e-εφημερίδα 5ου Γυμνασίου Γαλατσίου 

της μαθήτριας Θανοπούλου Άννας-Μαρίας  (Β2)

   Όλοι έχουμε ζήσει αξέχαστες εμπειρίες με την οικογένειά μας. Έτσι κι εγώ θα θυμάμαι για πάντα τα Χριστούγεννα στο χωριό μαζί με τους γονείς και τους παππούδες μου, όπου συνειδητοποίησα απότομα και με κωμικό τρόπο ότι ο Άι-Βασίλης δεν είναι ένα πραγματικό πρόσωπο.

  Το βράδυ των Χριστουγέννων, συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί να ετοιμάσουμε το σαλόνι για να “υποδεχτούμε”, τον Άι-Βασίλη. Ο χώρος ήταν διακοσμημένος με χριστουγεννιάτικες κάλτσες και κάρτες με θερμές ευχές, καθώς και με ένα επιβλητικό χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κοντά στην είσοδο είχαμε τοποθετήσει ένα μεγάλο τραπέζι με μία κούπα ζεστή σοκολάτα για να τον “δελεάσουμε”, καθώς και ποικίλα γλυκά για να φάει και να ξεκουραστεί από τα δρομολόγιά του… Ήταν όλα πεντανόστιμα!     

της μαθήτριας Γλυκοπούλου Εβελίνας (Β2)

          Mια από τις ωραιότερες και πιο απρόσμενες εκδρομές με κωμικά περιστατικά έζησα πέρσι καλοκαίρι μαζί με τα ξαδέρφια μου, όταν επισκεφτήκαμε τα μοναστήρια των Μετεώρων.

          Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα και είχαμε ήδη αποφασίσει ένα μήνα πριν πως θα πηγαίναμε για μπάνιο στο Ξυλόκαστρο. Είχαμε ετοιμάσει τις βαλίτσες μας και κατευθυνόμασταν προς το πρακτορείο λεωφορείων για την αναχώρηση μας. Δυστυχώς, όταν φτάσαμε δεν υπήρχαν θέσεις για εμάς στο ίδιο λεωφορείο με τους γονείς μας. Εξαιτίας αυτού, επιβιβαστήκαμε σε διαφορετικό λεωφορείο, αλλά χωρίς να λάβουμε υπόψη μας πού πήγαινε!. Μπήκαμε βιαστικά βιαστικά στο λεωφορείο και εγώ παρατήρησα ότι οι επιβάτες ήταν μεγάλης ηλικίας, αλλά το θεώρησα τυχαίο περιστατικό και κάθισα στη θέση μου.

της μαθήτριας Δημακοπούλου Ελένης (Β2)

Τα Χριστούγεννα έρχονται στο μυαλό όλων μας αναμνήσεις από οικογενειακές στιγμές καθώς η ημέρα αυτή φέρνει κοντά την οικογένεια για το πατροπαράδοτο τραπέζι. Πριν από ένα χρόνο, ένα ευτράπελο επεισόδιο που δημιούργησα άθελά μου στο σπίτι της θείας Μερόπης, έκανε εκείνα τα Χριστούγεννα αξέχαστα.

Είχα να συναντηθώ με την ξαδέρφη μου τη Χαρούλα χρόνια και ζαμάνια και ήθελα να την εντυπωσιάσω με την εμφάνισή μου. Φόρεσα, λοιπόν, την… ¨Άρτα και τα Γιάννενα¨ και πήρα τη μεγάλη απόφαση να βγάλω τα γυαλιά οράσεως! Σημειωτέον, δε βλέπω τίποτα χωρίς αυτά, αλλά… μπρος τα κάλλη τι είναι πέντε βαθμοί μυωπίας! Απολαύσαμε τη διαδρομή…(οι άλλοι δηλαδή, γιατί αν μιλήσω για εμένα… μαύρα μεσάνυχτα!) και φτάνοντας στο σπίτι αναφώνησα