της μαθήτριας Καρυστινού Παναγιώτας (Β2)
Στην ζωή κάθε οικογένειας μπορούν να συμβούν γεγονότα ευχάριστα ή δυσάρεστα , που επηρεάζουν άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά τόσο τα μέλη όσο και την καθημερινότητα της. Έτσι λοιπόν και στη δική μου οικογένεια, πριν από λίγους μήνες , συνέβη ένα αστείο περιστατικό που μας προκάλεσε εύθυμη διάθεση για πολλές μέρες.
Συγκεκριμένα, όλα ξεκίνησαν όταν ένα φιλικό ζευγάρι μας κάλεσε στο κυριακάτικο τραπέζι. Η μητέρα μου προσφέρθηκε να ετοιμάσει τη περίφημη τούρτα «τιραμισού»
για την οποία είχε αποσπάσει θετικές κριτικές από όσους την είχαν δοκιμάσει . Από την προηγούμενη κιόλας μέρα, η μητέρα μου είχε διοχετεύσει όλη της την ενέργεια στην ετοιμασία του γλυκού. Ο πάγκος ήταν κατακλυσμένος με όλα τα απαιτούμενα υλικά, τα οποία ήταν υπολογισμένα με μαθηματική ακρίβεια. Μετά από λίγη ώρα, η τούρτα ήταν έτοιμη, αλλά κανείς δεν είχε το θάρρος όχι μόνο να τη δοκιμάσει αλλά ούτε και να ανοίξει το ψυγείο ( φοβούμενος μήπως αλλοιωθεί κάτι από τη γλυκιά της μεγαλοπρέπεια ) .Η μέρα του τραπεζιού έφτασε και η μητέρα μου γεμάτη αυτοπεποίθηση έδωσε την τούρτα στον μπαμπά, ο οποίος καθόταν στη θέση του συνοδηγού, για να μπορεί να κρατάει σταθερά αυτό το καλλιτεχνικό δημιούργημα, ώστε να μην αλλοιωθεί το σχήμα του. Η γλυκιά μας σοφερίνα, όμως, από τη μεγάλη της ανυπομονησία να φτάσουμε στην ώρα μας, είχε αυξήσει τόσο πολύ τη ταχύτητα,που μόλις αντίκρισε το κόκκινο φανάρι,
πάτησε τόσο απότομα το φρένο, με αποτέλεσμα το κεφάλι του πατέρα μου να προσγειωθεί με ορμή στην τούρτα ! Θα πρέπει βέβαια να αναφέρουμε ότι ήταν καινούρια οδηγός, αφού πριν από λίγες μέρες είχε πάρει το δίπλωμα οδήγησης. Από την μεγάλης την ταραχή μάταια προσπαθούσε να ξεκινήσει το αυτοκίνητο, το οποίο ήταν σαν να είχε βεντουζάρει στην άσφαλτο. Στη συνέχεια, ο καημένος ο πατέρας με το πρόσωπο του καλυμμένο από την τούρτα, μεταφέρθηκε στην θέση του οδηγού και σταθμεύσαμε σε ένα σημείο, όπου δεν ενοχλούσαμε κανέναν. Την στιγμή εκείνη ξεκαρδιστήκαμε όλοι στα γέλια,
ακόμα και η μητέρα μου, η οποία μόλις είχε αρχίσει καταλαβαίνει τι είχε συμβεί. Έπειτα, βοηθήσαμε όλοι τον πατέρα μου να βγάλει τις κρέμες και τα μπισκότα, από το κεφάλι του. Ύστερα από λίγη ώρα φτάσαμε στους φίλους μας και παραδώσαμε τα γλυκό το οποίο είχε το προσωπικό αποτύπωμα του πατέρα!!!. Εκείνοι ενθουσιάστηκαν όχι μόνο από τη γεύση, αλλά και από το σχήμα και την περιπέτεια του γλυκού.
Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι αυτό το κωμικό γλυκό περιστατικό είναι χαραγμένο τόσο βαθιά στην μνήμη όλων μας, ώστε κάθε φορά που είμαστε στενοχωρημένοι ή κακοδιάθετοι το θυμόμαστε περιστατικό και γελάμε με την ψυχή μας !!!
