ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ;
Τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι η πρώιμη παρέμβαση έχει ως αποτέλεσμα θεαματικά θετικά δεδομένα για τα αυτιστικά μικρά παιδιά. Όλα τα μοντέλα προσχολικής παρέμβασης δίνουν βάρος σε διαφορετικά προγράμματα παρέμβασης και δίνουν έμφαση στην όσο το δυνατόν νωρίτερη, κατάλληλη και εξειδικευμένη εκπαιδευτική παρέμβαση για τα μικρά παιδιά. Άλλοι κοινοί παράγοντες μπορεί να είναι : κάποιος βαθμός ένταξης, πιο συμπεριφεριολογικά στηριζόμενες παρεμβάσεις, προγράμματα σχεδιασμένα στα ενδιαφέροντα του παιδιού, εκτενής χρήση οπτικών δεδομένων συνοδεύοντας οδηγίες, υψηλά σχεδιαζόμενο πρόγραμμα με δραστηριότητες, εκπαίδευση γονέων και προσωπικού, σχεδιασμός αλλαγών και επαναξιολογήσεις. Εξαιτίας της πολύπλοκης φύσης του αυτισμού και την πολυπλοκότητα των συμπεριφορών που μπορεί να εμφανιστούν, καμία προσέγγιση δεν είναι αποτελεσματική στην καταπολέμηση του αυτισμού σε όλες τις περιπτώσεις. Μεγάλη ποικιλία θεραπειών είναι χρήσιμες, περιλαμβάνοντας (αλλά όχι περιοριζόμενες) σε ενσωματωμένη συμπεριφοριολογική ανάλυση, εκπαίδευση ακουστικής ολοκλήρωσης, παρέμβαση με δίαιτα, διδασκαλία αυτενέργειας, φαρμακευτική αγωγή, εργοθεραπεία, μουσικοθεραπεία, αισθητηριακή ολοκλήρωση, λογοθεραπεία, TEACCH, οπτική θεραπεία κλπ.
Οι μελέτες δείχνουν ότι τα αυτιστικά άτομα αντιδρούν καλά σε έναν μεγάλο αριθμό δομημένης και εξειδικευμένης προγραμματισμένης εκπαίδευσης, βασιζόμενη στις ατομικές τους ανάγκες. Μια καλά σχεδιασμένη θεραπευτική προσέγγιση μπορεί να περιλαμβάνει κάποια δεδομένα θεραπείας επικοινωνίας, ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων , αισθητηριακής ολοκλήρωσης με επιπρόσθετη συμπεριφεριολογική ανάλυση, μοιρασμένο από εκπαιδευμένους ειδικούς με σταθερό, κατανοητό και οργανωμένο τρόπο. Οι πιο πολλές περιπτώσεις αυτιστικών παιδιών μπορεί καλύτερα να αντιμετωπιστούν με δομημένη εκπαίδευση και συμπεριφοριολογικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει μοντέλο 1 προς 1 εκπαιδευτή και μαθητή ή μικρά περιβάλλοντα ομάδας. Όμως, πολλά άλλα αυτιστικά παιδιά μπορεί να επιτύχουν σε γενικό εκπαιδευτικό περιβάλλον με κατάλληλη υποστήριξη.
Επιπρόσθετα με την κατάλληλη εκπαιδευτική υποστήριξη στην περιοχή της ακαδημαϊκότητας, οι αυτιστικοί μαθητές πρέπει να εκπαιδεύονται σε λειτουργικές καθημερινές δραστηριότητες από την νωρίτερη δυνατή ηλικία. Μαθαίνοντας να διασχίζουν με ασφάλεια ένα δρόμο, να κάνουν μια απλή αγορά ή να ζητήσουν βοήθεια όταν χρειαστεί αποτελούν κρίσιμες δεξιότητες και μπορεί να είναι δύσκολο ιδίως για άτομα με οριακά επίπεδα νόησης. Δραστηριότητες που εμπλέκουν την ανεξαρτησία του ατόμου και του δίνουν περισσότερες ευκαιρίες για προσωπικές επιλογές και ελευθερία στην κοινότητα είναι πολύ σημαντικές.
