Στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός παραμυθιού για την ιστορία του 7ου Δημοτικού Νέας Ιωνίας μαζί με τους μαθητές Γαλλικών της Ε’ και Στ’ τάξης, η εκπαιδευτικός Γαλλικών κ. Κρίπα Ελισάβετ συνεργάστηκε με τη Διευθύντρια του Σχολείου κ. Μπουζούκη Μαρία και τη δασκάλα του Β3 κ. Σαρακοστίδου Καλλιόπη για να φέρει στο φως την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Σχολείου.Ιδού το αποτέλεσμα, το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε και σε μορφή ταινίας στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Παραμυθιού του Δήμου Χαλανδρίου, αυτήν την Κυριακή 17 Ιουνίου στις 18.30 στην Πλατεία Χαλανδρίου.Σας περιμένουμε!
Ιστορία του 7ου ΔΣ Νέας Ιωνίας
Η ιστορία του σχολείου μας ξεκινά το 1962, με την ανέγερση του κτιρίου στο οποίο λειτούργησε από το 1969 η Τεχνική Σχολή «Όμηρος». Το 1952 η Ένωση Πολυτέκνων της Ν. Ιωνίας μεταβίβασε στο Δήμο άνευ ανταλλάγματος το νομικό πρόσωπο των Σχολών, που μόλις τότε είχε συσταθεί, και την περιουσία του, που αποτελούταν από οικόπεδο1500 τ.μ. και διάφορα εργαλεία με τον όρο να λειτουργήσουν Τεχνικές σχολές στο μεταβιβασθέν ακίνητο (συμβόλαιο 19027/52 του συμβολαιογράφου Ν. Ιωνίας κ. Χριστακόπουλου). Το κτίριο, αναγέρθηκε το 1962 με έξοδα του Δήμου και με δάνειο που εξόφλησαν οι ίδιες οι σχολές με τα εισοδήματα τους, δηλαδή τα δίδακτρα που πλήρωναν οι μαθητές. Υπάρχει έως σήμερα στην είσοδο του σχολείου το «ταμείο» που οι μαθητές κατέβαλαν τα δίδακτρα.
Στη συνέχεια από το 1966, ως Μέση σχολή Εργοδηγών δίδασκαν τις ίδιες ειδικότητες. Το 1971 αναγνωρίστηκαν ως σχολές μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δεδομένου ότι οι τεχνικές σχολές ασκούσαν σημαντικό κοινωνικό έργο, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας, καταρτίζοντας ειδικευμένα στελέχη και προσωπικό για την πλαισίωση των βιομηχανιών και βιοτεχνιών της περιοχής. Το 1978 μετονομάστηκαν σε «Τεχνικές επαγγελματικές σχολές ΟΜΗΡΟΣ». Πολλοί από τους κατοίκους της Νέας Ιωνίας σπούδασαν στις τεχνικές σχολές «ΟΜΗΡΟΣ» και στη συνέχεια απασχολήθηκαν είτε στις βιομηχανίες που μέχρι πρόσφατα υπήρχαν στο Δήμο, είτε σε δικές τους βιοτεχνίες, συνεργεία, μηχανουργεία, δίνοντας ώθηση στην τοπική οικονομική ανάπτυξη και το εμπόριο. Το 1989 αποφοίτησαν οι τελευταίοι σπουδαστές, σταμάτησε η λειτουργία των σχολών και παράλληλα το κτίριο και ο κινητός εξοπλισμός παραχωρήθηκαν στην νεοϊδρυθείσα Εσπερινή Τ.Ε.Σ (Τεχνική Επαγγελματική Σχολή) Ν. Ιωνίας και με τη μορφή αυτή λειτούργησε έως το 1998 οπότε μετετράπη στο 2ο Τ.Ε.Ε Ν. Ιωνίας (Εσπερινό). Τέλος, με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 2006, καταργήθηκε το 2ο Τ.Ε.Ε Ν. Ιωνίας (Εσπερινό) και ιδρύθηκε το σημερινό 2ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας (Εσπερινό).
