95ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2004 παρουσιάζει την εκπαίδευση των κοριτσιών ως ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζει η διεθνής αναπτυξιακή κοινότητα.

Η έκθεση είναι ένα κάλεσμα για δράση εκ μέρους των 121 εκατομμυρίων παιδιών που είναι εκτός σχολείου σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων τα 65 εκατομμύρια είναι κορίτσια. Εκθέτει λεπτομερώς το βαρύ τίμημα που πληρώνουν εξ’ αιτίας αυτού του αποκλεισμού από το σχολείο, τόσο τα ίδια τα κορίτσια όσο και οι οικογένειες, οι κοινότητες και οι χώρες τους.

Τα κράτη έχουν δεσμευθεί σε ένα σύνολο Αναπτυξιακών Στόχων που πρέπει να επιτευχθούν μέχρι το 2015:

• Εξάλειψη της ακραίας φτώχειας και πείνας
• Επίτευξη βασικής εκπαίδευσης για όλους
• Προώθηση της ισότητας των φύλων και ενδυνάμωσης των γυναικών
• Μείωση της παιδικής θνησιμότητας
• Βελτίωση της μητρικής υγείας
• Καταπολέμηση του AIDS της ελονοσίας και άλλων ασθενειών
• Εξασφάλιση περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και
• Δημιουργία μιας παγκόσμιας συνεργασίας για την ανάπτυξη.

Δύο από τους στόχους για το 2015 θεωρούνται κρίσιμοι ώστε να επιτευχθούν όλοι οι άλλοι: ŸΕκπαίδευση για Όλους και ŸΙσότητα των φύλων και ενδυνάμωση των γυναικών. Ως ένα βήμα προς την κατεύθυνση της Εκπαίδευσης για Όλους, η ισότητα των φύλων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι προγραμματισμένη να επιτευχθεί μέχρι το 2005, 10 χρόνια πριν από τους άλλους. Όχι απλά ένας στόχος από μόνος του αλλά ένα ουσιαστικό στοιχείο από την ευρύτερη ατζέντα για την ανάπτυξη, ο στόχος αυτός του 2005 είναι η πρώτη δοκιμασία της αποφασιστικότητας του κόσμου να σπάσει τον ασφυκτικό κλοιό της φτώχειας.

Για αυτούς τους λόγους, η εκπαίδευση των κοριτσιών παρουσιάζεται ως ο πιο επείγον στόχος από όλους τους άλλους.

Σε μια προσπάθεια να εξηγήσει το γιατί οι διεθνείς δεσμεύσεις για ισότητα των φύλων στην εκπαίδευση δεν έχουν επιτευχθεί, η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2004 υποστηρίζει οι θεωρίες, η πολιτικές και οι πρακτικές της ανάπτυξης χαρακτηρίζονταν από διακρίσεις μεταξύ των φύλων. Η έκθεση διαπιστώνει πως η εκπαίδευση για όλους θεωρούνταν ως μια πολυτέλεια αντί για ένα ανθρώπινο δικαίωμα, τα προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης είχαν εστιασθεί στις οικονομικές επιδόσεις παρά στην ανθρώπινη ευημερία και περιορισμένες πολιτικές στράφηκαν προς τον εκπαιδευτικό τομέα όταν επιζητούσαν λύσεις.

Αληθινά, είναι καταστροφικό όταν οποιοδήποτε παιδί στερείται εκπαίδευσης, όμως το τίμημα είναι ακόμα υψηλότερο για ένα κορίτσι – και θα πληρωθεί όχι μόνο από το ίδιο το κορίτσι αλλά επίσης από την οικογένειά του, τον κοινωνικό του περίγυρο και τη χώρα του.

