e-εφημερίδα 5ου Γυμνασίου Γαλατσίου 

της μαθήτριας Κύρου Ιωάννας (Β2)

Πάντα υποψιαζόμουν πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τη Νικόλ. Στην αρχή, βέβαια, δεν είχα καταλάβει απολύτως τίποτα. «Είναι απλώς ένα χαρούμενο κορίτσι με αχαλίνωτη φαντασία». Αυτό είχα σκεφτεί και πραγματικά εύχομαι να ήταν αλήθεια. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον σπό την πρώτη κιόλας στιγμή. Εκείνο το βράδυ, στο πάρκο. Θα πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο στον καθένα να την αντιπαθήσει. Ήταν τόσο… διαφορετική! Από τον χαριτωμένο τρόπο που μου συστήθηκε, μέχρι τα απίστευτα λεγόμενά της. «Υπάρχει ένας κόσμος γεμάτος χαρά, έρωτα, ευχαρίστηση, αφέλεια και ευτυχία. Ωωω, μην γελάς καθόλου. Το ξέρω πως υπάρχει. Το ξέρω, γιατί ζω σε αυτόν». Κι όμως γελούσα, γελούσα κάθε φορά που αναφερόταν σε αυτόν τον κόσμο, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα για το τι εννοούσε πραγματικά.

της μαθήτριας Καλοκαιρινού Μαρίας-Νικολέττας (Β2)\

-Άσε το αυτοκίνητο και έλα να θαυμάσεις το χιόνι!, φωνάζει η Ρόζα από την κορυφή του λόφου.

Είναι ένα από τα ομορφότερα λόγια που έχουν βγει ποτέ από το στόμα της. Ανεβαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ το απότομο λοφάκι και επιτέλους φτάνω! Το θέαμα είναι… είναι… Πραγματικά, δεν ξέρω. Απλώς δεν μπορώ να το περιγράψω, γιατί νομίζω ότι η μαγεία του θα αδικηθεί. Μα ναι! Αυτό είναι! Μαγικό! Πάντα το ξεχνάω… μαγικό. Η κοιλάδα που πριν από μερικές εβδομάδες είχε ένα χρυσό φθινοπωρινό χρώμα, τώρα ήταν ντυμένη στα λευκά. Ένα παχύ στρώμα χιονιού σκέπαζε στοργικά τα πάντα αφήνοντας ακάλυπτο μονάχα το σημείο  στο οποίο είχε πατήσει η Ρόζα πριν από λίγο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα.

της μαθήτριας Κύρου Ιωάννας (Β2)

«Περπάτα σταθερά. Ναι, αυτό είναι, με περηφάνια», ψιθύρισε στον εαυτό της η Δανάη. Την παρατηρούσα πολλή ώρα. Την κάθε κίνηση του κορμιού της, κάθε κίνηση των χειλιών της. Μπορούσα πανεύκολα να μαντέψω τι έλεγε, τι σκεφτόταν! Φαινόταν τόσο όμορφη μέσα σε εκείνο το μπορντό κοστούμι, τόσο κομψή. Ο χαρακτηριστικός ήχος των τακουνιών που συγκρούονται με το έδαφος αντηχούσε στον δρόμο. Μπορούσα να καταλάβω πόσο προσπαθούσε να παραμείνει όρθια, παρά το «πειστικό» προφίλ της. Ήταν κουρασμένη, φαινόταν. Σίγουρα θα είχε περάσει όλο το προηγούμενο βράδυ καθισμένη στην πολυθρόνα της, φορώντας το αγαπημένο της μπλε νυχτικό, σκαλίζοντας το παρελθόν. Το ποια ήταν και το ποια είναι. Εάν έβγαζε τα επώνυμα μαύρα γυαλιά ηλίου, ο καθένας θα μπορούσε να διακρίνει τους μαύρους κύκλους και τα πρησμένα από το κλάμα μάτια της. Ποτέ δεν καταδεχόταν να κλαίει μπροστά σε άλλους. Ποτέ! Αλλά πλέον σπάνια βρισκόταν με παρέα. Απολάμβανε τη μοναξιά πια, όχι όπως κάποτε.

