Καλησπέρα  και πάλι!!!

Σε λίγες μέρες πλησιάζει το Σάββατο του Λαζάρου!!!

Ποιος, όμως, ήταν ο Λάζαρος;

Ο Λάζαρος ήταν ένας πολύ καλός φίλος του Χριστού. Κάποτε αρρώστησε και οι αδελφές του Μαρία και Μάρθα έτρεξαν να ειδοποιήσουν το Χριστό να έρθει γρήγορα. Ο Χριστός όμως ήταν μακριά και όταν έφτασε ήταν ήδη νεκρός και είχε ταφεί, όπως συνηθιζόταν τότε, σε μια σπηλιά που έκλεινε με μια μεγάλη πέτρα. Ο Χριστός  προσευχήθηκε στον πατέρα του τον Θεό και μετά φώναξε “Λάζαρε, δεύρο έξω”, που σημαίνει “Λάζαρε βγες έξω” και τότε ο Λάζαρος αναστήθηκε από τους νεκρούς…Ο Χριστός, με αυτό το θαύμα, έδωσε το μήνυμα ότι η ζωή δεν τελειώνει με το θάνατο.

ΕΘΙΜΑ

Πιο παλιά, σε πολλά μέρη της Ελλάδας εκείνη την ημέρα τα κορίτσια ,οι λεγόμενες «Λαζαρίνες» , κρατώντας τον “Λάζαρο”, ένα ομοίωμα του Λάζαρου, κι ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσαν τα κάλαντα του Λαζάρου για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να μαζέψουν αβγά για το Πάσχα. Σήμερα, το έθιμο αυτό συνεχίζει να υπάρχει σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.

  

ομοίωμα του Λαζάρου               στολισμένο καλαθάκι

Αν είμασταν στο Νηπιαγωγείο αυτές τις ημέρες θα είχαμε ήδη  μάθει τα κάλαντα του Λαζάρου και θα πηγαίναμε την Παρασκευή να τα «πούμε» στον Δήμαρχο και στο 8^ο Δημοτικό Σχολείο. Θα γεμίζαμε το καλαθάκι μας με κεράσματα.

Τι να κάνουμε όμως; Δυστυχώς δεν μπορούμε να πάμε…  Δεν πειράζει. Ας είμαστε υγιείς και θα το κάνουμε του χρόνου.

Μπορούμε όμως να τα μάθουμε!!!

Κάθε περιοχή έχει και τα δικά της κάλαντα. Διάλεξε και μάθε όποιο σου αρέσει:

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.

Πού ήσουν Λάζαρε; Πού ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, σαν πεθαμένος.

Δε μου φέρνετε, λίγο νεράκι,
που ‘ν’ το στόμα μου πικρό φαρμάκι.

Δε μου φέρνετε λίγο λεμόνι,
πού ‘ν’ το στόμα μου, σαν περιβόλι.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρώνε τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη, εσένα ‘φέρε χαρτί και κομπολόι.

Γράψε Θόδωρε και εσύ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.

Το κοφινάκι μου θέλει αυγά,
κι η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.

Ήρθε ο Λάζαρος     (εμείς αυτά μαθαίνουμε σχολείο. Είναι από το Νομό Φθιώτιδας)

ήρθαν τα βάγια

ήρθε κι άγρυπνος στις κορασίδες.

Κορασίδες μου  τρογύρω γύρω,

Παλικάρια μου σταυροστεθείτε,

για ν΄ ακούσετε Λαζάρου Πάθη.

Πούσε Λάζαρε

Πούσε αδελφέ μου

Πούσε τρίκλωνε Βασιλικέ μου

Μέρες τέσσερις  ήμουν στον Άδη

Μέσα στο βαθύ σκοτάδι 

Να μουν λεμονιά να μουν λεμόνι

να με φύτευαν σε περιβόλι να μου δίνανε λίγο νεράκι

πουν το στόμα μου πικρό  φαρμάκι.

Ας ακούσουμε και δυο  παραλλαγές

ΤΑ ΛΑΖΑΡΑΚΙΑ

Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές συνήθιζαν να φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο*.

*σάβανο: άσπρο ύφασμα με το οποίο σκέπαζαν τον νεκρό αμέσως μετά τον θάνατό του.

Παιδική ταινία: « Λάζαρε, δεύρο έξω»

Αναγνώριση και Αναπαραγωγή Μοτίβου

http://photodentro.edu.gr/lor/r/8521/10761?locale=el

 Σας αγαπάμε!!!