Τα κορίτσια διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο από όσο τα αγόρια από το AIDS, τη σεξουαλική εκμετάλλευση και τη διακίνηση (trafficking). Τα κορίτσια είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στη φτώχεια και την πείνα. Όταν τα κορίτσια στερούνται των γνώσεων και των δεξιοτήτων που μπορεί να παρέχει το σχολείο και οι δύο αυτοί κίνδυνοι αυξάνουν βραχυπρόθεσμα και τελικά κληροδοτούνται στην επόμενη γενιά.

Αντιθέτως, η εκπαίδευση επιτρέπει σε ένα κορίτσι:

• Την μάθηση και μια ευρύτερη αντίληψη των ίδιων του των δυνατοτήτων.
• Αυξημένη αυτοπεποίθηση, δυνατότητα εισοδήματος και κοινωνικές και διαπραγματευτικές ικανότητες.
• Αυξημένη ικανότητα να προστατέψει τον εαυτό του από βία και κακή υγεία.

Η εκπαίδευση των κοριτσιών δεν υπήρξε ποτέ μια προτεραιότητα για αναπτυξιακές επενδύσεις. Ιστορικά, θεωρήθηκε πως η οικονομική ανάπτυξη θα επιφέρει στην πορεία κοινωνικά οφέλη. Όμως, πολλά χρόνια πικρής πείρας στις αναπτυσσόμενες χώρες απέδειξαν την ανεπάρκεια αυτού του μοντέλου και δεν παρουσιάστηκαν συνεπή στοιχεία που να δείχνουν πως η οικονομική ανάπτυξη από μόνη της μπορεί να μειώσει την φτώχεια ή την ανισότητα.

Στην πραγματικότητα, είναι το αντίθετο που φαίνεται να επαληθεύεται. Η ανθρώπινη ανάπτυξη ευνοεί την οικονομική πρόοδο. Χώρες που επέτυχαν την υψηλότερη μέση ετήσια ανάπτυξη τη δεκαετία του ‘90 ήταν εκείνες που ξεκίνησαν το 1980 με ισχυρούς δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης, σύμφωνα με μελέτη της UNICEF. Αυτή τη στιγμή είναι ευρέως κατανοητό πως μια προσέγγιση με βάση το φύλο στα οικονομικά της ανάπτυξης είναι ουσιώδης και πως η φτώχεια δεν μπορεί να μειωθεί με τρόπο βιώσιμο χωρίς την προώθηση της ενίσχυσης της θέσης των γυναικών.

Η εκπαίδευση των κοριτσιών είναι τόσο αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τις άλλες πλευρές της ανθρώπινης ανάπτυξης που το να την καταστήσουμε μια προτεραιότητασημαίνει επίσης να πετύχουμε πρόοδο και σε ένα σύνολο άλλων τομέων:

• Υγεία και κοινωνική θέση των γυναικών.
• Φροντίδα πρώιμης παιδικής ηλικίας.
• Διατροφή, νερό και υγιεινή.
• Μείωση της παιδικής εργασίας και άλλων μορφών εκμετάλλευσης.
• Ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων. 

• Ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Καθώς αυξάνει το ποσοστό εγγραφής κοριτσιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αυξάνει επίσης και το κατά κεφαλή ακαθάριστο εγχώριο προϊόν. Χώρες που δεν πετυχαίνουν ισότητα των δύο φύλων στην εκπαίδευση αυξάνουν το κόστος των αναπτυξιακών τους προσπαθειών και πληρώνουν για την αποτυχία τους αυτή με χαμηλότερη ανάπτυξη και μειωμένο εισόδημα.
• Εκπαίδευση για την επόμενη γενιά. Τα παιδιά μορφωμένων μητέρων είναι πιο πιθανό να πάνε και αυτά στο σχολείο. Όσο περισσότερο έχει φοιτήσει στο σχολείο μια γυναίκα, τόσο πιο πιθανό είναι πως τα παιδιά της θα ωφεληθούν επίσης από την εκπαίδευση.
• Το φαινόμενο της πολλαπλής επίδρασης. Η εκπαίδευση επηρεάζει τομείς πολύ πέρα από την σχολική τάξη, επιδρώντας θετικά στις περισσότερες απόψεις της ζωής ενός κοριτσιού. Κορίτσια που πηγαίνουν σχολείο είναι περισσότερο ικανά να προστατεύσουν τον εαυτό τους από ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του AIDS, είναι λιγότερο πιθανόν να πέσουν θύματα διακίνησης ή εκμετάλλευσης σε κάποια εργασία και είναι λιγότερο ευπρόσβλητα από τη βία.
• Υγιέστερες οικογένειες. Μορφωμένες μητέρες έχουν υγιέστερα, καλύτερα διατρεφόμενα παιδιά, σύμφωνα με μια επισκόπηση εκτεταμένων ενδείξεων από τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Κάθε χρόνος παραπάνω εκπαίδευσης της μητέρας μειώνει το ποσοστό θνησιμότητας των παιδιών κάτω των 5 ετών από 5% έως 10%.
• Λιγότεροι θάνατοι μητέρων. Γυναίκες που έχουν πάει στο σχολείο είναι ικανότερες στο να χρησιμοποιήσουν υπηρεσίες υγείας, να βελτιώσουν το επίπεδο της διατροφής τους και να αυξήσουν το χρονικό διάστημα μεταξύ γεννήσεων. Στις 1.000 γυναίκες, κάθε επιπρόσθετος χρόνος εκπαίδευσης υπολογίζεται ότι προλαμβάνει 2 μητρικούς θανάτους.Επιστροφή

Μερικές περιοχές του κόσμου είναι στη σωστή πορεία για να πετύχουν τον Αναπτυξιακό Στόχο της ισότητας των δύο φύλων στην εκπαίδευση μέχρι το 2005, όμως σε τουλάχιστον τρεις, απλά δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο εάν δεν γίνει κάτι περισσότερο.

Ενώ τόσο τα αγόρια, όσο και τα κορίτσια με φτωχό κοινωνικοοικονομικό περίγυρο είναι πιθανότερο να αποκλειστούν από την εκπαίδευση, η φτώχεια έχει βαρύτερες επιπτώσεις στα κορίτσια, που αντιμετωπίζουν διπλό κίνδυνο: εξαιτίας του φύλου τους και εξαιτίας της φτώχειας.

Επίσης όταν τα κορίτσια μένουν εκτός σχολείου είναι συχνά «αόρατα». Ο αριθμός τους είτε αναφέρεται εν μέρει είτε δεν αναφέρεται καθόλου. Ακόμη και σχετικά υψηλά ποσοστά εγγραφής και παρακολούθησης μπορεί να αποκρύπτουν τον αριθμό των κοριτσιών που εγκαταλείπουν το σχολείο, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές. Έναν αριθμό που αυξάνεται.

Σε περιοχές όπου τα ποσοστά εγγραφής και παρακολούθησης κοριτσιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι υψηλότερα από εκείνα των αγοριών, τα κορίτσια μπορεί και πάλι να μην προχωρήσουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή παραπέρα, οι γυναίκες δεν συναντώνται σε υπεύθυνες θέσεις και καταρτισμένες γυναίκες εξακολουθούν να κερδίζουν λιγότερα από τους άνδρες. Χώρες που έχουν επιτύχει ισότητα των φύλων στην εκπαίδευση αντιμετωπίζουν μια νέα πρόκληση: να βρουν τρόπους να διευρύνουν τις κοινωνικές προσδοκίες για τα μορφωμένα τους κορίτσια.

