Καλή εβδομάδα αγαπημένα μας παιδιά,γονείς/κηδεμόνες,
ελπίζουμε να είχατε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. Δευτέρα σήμερα και βρισκόμαστε δυο εβδομάδες πριν την Μ. Εβδομάδα. Ήρθε ο καιρός να μπαίνουμε σιγά σιγά σε διάθεση πασχαλινή, μιλώντας για όσα συνέβησαν και τιμούμε σαν χριστιανοί και παρουσιάζοντας ήθη και έθιμα από διάφορα μέρη της Ελλάδος.
Το ακόλουθο βιντεάκι μας εισάγει στον εορτασμό του Πάσχα.

Μια από τις ξεχωριστές μέρες που εορτάζουμε στην περίοδο του Πάσχα είναι το Σάββατο του Λαζάρου.
Ποιος, όμως, ήταν ο Λάζαρος;

Ο Λάζαρος ήταν ένας πολύ καλός φίλος του Χριστού. Κάποτε αρρώστησε και οι αδελφές του Μαρία και Μάρθα έτρεξαν να ειδοποιήσουν το Χριστό να έρθει γρήγορα. Ο Χριστός όμως ήταν μακριά και όταν έφτασε ήταν ήδη νεκρός και είχε ταφεί, όπως συνηθιζόταν τότε, σε μια σπηλιά που έκλεινε με μια μεγάλη πέτρα. Ο Χριστός  προσευχήθηκε στον πατέρα του τον Θεό και μετά φώναξε “Λάζαρε, δεύρο έξω”, που σημαίνει “Λάζαρε βγες έξω” και τότε ο Λάζαρος αναστήθηκε από τους νεκρούς…Ο Χριστός, με αυτό το θαύμα, έδωσε το μήνυμα ότι η ζωή δεν τελειώνει με το θάνατο.

Πιο παλιά, σε πολλά μέρη της Ελλάδας εκείνη την ημέρα τα κορίτσια ,οι λεγόμενες «Λαζαρίνες» , κρατώντας τον “Λάζαρο”, ένα ομοίωμα του Λάζαρου, κι ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσαν τα κάλαντα του Λαζάρου για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να μαζέψουν αβγά για το Πάσχα. Σήμερα, το έθιμο αυτό συνεχίζει να υπάρχει σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.

  

ομοίωμα του Λαζάρου               στολισμένο καλαθάκι

Κάθε περιοχή έχει και τα δικά της κάλαντα.

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.

Πού ήσουν Λάζαρε; Πού ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, σαν πεθαμένος.

Δε μου φέρνετε, λίγο νεράκι,
που ‘ν’ το στόμα μου πικρό φαρμάκι.

Δε μου φέρνετε λίγο λεμόνι,
πού ‘ν’ το στόμα μου, σαν περιβόλι.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρώνε τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη, εσένα ‘φέρε χαρτί και κομπολόι.

Γράψε Θόδωρε και εσύ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.

Το κοφινάκι μου θέλει αυγά,
κι η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.

Ήρθε ο Λάζαρος     (εμείς αυτά μαθαίνουμε σχολείο. Είναι από το Νομό Φθιώτιδας)

ήρθαν τα βάγια

ήρθε κι άγρυπνος στις κορασίδες.

Κορασίδες μου  τρογύρω γύρω,

Παλικάρια μου σταυροστεθείτε,

για ν΄ ακούσετε Λαζάρου Πάθη.

Πούσε Λάζαρε

Πούσε αδελφέ μου

Πούσε τρίκλωνε Βασιλικέ μου

Μέρες τέσσερις  ήμουν στον Άδη

Μέσα στο βαθύ σκοτάδι 

Να μουν λεμονιά να μουν λεμόνι

να με φύτευαν σε περιβόλι να μου δίνανε λίγο νεράκι

πουν το στόμα μου πικρό  φαρμάκι.

Ας ακούσουμε και δυο  παραλλαγές

Οι γυναίκες παλαιότερα ζύμωναν ειδικά κουλούρια, τα «λαζαράκια» ή αλλιώς τους «λαζάρηδες», ή τα «λαζαρούδια» και έλεγαν: «Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις». Στα «λαζαράκια» έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά έχει η οικογένεια τόσους «λαζάρηδες» πλάθουν και στη θέση των ματιών βάζουν δυο γαρίφαλα.

Αν θέλετε να φτιάξετε τα δικά σας λαζαράκια, ορίστε μια συνταγή!

Σας περιμένουμε αύριο στην ψηφιακή μας παρεούλα να γνωρίσουμε κι άλλα ήθη και έθιμα του τόπου μας.
Με εκτίμηση,
Η Προϊσταμένη και οι Εκπαιδευτικοί του 5ου Νηπιαγωγείου Αμαρουσίου