Πώς και γιατί γίνεται όμως αυτό και γιατί ορισμένοι γονείς φαίνεται να παραδίδουν τα όπλα; Ειδικά όταν οι σύγχρονες διεπιφάνειες χρήστη γίνονται ολοένα και πιο απλές και -τουλάχιστον στη θεωρεία- εύχρηστες για όλους.
Είναι αυταπάτη να πιστεύει κάποιος ότι τα παιδιά έχουν εκ γενετής τη συγκεκριμένη ικανότητα. «Απλά δεν φοβούνται να περιηγηθούν και να εξερευνήσουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πράγματα,» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δρ. Mark Brosnan, λέκτορας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ. Η προφανής εμπειρία των παιδιών δεν έχει καμία σχέση με το νεαρό της ηλικίας τους. Εάν χειρίζονται την οθόνη ενός tablet με τα τρία τους δάχτυλα, αυτό συμβαίνει επειδή έχουν δει ήδη κάποιον άλλο να το κάνει και όχι επειδή είναι έμφυτη κίνηση.
Υπάρχει σαφώς τεράστια διαφορά μεταξύ των υπολογιστών με Windows 95, πάνω στους οποίους έμαθαν πολλοί ενήλικες και των συσκευών αφής του 21ου αιώνα, που είναι σχεδιασμένες για να προσφέρουν περισσότερη ψυχαγωγία και επικοινωνία. Συνεπώς, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα παιδιά περνούν πολύ περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούν με αυτά από τους μονίμως απασχολημένους γονείς τους. Τα παιδιά, όταν πιάνουν στα χέρια τους μία συσκευή, μπαίνουν στον κόπο να την μάθουν, αφιερώνουν χρόνο σε αυτή, ασχολούνται μαζί της και συγκεντρώνουν πληροφορίες. Οι ενήλικες, όταν βλέπουν τους νεότερους να χειρίζονται με τόση ευκολία μία συσκευή, αμέσως εκφράζουν κάτι αποτρεπτικό. «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Νιώθω ότι είμαι εντελώς χαζός.»