Επιστροφή

Οι βιομηχανικές χώρες και διεθνή οικονομικά ιδρύματα, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις, απέτυχαν να κάνουν μια επένδυση στην εκπαίδευση που θα επιτρέψει στα κορίτσια να εγγράφονται και να ολοκληρώνουν το σχολείο. Η συνολική βοήθεια που διοχετεύεται προς τις αναπτυσσόμενες χώρες στην πραγματικότητα ελαττώθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και η διμερής χρηματοδότηση για την εκπαίδευση μειώθηκε ακόμα περισσότερο. Μια νέα αμοιβαία συναίνεση για την επένδυση στην εκπαίδευση φάνηκε στη Διεθνή Συνδιάσκεψη Χρηματοδότησης και Ανάπτυξης του 2002 στο Μοντερέι του Μεξικό, όπου τα κράτη δεσμεύθηκαν να αυξήσουν τη συνολική βοήθεια και την βοήθεια προς τη βασική εκπαίδευση ιδιαίτερα. Η τρέχουσα παγκόσμια ενασχόληση με την ασφάλεια μπορεί να έχει ως συνέπεια την εγκατάλειψη ορισμένων δεσμεύσεων για βοήθεια. Όπως έχει η κατάσταση, το χαμηλό επίπεδο της διεθνούς βοήθειας αντιπροσωπεύει μάλλον μέρος του προβλήματος, παρά τη λύση που θα πρέπει να καταστεί, εάν όλα τα παιδιά θα πρέπει να αποκτήσουν το δικαίωμα που έχουν για εκπαίδευση.

Η παραδοσιακή επικέντρωση σε προγράμματα ενός τομέα επισκίασε τα οφέλη της εκπαίδευσης των κοριτσιών σε όλους τους τομείς της ανάπτυξης. Σήμερα, υπάρχει μια νέα κατανόηση ως προς το γιατί το να εκπαιδεύουμε τα κορίτσια είναι η πιο επείγουσα αποστολή που αντιμετωπίζει η παγκόσμια αναπτυξιακή κοινότητα.

