν τα νερά της Μεσογείου και της Αδριατικής, με τερματικό σταθμό τη Βενετία.

Ετικέτες: αρχαία, ιστορία

Μια ταινία 22 λεπτών, δημιουργημένη με το σύστημα του animation (εικονοκινητική τεχνική) αναπαριστά με μοναδικό τρόπο το εξαιρετικό μνημείο τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, τον Δίολκο: μια οδό από ξηράς για την μεταφορά πλοίων ανάμεσα στον Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου, τότε που δεν υπήρχε ο πορθμός.

Η ταινία παρουσιάζει πολλές άλλες τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά σκηνές της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής: τυχερό παιχνίδι, επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα, γλέντι σε καπηλειό, καθώς και μια συναισθηματική συντυχία Πρόκειται για ένα έργο-συμβολή στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής Τεχνολογίας, μια παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας.

Δημιουργοί της ταινίας είναι οι Θ.Π. Τάσιος, Ν. Μήκας, Γ. Πολύζος, οι οποίοι έχουν λάβει ως τώρα δύο βραβεία: Καλύτερης ταινίας αναφερόμενης στην αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο (Νοέμβριος 2009) και Καλύτερης εκπαιδευτικής ταινίας στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου στην Αθήνα (Μάιος 2010).

Χάρτης της Ισθμίας και της Κορίνθου. 1) Κορινθιακός κόλπος, 2) Σαρωνικός κόλπος,

3) Λεχαίον, 4) Νέα Κόρινθος(σημερινή), 5) Ισθμία, 6) Αρχαία Κόρινθος, 7) Ακροκόρινθος, 11) Δίολκος,

12) Διώρυγα της Κορίνθου

Μέρος του αρχαίου Διόλκου

Η αρχαία Κόρινθος και ο Κορινθιακός κόλπος όπως φαίνονται σήμερα από τον Ακροκόρινθο

Η πηγή Κάτω Πειρήνη της Αγοράς της αρχαίας Κορίνθου

Τα προπύλαια της αρχαίας Κορίνθου και στο βάθος ο Ακροκόρινθος

Κορινθιακή οινοχόη

Κορινθιακά αλάβαστρα

Από τις εργασίες για τη διάνοιξη της Διώρυγας

ο Ισθμός και η Διώρυγα από αεροφωτογραφία

…και η διώρυγα σήμερα, όπως φαίνεται από τον αυτοκινητόδρομο.

Ιστορική προσέγγιση

Γύρω στο 600 π.Χ., η δυσκολία της μεταφοράς των εμπορευμάτων δια ξηράς, ήταν αυτό που ώθησε τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο, να κατασκευάσει τον περίφημο Δίολκο.

Το σημαντικό αυτό τεχνικό έργο της αρχαιότητας, ένα έργο που στενά έχει συνδεθεί με την αρχαία ελληνική ναυσιπλοϊα, ήταν ένας πλακόστρωτος δρόμος (πιθανόν «ντυμένος» με ξύλα), όπου επέτρεπε, αλειμμένα με λίπος, στα πλοία της εποχής να γλυστρούν επάνω σε αυτόν και να μεταφέρονται ανάμεσα στον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό.

Ο δρόμος αυτός είχε πλάτος από 3,50 ως 6,00 μ. και ήταν στρωμένος συμμετρικά με μεγάλους πώρινους κυβόλιθους. Σε ένα τμήμα του βρέθηκαν λαξευμένες παράλληλες αυλακώσεις σε απόσταση 1,50 μ. η μία από την άλλη, πιθανόν για να διευκολύνεται η κίνηση των τροχών του οχήματος που μετέφερε το πλοίο αλλά και για να αποφεύγεται η ανατροπή του.

Ο Δίολκος δεν ακολουθούσε μία ευθεία γραμμή, γιατί η υψομετρική διαφορά κατά μήκους του Ισθμού έκανε δύσκολη την έλξη των πλοίων. Στη διαπιστωμένη διαδρομή του, κοντά στον Κορινθιακό, ο Δίολκος προχωρούσε με μεγαλόπρεπες στροφές ακολουθώντας τη διαμόρφωση του εδάφους – γι’ αυτό και έχουν βρεθεί τμήματά του τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στη Στερεά. Ιδίως στην Στερεά, είναι έντονες οι αυλακώσεις από τις ρόδες των «ολκών», των οχημάτων πάνω στα οποία μεταφέρονταν τα πλοία.

Δεν είναι γνωστό με ποιον ακριβώς τρόπο τα πλοία “διϊσθμίζοντο”, περνούσαν δηλαδή από τη μια θάλασσα στην άλλη. Μια πιθανή διαδικασία είναι η εξής (video):

1. Τα ξεφόρτωναν σ’ ένα από τα δύο λιμάνια της Κορίνθου, Λέχαιο ή Κεγχρεές και παρελάμβαναν το φορτίο που μεταφερόταν δια ξηράς, στο άλλο λιμάνι.
2. Ύστερα, το πλοίο το έσερναν από τη θάλασσα και το στήριζαν πάνω σε ξύλινους κύλινδρους.
3. Στη συνέχεια το τοποθετούσαν επάνω σε τροχοφόρο όχημα και το μετέφεραν, πιθανότατα με την βοήθεια δούλων αλλά και ζώων, στο άλλο άκρο του Δίολκου.
4. Τέλος, το έριχναν πάλι στη θάλασσα, φόρτωναν το εμπόρευμα και το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του για τα λιμάνια της Ανατολής ή της Δύσης.

