Είναι η πολυσυζητηµένη ελληνοϊταλική διάλεκτος που η καταγωγή της χάνεται στα βάθη των αιώνων π.Χ.. Ακόµα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τη µιλούν σε κείνα τα µέρη και
υπάρχουν ποιητές και τραγουδοποιοί που τη χρησιµοποιούν ακόµη στην τέχνη τους. Έτσι πολλά τραγούδια της παράστασης αποδίδονται σε αυτήν τη γλώσσα. Θα διακρίνει κανείς στοιχεία από την αρχαία ελληνική και µάλιστα την Οµηρική διάλεκτο που µπλέκονται µε τη Λατινική. Έτσι η σύνθεση είναι πολύ πρωτότυπη και µελωδική και για µας τους Έλληνες ιδιαίτερα συγκινητική αφού αναγνωρίζουµε και καταλαβαίνουµε πολλές λέξεις όπως
agapi, tsomi(ψωµί), frea(φρέαρπηγάδι), toro (θωρώ-κοιτάζω), adramu paei (ο άντρας µου φεύγει), sfodili(µαντήλι), pedi, orio (ωραίο), cerasi, kampana, kanono
(κοιτάζω), polemo (δουλεύω), glicea tousi nifta (γλυκιά ετούτη η νύχτα), plono penseoda se sena (ξαπλώνω και σκέφτοµαι εσένα), zoi, nifta, fengo (φεγγάρι) και πολλές άλλες.
Η Ελληνική διάλεκτος της Καλαβρίας παρουσιάζει κάποιες διαφορές αλλά η βάση παραµένει κοινή και στις δύο περιοχές. Στα τραγούδια όµως των encardia θα ακούσει κανείς και µία άλλη διάλεκτο που υπάρχει και είναι ζωντανή στις περιοχές του Ιταλικού νότου και ονοµάζεται Ροµανική.
Αξίζει πάντως να σηµειωθεί ότι οι κάτοικοι της Απουλίας και της Καλαβρίας καυχώνται πολύ µέχρι σήµερα για την Ελληνική τους καταγωγή γιατί θεωρούν ότι προέρχονται από τους Αρχαίους Έλληνες και έτσι όταν πηγαίνουν στα µέρη τους Έλληνες ταξιδιώτες τους θεωρούν αδέλφια τους.



