• Η καλύτερη αρχή για τα παιδιά. Εξασφαλίζοντας ότι μια γυναίκα ενισχύεται, είναι υγιής και έχει καλή μόρφωση – ένα καλό από μόνο του – μπορεί να έχει δραματικές επιδράσεις στην ευημερία των παιδιών της: Εάν μια γυναίκα είναι ασθενής, πεινασμένη ή καταπιεσμένη είναι απίθανο να μπορεί να αναθρέψει τα παιδιά της όπως πρέπει.
• Προετοιμασία για τη μετέπειτα εκπαίδευση. Τα προσχολικά προγράμματα είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για τα κορίτσια: Συνιστούν τον εκπαιδευτικό ρυθμό σε κοινότητες όπου τα κορίτσια συχνά εμπλέκονται σε οικιακές αγγαρείες και βιοποριστικά καθήκοντα. Η φροντίδα κοινοτικής βάσης μπορεί να εξοικειώσει τα κορίτσια με την ιδέα της τακτικής παρακολούθησης, ακόμα και περνώντας λίγες ώρες την ημέρα με τον παππού ή τη γιαγιά μπορεί να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο για το σχολείο στη ζωή ενός μικρού κοριτσιού.
• Καταπολεμώντας το AIDS. Πάνω από 5 εκατομμύρια άνθρωποι μολύνονται από τον ιό του AIDS κάθε χρόνο. Στις περισσότερο πληγείσες χώρες, πρόοδοι που με μόχθο κατακτήθηκαν στην ανθρώπινη ανάπτυξη, εξανεμίσθηκαν ταχύτατα. Στην υποσαχάρια Αφρική υπολογίζεται ότι υπάρχουν 11 εκατομμύρια παιδιά που έμειναν ορφανά εξαιτίας του AIDS. Αυτά είναι συχνά εκείνα τα παιδιά που πρώτα εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο – και κορίτσια, που σε μεγάλη αναλογία φροντίζουν άρρωστους συγγενείς τους, εκτίθενται για μια ακόμη φορά στον υψηλότερο κίνδυνο. Με την απουσία ενός εμβολίου, η εκπαίδευση είναι η καλύτερη άμυνα μιας κοινωνίας ενάντια στην ασθένεια. Οι καλύτερα μορφωμένοι άνθρωποι παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα προσβολής. Οι μορφωμένοι νέοι είναι πιθανότερο να μπορούν προστατέψουν τον εαυτό τους και εκείνοι που βρίσκονται στο σχολείο, εμπλέκονται λιγότερο χρόνο σε επικίνδυνες καταστάσεις.
• Δημιουργώντας ένα προστατευτικό περιβάλλον. Μετά από την οικογένεια, η εκπαίδευση είναι η επόμενη γραμμή άμυνας για ένα προστατευτικό περιβάλλον για τα παιδιά. Ένα κορίτσι που πηγαίνει σχολείο είναι λιγότερο πιθανό να εμπλακεί σε καταδυναστευτικές μορφές εργασίας έξω από το σπίτι – και επίσης απομακρύνεται από οικιακά καθήκοντα που μπορεί να είναι υπέρμετρα. Κορίτσια που ξέρουν γράμματα, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν λάβει εκπαίδευση για να αναπτύξουν χρήσιμες ικανότητες για τη ζωή τους, είναι λιγότερο ευάλωτα σε ακραίες μορφές ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και διακίνησης.
• Βοηθώντας κορίτσια σε επείγουσες ανάγκες. Τα κορίτσια είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε συνθήκες συρράξεων ή φυσικών καταστροφών και πρέπει ειδικότερα να προστατεύονται από τη φυσική, σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση. Σε συνεργασία με τοπικές πρωτοβουλίες, η UNICEF έχει πρωτοστατήσει για την ανάπτυξη φιλικών και ευαίσθητων στο φύλο ειδικών χώρων για τα παιδιά στις επείγουσες ανάγκες, που καθιστούν δυνατό τα παιδιά να συνεχίσουν το σχολικό τους πρόγραμμα, οι μητέρες να περνούν χρόνο με τα μωρά τους και να λαμβάνουν συμβουλευτική υποστήριξη, οι γυναίκες να συνεχίζουν τη δική τους εκπαίδευση και νέοι άνθρωποι να εκπαιδεύονται ώστε να μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες στα παιδιά.
• Τα οφέλη για τις κοινότητες. Εστιασμένες πρωτοβουλίες για να αυξήσουν την εγγραφή των κοριτσιών στο σχολείο ωφελούν επίσης οικογένειες και κοινότητες. Προγράμματα διατροφής στο σχολείο που εφαρμόζονται για να βοηθήσουν τα κορίτσια να παραμείνουν στο σχολείο, για παράδειγμα, μπορεί να βοηθήσουν να γίνουν αιτία για καλύτερες διατροφικές πρακτικές στο σπίτι. Κατά τον ίδιο τρόπο, η παροχή επαρκών εγκαταστάσεων υγιεινής μπορεί να μεταμορφώσει την ποιότητα της ζωής σε μια τοπική κοινότητα. 

Αν και σε παγκόσμιο επίπεδο το χάσμα των φύλων θέτει ξεκάθαρα τα κορίτσια σε μειονεκτική θέση στην εκπαίδευση, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πως σε ορισμένες περιοχές – συμπεριλαμβανομένου μεγάλου μέρους του βιομηχανικού κόσμου – είναι η δυσφορία των αγοριών με το σχολείο που αποτελεί αιτία ανησυχίας.Σε ένα μικρό αριθμό χωρών λιγότερα αγόρια από όσο κορίτσια εγγράφονται στο σχολείο: ένα «αντίστροφο χάσμα μεταξύ των φύλων».