της μαθήτριας Παπαντωνοπούλου Νίκης (Β3)

  Πέμπτη 12 Απριλίου 2018. Είναι μια υπέροχη μέρα για να κάνει κανείς τα όνειρα του πραγματικότητα. Όλες οι μέρες είναι κατάλληλες αρκεί να τις αξιοποιήσουμε εμείς σωστά! Είναι ένα ηλιόλουστο μεσημέρι της άνοιξης. Τι πιο ωραίο από το να χαλαρώσει κανείς απολαμβάνοντας την δροσιά της άνοιξης, ανακατεμένη με το θρόισμα των φύλλων και το άρωμα των ανθισμένων λουλουδιών; Έχοντας, λοιπόν, αυτή την ευκαιρία της ξεκούρασης, λόγω των διακοπών του Πάσχα, κάθομαι σε μία καρέκλα του μπαλκονιού και παρατηρώ το περιβάλλον  γύρω μου, τους περαστικούς, τα ζώα και ό,τι περιλαμβάνεται  σε αυτό. Οι εικόνες που βλέπω, όμως, δεν θα έλεγα πως είναι ευχάριστες.

  Αρχικά, το τοπίο κατακλύζεται από πολλές εικόνες, που η καθεμιά κρύβει το δικό της μήνυμα και ερμηνεύεται διαφορετικά από τον καθένα. Εικόνες διαφορετικές, αντίθετες, πρωτότυπες. Εκ πρώτης όψεως, όλα δείχνουν φυσιολογικά· τίποτα το ασυνήθιστο. Ο ήλιος γεμίζει με φως το τοπίο και μας ενθουσιάζει. Τα κλαδιά των δέντρων μαζί και τα φύλλα τους κινούνται ρυθμικά με τον απαλό αέρα της άνοιξης. Ανθισμένα δέντρα και φυτά γεμίζουν τον χώρο με τα ζωντανά και ποικίλα χρώματα τους. Οι μυρωδιές των λουλουδιών γίνονται ένα με τον αέρα, ο οποίος τις μεταφέρει από άκρη σε άκρη δίνοντας έτσι μια ανοιξιάτη νότα στο περιβάλλον. Μάλιστα, το άρωμα των εξαίσιων πασχαλιών που έχουμε στο μπαλκόνι δημιουργεί την αίσθηση πως βρισκόμαστε σε έναν τεράστιο κήπο γεμάτο με τέτοιου είδους λουλούδια.

του μαθητή Δρακούλη Αλέξανδρου (Γ1)

    Το  διαδίκτυο  είναι  παγκόσμιο σύστημα διασυνδεδεμένων δικτύων υπολογιστών, οι οποίοι χρησιμοποιούν καθιερωμένη ομάδα πρωτοκόλλων, η οποία συχνά αποκαλείται “TCP/IP” για να εξυπηρετεί εκατομμύρια χρήστες καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο.

   Το  διαδίκτυο  κάποιοι  πιστεύουν  πως  είναι  ο  αντίχριστος  προσωποποιημένος ,  επειδή  τους  έχουν  τύχει  πολύ  δυσάρεστα γεγονότα  τα  οποία  δεν  μπορώ  να  σας  τα  περιγράψω.

 Οι πρώτες απόπειρες για την δημιουργία ενός διαδικτύου ξεκίνησαν στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Η Ρωσία είχε ήδη στείλει στο διάστημα τον δορυφόρο Σπούτνικ 1 κάνοντας τους Αμερικανούς

του μαθητή Τσίλη Νικόλαου (Β4)

