Εφηβεία: Δυστυχία ή ευτυχία;

Η εφηβεία είναι δυστυχία . Πρόκειται για μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία κάθε έφηβος βιώνει ένα «αδιέξοδο». Καλείται να λάβει κρίσιμες αποφάσεις , παρακάμπτει τις συμβουλές των γονέων χαρακτηρίζοντας τες ως συντηρητικές και μοιραία οδηγείται στην εσωστρέφεια. Συνάμα, κάθε νέος θέλει να αποδείξει ότι είναι ώριμος και κοινωνικός γι’ αυτό το λόγο ενσωματώνεται άκριτα σε ριψοκίνδυνες ομάδες συνομηλίκων. Φυσικά όλη αυτή η στάση ζωής αποδεικνύει τον ευμετάβλητο χαρακτήρα της εφηβείας όπως ακριβώς και τη ψυχοσύνθεση κάθε εφήβου.

                   Βράκα Ιωάννα, Α1

Για την εφηβεία…

Αληθινός είναι όποιος αφήνεται έκθετος στις επικρίσεις,
χωρίς ενοχές.
Ο αληθινός δεν συμβιβάζεται.
Αποδέχεται, σαρκάζεται και αυτοσαρκάζεται.
Δεν βολεύεται και επαναστατεί.
Θεωρεί περιττές τις ταυτότητες,
τον περιορίζουν.
Άλλωστε έχει επίγνωση της εξέλιξης, της λήθης.
Ανυψώνει σε ιδεώδη μορφή οτιδήποτε τον συναρπάζει
Κι έπειτα το απομυθοποιεί,
μέχρι να κληθεί να το ξαναζήσει.
Αναζητά την ουσία χωρίς να φοβάται το περιθώριο.
Αγαπά χωρίς να ταυτίζεται
και αγαπιέται μέχρι να μάθει
πως είναι τρωτός και άτρωτος συνάμα.
Ούτε επιβάλλει, ούτε του επιβάλλονται
Γιατί είναι ελεύθερος – η τελειότερη μορφή του.
Θεοδωροπούλου Φωτεινή, Α1