Υποδεχτήκαμε το Μάρτιο φορώντας το βραχιολάκι- Μαρτάκι και καλωσορίσαμε την Άνοιξη!

Κατά την παράδοση, την πρώτη μέρα του Μάρτη μικροί και μεγάλοι φοράμε στο χέρι μας δύο στριμμένες κλωστές, κόκκινη και άσπρη για να μην μας κάψει ο πρώτος ήλιος της άνοιξης.

Το έθιμο ολοκληρώνεται στις 31 Μαρτίου, όταν τα παιδιά βγάζουν το βραχιολάκι-μαρτάκι και το αφήνουν στα κλαδιά των δέντρων για να το πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τις φωλιές τους. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Ένα άλλο έθιμο, που τηρείται ακόμη στα  περισσότερα μέρη της Ελλάδας, είναι τα Χελιδονίσματα, τα κάλαντα της Άνοιξης. Σύμφωνα με την παράδοση, συνήθως αμέσως μετά την περίοδο της Αποκριάς, μικροί και μεγάλοι έβγαιναν με μεγάλη χαρά να «φωνάξουν» ότι ήρθε η Άνοιξη, έφυγε ο κρύος και άκαρπος χειμώνας! Η Φύση, άρα η ζωή θα αναγεννηθεί. Και πως το φωνάζανε; Τραγουδώντας κάλαντα!

Τα “Χελιδονίσματα” είναι δημοτικά τραγούδια, που αναφέρονται στον ερχομό της χελιδόνας, την οποία ταυτίζουν με τον ερχομό της άνοιξης και συνδέονται με το άνθισμα των λουλουδιών και τη βλάστηση.

Θέλοντας να κρατήσουμε ζωντανό το έθιμο της Άνοιξης, τα παιδιά έφτιαξαν ανοιξιάτικα καπέλα με λουλούδια και χελιδόνια και αφού τα φόρεσαν, τραγούδησαν τα κάλαντα της Άνοιξης.

Τα παιδιά έφτιαξαν την Άνοιξη, γεμάτη λουλούδια.

Οι μικροί μαθητές εμπνεόμενοι από τον ζωγράφο Van Gogh, έφτιαξαν δικές τους αμυγδαλιές.