21ος Αιώνας. Βρισκόμαστε στην εποχή που η καθημερινή ζωή ενός φυσιολογικού, για την εποχή, ανθρώπου περιλαμβάνει χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών και του διαδικτύου. Η καθημερινή ζωή για έναν έφηβο, τώρα πια, προϋποθέτει την χρήση του κινητού και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Το γεγονός αυτό βέβαια, έχει δημιουργήσει αρκετούς κινδύνους. Το πιο διαδεδομένο και αναπτυσσόμενο πρόβλημα είναι ο διαδικτυακός εκφοβισμός ή στην αγγλική του μορφή «CYBERBULLYING». Αρκετά παιδιά είναι θύματα διαδικτυακού εκφοβισμού, είτε γιατί

διήγημα της μαθήτριας Κύρου Ιωάννας (Β2)

  Έτρεχα μες στο σκοτάδι, με μόνο φως αυτό των αστεριών. Ήταν αργά, σίγουρα περασμένα μεσάνυχτα και οι δρόμοι της γειτονιάς ήταν έρημοι. Περιπλανήθηκα για λίγο, μόνη, για να ξεχαστώ, όσο δυσκολο και να ήταν. Είχαν συμβεί πολλά… Έψαχνα τρέχοντας, για να βρω το σημείο, το τέλειο σημείο, και τελικά βρέθηκα μπροστά από την είσοδο της παλιάς παιδικής χαράς. Κανείς δεν πήγαινε πλέον εκεί, γιατί ποτέ δεν επισκευάστηκαν τα κατεστραμμένα παιχνίδια, παρόλες τις υποσχέσεις του Δήμου. Στάθηκα για λίγο ακίνητη, κοιτάζοντας την ετοιμόρροπη τσουλήθρα και τις διαλυμένες κούνιες με δεκάδες αναμνήσεις να κατακλύζουν το μυαλό μου. Αναμνήσεις καλές, κακές…

της μαθήτριας Χριστίνας Καλφούντζου (Γ2)

Μέσα από το βιβλίο αυτό ο Graig Thompson (εκδόσεις ΚΨΜ) αναδεικνύεται ως νέος αριστοτέχνης των κόμικς. Στο βιβλίο διηγείται μια ιδιαίτερα φορτισμένη προσωπική ιστορία πόνου, ανακάλυψης, κακοτυχίας, τιμωρίας, θρησκευτικής πίστης αλλά και απώλεια αυτής…

   Σ’ αυτή την οικογενειακή, αλλά και πρώτου εφηβικού έρωτα ιστορία, ό,τι φαίνεται να πηγαίνει στραβά στη ζωή πηγαίνει καλά στην τέχνη. Ο Thompson, αν και επικαλείται την ταπεινότητα, μας εκπλήσσει με το μείγμα των ικανοτήτων του.

   Ο επιδέξιος τρόπος σύνδεσης λέξεων, εικόνων και ηχηρών σιωπών δημιουργεί υπερβατικό είδος διήγησης που

της Μ. Τάσση, Παιδοψυχίατρου, 
Συνεργάτης του Κέντρου Παιδιού και Εφήβου, Χίος

Υπάρχουν πολλές μελέτες για τις πιθανές θετικές ή αρνητικές επιδράσεις των videogames στα παιδιά και αρκετές είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους.  (Ο όρος “videogames” χρησιμοποιείται εδώ για να περιλάβει όλα τα είδη του ηλεκτρονικού παιχνιδιού).

Οι θετικές κριτικές αναφέρονται κυρίως στην ανάπτυξη των γνωστικών δεξιοτήτων αλλά και στη δυνατότητα που προσφέρουν στα παιδιά να καλλιεργήσουν τη φαντασία τους.

Οι αρνητικές κριτικές επισημαίνουν το κίνδυνο αύξησης της επιθετικής συμπεριφοράς από τη συχνή ενασχόληση με παιχνίδια με επιθετικό περιεχόμενο, την σταδιακή απευαισθητοποίηση στη βία καθώς και τον κίνδυνο εξάρτησης.

Στην παρουσίαση αυτή θα αναφερθούν μερικά απ’ τα κυριότερα σημεία αυτών των μελετών.  Πρώτα όμως, θα περιγραφούν τα βασικά χαρακτηριστικά των videogames και κάποια δημογραφικά στοιχεία.