Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το φετινό μήνυμα έγραψε η συγγραφέας Eiko Kadono, η οποία μάλιστα είχε παραλάβει το Βραβείο Χ.Κ. Άντερσεν 2018 στην Αθήνα, στο πλαίσιο του 36ου Διεθνούς Συνεδρίου της ΙΒΒΥ, ενώ το εικαστικό μέρος της αφίσας ανήκει στη Nana Furiya.
Η συγγραφέας E. Kadono λέει «το να αρχίσεις να διαβάζεις ένα βιβλίο είναι σαν να ανοίγεις μια πόρτα σε ένα διαφορετικό κόσμο. Δεν κλείνει στο τέλος της ιστορίας, μια άλλη πόρτα περιμένει πάντα εκεί να ανοίξει. Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να βλέπουν τον κόσμο με διαφορετική ματιά πολύ μετά την ανάγνωση μιας ιστορίας, και είναι η αρχή κατά μία έννοια. Και νομίζω ότι αυτό είναι η αληθινή απόλαυση της ανάγνωσης».
Η συγγραφέας Eiko Kadono
Η εικαστικός,Nana Furiya.
Το μήνυμα της Eiko Kadono:
«Οι ιστορίες ταξιδεύουν πάνω σε φτερά, λαχταρώντας ν’ ακούσουν το χαρούμενο χτύπο της καρδιάς σας.
Είμαι μια ιστορία που ταξιδεύει. Πετάω παντού.
Με τα φτερά του ανέμου ή τα φτερά των κυμάτων, ή καμιά φορά και με τα μικροσκοπικά φτερά της άμμου. Πετάω, βέβαια, και με τα φτερά των αποδημητικών πουλιών. Ακόμα και με τα φτερά των αεροπλάνων.
Στέκομαι δίπλα σου. Γυρίζω τις σελίδες για να σου πω μια ιστορία, εκείνη που θέλεις ν’ ακούσεις.
Θα σου άρεσε μια παράξενη και θεσπέσια ιστορία;
Ή τι θα έλεγες για μια λυπητερή, μια τρομακτική ή μια αστεία;
Αν δεν έχεις διάθεση να την ακούσεις τώρα, δεν πειράζει. Όμως ξέρω πως κάποια μέρα θα θέλεις. Όταν θα θέλεις, λοιπόν, φώναξε: «Ιστορία που ταξιδεύεις, έλα! Κάθισε δίπλα μου!».
Κι αμέσως θα πετάξω κοντά σου.
Έχω τόσες ιστορίες να μοιραστώ!
Τι θα έλεγες για την ιστορία ενός μικρού νησιού που βαρέθηκε τη μοναξιά του, έμαθε να κολυμπάει κι αποφάσισε να βρει έναν φίλο;
Ή για την ιστορία μιας παράξενης νύχτας, όταν παρουσιάστηκαν δύο φεγγάρια;
Ή για τη νύχτα που χάθηκε ο Άι-Βασίλης.
Ω! Μπορώ ν’ ακούσω την καρδιά σου. Χτυπάει όλο και πιο γρήγορα.
Ταπ ταπ, τίκι τακ, τικ τοκ, τικ τικ τακ!
Η ιστορία που ταξιδεύει πήδηξε μέσα σου κι έκανε την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά.
Τώρα θα γίνεις κι εσύ μια τέτοια ιστορία, ανοίγοντας τα φτερά σου να πετάξεις.
Και έτσι, μια ακόμα ιστορία που ταξιδεύει γεννιέται.»