Το 2ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας (Εσπερινό), αποτελεί έτσι τον «κληρονόμο» της μεγάλης αυτής παράδοσης των νυχτερινών τεχνικών και επαγγελματικών σχολών «ΟΜΗΡΟΣ» στη Ν. Ιωνία, μια αστική περιοχή στην οποία εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τη Μ. Ασία, αρκετοί από τους οποίους είχαν ιδιαίτερες ικανότητες στις επιχειρήσεις και το εμπόριο, αναδεικνύοντας έτσι τη Ν. Ιωνία σε κέντρο κλωστοϋφαντουργίας με αρκετά εργοστάσια στην περιοχή και μετά την κατοχή, σε μεγάλο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο ιδιαίτερα στους κλάδους της κλωστοϋφαντουργίας και της ταπητουργίας.
Το 7ο Δημοτικό Σχολείο άρχισε να λειτουργεί από το 1969 στο ίδιο κτήριο όπου λειτουργούσαν και οι τεχνικές νυχτερινές σχολές Όμηρος. Για κάποια χρόνια, μάλιστα στεγάστηκε στο ίδιο κτίριο και το 20ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας. Το 1965, λειτούργησε στο κάτω μέρος του κτιρίου, το Δημοτικό Θέατρο της Νέας Ιωνίας, το πρώτο Περιφερειακό Θέατρο της Ελλάδας!
Σύμφωνα με μαρτυρίες της δασκάλας και πρώην μαθήτριας του σχολείου μας, κυρίας Καλλιόπης Σαρακοστίδου, εμψυχωτής του θεάτρου ήταν ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Γιώργος Μιχαηλίδης. Ο ίδιος πήγαινε από σπίτι σε σπίτι για να κοινοποιήσει την ύπαρξη του θεάτρου στις γειτονιές της Νέας Ιωνίας. Η κα Σαρακοστίδου μας λέει: «Θυμάμαι με συγκίνηση, ως μαθήτρια, τις παραστάσεις που ετοιμάζαμε με το σχολείο μας, στις σχολικές εορτές. Το θέατρο ήταν η προέκταση του σχολείου μας αφού επικοινωνούσε εσωτερικά και ήταν μέσα στην καθημερινότητά μας. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να λειτουργήσει παρά ένα μόνο χρόνο, γιατί επήλθε το κλείσιμο από τη δικτατορία. «Ήμουν εκεί με τον πατέρα μου και παρακολουθούσαμε την παράσταση όταν μπήκαν οι αστυνομικοί», αναφέρει η κυρία Σαρακοστίδου. «Η παράσταση τελείωσε άρον άρον». Το θέατρο λειτούργησε πάλι στη Μεταπολίτευση. Σε αυτό έκαναν τα πρώτα τους βήματα μεγάλα ονόματα του χώρου όπως ο Γιώργος Μιχαηλίδης που το δημιούργησε, ο Δημήτρης Ιωακειμίδης, ο οποίος γεννήθηκε το 1939 στη Νέα Ιωνία, ο Κώστας Τσιάνος, από τους πρωτοπόρους στην ίδρυση αποκεντρωμένων θιάσων (Θέατρο Ν. Ιωνίας, Νέα Πορεία, Πειραματικό Θέατρο κ.ά) και ο Βασίλης Τσιβιλίκας που πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο της Νέας Ιωνίας το 1965. Το 1984 διαμορφώθηκε οριστικά ο ισόγειος χώρος κάτω από το κτίριο των “Τεχνικών Σχολών του Δήμου” σε Θέατρο, με ωραία σκηνή, παρασκήνια, 190 καθίσματα και φουαγιέ, επί δημαρχίας Γιάννη Δομνάκη. Το πρώτο Θεατρικό έργο που ανεβάσθηκε στο Δημοτικό Θέατρο ήταν “Καληνύχτα Μαργαρίτα” του Γερ. Σταύρου, ενώ το σανίδι της σκηνής του έχουν τιμήσει Έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μουσικοί κλπ..
Σήμερα το σχολείο μας είναι δεκαπενταθέσιο, με ολοήμερο τμήμα, τμήμα ένταξης,ΕΔΕΑΥ, παράλληλη στήριξη και παρέχει απρόσκοπτα παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό έργο στους μαθητές του.
Eπιμέλεια κειμένου: Ελισάβετ Κρίπα, εκπαιδευτικός Γαλλικής γλώσσας
Πηγές:
http://2epal-esp-n-ionias.att.sch.gr/?page_id=24
https://www.omiros.gr/omiros-istoria-profil/
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/310623/poios-itan-o-vasilis-tsivilikas
http://www.larissanet.gr/2017/12/23/kostas-tsianos-42-chronia-meta/