Με το Δίολκο και τη διίσθμιση των πλοίων, η εμπορική κίνηση στην Κόρινθο ήταν αρκετά μεγάλη, ενώ τα κρατικά έσοδα αυξημένα. Αυτό επέτρεψε στη Κόρινθο να αναδειχθεί σε ένα σπουδαίο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο καθώς και στους Κορίνθιους να αποκτήσουν χρήμα και ισχύ. Τα πανάκριβα τέλη (διόδια) που καταβάλλονταν στην Κόρινθο ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της πόλης.

Η λειτουργία του Δίολκου βοήθησε επίσης τη Κόριθνο να αποκτήσει και ένα επιπλέον στρατηγικό ρόλο τη εποχή εκείνη. Οι υπάρχουσες αναφορές για υπερισθμίσεις, ξεκινούν από το 428 π.Χ., όπου ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι Σπαρτιάτες πέρασαν στόλο από τον Κορινθιακό «ες την προς Αθήναις θάλασσα». Φαίνεται ότι οι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούσαν δεδομένη την ύπαρξη του Δίολκου. Τουλάχιστον σε όσα κείμενα έχουν σωθεί, δεν δίνονται πληροφορίες για τον τρόπο κατασκευής ή τη λειτουργία του.

Ήταν μεταξύ 1956 και 1962 όταν ανασκαφές από τον αρχαιολόγο Νίκο Βερδελή, έφεραν στο φως έναν λιθόστρωτο δρόμο με πλάτος από 3,5 έως σχεδόν 6 μέτρα. Η ακριβής διαδρομή και η αφετηρία του μνημείου στον Σαρωνικό δεν είναι γνωστές. Ο Στράβων αναφέρει ότι κατέληγε στον Σχοινούντα (το σημερινό Καλαμάκι).

Ο Δίολκος αποτελεί έναν πρόδρομο του σιδηρόδρομου, ίσως τον αρχαιότερο γνωστό τροχιόδρομο του κόσμου. Σήμερα, έχει μετατραπεί σε ένα ενάλιο ερείπιο που φυλλορροεί.

Η σημερινή “θλιβερή” πραγματικότητα

Η διάβρωση έχει ξεπεράσει ολόκληρο το πλάτος του Δίολκου, σε έκταση αρκετών δεκάδων μέτρων. Οι κυματισμοί και τα απόνερα των πλοίων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν βάναυσα το ήδη βυθισμένο και να διαβρώνουν το διαρκώς συρρικνούμενο «υγιές» τμήμα του μνημείου.

Μια διεθνής έκκληση για τη διάσωση και αναστήλωση του Δίολκου έχει ήδη βρει υποστηρικτές από 95 διαφορετικές χώρες του κόσμου.

Μπορείτε να την υπογράψετε στο
www.thepetitionsite.com/petition/870477005

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΑΝ TO ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ!
Η σύγχρονη ιστορία του Δίολκου αγγίζει το απίστευτο. Το μοναδικό αυτό μνημείο δεν διαφυλάχθηκε ποτέ, πέρα από μια υποστήλωση μερικών λίθων του μετώπου της διάβρωσης που έγινε τον περασμένο Μάρτιο, όταν ήδη δύο Εισαγγελείς και το Σώμα Επιθεωρητών και Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης είχαν αρχίσει να ερευνούν το θέμα.

Από το 1956 που ξεκίνησε η ανασκαφή ως το 1986, τα σχετικά με τον Δίολκο έγγραφα λείπουν από τα αρχεία της «αρμόδιας» εφορείας αρχαιοτήτων. Φαίνεται πάντως πως ούτε οι «αρμόδιες» υπηρεσίες κινήθηκαν για να το διαφυλάξουν, ούτε η Εταιρία της Διώρυγας τέθηκε ουσιαστικά προ των ευθυνών της για την φθορά του μνημείου.

1985: η ήδη από πενταετίας κρατική Εταιρία της Διώρυγας «απαλλάσσεται» μυστηριωδώς από όρο που της επέβαλε να κάνει μελέτη συντήρησης του μνημείου. Από τότε, η διάβρωση συνεχίζεται. «με την άδεια» του ΥΠ.ΠΟ.

1989: ενώ μεγάλο τμήμα του Δίολκου βρίσκεται ήδη στο νερό και έχει αποκοπεί από το υπόλοιπο μνημείο, το ΥΠ.ΠΟ. ασχολείται με μια μελετούλα για κηποτεχνική διευθέτηση του απομένοντος χώρου. Έντεκα χρόνια αργότερα, η μελετούλα κατ’ ουσία απορρίπτεται από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αλλά οι αρμόδιοι εξακολουθούν να την αναφέρουν ως ισχύουσα, δίνοντας την εντύπωση ότι υπήρχε κάποια μέριμνα για το μνημείο.