Για να είναι οποιαδήποτε προσέγγιση αποτελεσματική, πρέπει να είναι ευέλικτη στην φυσικότητα, να σχετίζεται με την θετική προώθηση, να επαναξιολογείται σε φυσική βάση και να επιφέρει μια ομαλή προώθηση από το σπίτι στο σχολείο και στο περιβάλλον της κοινότητας. Ένα καλό πρόγραμμα θα περιέχει επίσης εκπαίδευση και συστήματα υποστήριξης για γονείς και άτομα που παρέχουν φροντίδα με γενίκευση των δραστηριοτήτων σε όλους τους τομείς. Σπάνια μπορεί μια οικογένεια, δάσκαλος της τάξης ή άλλοι ειδικοί παροχής φροντίδας να παράσχουν αποτελεσματική συμπεριφορά σε ένα αυτιστικό άτομο εκτός εάν του προσφερθεί καθοδήγηση ή εκπαίδευση μέσα στο πρόγραμμα με έναν ειδικό που γνωρίζει την διαταραχή.
Μια γενιά πριν, η περισσότερη σπουδαιότητα για τους αυτιστικούς ανθρώπους ήταν κυρίως σε Ινστιτούτα. Οι ειδικοί ήταν πολύ λιγότεροι εκπ/νοι για τον αυτισμό από ότι είναι σήμερα. Οι εξειδικευμένες υποστηρίξεις για τον αυτισμό ήταν πολύ περισσότερο ανύπαρκτες. Σήμερα, η εικόνα είναι καλύτερη. Με κατάλληλες υπηρεσίες, εκπαίδευσης και πληροφόρηση, οι περισσότερες οικογένειες μπορούν να υποστηρίξουν τα παιδιά τους επιπρόσθετα και στο σπίτι. Σπιτικές ομάδες, βοηθούμενες προσαρμογές για την σπιτική ζωή ή εξειδικευμένες οικογένειες προσφέρουν περισσότερες συνισταμένες για την υποστήριξη εντός και εκτός σπιτιού. Ειδικά προγράμματα αυτισμού και υπηρεσίες προωθούν την πιθανότητα για τα άτομα να αγγίξουν την καλύτερη αντιμετώπιση.
Οι οικογένειες των αυτιστικών ατόμων μπορεί να γευτούν υψηλά επίπεδα στρες. Ως αποτέλεσμα των ιδιαίτερων συμπεριφορών των παιδιών τους, των σχέσεων με ειδικούς στις διάφορες υπηρεσίες, τις προσπάθειες να εξασφαλίσουν κατάλληλες υπηρεσίες, τα υψηλά οικονομικά κοστολόγια, ή τα πολύ φορτωμένα προγράμματα, οι οικογένειες έχουν συχνά δυσκολίες να συμμετάσχουν σε τυπικές κοινωνικές δραστηριότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση και την δυσκολία στην ανάπτυξη αναγκαίας κοινωνικής υποστήριξης.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Η κατανόηση του αυτισμού έχει αυξηθεί τρομερά από τότε που πρωτοπεριγράφηκε από τον Dr. Leo Kanner το 1943. Κάποιες από τις τελευταίες έρευνες για «θεραπεία» τώρα δείχνουν μη ρεαλιστικές όσον αφορά τις σημερινές γνώσεις για τις διαταραχές που βασίζονται στον εγκέφαλο. Το να θεραπεύεις σημαίνει «να αποκαθιστάς ως προς την υγεία, την σώα κατάσταση και την φυσιολογικότητα». Όσον αφορά την ιατρική σκοπιά, δεν υπάρχει θεραπεία για τις διαφορές στον εγκέφαλο που υπάρχουν ως αποτέλεσμα στον αυτισμό. Όμως, η καλύτερη κατανόηση της διαταραχής έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη καλύτερων μηχανισμών σύλληψης και στρατηγικών για την ποικιλότητα των εκδηλώσεων της διαταραχής. Κάποια από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να μειώνονται κατά την ηλικιακή εξέλιξη του παιδιού, άλλες μάλιστα μπορεί να εξαφανιστούν. Με την κατάλληλη αντιμετώπιση, πολλές από τις σχετιζόμενες συμπεριφορές μπορούν να αλλάξουν θετικά, μέχρι τον βαθμού σε κάποιες περιπτώσεις, που το παιδί ή ο ενήλικας μπορεί να δείχνει ως μη εκπαιδευμένο άτομο που δεν έχει πια αυτισμό. Το μεγαλύτερο όμως ποσοστό των παιδιών και ενηλίκων θα συνεχίσει να εμφανίζει κάποιες εκδηλώσεις του αυτισμού σε κάποιο βαθμό κατά τη διάρκεια όλης της ζωής τους.