Στις βιομηχανικές χώρες, τα κορίτσια τείνουν να παρουσιάζουν καλύτερες επιδόσεις από ότι τα αγόρια, στα περισσότερα ακαδημαϊκά αντικείμενα. Το πρόβλημα, όπως και εκείνο της μειονεκτικότητας των κοριτσιών στον αναπτυσσόμενο κόσμο, είναι αδιαίρετο από ευρύτερα ερωτήματα που αφορούν το φύλο και την δύναμη. Η κοινωνικοποίηση των κοριτσιών στο σπίτι μπορεί να τα κάνει πιο επιδεκτικά στο σχολικό περιβάλλον. Έτσι, ενώ τα κορίτσια στην υποσαχάρια Αφρική ωφελούνται από την παρουσία γυναικών δασκάλων, τα αγόρια στις βιομηχανικές χώρες και στη Λατινική Αμερική και Καραϊβική – όπου η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων είναι γυναίκες – μπορεί να πάσχουν από την απουσία θετικών αρσενικών προτύπων.

Μεταρρυθμίσεις που θεσπίστηκαν για να κάνουν την εκπαίδευση ασφαλέστερη, περισσότερο συναφή και περισσότερο ενισχυτική για τα κορίτσια θα βοηθήσουν επίσης και τα αγόρια. Για παράδειγμα, όλα τα παιδιά ωφελούνται από τη διεύρυνση των ολοκληρωμένων προγραμμάτων πρώιμης παιδικής ηλικίας, από τα ευέλικτα σχολικά προγράμματα, τις επαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής, την ενσυνείδητη στο φύλο διδασκαλία και ένα σχολικό περιβάλλον ελεύθερο από βία. Η έρευνα δείχνει πως τα αγόρια, ιδιαίτερα εκείνα που προέρχονται από ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες, ωφελούνται ιδιαίτερα από σχολεία φιλικά προς τα παιδιά.

Επιστροφή

Η εκπαίδευση των κοριτσιών είναι μια ιδεώδης επένδυση. Προσθέτει αξία σε άλλους τομείς κοινωνικής ανάπτυξης, απαλύνει την καταπόνηση του συστήματος υγείας, μειώνει τη φτώχεια και ενισχύει τις εθνικές οικονομίες. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2004 δείχνουν πως η πρόκληση της εκπαίδευσης για όλους είναι μια πρόκληση για ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της:

• Στην εκπαίδευση – βεβαίως, όμως επίσης:
• Στην οικονομία, που πρέπει να διοχετεύσει πόρους και να κάνει τα σχολεία προσιτά,
• Στην υγεία, που πρέπει να παρέχει επαρκείς υπηρεσίες, νερό και υγιεινή,
• Στην εργασία, όπου πρέπει να κατοχυρωθεί η προστασία για τα εργαζόμενα παιδιά,
• Στην δικαιοσύνη, που πρέπει να κάνει τα σχολεία ασφαλή,
• Στο σχεδιασμό, που πρέπει να επιτρέψει στις τοπικές κοινότητες και τους γονείς να επιβλέπουν τις υπηρεσίες που χρειάζονται για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν τα παιδιά τους.

ΤΑ ΕΠΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ
Τα 65 εκατομμύρια κορίτσια που είναι εκτός σχολείου δεν θα επισύρουν την προσοχή του κόσμου κατά τον ίδιο τρόπο που το κάνει ένας πόλεμος, όμως, η δεινή τους θέση δεν είναι σε μικρότερο βαθμό μια επείγουσα κρίση. Είναι αναγκαίο η ηγεσία από κάθε κοινωνικό τομέα να πάρει τα ακόλουθα ΕΠΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ, ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ:

1. Να συμπεριλάβει την εκπαίδευση των κοριτσιών ως ένα ουσιώδες συστατικό των προσπαθειών για ανάπτυξη, εξασφαλίζοντας ότι οι αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διέπουν τα προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης και προστατεύουν κατηγορηματικά την πρόσβαση των κοριτσιών στις βασικές υπηρεσίες. Να εστιασθεί στην «ισότητα του αποτελέσματος» όσο και στην ισότητα στις ευκαιρίες και να σεβαστεί τα δικαιώματα των παιδιών και των οικογενειών τους να συμμετέχουν στις αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές τους.

