ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΦΡΑΣΕΩΝ
ΣΠΑΩ ΠΛΑΚΑ: Στην παλιά Αθήνα τον καιρό όπου οι νέοι έβγαιναν στα κέντρα διασκέδασης, συνήθιζαν να ακούνε δίσκους στα Πικ-απ. Τους δίσκους τους έλεγαν αλλιώς και πλάκες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αντί να σπάνε πιάτα έσπαγαν τις πλάκες αυτού που ρύθμιζε τη μουσική. Πολλές φορές μάλιστα του έλεγαν «παίξε την πλάκα ως που να σπάσει». Από τότε λοιπόν βγήκε η φράση «σπάω πλάκα».
ΤΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΟ ΠΟΔΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙ: Όλοι οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου διατηρούσαν στα παλάτια τους νάνους γελωτοποιούς για να τους διασκεδάζουν. Τους είχαν φοβερή αδυναμία δεν τους χαλούσαν χατίρι και ήταν σχεδόν παντοδύναμοι. Μόνο όταν έπεφταν σε βαρύ παράπτωμα τρεις φορές τιμωρούνταν και αυτοί με μια περίεργη τιμωρία, τους έβαζαν τα δυο ποδιά στο ίδιο παπούτσι και τους αφήναν να κυκλοφορούν χοροπηδώντας. Η τιμωρία αυτή κράταγε από 3 έως 6 μήνες!!!
ΜΑΛΛΙΑΣΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ: Όταν ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο. Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος με το μάσημα να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα στο στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του, άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες, κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά.
Επιμέλεια εργασίας: Αλεξάνδρα Νικολάου
μαθήτρια Στ΄ τάξης
ΓΛΩΣΣΟΔΕΤΕΣ
1) Έφαγα κι εχόρτασα
ζεστά, ξερά, σκαστά κουκιά,
με τη ζεστή, ξερή, σκαστή κουτάλα.
2) Κρασάκι σταφυλόκρασο
ξιδάκι βαρελόξιδο
βαρελοσταφυλοκρασόξιδο.
3) Θαλασσόλυκος στη θάλασσα
θαλλασοπνίγεται,
θαλλασσοπούλι θαλασσί
θαλλασοδέρνεται.
4) Από παλιά πουλά πουλιά πολλά πουλιά
5) Μαύρη, καρακόμαυρη καρακάξα
με τα μαύρα καρακαξόπουλα …
6) Φίλος φίλευε το φίλο
τριαντάφυλλο με φύλλο.
7) Η βάρκα η παλιόβαρκα, η μικρή παλιοβαρκίτσα.
8) Καλημέρα, καμηλάρη
καμηλάρη, καλημέρα!
9) Πίτα σπανακόπιτα, σπανακολαδόπιτα
10) Της αλεπούς η ουρά, επτά φορές κομπομανικοθιλικώθηκε.
Επιμέλεια εργασίας
Μπουκουβάλα Κων/να
Μαθήτρια Στ΄ τάξης