Το 5ο Γυμνάσιο συμμετείχε στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που διοργάνωσε η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Καρδίτσας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την 21η Μαρτίου2016 στο 8ο Δημοτικό Σχολείο. Οι μαθήτριες της Β΄Τάξης Μητροπούλου Σταματία και Τσιχτή Αικατερίνη απήγγειλαν τα ποιήματα τα οποία έγραψαν εμπνευσμένα από το σοβαρό ανθρωπιστικό θέμα που έχει ανακύψει από το προσφυγικό ζήτημα.
Πρώτο βήμα: μπαίνω στη βάρκα
Δεύτερο βήμα: τραβάω κουπί
Πνίγομαι!
Τόσο απλό!
Ένα λευκό χέρι απλώνεται
μου κλείνει τα βλέφαρα και παρασέρνομαι
όπως μου είχες πει μπαμπά στη αγκαλιά του μορφέα.
Αυτή τη φορά όμως μπαμπά
με έφερε εδώ όπου σταγόνες βροχής
ανήμερη νοσταλγία για την πατρίδα
και ανείπωτος πόνος διαγράφονται στο πρόσωπό μου.
Μπαμπά πού είσαι;
Θέλω να φύγω μπαμπά!
Δεν αντέχω άλλο εδώ!
Γιατί με άφησες μπαμπά;
Κολύμπησα τόσο πολύ.
Κουράστηκα τόσο πολύ.
Είχες πει ότι θα είναι ωραία εδώ μπαμπά
Αυτοί εδώ νομίζουν ότι ήρθα σε αυτό το χάος με τη θέληση μου
Αυτοί εδώ νομίζουν ότι πέρασα ατελείωτες μέρες στην καρότσα ενός φορτηγού,
με άλλους τριάντα άνδρες γυναίκες και παιδιά
τρώγοντας ένα-ένα τα όνειρά μου
γιατί η χώρα τους νομίζουν ότι είναι λιγότερο άθλια από την πατρίδα μας.
Νομίζουν ότι μου είναι εύκολο να τρέχω προς τα σύνορα
αφήνοντας πίσω μου χέρια και πόδια από ανθρώπους.
Νομίζουν ότι μου ήταν εύκολο
να αγκομαχώ ανάμεσα σε κόκκους άμμου που προσπαθούσαν
με ατίθαση μανία να με καταπιούν.
Νομίζουν ότι μου ήταν εύκολο
να αφήνω την πόλη μου τυλιγμένη σε φλόγες.
Νομίζουν ότι μου ήταν εύκολο
να γυρνώ από το σχολείο και να αντικρίζω το καμένο μου σπίτι ,
όπου το μόνο που κατάφερα να σώσω
ήταν εκείνο το αρκουδάκι που μου είχες πάρει την πρώτη μέρα στο σχολείο. Θυμάσαι, μπαμπά;
Γι΄αυτό έφυγες;
Επειδή φοβόμουν;
Μην ανησυχείς ….
Πλέον ανήκω σε μια καμένη γενιά..
Γιατί έφυγες μπαμπά;
Τώρα κοιμάμαι στο χώμα μπαμπά,
στις λάσπες μπαμπά!
Έχω στο προσκεφάλι μου μπαμπά,
τα πόδια ενός πενηντάχρονου.
Πονάω, μπαμπά!
Βγάζω αίμα, μπαμπά!
Το μουχλιασμένο ψωμί
και τα σαπισμένα φρούτα
δεν μου κάνουν καλό.
Με λένε άπλυτο,
αράπη,
απολίτιστο, μπαμπά!
Λένε ότι τους καταστρέφω, μπαμπά!
Ότι είμαι ένα ζώο!
Ότι είμαι ένας κατάσκοπος!
Τα λόγια τους μπαμπά!
Μία κλωτσιά στα πόδια
Μία γροθιά στο στομάχι
Δύο σφαλιάρες στο πρόσωπο
Πρώτο βήμα διακρίνω :το πρόσωπο μου σε μία λακκούβα νερό
Δεύτερο βήμα: θυμάμαι εσένα και τη μαμά
Βουτιά στο πόνο μου
Βουτιά στα πράγματα που έχασα
Πνίγομαι!
Πεθαίνω ,μπαμπά!
Γεια σου, μπαμπά!
Σ΄αγαπάω, μπαμπά!
Μητροπούλου Σταματία
Τάξη Β΄2
<<ΤΟ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟ ΑΣΤΕΙΟ>>
Δύο παιδιά ξεκίνησαν από πολύ μακριά,
δίχως καμία συντροφιά.
Ο φόβος και η αγωνία
γίναν αμέσως ευτυχία,
όταν φτάσανε στη χώρα
νομίζοντας πως ξεπεράσανε κάθε μπόρα.
Ζητούν βοήθεια τα καημένα
με τα μάτια δακρυσμένα.
Πιστεύουν πως κάποιοι θα τα λυπηθούν
και θα τους δώσουν ένα σπίτι για να ζουν.
Τα παιδιά λένε δυνατά
<<Πού είναι η αγάπη, η ανθρωπιά;>>.
Τα παιδιά απάντηση δεν παίρνουν
και με τη στεναχώρια μένουν.
Έτσι, οι νύχτες περνούν
και τα δύο παιδάκια τριγυρνούν
σαν ζωντανά φαντασματάκια
κάτω από το φως του φεγγαριού και τ’ αστεράκια.
Σκέψεις και ερωτήματα γεμίζουν το μυαλό
για να τα κάνουν να ξεχάσουν το κρύο το τσουχτερό.
Αναζητούνε τους γονείς τους
γιατί κανείς δεν είναι μαζί τους.
Τρέμουν από τον φόβο και το κρύο
μα ποτέ δε λεν’ αντίο.
Ζουν με την ελπίδα
ότι κάποια μέρα θα δουν μια ηλιαχτίδα.
Ένα φως από τον Θεό
πως θα φύγουν από ‘δω.
Την πατρίδα τους να δούνε θέλουν
και τα μάτια τους κανονικά θα γένουν.
Φοβούνται πως ένα πρωί
δε θα ξυπνήσει το άλλο παιδί
γιατί η ψυχή του δε θα ‘ναι ‘κει.
Ειρήνη θέλουν στη χώρα τους να επικρατεί
για να μπορέσουν να γυρίσουνε σ’ αυτή.
Κάτω όμως δεν το βάζουν,
προσπαθούν και αναστενάζουν.
Μια ζεστή αγκαλιά αναζητούν
αλλά είναι δύσκολο να τη βρουν.
Σαν φως στο τούνελ την πατρίδα βλέπουν
την επιστροφή γυρεύουν,
μα δεν τα καταφέρνουν.
Γι’ αυτό λοιπόν από τους ανθρώπους βοήθεια ζητούν
και τον Θεό παρακαλούν
να γυρίσουν στην πατρίδα,
με μια μοναδική ελπίδα,
να βρούνε φίλους και γονείς
και να ζήσουνε μαζί σαν να μην τους πείραξε ποτέ κανείς.
Μόνο τότε θα πουν αντίο,
όταν τελειώσει αυτό… το κακόγουστο αστείο!
Κατερίνα Τσιχτή
Tάξη Β΄2
Αφήστε μια απάντηση