2. Να δημιουργήσει σε εθνικό επίπεδο το απαραίτητο ήθος σχετικά με το ζήτημα της εκπαίδευσης των κοριτσιών ώστε οι κοινότητες να ανησυχούν και να σκανδαλίζονται για τα κορίτσια που μένουν εκτός σχολείου όπως ακριβώς με τη πιο ορατή εκμετάλλευση αγοριών και κοριτσιών που εργάζονται. Τα κράτη οφείλουν τακτικά και δημόσια να αναφέρουν τον αριθμό των κοριτσιών που είναι εκτός σχολείου και να επιτηρούν και να επεκτείνουν επιτυχημένα προγράμματα για την εκπαίδευση των κοριτσιών. Τα κράτη πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο ενός εκπαιδευτικού φόρου ή προσεπιβάρυνσης σε αγαθά που θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για να φέρει κορίτσια και αγόρια στο σχολείο, μέχρι να επιτευχθεί η ισότητα μεταξύ τους.

3. Να μην επιτρέπει σχολικές εισφορές κανενός είδους. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να είναι δωρεάν, για όλους και υποχρεωτική και οι γονείς πρέπει να μπορούν να επιλέξουν το είδος της εκπαίδευσης που λαμβάνουν τα παιδιά τους. Όλες οι σχολικές εισφορές και χρεώσεις στα πρωτοβάθμια σχολεία πρέπει να καταργηθούν αμέσως.

4. Να σκέπτεται πέρα από τα στενά πλαίσια του εκπαιδευτικού συστήματος, ενσωματώνοντας εκπαιδευτικές πολιτικές στα εθνικά σχέδια για την μείωση της φτώχειας και προωθώντας αποτελεσματικά προγράμματα. Τα κράτη πρέπει να αναλάβουν δράση για την εκπαίδευση των κοριτσιών προωθώντας νόμους κατά των διακρίσεων, βελτιωμένης παροχής νερού και υγιεινής, προγράμματα πρόληψης του AIDS, ευαίσθητα στο φύλο προγράμματα για την πρώιμη παιδική ηλικία και προσπάθειες για τη μείωση της βίας και την προστασία των παιδιών από κακοποίηση.

5. Να εδραιώσει τα σχολεία ως κέντρα ανάπτυξης των κοινοτήτων, ιδιαίτερα για παιδιά ορφανά εξ αιτίας του AIDS και για παιδιά που ζουν σε συνθήκες συρράξεων ή εκτάκτων αναγκών. Τα σχολεία – που αποδείχτηκαν το πιο αποδοτικό και οικονομικό μέσο να προστατευθεί η νεολαία από το AIDS – πρέπει να γίνουν το επίκεντρο των προσπαθειών να καταπολεμηθεί η ασθένεια και άλλες απειλές για την επιβίωση των παιδιών και των νέων.

6. Να ενοποιήσει τις στρατηγικές των κρατών σε τρία επίπεδα: Επενδύσεις, πολιτικές και θεσμοί – παροχή υπηρεσιών – και εννοιολογικό πλαίσιο, τουτέστιν από οικονομική και ανθρωπίνων δικαιωμάτων άποψη.

7. Να αυξήσει τη διεθνή χρηματοδότηση για την εκπαίδευση, καταμερίζοντας 10% της επίσημης βοήθειας στη βασική εκπαίδευση, με προγράμματα που ωφελούν τα κορίτσια ως πρώτη προτεραιότητα. Οι βιομηχανικές χώρες πρέπει να ανταποκριθούν στη δέσμευσή τους να δώσουν τουλάχιστον το 0,7% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε βοήθεια και τουλάχιστον το 0,15% στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες.

ΠΗΓΗ UNICEF