1992: ένα υπηρεσιακό σημείωμα φύλακα αρχαιοτήτων επισημαίνει ότι η διάβρωση πλησιάζει ένα ακόμα τμήμα του μνημείου, στα δεξιά του δρόμου προς τη βυθιζόμενη γέφυρα. Η επισήμανση αγνοείται. Την ίδια χρονιά, έγγραφο του ΙΓΜΕ επισημαίνει τον κίνδυνο να διαλυθεί μέσα σε μία μόνο καταιγίδα η περιοχή ενός εκτεταμένου επιπέδου πριν την κυρίως αφετηρία του Δίολκου. Και αυτή η επισήμανση δεν προκαλεί καμία επέμβαση.

1999: Σε έγγραφες ερωτήσεις των τότε βουλευτών της αντιπολίτευσης κκ. Αναστάση Παπαληγούρα και Σταύρου Δήμα, η Υπουργός Πολιτισμού κα Ελισάβετ Παπαζώη, απαντά επισήμως ότι είχε ζητηθεί. ρευματολογική μελέτη από την Εταιρία της Διώρυγας προκειμένου να προταθούν μέτρα για το μνημείο. Η απάντηση είναι έτσι κι αλλιώς προσχηματική, αλλά, όπως καταγγέλλεται στον τοπικό τύπο, καμιά τέτοια μελέτη δεν είχε καν ζητηθεί.

2001: η εκμετάλλευση της Διώρυγας περνά σε ιδιωτική εταιρία. Στο συμβόλαιο της παραχώρησης δεν γίνεται καμιά αναφορά στην κατάσταση του θνήσκοντος μνημείου. Ο Δίολκος παραδίδεται χωρίς μια λέξη στους επόμενους καταστροφείς του.

2002: το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αρνείται να εγκρίνει την κατασκευή μαρίνας σε κοντινή περιοχή, λόγω της γειτνίασης με τον Δίολκο, χωρίς ωστόσο να δείχνει να ενδιαφέρεται για την ήδη υπάρχουσα και τη συνεχιζόμενη φθορά του μνημείου.

2005: ενώ η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων αναφέρει ότι επιθυμεί την αναστήλωση του μνημείου, δεν διαθέτει καν εικόνες ή δημοσιεύσεις από την εποχή της ανασκαφής ούτε και από διαδοχικά στάδια της καταστροφής του. (Η μη αναζήτηση στοιχειώδους τεκμηρίωσης διατηρεί το ΥΠ.ΠΟ. ανίκανο για βασικές ενέργειες, όπως π.χ. αίτηση χρηματοδότησης).

2006: σε επίσημη σύσκεψη στο ΥΠ.ΠΟ., στην οποία δεν κλήθηκε καν να πάρει μέρος η Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων (και ενώ αναφορές για τις ευθύνες των αρμόδιων υπηρεσιών έχουν ήδη κατατεθεί στον Εισαγγελέα) η τοπική εφορεία αρχαιοτήτων δηλώνει ότι θα συλλέξει «προδιαγραφές αναστήλωσης» εντός 20 ημερών. Όμως οι προδιαγραφές που παραδίδονται σχεδόν δέκα μήνες αργότερα είναι τόσο ακατάλληλες και άσχετες με αυτά που ζητούσε το ίδιο το Υπουργείο ώστε να «ξεχαστούν» σιωπηρά από το ΥΠ.ΠΟ.

2007: χάρη στη συνδρομή ιδιωτών που έσπευσαν να θέσουν στη διάθεση του Υπουργείου Πολιτισμού στοιχεία για το μνημείο, έχει συνταχθεί ένα «Σχέδιο Πλαίσιο» που εγκρίθηκε από το ΚΑΣ στις αρχές Σεπτεμβρίου. Το Σχέδιο Πλαίσιο περιγράφει την κατάσταση του Δίολκου (περιέχει δηλαδή τη βασική τεκμηρίωση που όφειλαν να έχουν στη διάθεσή τους όλα αυτά τα χρόνια οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά ποτέ δεν είχαν) ενώ επίσης αναφέρει στοιχειώδη βήματα για τη διάσωσή του – δηλαδή τις υποχρεώσεις που είχαν ανέκαθεν οι αρμόδιες Υπηρεσίες αλλά που πάντα αθέτησαν!

Σήμερα, το μνημείο παραμένει εκτεθειμένο στη διάβρωση η οποία υποσκάπτει διάφορα σημεία του υγιούς τμήματος και φθείρει ακόμα περισσότερο τις πέτρες που βρίσκονται ήδη στο νερό ή θαμμένες κάτω από την άμμο. Οι συναρμόδιες Υπηρεσίες δεν έχουν καταφέρει να συντονιστούν ώστε να προβούν σε σωστικές ενέργειες που αποτελούσαν πάντα υποχρέωσή τους και που το ίδιο το Σχέδιο Πλαίσιο προβλέπει.”

Μπορείτε να την υπογράψετε στο

http://www.thepetitionsite.com/takeaction/870/477/005/

Ετικέτες: αρχαία, ιστορία